Sneeuwmees, lekker hoor, na vandaag dan eindelijk heerlijk met verlof Hoop voor jullie dat de verbouwing voorspoedig verloopt, en dat kleine uk nog even blijft zitten. Gaat zondag nog door? Want dan pb ik jullie vanavond nog even mijn adres. Hier druk met van alles en nog wat. Vandaag druk met het bakken en decoreren van een Hello Kitty taart voor een meisje dat 4 wordt. Erg leuk, en nu hopen dat ie lukt Morgen ochtend komen ze de taart ophalen.
Be: ik laat het even van de andere afhangen en het ligt er voor mij ( zoals eerder benoemd) ff aan hoe het weekend loopt. Ik vind het wel gezellig om ff langs te komen, al zal ik niet zo lang komen als het allemaal lukt. ( timo gaat voor het eerst logeren morgen)
We kunnen t ook een andere keer doen hoor. Wanneer het wel iedereen goed uit komt. Mss ook wat leuker met mooi weer. Dan kunnen we evt lekker buiten zitten en de kids die mee zijn kunnen dan bijv lekker op t kunstgras rond kruipen etc etc.
@Bianca: ik ging er wel vanuit dat het zondag door zou gaan. Dus ik ben van de partij (en denk nog wel te kunnen herinneren waar je woont....hihihi). Maar ik wacht nader bericht wel af of het doorgaat of niet. @Ikke: m'n zoontje was een geplande keizersnee, dus we hadden de luxe om zelf een datum te mogen prikken. Dinsdag moet ik naar de gyn voor de liggingsecho en weten we hopelijk ook meer over deze uk en wat die allemaal uitspookt. Hier is het verlof bijna ingetreden. Moet dit weekend nog eventjes terug voor wat kleine dingetjes. De dag vloog onverwacht snel voorbij en had nog even wat kleine puntjes op de i willen zetten. Maar we zouden gaan borrelen eind van de middag en moesten op tijd weg, omdat enkele collega's niet te veel tijd hadden. Had vannacht niet zo goed geslapen door de verkoudheid, was snotterig en moest steeds hoesten. Dus al niet fit aan de laatste werkdag begonnen. Maar het ging redelijk. Door het vele vocht wat ik vasthoud, bleek mijn schoen kapot gegaan te zijn. Had een paar maanden geleden een paar goedkope schoenen gekocht met wat elastiek erin voor als ik dikkere voeten zou krijgen. Maar zelfs dit elastiek was niet tegen zoveel geweld bestand. Dat wordt nog wat de komende 4 wkn. In de haast voor het weggaan vanmiddag nog een paar printjes willen maken. Voor de tweede keer deze zwangerschap struikelde ik al weer bijna over een ventilatorrooster bij ons op het werk, die een paar centimeter hoog uitsteekt. Dus een misstap gemaakt, wat gelijk een pijnscheut in mijn schaambot/bekken opleverde, maar ook in mijn buik. Het borrelen was gezellig, maar ik merkte dat ik erg moe en lamlendig was. Ook een beetje klam zweet, van de verkoudheid. Achteraf toch later dan gepland naar huis gegaan. Mijn collega bood aan om me met haar auto naar mijn auto te brengen, omdat ik door het lange zitten toch wat moeizaam liep. Ook merkte ik dat mijn onderbuik wat gevoelig was, blijkbaar door de misstap en de spieren van mijn buik die daarop reageerde. Ik ging dus enigszins 'gehavend' met haar naar haar auto. Toen ik wilde instappen, kreeg ik ineens een pijnscheut door mijn bil (bekken) heen waardoor ik in de autostoel viel, maar daarbij enorm mijn hoofd stootte tegen het portier. Ik voelde me aan alle kanten zo ellendig dat ik in huilen uitbarstte. Wat een afgang om zo aan je verlof te moeten beginnen. Nu dus thuis en met warmtekussentje op de bank aan het bijkomen. Het moge duidelijk zijn dat het geen dag langer had moeten duren voordat ik aan mijn verlof begin.
@Date: Mij maakt het niets uit. Als het verzet wordt zodat iedereen dan wel kan vind ik dat prima. Als het wel door gaat zal ik mij melden (waarschijnlijk met Siem, als het huis veilig genoeg is tenminste) op het bekende adres!
Ik zie geen echte doorgehakte knoop.. Wat doen we meiden, be het is bij jou thuis. Zeg het maar. Ik heb mijn planning er op aangepast ( voor zover haalbaar) dus ik kan er bij zijn. Ik hoor het wel, dan nog wel graag pb met adres, want helemaal uit mijn hoofd gaat het niet lukken.
Ik zie nog steeds niks en geen adres, ik krijg net door dat Timo nog slaapt.. Dus 1 uur wordt hem niet, want dan ligt hij weer te slapen. Omdat er geen reacties meert zijn geweest ga ik er van uit dat het niet door gaat. Maken we gewoon eren nieuwe date.
Hier mijn eerste dagje van mijn verlof. Omdat mijn bekkenpijn erg meeviel (blijkbaar doet de rust me goed), vanmorgen toch iets te fanatiek aan de schoonmaak gegaan. En dan merk je toch dat je het weer moet bezuren. Vanmiddag op zoek gegaan naar een waterdichte molton voor ons matras, maar kan er nergens een vinden. Ik had toen voor mijn zoontje er een gekocht bij de Action, maar die had ze niet meer. In ons dorp is een Action, maar die medewerkers daar hebben ook niet echt het licht gezien. Want ik werd niet veel wijzer of ze ze nu nog wel hadden of niet en wanneer ze weer binnen zouden komen (als dat überhaupt zou zijn). Dus nu maar even naar de Action in de stad, maar volgens de kaartjes op de schappen, zijn ze er alleen nog maar in 1p. Dus toen maar even naar de Hema. Maar ook daar hebben ze ze niet meer in lits jumeaux en alleen nog maar 1p. Nu dus maar even nadenken waar ik die alsnog kan krijgen. Toen ik boodschappen aan het doen was, ging mijn telefoon. Ik dacht dat mijn man het was, om te vragen waar ik was in de winkel. Maar het bleek van mijn werk te zijn. Heb hem laten bellen. Ik heb tot de 36ste week doorgewerkt en vind dat ik die laatste 4 wkn wel met rust gelaten mag worden. Heb op zondag nog bijna 3 uur zitten werken om de laatste losse eindjes echt over te dragen en vind het wel welletjes. Even later bleek ik weer een gemiste oproep te hebben van het werk (had ik niet gehoord) en toen ik thuis kwam net, zag ik dat er ook nog eens 2 keer op de vaste lijn is gebeld. Voel me dan zo opgejaagd. Maar terugbellen doe ik niet. Er kan nooit zoiets schokkends zijn wat ze niet zelf op kunnen lossen. Mijn collega is nu eenmaal iemand die snel aan de telefoon hangt en later pas zelf gaat nadenken. Maar baal er wel van. Ik probeer zelf het werk los te laten, maar dan moet het werk mij ook los laten natuurlijk. Nou ja, diep in- en uitademen maar weer.
Hier vandaag de eerste afspraak bij de gyn. We waren om half 5 vertrokken (voor een afspraak om 5 uur) en waren om half 8 thuis . We waren klokslag op tijd. Ik moest alvast mee voor de bloeddruk e.d. Ik had de polikaart meegenomen, maar dat bleek de polikaart van mijn zoontje te zijn ipv die van mezelf. Leuke binnenkomer, want die van mij had ik dus niet bij me. Toen vroeg ze of ik de vragenlijst had ingevuld en meegenomen. Eh..nee... vergeten , die ligt nog thuis, zei ik. Nou, dat ging dus lekker. Het was een klein kamertje waar de assistentes zitten en daar was een vrouw aan de ene kant bezig om een afspraak te maken. Ondertussen kwam de arts met een andere patiënt, haar man, de moeder en de schoonmoeder om ook daar achter te laten voor een nieuwe afspraak. Aan alle kanten kwamen de muren op me af. Toen begon ze ook nog vragen te stellen, zoals mijn gewicht voor de zwangerschap. Aangezien mijn gewicht mijn hele leven al een gevoelige kwestie is, vond ik het nogal genant om mijn gewicht te moeten noemen ten overstaan van de hele kamer vol met familie. Ik voelde me dus behoorlijk opgelaten en had het enorm warm door alle drukte om me heen. Toen ging ze de bloeddruk opmeten, die behoorlijk hoog was. Daar schrok ik ook best van en wist niet of het kwam dat ik van alles vergeten, het gehaast en de drukte om me heen. Toen was ik bijna 25 min later bij de gyn aan de beurt. Hij moest eerst van alles invoeren en had hiervoor de overdrachtsformulieren die ik van de vk mee had gekregen. Toen bleek dat er diverse uitgerekende data's genoemd werden in het dossier, maar dat nergens duidelijk beschreven was, waarom het nu was vastgesteld op 24 maart. Er werd afwisselend gesproken over 27 en 28 maart en zelfs de echo, waarbij ze tegen ons had gezegd dat het 24 maart was, hadden ze in het dossier staan als 27 maart. Uiteindelijk heeft hij de 24e maart overgenomen, maar ik vond het nogal klungelig staan (hadden ze nog net zo goed niets mee hoeven geven als het alleen maar onduidelijkheid geeft ). Verder was de gyn niet zo handig met de computer, dus ook dat duurde even. De echo was als vanouds, razendsnel, wat metingen gedaan, hoofdje, buikje en bovenbeentje en het hoofdje lag beneden. Dat was alles. Hij vroeg toen wat ik wilde en of ik natuurlijk wilde bevallen. Ik zei heel stellig: nee. Waarop hij verbaast vroeg waarom. Ik heb hem uitgelegd dat ik bekkenklachten had, het buikje en hoofdje groter dan gemiddeld geschat werden en ik de jongste niet meer was. Hij zei dat hij zich daar alles bij kon voorstellen en het leek haast wel of hij zelf daar ook 'opgelucht' door was, dat ik het goed doordacht had. Hijzelf voegde er nog aan toe dat ik natuurlijk van de vorige keer een litteken had en het ook niet zeker was of die dat goed kon houden tijdens een bevalling en dat dat ook een behoorlijke complicatie zou zijn als dat fout zou gaan. Dus hij was gelijk overstag voor een geplande keizersnee. Ik zei dat ik het kindje vandaag wat minder goed voelde en of dat kwam omdat het misschien op een bepaalde manier lag. Hij stelde toen voor 'even' een strookje (ctg) te maken. De assistentes waren daar niet zo blij mee, want eentje wilde naar huis gaan en die andere zou alleen zijn tijdens het avondspreekuur. Maar ik werd toch aangesloten. Toen zei ze of ik me bewust was dat ik een half uur daaraan moest liggen. Nee, dat was me niet verteld. Ik hoefde alleen maar 'even' een ctg-tje te maken. Enfin, ik lag er al ruim een half uur aan, toen ze me kwam zeggen dat de gyn me nog even wat langer eraan wilde hebben. Het kindje lag klaarblijkelijk te slapen en ze wilden dus ook nog even wachten tot er wat meer actie te zien was. Uiteindelijk heb ik dus een uur aan de ctg gelegen voordat de gyn eindelijk kwam om te zeggen dat het allemaal er goed uitzag en ik naar huis mocht. Op de valreep vroeg ik nog of het zinvol was om volgende week nog een keer mijn urine te laten controlen ivm mijn blaasontsteking van 2 wkn geleden (en eigenlijk ook omdat mijn bloeddruk nu hoger was, zodat ze het gelijk ook even op eiwitten kunnen controleren). Hij stelde voor om dat dan nu ook gelijk maar even te doen. Dus daar ging ik weer met 2 potjes naar een toilet, daarna door naar het lab om het af te geven en toen konden we eindelijk vertrekken om om half 8 thuis te komen. Volgende week woensdag weer een controle-afspraak. Wellicht dat we dan meer weten.
Sneeuwmees, nog niks veranderd daar dus... Wel fijn dat ze nu alles weer goed checken meid. Wanneer wordt zo'n evt geplande keizersnede gepland? Met 37 weken of iets? Ben erg benieuwd meid. Ctg's in ede duren standaard 30 minuten en worden als het nodig is steeds met 30 minuten verlengd. Hihihi dat je dat niet onthouden hebt van al mijn ctg's... al duurden ze bij mij ook gerust 5 uur...
@Sneeuwmees: Jeetje wat een verhaal! Je hebt bijna een hele pagina nodig joh! Maar je bent tenminste nu onder controle en het ziet er dus naar uit je je keizersnede gaat krijgen. Opluchting? Kunnen we het lijstje maken met bevaldatums dus ook wel gaan vergeten...
@Bianca: ja, met jouw ervaringen had ik het kunnen en moeten weten. Maar omdat dr. K. het over 'even' een strookje maken had, dacht ik iets te optimistisch. Ons zoontje wilde op het laatst niet mee naar het zkh en achteraf dus maar goed ook. @Noekie: jullie mogen zeker gaan gokken voor de bevaldatum, hoor. Het wordt dan wel een geplande keizersnee, maar we maken de datum niet bekend.
@Bianca: wat een vreselijk verhaal. Kippenvel aan deze kant! Kan me er zo boos om maken dat zo'n vk zelf voor dokter aan het spelen is geweest. Toen ik zwanger was van mijn zoontje had ik bij 36 wkn een jong grietje die inviel. Ze voelde aan mijn buik en zei al gelijk dat de kleine met het hoofdje naar beneden lag. Ik zei toen zelf dat dat mooi was, omdat bij de laatste echo de kleine in een onvolkomen stuit zat. Toen zei ze. Oh... ja, nu je het zegt, het kan ook het kontje zijn. Later in het zkh bleek dat ons zoontje in een stuit zat, rond de 8 pond werd geschat en het hoofdje groter dan gemiddeld was. Streng advies van de gyn om absoluut niet natuurlijk te gaan bevallen. Ik denk nog vaak terug aan die tijd, zeker nu ik weer zwanger ben en vraag me wel eens af. Wat als ik toen niets had gezegd, wat als ik ineens de vliezen waren gebroken. Ik wilde nl. ook voor de thuisbevalling gaan. En dan lees ik dit verhaal. Brrrr... vreselijk! Ik zal met je meeduimen dat het allemaal weer goed mag komen met het arme kindje. Sterkte voor je vriendin en haar man!!
Helaas net het bericht gehad dat mijn vriendin en haar man afscheid moeten gaan nemen van hun kleine sterke meid.... De familie is opgeroepen om dit samen met hen te doen.
Dank je wel Anouk. Lieve Sneeuwmees, het is absoluut niet mn bedoeling geweest om jou evt bang te maken. Nadat ik het hele verhaal gepost had dacht ik er pas bij na... Wat fijn dat de gyn bij jou zo enorm goed opgelet heeft zeg.
@Bianca: wat vreselijk, zeg! Echt onbegrijpelijk hoe dit heeft kunnen gebeuren. En zwanger of niet, dit soort berichten wil een mens nooit hoeven te lezen. Weet maar al te goed dat een kind krijgen niet zo vanzelfsprekend is.
Sneeuwmees, wat heb je dit ontzettend mooi gezegd meid. Zo is het precies. Het is nog steeds onwerkelijk hoe dit is gegaan, ik kan er met mn hoofd echt niet bij.... Hun dochtertje is vanavond gedoopt in het bijzijn van hun familie. Zo'n ontzettend mooi iets, om nog te kunnen doen voor je kindje... Ik ga toch maar eens proberen te slapen...
@Bianca: het blijft heftig. Ik ken de mensen nog niet eens en zelfs mij laat het niet los. Toevallig was ik gisteren bezig met de geboortekaartjes toen ik het vreselijke nieuws las en bedacht me ineens dat jouw vriendin ook de geboortekaartjes al drukklaar had en dat ze nu rouwkaartjes moet gaan uitzoeken. Hoe bizar. Moet zeggen dat ik zelf ook maar even gestopt ben met het geboortekaartje.