Ik test elke ochtend en avond Mijn vriend is helemaal in de war omdat hij hiervoor 3 x ICSI had gedaan met z’n ex en er kwamen alleen maar slechte embryo’s uit en nu dit… Maar ik ben nog voorzichtig en ga morgen met Clear Blue testen.
Zo dit klinkt ook heel heftig. Hopelijk wordt het snel minder, die misselijkheid. Ik ben heel benieuwd naar je echo!
Crackers eten (eigenlijk gewoon op een crackertje kauwen) en koud water sippen hielp bij mij. Koud water drinken en een mint kauwgompje hielp ook. Maar ik wordt heel vroeg misselijk en het houdt de hele zwangerschap aan bij mij dus ach het went op een gegeven moment. Ik begin met overgeven tijdens het tandenpoetsen echt super irritant maar gewoon zorgen dat je constants iets lichts kunt pakken helpt
OMG! Die mijne zag er ook zo uit. Dat is de bovenste van mijn foto die ik heb gepost met meerdere testen. Ik hoop het voor jullie!
@Delila88 en @Kitty13 ik zie bij jullie allebei een duidelijk positieve test!!! Wat gaaf en wat spannend, ik hoop zo dat ze alleen maar op zullen lopen! Oh meiden, dit is toch waar we het voor doen hé?! ❤️ @marie92 heeeeel veel succes bij de echo, ik ben zooo benieuwd! Ik werd ook 's nachts wakker van de misselijkheid, maar bij mij nam het na week 10 gelukkig weer af.
Zeker weten. Het is echt bizar. Ik zie dat jij ook een lange weg hebt afgelegd. Inmiddels zwanger van een 3e. Super! Puur uit nieuwsgierigheid. Was het mannelijk of vrouwelijke factor bij jullie, of allebei? Als het prive is, hoef je het niet te zeggen hoor, maar ik vind het altijd inspirerend om te lezen...
Ik wil het je zeker vertellen, maar tis best een lang verhaal Die lange weg valt eigenlijk medisch gezien mee als je het weleens van anderen leest, maar zeker in het begin voor onze oudste en nu na de miskraam was het emotioneel wel heel pittig. In oktober'09 ben ik gestopt met de pil met het idee van we zien wel en in september'10 hoorden we dat mijn man praktisch onvruchtbaar was. De kans op een kindje van ons samen was nihil, spontaan zelfs onmogelijk. In november'10 had hij 0 zaadcellen. Toen is hij in het Erasmus in december'10 geopereerd aan een spatader in zijn lies. Ook stopte hij met roken en drinken. In april'11 had hij er 0.1 miljoen en bij de ICSI in mei zelfs 0.3. Wat was hij trots haha! Uit mijn 7 follikels kwamen 5 eicellen, waarvan er 3 perfect waren. 1 werd teruggeplaatst en 2 ingevroren. De 1e tp was meteen raak en in januari 2012 is onze oudste dochter geboren. 2.5 jaar later was de 1e cryo tp ook meteen raak en in mei 2015 is onze jongste dochter geboren. Onze jongste was heel pittig als baby en peuter en een hoewel we altijd een 3e hadden gewild, konden we dat in die periode niet aan en kozen we er na 3 jaar voor om het laatste cryootje te laten vernietigen. Ik heb me daar altijd dubbel over gevoeld, maar uiteindelijk was het goed zo dachten we. 8 maanden geleden kwamen we terug van vakantie en besefte ik dat mijn menstruatie uitbleef. Ik dacht aan de overgang, mijn moeder was namelijk nog geen 40 toen ze de overgang in ging en haar oma ook. Na 2 dagen toch maar een test gedaan en de grootste verrassing van ons leven gekregen. Iets wat echt nooit zou kunnen en alleen anderen overkwam, gebeurde ons nu zelf. Direct voelde het goed, die 3e moest en zou er toch komen bleek. Helaas kreeg ik met 7 weken een bloeding en hoewel het hartje heel sterk klopte en de groei overeen kwam met het termijn, verloor ik met 8 weken het vruchtje. We waren er kapot van en voelden dat een 3e kindje inmiddels zó welkom was en al helemaal in ons systeem zat, dat we toch weer de stap naar het zh gemaakt hebben. Daar bleek dat ik een lage eicelvoorraad had en aangezien ik 12 jaar geleden al een 'low responder' was, bleek dat ik inmiddels ook wel een 'probleem' was. Mijn man zijn zaad was nu 0.1 miljoen, genoeg voor ICSI. De 1e poging reageerde ik helemaal niet op de hormonen en hoewel ik uit 2 follikels 2 mooie bevruchtingen had, mislukte de poging na 1 tp. De 2e poging reageerde ik ineens beter op de hormonen en had ik uiteindelijk 5 eicellen en 3 bevruchtingen, waarvan 1 tp en 1 cryo. Dit kleintje bleef wel zitten en hoewel ik met 7 weken wederom een bloeding kreeg, bleef hij gelukkig toch zitten. Woensdag hebben we de 20 weken echo en steeds meer ga ik erin geloven dat we over 5 maanden echt weer ouders zullen worden van een enorm welkom jongetje. Vandaag best een aparte dag, dit is de uitgerekende datum van ons verrassingskindje.
Wauw wat een mooi verhaal Doortje! Dank je wel dat je dat deelde. Was je dochter pittig qua temperament? Of was er ook wat medisch/ psychisch aan de hand? En hoe ging je oudste daarmee om? Bizar he, dat uit 2 mensen toch zulke verschillende persoonlijkheden kunnen komen. Gekke dag vandaag. Maar die kleine verrassing was een voorboden voor het jongetje wat er nu echt gaat komen <3
Wauw, wat een verhaal. Ik moet er bijna om huilen. Echt een intens mooie reis hebben jullie gemaakt voor alle 3. Ook bizar dat je nog tussendoor natuurlijk zwanger bent geworden tegen alle verwachtingen in. Heel treurig om te lezen dat dat is misgegaan, maar misschien was dat een teken van boven dat er toch nog een zieltje bij jullie gezin wilde bijvoegen Gelukkig is het met ICSI alsnog gelukt. Ik hoop dat jullie wel een beetje kunnen genieten van deze periode en dat jullie over 5 maanden jullie baby in jullie armen kunnen sluiten. Waarschijnlijk je laatste zwangerschap, tenzij er ineens nog een wens is voor een 4e haha. Heel veel succes met de 20 weken echo. X
Heel bizar, de oudste lachte alleen maar en was zó relaxed. De jongste huilde juist alleen maar en had enorme driftbuien, die steeds erger werden. Alleen bij mij was ze rustig, dus ze heeft de eerste jaren vooral veel in de draagzak doorgebracht. De oudste heeft er echt wel onder geleden, maar we deden vaak iets alleen met haar en hebben haar altijd uitgelegd dat het niet door haar kwam en dat haar zusje er eigenlijk ook niets aan kon doen. Wij dachten dat ze pittig was omdat ze te snel wilde. Ze ging zelfstandig zitten met 5 maanden, liep met 10 maanden, etc. Ze sprak alleen niet en uiteindelijk bleek met 2 jaar dat ze bijna doof was en nadat ze buisjes kreeg sprak ze m.b.v. logopedie binnen een half jaar vloeiend. Toch bleef ze pittig, enorme driftbuien en heel veel huilen, maar nu kon ze aangeven wat er was. Ze had veel pijn in haar buik en ging steeds meer overgeven. Uiteindelijk bleek haar maag ontstoken en werd met 3.5 jaar vastgesteld dat ze een koemelkallergie had. Op dat moment viel alles op z'n plek en zagen we haar veranderen in een vrolijk, rustig meisje. Zeker toen ze naar school ging en meer uitdaging kreeg, dat gaf zoveel rust thuis. Sinds dit schooljaar gaat het weer minder en binnenkort wordt ze getest op add, hoogbegaafdheid en dyslexie. Die laatste combi zorgt voor frustratie. Ook krijgt ze speltherapie om met haar emoties om te leren gaan. Ze heeft een soort trauma van haar moeilijke pijnlijke beginjaren volgens de therapeut. Iets wat ze zelf niet meer weet, maar haar lichaam wel en daardoor reageert ze snel gefrustreerd en is ze nog sneller overprikkeld. Ze is enorm gevoelig en ontzettend lief, ze zit zichzelf alleen behoorlijk in de weg. De therapeut kan er gelukkig wat mee, dus ze wordt geholpen en ook wij krijgen weleens handige tips. Die 3e durven we nu wel aan haha, al ben ik nog wel een beetje bang voor wederom een koemelkallergie, maar dat zullen we nu veel sneller doorhebben. We liepen al vanaf 9 weken met haar op het zh, dus bizar eigenlijk dat de kinderarts er nooit aan gedacht heeft, achteraf had ze álle symptomen!
Dankjewel @Delila88 en @Kitty13 voor jullie lieve reactie! Ook mijn huisarts zei dat ik het zo moest zien dat de spontane zwangerschap ervoor gezorgd heeft dat dit kindje er komt. Dat is ook wel een mooie gedachte! Ik hoop vanaf woensdag me er echt aan over te geven dat ik mag genieten van deze zwangerschap. Ik kijk enorm uit naar de tijd dat hij er is, maar besef me ook steeds meer dat deze tijd zo snel gaat en ook nooit meer terugkomt en ik daar dus wat meer stil bij moet gaan staan.