IVF/ICSI, wie heeft er ook 2 of meer pogingen al achter de rug?

Sonne; ik sluit mij bij Juulzon aan, ik wil je ook hoop geven maar geen valse hoop, dat komt zo hard aan, heb je wel al getest? Tsja. een vrouw weet het gewoon he, al had ik toen ik een positieve test had ècht alle verschijnselen van ongi-worden maar ja, nogmaals je kent je lichaam zelf het beste dus ik wil je alleen maar een hele dikke knuffe geven!!!

 

Dikke knuffel voor degene die het nodig hebben. Kom hier morgen wel even reageren. Vandaag niet zoveel zin.

Hoop dat je gevoel ongelijk heeft sonne, ook bij zwangerschap kan je ongi-krampen hebben. Maar meestal zegt je gevoel genoeg helaas.

Vanmiddag gesprek gehad op werk en ben iets wijzer, maar nog niet heel veel. Blijkt dat ik hoe ik mijn ziekte-verzuim ga aanpakken door het hele team bekeken moet worden en goedgekeurd.
Daarnaast wordt er verwacht dat je regelmatig op je vrije dagen extra komt werken als het nodig is. (voor bv 1 uurtje moet je dan komen werken en dan mag je weer naar huis toe).
Kreeg het gevoel alsof werken op nummer 1 stond en je prive-leven op nummer 2 en dat moet je aanpassen aan je werk.

 

Dank jullie dames, voor het meelezen. Ik weet het, zo vaak bij eerdere pogingen werd ook al tegen mij gezegd: "je kent het verschil toch niet tussen zwanger en ongesteld worden". Nee, ik weet niet hoe zwanger zijn voelt, maar ik weet heel goed hoe mijn lijf en buik verandert als ik ongesteld ga worden. Ik wilde echt dat ik ongelijk zou hebben, ik ben dan de eerste die toe gaat geven dat iedereen gelijk heeft, maar ik weet het gewoon. Komende maandag ga ik een test doen, maar zonder enige hoop. Helaas, helaas, helaas. Wilde dat ik nog wat positieve hoop kon hebben voor überhaupt een keer een kindje voor ons, maar dat is nu moeilijk te vinden. Ik heb zo sterk het gevoel dat er een reden is dat het steeds niet lukt, steeds niet innestelt. Ik zou echt nooit een miskraam willen hebben, begrijp me niet verkeerd, maar ik wil zo graag weten dat een embryo zich bij mij in kan nestelen. Als ik nou iig 1 x even positief kon testen.... Ik bedoel het echt niet lullig, ik weet dat een miskraam enorm zwaar is. Hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel... Ik weet nu ook niet zo goed hoe we verder moeten gaan. Gewoon in ons eigen ziekenhuis hetzelfde protocol afdraaien? Dusseldorf? Gent? Stoppen?.... Ik weet het niet. Eerst mijn menstruatie maar eens afwachten, dit een plekje geven en dan weer verder zien.
Jullie zijn schatten!!

Zonnetje, zorg goed voor jezelf he, werk moet echt niet op nr. 1 staan!!

 

Lieve Sonne, wat enorm klote dat je lichaam je nu zo duidelijk al laat weten dat het wederom niet gelukt is!! Ook ik zou je zo graag nog veel moed en hoop willen geven op een wondertje!! En ik begrijp heel goed wat je bedoelt met een keer een positieve test in handen te willen hebben. Je wilt gewoon weten of al die Tp's bij voorbaat al gedoemd zijn te mislukken (door bijvoorbeeld een innestellingsprobleem) of dat je toch eens een keer een goede kans maakt!!
Voor nu een hele dikke knuffel!!

Xx Guppie

 

Lieve sonne, ik begrijp je zo goed: als het nou eens 1x innestelt en je in ieder geval 1x de euforie mag voelen van een positieve test dan zou je meer vertrouwen hebben, zo logisch zo menselijk en ik hoop zo keihard voor je dat je dat gevoel snel zal hebben maar dan ook gewoon 9 maanden lang, het is een bikkelhard traject waar wij ons allemaal in bevinden, een levensles, verlies niet alle moed meis: het blijft een soort kansspel waarin helaas de pechfactor ook een rol speelt. Laat het nu net pech op pech zijn bij jou zodat het 1 vd volgende keren eindelijk eens raak is!

 

Ondanks de herfstzon die nu flink haar best doet om er een vrolijk en zachte herfstdag van te maken, merk ik dat ik nog steeds moe ben. Heb voldoende slaap gehad, maar ondanks het wakker worden met mijn wakeuplight en een warme douche en dan vandaag de zon die schijnt en weekend voor de boeg, ben ik moe... Hangerig, herfstig. Misschien dat het wat extremer is door de pil, geen idee.

Wat jullie schrijven, heel herkenbaar lieve meiden... Moet zeggen dat een miskraam je daarbij nog onzekerder maakt hoor...
Al put ik ergens ook wel hoop uit het feit dat we twee keer zwanger zijn geweest, al eindigde het de eerste in een miskraam en had ik al licht bruin verlies vanaf dag 1... en de tweede keer idem en zat het ook nog buitenbaarmoederlijk en mis ik nu een eileider...
Daarbij: hebben nu al 4 pogingen en 3 officiele IVF-behandelingen erop zitten, nooit een cryo gehad en daarvoor 7x IUI en 12x Clomid en tussendoor ovu-testen omdat je Hoopt Op Dat Ene Wonder... Oneerlijk. Vermoeiend en veel meer van dat alles.
Wat je zegt Sas, ook ik hou er rekening mee dat mijn vriend en ik geen papa en mama meer gaan worden. Houd nu ook al rekening ermee dat het - ondanks onze hoop hoor - de komende poging ook wel eens net zou gaan lukken. Eigenlijk weer die balans tussen hoop en angst... Waarbij je je maar voorbereid op het ergste, dan valt het altijd mee bij wijze van spreken dan). Het komende jaar wordt voor ons dan ook spannend, want daan zal het erop of eronder zijn. We willen nog 3 pogingen doen in Gent en daarna... Zover wil ik nog niet denken en conform struisvogelpolitiek steek ik mijn kop een beetje in het zand voor het mogelijke 'doemscenario', wat tegelijkertijd als een zwaard van Damocles altijd aanwezig is...

Afin, zat me ook te bedenken dat dat eigenlijk wel iets is wat soms zo lijkt... Alsof meiden die korter meekletsen, eerder zwanger worden... Of klinkt dat heel stom? Maar kijk ik naar het cluppie wat al lang meeklets (uitzonderingen daargelaten hoor) - ook op andere topics - lijkt het altijd of de 'nieuweren' heel snel zwanger zijn en dan weer verdwijnen naar een ander topc. Wat ik overigens heus heel fijn voor ze vindt, maar soms, heel soms, bekruipt me dan een gevoel van "waarom zij wel en wij niet?" Snappen jullie wat ik bedoel of klink ik erg eeh....? nou ja, erg.
Anyway, moest er even aan denken.

Ga nu weer even arbeid verrichten voor de baas (met een bossche bol in mijn buik!)

xxxx

 

@saskia: merk ook wel dat ik ook steeds minder vaak op zp zit. Vooral de topics waar ik schrijf blijf ik bijhouden. Doe waar je je goed bij voelt en af en toe zien we je wel weer even langswaaien.

@sonne: je weet zelf inderdaad hoe je lichaam zich voelt als het ongi moet worden. Zelf weet je het meestal wel het beste hoe of wat.
Ik snap je stukje over de mk wel, maar aan de andere kant zie ik hier soms ook dames voorbij komen met meerdere mk’s. Dan ga je denk ook wel weer twijfelen.
Een mk is niet leuk nee, maar dan weet je wel dat het kan innestelen. Hier heb ik ook zo vaak last van die twijfels waarom het niet lukt. Oorzaak die bekend is wordt ondervangen. Maar vraag me soms wel eens af of bij mij alles goed is.

En ja wat nu vroeg je. Dat is een keus die je alleen zelf kan maken denk ik. Weet niet wat in jullie vermogen ligt. Maar snap dat je alles even een plekje moet geven. Neem daar de tijd voor en vaak je een paar dagen later het weer iets anders. (kan je beetje beter nadenken meestal)

@guppie: ik hoop voor je dat de cyste nu weg is en je door kan voor de volgende ivf-poging. Succes nog even met wachten.

@ST; zo te lezen heb je deze keer nogal last van bijwerkingen van de deca. Succes maandag met de echo. Hoop dat er een mooi aantal eitjes zitten.

@juulzon: Ik wil ook best een mooi rond buikje hebben en flinke (.)(.) voor 9 maanden lang. Hoewel ik van mezelf al een buikje en flinke boezem heb.
Vervelend dat je zo bent aangekomen door de pil en je zoveel trek hebt. Hopelijk is het niet voor niks.
En zo te lezen ook nog gevoelig voor de herfst (hier ook flink last van hoor). En dat in combi met de spanningen, uur tijdsverschil enz heeft heel veel invloed op mensen.
Jij ook succes maandag met de echo. Hoop dat je dan kan beginnen.
En ik herken je gevoel van dames die later aanschuiven eerder zwanger zijn hier op zp.
Hoewel ik sommige dames hier ook al jaren voorbij zie komen helaas.

@amy: bij jou dus ook al bijwerkingen. Kan door de spanningen wel anders zijn inderdaad. Maar hier reageerde ik ook elke keer anders op de hormonen. Nu dus ongi en dan kan je nu gaan broeden op je eitjes. Snap je gevoel van de laatste kans. Hoop dat die goed uitpakt.
Hier ook een soort van uitlaatklep op zp om te babbelen.

@roze: hoop inderdaad dat iedereen op roze gaat. Denk dat het zelden tot nooit gebeurd dat een heel draadje op roze gaat. Is ook afhankelijk hoeveel dames er in een draadje meeschrijven natuurlijk. En we gaan niet allemaal tegelijk op roze, maar na elkaar.
Zal het er dan maar op houden dat ik hoop dat we allemaal met 2 roze strepen 2011 kunnen afsluiten.

@gevoel: hier ook een herfstdipje door alles bij elkaar. Vooral het gedoe op mijn werk speelt mij parten. Wordt wel gezegd dat het opgelost gaat worden, maar ik betwijfel het
Maar ach, ik zie het wel. Heb nog niet verteld dat ik weer een poging ga doen. Nadeel dat er geen leidinggevende is bij wie ik het kan melden die me uitplant. Moet het meteen aan iedereen vertellen.
Vervolg is aankomende donderdag in een teamoverleg. Zucht, moet ik me verantwoorden aan 7 andere mensen.
Hier heb ik ook regelmatig last van twijfels waarom het niet wil lukken. Kreeg gisteren al te horen dat ik er dan teveel mee bezig ben en dat dat niet goed is. Heb er maar niks van gezegd.


Vandaag gelukkig een dagje vrij. Mag het weekend werken en zondag verjaardag bij schoonfamilie die op een uur rijden wonen. (gaan we heen nadat ik klaar ben met werken)
Maandag moet ik ook voor een fm. Kijken hoever mijn ei is. Verwacht eind volgende week mijn eisprong.

Heb verder ook nog goed nieuws. Voor mijn nieuwe huis is alles rond. Dus nu nog wachten op sleutel in dec. Ons eigen huis komt begin volgende week ook in de verkoop. Dus dat loopt allemaal ondertussen. Kan ik gaan nadenken over nieuwe huis.
Hier haal ik weer positieve energie uit.
Merk dat ik eigenlijk al allemaal dingen wil kopen/ uitzoeken. Maar weten nog geen maten, dus ja, moeten toch geduld hebben tot we de sleutel hebben.

Zo, ga nu nog even lekker luieren, gezien ik verder weinig weekend heb.

 

He dames,
Bedankt voor al jullie lieve reacties!! Zo fijn om herkenning te lezen, ook al gun ik jullie allemaal minder herkenning.. Stom he, dat die hele mmm soms het slechtste in je naar boven haalt. Ik schrif nu ook niet meer mee in draadjes als 'het sept-okt topic', omdat ik er moeite mee krijg dat mensen na de eerste poging zwanger zijn. Ik gun het ze echt, maar vind het zo confronterend!! En vind het zo erg van mezelf dat ik soms zo denk. Terwijl ik aan de andere kant ook wel echt blij ben voor bijvoorbeeld vriendinnen en (schoon)zussen dat zij niet door zo'n hel hoeven als wij. Sonneman en ik oriënteren ons ook steeds meer op 'samen verder', de kans is gewoon echt wel aanwezig. Wat zijn jullie ideeën daarbij? Wij denken er aan om of naar het buitenland te gaan voor een langere tijd of aan pleegzorg. We doen nu al twee jaar weekendpleegzorg, en vind dat echt geweldig! Soms denk ik zelfs om nu al helemaal te stoppen met de mmm en voor een van deze twee te kiezen, maar daar ben ik toch nog niet echt klaar voor....

 

Hier ook weleens nagedacht over wat als het niet lukt. Ik kan er nog geen vrede mee hebben om eerlijk te zijn. Maar man heeft er al minimaal vertrouwen in dat het nog gaat lukken na alle mislukte pogingen.
Over pleegzorg heb ik nog nooit nagedacht of besproken. Adoptie, donor enz willen we niet.

Hebben het er wel over gehad dat man dan minder wil gaan werken. Ik werk al 27uur.
En we willen dan vaker een lang weekend met camper op pad. Of over een paar jaar een langere reis gaan maken.

Aan de ene kant ben ik de mmm ook weleens zat en heb denk ik erover na om te stoppen. Aan de andere kant blijf ik hopen dat het gaat lukken.
Gevoelens zijn soms zo tegenstrijdig. Heb weleens gehoord dat het negatief kan werken, dat je positief moet blijven denken. Maar merk dat ik dat soms heel moeilijk vind.

Zo, ik ga zo maar weer eens aan het werk. En als ik thuis kom kan ik douchen, omkleden en weer in de auto voor de verjaardag.

 

Hey lieve meiden, zo te lezen allemaal een beetje last van dipjes, wat mogen wij ook verwachten in dit traject. Ik herken heel veel in jullie verhalen en ook ik heb veel moeite met zwangere zussen, vrienden, collega's en ja, ook forum-genootjes. Als ik lees dat iemand met IVF/ ICSI bezig is en ik lees dat ze nog maar 1 poging gehad hebben of nog in de eerste poging zitten dan denk ik al snel 'oh laat maar, die zijn toch zo zwanger' op de 1 of andere manier heb ik het idee dat iedereen wèl zwanger kan worden, IVF, ICSI, TESE iedereen wordt zwanger behalve ik. Dat is natuurlijk niet zo maar doordat ik zoveel meiden op dit forum heb zien komen en gaan zakt de moed je wel eens in de schoenen. Het is veel meer logisch dat ieder ander dit forum zwanger verlaat dan dat ik degene ben die dit forum zwanger verlaat.

Wij zitten volop in de adoptieprocedure, samen verder zal bij ons waarschijnlijk dus niet opgaan maar wel zullen we een hele andere weg inslaan, een weg die voor ons heel goed voelt maar dat is uiteraard heel persoonlijk. Ook denken wij hierna nog aan KID, vriendlief staat hier volledig achter maar ik ben een klein beetje mmm-moe en ook dat is weer een hele procedure, ik weet het dus nog niet.

Hier volop aan het prikken, enorm last van opvliegers maar het is voor het goeie doel

Ik ga snel weer reageren op iedereen hoor, manlief zit naast mij met een lekker drankje dus ik ga even gezellig doen hier!

Fijne zondag nog even!

 

Ik denk dat iedereen inderdaad zijn eigen pad door de mmm heeft. Man heeft hier al aangegeven dat hij geen adoptie wil. En hier is mijn gevoel ook niet helemaal goed over. Waarom geen idee.
Pleegzorg zou nog wel een optie kunnen zijn, maar nog niet echt over nagedacht.

KID is hier ook geen optie meer, maar dat komt misschien ook omdat wij al vele trajecten in de mmm hebben gehad. Medicijnen van de uroloog, iui en icsi. Zijn ook wel beetje mmm-moe na 3 jaar.
Zeker nu het op mijn werk zo rommelt als ik vrij moet zijn voor een ziekenhuisbezoek.

Hier ben ik deels uit mijn dipje, alleen nog een flinke dip over mijn werk. Maar die houdt ik denk nog wel even.

Hier vanmorgen ook voor een fm geweest. Eitjes was pas 11mm en bms 5,6. Verwacht ook pas eind van de week mijn ei. Dus moet even geduld hebben. Moet nu verder ovu-testen doen en bellen als die positief is. Was wel blij dat ik verder niet meer voor een echo moet. Scheelt toch weer een hoop geregel.
Nu hoop ik dat ik dus een late eisprong heb (zondag of maandag pas). Dan komt het beter uit met mijn werk. Vind het heel erg dat ik al zo moet gaan denken.

Alle dames die aan het spuiten zijn succes, vooral met de bijwerkingen. En op voor mooie eitjes die plakemmy's worden.

Hier ook al het gevoel alsof ik niet zwanger mag worden inderdaad.
En dat vele hier op het forum in no-time zwanger zijn.
Hoewel ik helaas sommige dames hier ook al te lang voorbij zie komen.

 

Hey meiden!

Hoe is het? Hoe gaat het Guppie, Juulzon, Zonnetje, Sonne, Saskia, spannendetijden en alle andere meiden?

Hier met ups en downs, vandaag een beetje een dipje; ik was in het ziekenhuis voor instructies en heb navraag gedaan over het zelf betalen van een ICSI en ik schrok toch wel een beetje van de prijzen hoor, zo'n €6000,- gemiddeld pfff...hoe doet iedereen dat? Wij zijn al aan het sparen voor de adoptie maar ik vond de gedachte dat we misschien nog eens een vierde icsi zouden doen best geruststellend maar ik kom nu steeds meer tot het besef dat dit waarschijnlijk echt de laatste kans op een bio-kindje, slik. Zullen de hormonen ook wel zijn dat alles wat heftiger aankomt op het moment.

Meiden, allemaal een hele fijne avond!

 

He dames,
Bedankt voor het duimen, hopen, bidden etc. Helaas blijkt mijn gevoel te kloppen, op de test vanmorgen miste een tweede streepje... Ben verdrietig, maar vooral heel bang. Had een jaar geleden nooit gedacht dat ik ooit voor 'de derde en laatste poging' zou komen te staan. Dacht altijd dat het wel zou lukken. Helaas, niets is minder waar. Ben echt bang voor de derde poging en vooral voor de periode daarna.
Hoop voor jullie op een beter resultaat de komende weken! Sterkte allemaal! Ik neem het holletje van Juulzon even in als je het goed vindt.
Liefs

 

Hoe komen ze bij de €6000. Zag toevallig ook de bedragen staan op de site van het mck, maar die waren minder hoog. Hoewel het met een poging met vele cryo's ook wel aardig kan oplopen.
Zal van de week eens kijken wat daar staat als prijzen.

En inderdaad amy, zijn de hormonen, spanning en het weer waardoor je emtioneel wordt.
En is toch een hele stap de laatste poging.

@sonne: dikke knuffel, las in een ander topic al dat het niet gelukt was.

@all; veel sterkte voor degene die het nodig hebben.

@ego; hier ook wel emotioneel zonder hormonen. Verder morgen weer gesprek op het werk, dus speelt ook mee met emoties.

Nieuwe huis is ondertussen rond. Huidige huis staat nu te koop. En moet nu dagelijks ovu-testen doen tot eisprong. Verwacht die eind van de week en volgende week de tp. Hoop eigenlijk dat ik pas maandag mijn eisprong heb, dan heb ik de tp namelijk vrijdag. En ben ik lekker vrij. Heb ik geen gedoe op mijn werk met vrij regelen. Maar is nog even afwachten.

 

Hé hoi,

Dikke knuf voor jou Sonne, blijft een teleurstelling hé...

Amy, In Belgie betaal je 3600 voor een behandeling en dat is zonder medicatie.... In Nederland staat er meen ik 1750 voor een behandeling, exclusief de medicatie en die loopt nog wel op.
Je kunt je eigen medische kosten wel opvoeren bij de belasting en aangezien in NL de medicatie in verhouding duurder is dan de behandeling zelf, komen de kosten hoog uit. Heb zelf alle medicatie wel opgespaard van de vorige behandelingen, dat scheelt al wat. PB me maar als je nog wat specifieke vragen hebt... Er zijn nog wel wat trucjes.

Zonnetje, spannend weer: en huis en TP! Zou toch een mooie afsluiting van dit jaar zijn hé, huis kwijt en vol buikje . Ik duim voor je!

Hier: de eerste deca zit er weer in! Vrijdag de menopur erbij. En de 18e 1e echo. Spannend!!!

Knuff!

 

Dag meiden,

Lange tijd geleden dat ik hier meeschrEef. Maar nog geen positief nieuws zie ik.
Toen ik zelf wel zwanger was, vond ik het niet gepast om hier nog mee te kletsen. Helaas is onze mooie droom inmiddels ten einde. Met de 12 weken echo kwamen wij er achter dat het hartje met 10,3 weken is gestopt. Ik ben afgelopen vrijdag gecurreteerd. lichamelijk gaat het prima maar geestelijk zit ik er helemaal door heen.
Dit was onze laatste veroede poging en staan nu voor de keus om zelf een poging te betalen. Ik las net jullie discussie over de kosten en schrok ervan. Ik heb een beetje rondgekeken en kwam zelf op rond de 3500 uit. Nu ook de vraag, gaan we naar een ander ziekenhuis. Ik hoor goede verhalen over Gent, maar begrijp dat het daar dus nog duurder is, en de afstand schiet natuurlijk ook niet op.

sorry voor het lange verhaal. Als jullie het goed vinden klets ik graag weer mee.

Groetjes vriesje

 

Vriesje, wat vreselijk, wat heftig, wat gemeen en wat oneerlijk!!! Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik nog meer kan zeggen behalve dat ik liever had gehad dat je hier niet mee ging kletsen hoe gezellig ik je ook vind

Wat betreft de kosten, ik vind het ook een heleboel en het houdt mij ook echt een beetje tegen! Wanneer ik via verschillende routes de medicijnen bij elkaar weet te sprokkelen wil ik er nog wel over nadenken maar ik ben ook heel bang voor de druk die het gaat geven...

Vanavond gaat mij de Puregon erbij, spannend! Erbij komt dat ik vannacht met een bijna letterlijke doodzieke kat zat, ze heeft vannacht een beroerte gehad: ze loopt scheef, schuimbekt, kwijlt, laat haar plas lopen enz. vanochtend gelijk naar de dierenarts geweest en die zei dat we het even twee dagen aan moeten kijken om te zien of zij nog herstelt. Zucht, in dit traject krijg je ook alles bij elkaar he

Lieve Vriesje, ik wil je toch nogmaals een hele dikke knuffel geven, vind het zo erg voor je!