We hebben net gehoord dat de kwaliteit van het sperma van mijn man dusdanig is dat het er naar uitziet dat icsi de enige optie zal zijn. Niet wat we hoopten te horen natuurlijk. Ik had gehoopt dat we met iui zouden kunnen 'wegkomen', maar dat blijkt niet het geval. Ik heb begrepen dat je jezelf hormonen moet toedienen door middel van injecties. Nu wil het geval dat ik best wel bang ben voor naalden. Is het ook mogelijk dat je de hormonen op andere wijze binnenkrijgt? En hoe ervaren de 'prikkers' onder jullie het om dit zelf te doen? Hoe gaat dit? Valt het mee? Waren jullie ook bang voor naalden? Dank jullie wel!
O, hou maar op! Ik was als de dood ervoor! Heb mijn man letterlijk het huis uitgestuurd toen de 1e spuit erin moest, wilde geen pottekijkers. Het heeft daarna zeker 10 minuten geduurd voor ik die naald erin durfde te steken. Tip: leg iets bevrorends op je buik, paar minuutjes. Als je dan de naald in je buik zet voel je er helemaal niks van!
Ben btw bang dat je niet onder het prikken uit zult komen. Er is een neusspray op de markt, Suprefact, die brengt je in een soort van menopauze. Maar je zult eitjes moeten kweken en daar zul je echt injecties voor nodig hebben...
Wat rot dat jullie dat nieuws te horen hebben gekregen. Sterkte ermee! Ik was ook altijd bang voor naalden. Wij hebben eerst 6 x IUI gekregen en daarbij kreeg ik ook 1 spuit. De 1e keer heeft mijn zus (verpleegkundige) dit gedaan. De 2e keer moest ik plotseling eerder spuiten en was er niemand en toen moest het zelf, ik vond het toen ook doodeng. Maar de keren daarop ging het steeds makkelijker. Toen we met IVF en uiteindelijk ICSI begonnen werd het eigenlijk 'piece of cake'. We zijn pas weer begonnen met een poging voor een brusje en dat ging eigenlijk ook weer prima. Het is een kwestie van wennen. En eventueel kun je je man vragen of hij je wil prikken als je het zelf echt niet zit zitten. Succes!
hey meis, ik snap je angst goed, maar misschien is het anders als je zelf de injectie toedient. Ik denk nl. dat het bij mij zo werkt: ik vind het enger als iemand mij prikt dan bij mezelf (denk ik). Ik probeer me tegen die tijd maar op te peppen met geruststellende gedachten zoals: kom op, je gaat er niet dood aan. Niet nadenken maar doen.... En ik denk wel dat het went. Mijn schoonvader van 80 heeft diabetes en spuit zich elke dag; dus dan moet ik het ook kunnen!!!! Helaas is mijn man al helemaal fobisch dus ik kan hem niet vragen om hulp.... zonder injecties lukt icsi niet, ben ik bang. Weet jij wat je precies bang maakt? Bang voor flauwvallen of voor bloed of voor...? het is een grote uitdaging waar we voor staan, meid, maar het moet gaan lukken!
Nee, geen bloed, geen flauwvallen... gewoon het moment van prikken (au!). Ik heb dat ook als ik een druppeltje bloed uit mn vinger moet persen en me dus met een speld moet prikken. Als een ander het doet kan ik nog enigszins doen alsof ik het niet doorheb en ik de andere kant op kijk. Dat lukt niet als ik het zelf moet doen, denk ik Vaccins of bloedprikken vind ik ook al vreselijk, maar als het niet anders kan, dan moet het maar. Ik geef dan altijd gewoon aan dat ik het erg eng vindt en de meeste prikkers houden daar wel rekening mee. Ik denk alleen niet dat het zo goed gaat als mijn man het moet doen. Bovendien wil ik hem graag lief blijven vinden en geen blauw oog slaan Wanneer moet jij beginnen? Sterkte meis! Ik hoop nog half op een positievere uitkomst van de spermatest volgende keer, maar ik probeer alvast aan het idee te wennen dat het niet zo'n leuk en romantisch traject gaat worden als ik graag zou willen...
Hallo EvaMaria, wat jammer dat je aan ICSI moet beginnen Meis, heel vervelend!! Het prikken voel je echt nauwelijks hoor (je voelt het bijv. echt niet zoals bij bloed laten prikken uit je arm in het ZiekenHuis). Leg de spuit een kwartiertje voor de prik uit de koelkast en evt. kun je idd nog een ijsblokje tegen je buik op de prikplek houden, maar dat is eigenlijk niet eens nodig. Met IUI kom je ook niet onder de prikken uit hoor. Ik doe IUI met prikken nl.! Heeeeeeeeeeeel veel succes en idd: Kom op!! Je kunt 't! Er kan je niks gebeuren! Sterkte en liefs, Elvi
Ik was ook als de dood voor naalden. Je moet het gewoon doen. Ik kreeg ook prikcursus, dus ik moest wel. De 1e x is eng, maar daarna gaat t steeds beter. Oefening baart kunst en het went echt! Succes Liefs mien