@vriesje: gefeliciteerd met je zwangerschap. Is goed nieuws. En wie weet zijn het er wel 2 die er zitten. @saskia; hier heeft de relatie heel wat te stellen door de mmm. Vooral ook tijdens de weken dat we ermee bezig zijn. Voor man hoeft de hele mmm eigenlijk ook niet meer zo. Mede door de vele ruzies denk ik. En wij zitten nu al 3 jaar in de mmm. Is hier heel heftig geweest en soms hebben we nog flinke ruzies erover. Is denk ook de onzekerheid en spanning die erbij komt. En in de boze buien zeggen we soms dingen die niet zo gemeend zijn. Paar weken geleden hebben we nog zo ruzie gehad op vakantie en we net weer voor deze poging gingen, merkte ook meteen verandering in onze relatie. Dus je bent niet de enigste, hoor het vaker hoor. De hele mmm kan je relatie maken of breken. En het schijnt geregeld te gebeuren dat mensen door de mmm toch uit elkaar gaan.
Wat spannend Sas, dat je nu eerder mag starten! Misschien gaan we wel gelijk op, ik wil mij rond die periode aanmelden maar wij zijn nog enorm aan het puzzelen voor de 72 dagen; we willen gewoonweg 72 dagen ons echt aan de leefstijl halen en dat halen we nu misschien net niet als ik mij dan aanmeld. Tsja, een mens wil wat he Overigens is dat gelijk een bruggetje naar jouw vraag over de relatie. Wij hebben het ook hoor, en met name tijdens het prikken enz. het bereikt echt zijn dieptepunt tijdens de wachtweken. Dan hebben we al zo enorm ernaar toe geleefd, spanning stijgt gigantisch en dan is het maar afwachten pfff...vreselijk. Wij stellen even niet veel eisen aan elkaar, hoeven even niet stapelverliefd te zijn, de sterren van de hemel te vrijen en alleen maar goeie gesprekken te hebben. Maar, in het oog houdend dat dit allemaal aspecten zijn die we wel alleen maar met elkaar willen Sassie, ik ga duimen de 29ste hoor, zo spannend! En die kleine kansen herken ik, ik had het na de MK; ik dacht àls er ooit een kansje is dan nu maar helaas....
@ Amy, we gaan niet eerder starten waarschijnlijk. We krijgen alleen eerder het gesprek. We hebben als het goed is half januari de punctie. We wilden eigenlijk half december maar tussen kerst en nieuw is Gent gesloten en ze willen het risico niet nemen. Dus we moesten kiezen voor november of januari en toen hebben we voor januari gekozen. In november heb ik het namelijk erg druk met mijn avondbaantje waarbij ik best wel wat moet tillen en dat voelt niet goed Misschien gaan we wel alvast vragen of het dan eind november zou kunnen, dan is het weer wat rustiger. Het is natuurlijk ook helemaal niet gek dat je relatie lijdt onder de mmm. Het is niet iets kleins en iets korts. Je leven staat er heel lang van in het teken en misschien wel voor altijd. Wij zijn bijna 3 jaar bezig en lopen 2 jaar in het ziekenhuis. Het draait gewoon vaak daarom. En ik loop er vaak tegenaan dat manlief anders met gevoelens omgaat dan ik. Helemaal normaal natuurlijk, maar soms wel frustrerend hahaha! Ik merk het nu ook weer. Terug van vakantie, terug in ons eigen leven. Met allemaal mensen om me heen met kinderen. We hebben gewoon geen kinderloze vrienden meer, ja een paar trouwens maar die zien we niet heel erg vaak. En dan voel ik me zo eenzaam. Want als zij op zondag gezellig met de kindjes ergens naartoe gaan zullen ze niet meteen aan ons denken om mee te vragen. En als ze dat wel doen dan heb ik eigenlijk niet zo'n zin om mee te gaan. Kortom, ik begin er behoorlijk van te balen dat de vakantie voorbij is en we weer thuis zijn waar de confrontaties me om de oren vliegen. Ik ben dus ook alweer een paar dagen best wel chagrijnig en niet altijd even lief tegen Sasman terwijl ik dat in de vakantie wel was en het toen ook gewoon vanzelf ging.
Hallo dames, Ik meld mij weer aan bij jullie. Even een paar weken niet op het forum geweest. Lekker vakantie gehad en (geprobeerd) om alle andere leuke dingen in het leven voorrang te geven!! @Vriesje; GEFELICITEERD!! Hartstikke goed. Dat geeft ons weer moed! @Zonnetje; Wachten, wachten, wachten. Ik duim voor je!! @Saskia; Afspraak vervroegd! Spannend! Die rustpauzes zijn soms echt lekker en nodig maar ja, die drang om weer met een behandeling te kunnen starten kennen we denk ik ook allemaal. Wat betreft relatie: wij hadden juist in het begin van dit hele project meer strubbelingen. Nu is er vooral heel veel begrip voor elkaar. Als één van ons (meestal ik ) chagrijnig is of een kort lontje heeft dan wordt dat niet direct persoonlijk opgevat en een enorme ruzie ofzo. Maar wat je zegt, mannen gaan anders met gevoelens om en dan voel ik me soms wel eens alleen met mijn verdriet. Heel herkenbaar hoor die after vakantie dip!! Zit er zelf nu ook in HaHa!! Tijdens de vakanties voel ik mij altijd top. Zwangeren, kinderen ik kan het allemaal hebben maar nu ..Verschrikkelijk!! en dan lijkt een oplossing (lees een kind) voor mij zo ver weg. Ik voel nu ook weer een enorme drang om vol in die mmm te gaan . @Amy en Saskia en kleine kansen; je zou denken dat ik beter zou moeten weten na 6 pilvrije jaren maar ook hier toch iedere maand weer ijdele hoop (stom,stom)! En nu nadat de vonken er tijdens de vakantie afsprongen en het heel gezellig was maar het resultaat uitbleef heb ik gezworen er mee te stoppen!! We zullen het zien deze maand !
Één en al herkenning, Guppie! Sinds Gent mij heeft gebeld, gister, ben ik bijna niet meer te houden en wil ik liever vandaag nog beginnen dan morgen Terwijl ik zelf voor deze pauze heb gekozen, ook dat nog hahaha! En ook ik kan het tijdens de vakantie veel beter aan dan nu. Zwangeren en kinderen doen me in de vakantie eigenlijk bijna niks omdat ik er dan niet zo naar toe getrokken word. Maar thuis dus wel omdat ik er gewoon niet omheen kan. Mijn hele hyves puilt uit van de zwangeren en baby's en kleine kinderen. Jak!
Meiden, die after-vakantie-dip merk ik ook onwijs, ik was echt een soort van bang om thuis te komen, suf he; weer de realiteit onder ogen zien en weer geconfronteerd worden. Ik krijg elk moment visite maar wil nog snel even zeggen: helemaal herkenbaar en weet dat je niet alleen staat, hier in zuid-holland zit ook een meisje die je heel begrijpt Sassie Het adoptietraject waar wij in zitten geeft mij wel heel veel adem, het is reeël en het is onze keuze als we het niet doorzetten; geeft een klein beetje controle terug èn onze drive is enorm aan het groeien; dna en genen maakt echt niet uit als je voor een lieve kanjer mag zorgen zijn wij alleen al heel dankbaar!
Ja Sas, die zwangeren en baby's.....zucht. Op vakantie kunnen we er altijd heel positief over fantaseren hoe dat dan bij ons zal gaan. Back in reality gaat dat toch een stuk moeilijker!! Mijn zus (waar ik overigens een hele goede band mee heb) is op dit moment 30 weken zwanger van de eerste! en dat is zo confronterend . Zij wil natuurlijk alles vertellen en ik zit dan in zo'n tweestrijd. Aan de ene kant wil ik alles weten en ben ik heel nieuwsgierig, maar aan de andere kant wil ik er niets van weten omdat het zo oneerlijk voelt! Moeilijk hoor.
Hier ook iemand die het tegenkomt. Overal waar je komt kinderen. Mannen schijnen hier ook heel anders mee om te gaan en toch minder mee geconfronteerd te worden.
Oo Guppie, wat moeilijk dat je zus zwanger is! Natuurlijk ben je blij voor haar maar het is ook zo ontzettend pijnlijk! Hier is de broer van Sasman "papa to be" en dat voelt ook heel oneerlijk. Zeker omdat het stel allebei roken (ja, zij rookt ook nu ze zwanger is!), hij echt heel veel drinkt als hij op stap gaat (en dat is heel erg vaak, zo'n 2x per week). Hij drinkt dan vaak zoveel dat de kroegbaas of iemand anders zijn vriendin uit bed belt om hem te komen halen omdat ze hem niet wakker krijgen. Allemaal van die dingen En als klap op de vuurpijl hebben ze ook financiële problemen. Pffff, lekkere familie hoor! We hebben dus ook maar een zeer oppervlakkig contact met ze. Het is al pijnlijk genoeg om eraan te denken, laat staan om ze te zien. Ik zie nu al op tegen de kraamvisite, gewoon omdat ik bang ben met de baby de deur uit te rennen @ Amy, zelfs adoptie voelt voor mij als geen controle hebben. Het is nog maar de vraag of je toestemming krijgt en die hele procedure lijkt me zo zenuwslopend en zwaar. Ik ben weer aan het kletsen in het adoptietopic omdat ik gewoon niet weet of ik het weer op moet gaan starten.
Sas, ik las het in het adoptie-topic. Ook las ik dat jullie hierna nog max 3x ICSI willen, jullie willen er dus nog wel twee zelf betalen begrijp ik? Wij zeggen nu dat voor ons de max is tot de drie vergoedde pogingen, dit wordt ws. dus echt de laatste. Heel eng en confronterend maar ergens moeten we een grens bepalen. Nu wordt het simpelweg vanwege de financien bepaald en ook denk ik dat het dan maar zo moet zijn. Wel denken we erover misschien nog voor KID te gaan. Maar, nu storten we ons eerst vol in de adoptieprocedure. Ik durf wel zo arrogant te zijn dat ik denk dat we er wel doorheen komen en dus het beginsel van toestemming krijgen maar ja, ik weet het, alles is onzeker dus misschien krijg ik straks heel hard de deksel op mijn neus. Ik ga je nog ff een pbtje sturen!
Zoals we er nu voor staan willen we nog max. 3x ervoor gaan. Maar dat is ook weer afhankelijk van wat Gent zegt, en ons eigen gevoel. Een paar maanden geleden wilden we ook tot 3 pogingen gaan, maar nu toch weer onze grens verlegt. Dus wie weet hoe vaak we dat nog gaan doen haha! KID gaat het niet worden voor ons. Dat kost ook veel geld en dan gaan we liever door met ICSI. Tenzij Gent zou zeggen dat de emmy's niet zo'n goede kwaliteit hebben door het slechte zaad en dat de kans heel klein is dat ik zwanger raak. Dan zouden we er heel goed over na gaan denken. Dus het is niet zo dat we het niet willen vanuit een bepaalde overtuiging ofzo.
Ach ja, hoe ver ga je....... Na 5 x iui dacht ik er klaar mee te zijn. Maar toen kreeg ik toch weer zin in de mmm . En nu na 2 ivf's weten we toch ook al dat we er na de derde verzekerde poging nog 2 of 3 (of 4......daar gaan die grenzen!!!) zelf gaan betalen! Soms denk ik ook wel dat het toch belachelijk is dat wij mmmmeisjes maar drie pogingen krijgen, terwijl we er al moeite mee hebben. En de dames die door te niezen al zwanger zijn krijgen/hebben oneindig veel kansen! (maar dit is weer een andere discussie ).
Ja Guppie, dat heb ik dus ook. Ik verleg mijn grenzen ook iedere keer. Na de 2e keer was ik er zo klaar mee dat ik wilde stoppen maar Sasman toch wel erg graag die 3e sowieso nog wilde doen. Toen heb ik gezegd dat ik zover dan nog wel wilde gaan maar dan wel in een ander ziekenhuis. Nu ben ik zover dat ik liever vandaag nog begin met spuiten en niet uitsluit dat er bij ons nog meer dan 3 pogingen gaan volgen. Stapje voor stapje en we zien wel waar het schip strand.
Hey meiden, ik herken het wel hoor, dat je je grenzen gaat verleggen. Nu zeggen wij 3 pogingen en dan is het klaar maar dat komt puur door de financien. Wij kunnen niet en adoptie betalen en ICSI pogingen. Althans, hoe veel denken jullie dat een betaalde ICSI poging kost? Ik kom daar namelijk niet helemaal uit. Ik zie bedragen voorbij komen van 5000,- en tsja, slik das toch wel een boel geld....en als het dan niet lukt ben ik volgens mij ZO onwijs teleurgesteld, ik wil dat mijzelf gewoonweg niet meer aandoen. Gemeen he, dat we ook nog eens voor die keuzes geplaatst worden, al snap ik heus dat er ergens een grens gesteld moet worden hoor, maar het is toch bale.
Dacht dat het rond de 3000 lag. Maar is ook afhankelijk van hoeveel en hoelang je hormonen moet spuiten. Prijs kan dus erg verschillen per ziekenhuis. Hoop niet dat regering heeft bedacht maar 1 poging te vergoeden in de nieuwe nota. Is vorig jaar wel sprake van geweest. Maar is weer van de baan zolang het duurt. Is destijds maar half onderzocht.
In Gent kost ICSI 3500,- euro en daar komen de meds dan nog bij. Wij houden rekening met 5000,- euro per poging. Veel geld Nu weet ik wel dat de kosten in Gent een stuk hoger liggen dan in NL. Ik snap wat je zegt, Amy. Het is erg veel geld en als je dan de garantie zou hebben dat het lukt, dan is het nog te overzien. Als ze tegen mij zouden zeggen dat we na 4x zelf betalen eindelijk ouders worden en ze kunnen dat garanderen dan zouden wij dat wel doen. We zijn ook wel in de positie dat we het kunnen betalen. Maar dan nog... stel dat je nog 3 pogingen zelf betaalt en het lukt dan nog niet dan ben je toch wel even 15.000,- euro kwijt Mijn vader heeft ook tegen mij gezegd dat hij niet begrijpt dat ik zomaar zelf 3 pogingen zou gaan betalen, ook al kunnen we het financieel. Ik heb toen tegen hem gezegd dat onze bruiloft ook zo'n 10.000 euro heeft gekost en dat is maar voor 1 dag Misschien een kromme vergelijking... haha! Het is gewoon veel geld... voor eigenlijk alleen maar een extra kans. Ik kan me dus ook heel goed voorstellen dat er veel stellen afhaken vanwege het financiële plaatje.
Hier worden het niet meer dan 3 pogingen. Manlief heeft er nu al weinig vertrouwen in. Maar wij hebben ook al meer pogingen gehad. Hebben een half jaar medicijnen gebruikt die hadden moeten werken volgens uroloog. Helaas niet. Toen iui moet wel gaan lukken. Dus die 6x gedaan. En nu dus icsi met bij poging 1 al meerdere tp's. Als het dan nog niet gelukt is,dan zie ik het ook niet meer gebeuren eigenlijk. En het is veel geld wat ik dan in andere dingen wil stoppen. Hoe moeilijk het ook is dan. Hier hebben we het financieel ook wel hoor, hoewel de centjes op dit moment er wel hard doorheen gaan.
Kan ik me wel voorstellen, Zonnetje. Op een gegeven moment zakt de hoop toch weg hè. Als je dan al 6x IUI hebt gehad en stel dat er na 3x ICSI nog steeds geen zwangerschap is terwijl je wel elke keer cryo's hebt dan ga je je toch afvragen of het nog wel zin heeft. Wij hebben geen cryo's tot nu toe. De eerste keer 1 goede emmy en 1 matige welke teruggeplaatst zijn en de overige 5 waren matig. De tweede keer hadden we maar 2 emmies en daarvan was er 1 goed en 1 matig. Dus ook onze kwaliteit is niet echt geweldig. Ik denk dat wij gewoon afgaan op ons gevoel. Maar het is wel lastig om hoop te houden als het na een aantal keren nog steeds niet gelukt is. Maar als ik dan lees dat Sikki eindelijk zwanger is na de 9e icsi en de 10e tp dan is er weer zo'n stemmetje in mijn hoofd die zegt: zie je, het kan dus toch wel! Daarom is het ook zo moeilijk. Waar is de grens...
Het is moeilijk he, waar is de grens, en dat is voor iedereen zo persoonlijk. Doordat wij wel een positieve test hebben gehad ga je natuurlijk enorm twijfelen, misschien dat wij nog 1x een poging betalen maar dan is het klaar. Ik merk gewoon dat ik dit leventje niet heel veel langer trek wil ik nog genieten en een leuke relatie behouden. Het klinkt gek maar op de 1 of andere manier geeft het mij ook lucht er vanuit te gaan dat dit de laatste poging is. Ik vind het doodeng, en het geeft lucht. Ik krijg hoe dan ook straks mijn leven terug; of ik moet iets heel heftigs gaan verwerken (en daar denk ik nog maar niet aan) of ik krijg een groeiend buikje. Daarna gaan we ons vol storten in de adoptie, ga ik op zoek naar een nieuwe baan, gaan we een hondje kopen en wellicht dat we daarna ook gaan kijken of we ooit nog een betaalde poging doen, of wat de kosten van KID zijn. Voor de adoptie sparen wij momenteel 25000,- als daarboven op ook nog 3 betaalde pogingen a 5000,- komen pffff...dat vind ik wel echt een bak geld waar ik nog zoveel mooie dingen mee kan doen als we een lieverd uit Afrika mogen verzorgen dus tsja, keuzes, keuzes, keuzes maar zoals wij allen weten, elke keuze is en blijft persoonlijk en zal en mag ik nooit veroordelen, dit voelt voor ons nu goed dus daar gaan we voorlopig voor!
Keuzes zijn inderdaad persoonlijk. En misschien ook wel afhankelijk van vervolgkeuzes. Hier wil man geen adoptie, ik ook liever niet. KID willen we ook niet meer, gezien de vele pogingen die we al gedaan hebben en nu ook gewoon mooie emmy's hebben. Mensen zeggen wel zo makkelijk dan adopteer je toch, maar als ik lees hoeveel dat kost schrik ik toch wel. Dacht dat de kosten op 10000 lag. Veel mensen weten niet eens dat het geld kost hoor, als ik al bovenstaand bedrag zeg schrikken ze al.