Wie kan er met mij meepraten? Ik voel me soms best eenzaam in mijn ervaring rondom mijn ervaring in het zwanger worden traject... dit klinkt misschien gek maar het heeft er vooral mee te maken dat er gewoon niks aanwijsbaar is waarom het niet lukt. Mijn verhaal: Ik heb eerst een jaar lang IUI-D behandelingen gehad (relatie met een vrouw). Een aantal keer met LH check door bloedprikken. Ik kreeg een eigen eisprong. Na 12 x IUI een HSG gehad (wat een hel) maar niks bijzonders te zien. Hierna 4 x een IUI in gestimuleerde cyclus. Zonder resultaat. TSH gecheckt na 3 maanden hormonen 4.1 maar na 2 maanden rust 2.1. Amh 1.9 (34 jaar) IVF gestart, lastig te stimuleren dus met de laagste dosis maar 1 grote follikel en 2 kleine dus poging afgebroken. 2e poging met 225 eh. 13 follikels waarvan 8 eicellen en uiteindelijk 4 embryos. Allemaal zonder resultaat. Volgende maand start ik met ivf poging 2. Het klinkt misschien heel stom voor de vrouwen die juist iets aanwijsbaars hebben wat hen belemmerd om zwanger te worden of bijvoorbeeld miskramen gehad hebben of endometriose of andere narigheid...wat me ook gekmakend lijkt .. maar ik voel me hierin wel alleen. Dus mijn vraag is zijn er meer vrouwen die zich herkennen hierin? Ik wil absoluut niet stom of ondankbaar overkomen dus sorry als dat zo overkomt voor sommige MMMers..het is ook gewoon een beetje zoeken naar hoop ofzo..
Hoi, er zijn genoeg dames die onverklaard verminderd vruchtbaar zijn, waaronder ik. Ik heb 7 jaar op ons eerste kind moeten wachten en alle gedachten zijn voorbij gekomen. Of er nu wel of geen aanwijsbare oorzaak is: feit blijft dat vrouwen met en zonder verklaarbare reden een onvervulde kinderwens hebben. Er zijn meerdere groepjes in dit subtopic waar je je aan zou kunnen sluiten. Veel geluk.
Dat snap ik alleen als ik binnen die groepjes lees hebben de meesten met veel meer te maken dan ik, dus dat voelt niet altijd op z'n plaats ofzo.. net zoals bij jouw verhaal ook. Hashimoto lijkt me ook een extra "zorg" en van invloed op verminderde vruchtbaarheid toch?
Weet je, het is goed dat je je daarvan bewust bent. Tegelijkertijd: het is geen wedstrijd, het een is niet minder erg dan het ander als je het mij vraagt, in die zin, onderaan de streep zijn we allemaal vrouwen met een kinderwens die op de natuurlijke weg niet vervuld wordt. De een staat aan het begin van de MMM, de ander zit er al 8 jaar in en is nog niet zwanger. Ik denk dat wederzijds begrip en respect hierin het belangrijkst zijn. Je hebt clubjes MMM met vrouwen die al jaren bezig zijn (dat is dat misschien wat minder aansluitend bij jouw situatie) en je hebt clubjes met dames die net zijn begonnen. De keuze is natuurlijk aan jou of en waar je aansluit .
Wat je ook zou kunnen doen is een groepje openen met bijvoorbeeld ‘Start IVF/ICSI april/mei/juni 2023’ of zo. Zo heb ik het vorig jaar ook gedaan en de groep was heel verschillend qua verhaal of oorzaak van een onvervulde kinderwens. Maar omdat je allemaal in het zelfde schuitje zit en in die maanden een behandeling start, kan je wel echt je hart luchten. Maar zoals Kruimel zegt, je kan je ook bij een bestaand groepje aansluiten. Wat jij prettig vindt
Wat rot voor je dat dit zo verloopt! Hopelijk komende cyclus meer cryo’s!? Misschien stom dat ik het vraag, maar wat ik me afvroeg is of je gebruik maakt van donorzaad en of je al eens gewisseld bent van donor. Ik zit ook in dit traject en ze geven aan geen oorzaak te vinden waarom het niet lukt aan mijn zijde - maar bekijken de mannelijke zij helemaal niet omdat dit goed zaad is?! (Dat vind ik bijzonder - want als het wel motiel is, maar een rare vorm heeft bv - of vrouwen er gewoon niet vaak zwanger van raken?) heel veel sterkte in ieder geval en ik denk dat je inderdaad niet moet denken - anderen hebben het zwaarder dan ik. Jij hebt behoefte om erover te spreken en dat mag!
Lief dankje, we zijn inderdaad al 2 x gewisseld maar er ontstaan dus wel embryos... dus dan ben je voorbij zaadkwaliteit toch? Ik hoop inderdaad dat er uit deze keer meer embryos ontstaan, dat zou heel fijn zijn. Hoe gaat het bij jou?
Herkenbaar. Wij (ook een vrouwenstel) zitten al bijna 4 jaar in de behandelingen met nog steeds geen resultaat en ook geen aanwijsbare reden waarom het niet lukt. Heel frustrerend..
Ik heb jullie instagram doorgelezen. Wat een verhaal ook. Frustrerend is het zeker, ik merk dat ik de manier van hiermee omgaan in het ziekenhuis ook niet helpt. Het nummertjes gevoel. Dat verhaal van dat 6 gooien wat jij ook benoemde, dat hoor ik ook nu al ruim 2 jaar. Ik durf inmiddels al niks meer te opperen om nog te onderzoeken of te vragen alles is altijd "normaal" terwijl je soms op het internet iets heel anders kan lezen. Ik ga mezelf maar weer eens een Google verbod opleggen.
Ik merkte dat er in Nederland heeel weinig gekeken werd naar het waarom en naar wat ik/wij zouden willen. Het was altijd alleen maar "alles is goed en je moet gewoon even volhouden" terwijl er amper tot niets getest werd. Ik voel me nu wel meer serieus genomen op de plek waar we onder behandeling zijn.