Thanx meiden, timo zijn verjaardag was gezellig met z'!0n drieen. Morgen zijn feest. Voor mij was het ook een emodag. Tja sneeuwmees alles kwam terug met een stiekem traantje op het tijdstip dat timo geboren was. Had nog niet echt tijd gemaakt voor de verwerking van alles, dus al weken had ik er last van. De lange bevalling en de operatie direct erna heb ik altijd voor lief genomen, maat tja emotioneel moest ik het blijkbaar nog een plekje geven. Gek eigenlijk dat zoiets moois ook 'traumatiserend' is.
Mmmmeisje: ben je inmiddels bevallen? Zo niet trek je het nog? Ik zag op fb dat jordan iemand had gefeliciteerd met de geboorte van een kindje. Ik dacht dat jij dan misschien was..
Hoi meiden! Ik ben op 26 mei met 38.1wk bevallen van onze zoon Bram Ruben ♡ De bevalling is spontaan met gebroken vliezen thuis op gang gekomen. Het was geen bevalling volgens de boekjes. moest 5x over geprikt worden door verschillende anesthesisten voor een ruggenprik, had namelijk een rugwee die niet meer weg trok. Vanaf het moment dat de ruggenprik zat was is rechts verdoofd en voelde de weeën links nog goed maar was wel verlost van de rugwee. om 14:11 is onze kleine man geboren, hij had het moeilijk tijdens de persweeën en herstelde slecht aan het ctg maar toen er bloed bij hem was af genomen bleek dat hij het nog wel redelijk goed deed. Bram is zonder pomp of wat dan ook ter wereld gekomen. Ik ben alleen in mn schaamlip in gescheurd (zat een gat in) waar ik 5 hechtingen voor heb gekregen. Na de bevalling kwam de placenta niet los, diverse gynaecologen hebben er aan staan trekken en mn buik blijven masseren. Na 30 minuten moest is voor manuele verwijdering van de placenta. ik werd naar de ok gereden en eigenlijk was er nog niets aan de hand. Toen ik met de gynaecoloog naast me lag te wachten op de operatie begon ik me niet goed te voelen en ik weet alleen nog dat ik zei dat er iets niet goed ging en ik heel veel bloed aan mn handen zag. toen ik 3 uur later weer wakker werd lag ik op de uit slaapkamer. Er werd me verteld dat ik ruim 2,5L bloed verloren was. Heel mn gezicht deed pijn en is tot op de dag van vandaag nog beurs doordat ze me blijkbaar wat hardhandig in mn gezicht vast hebben gepakt om te intuberen. Maar we zijn een week verder, 3 bloedtransfusies en ijzerrijk eten. ik knap beetje bij beetje op.. snel moe en sterretjes zien. Onze kleine man doet het perfect. Weegt nu 2980gr en is 49cm. Ik laat snel weer van me horen. Nu eerst even genieten van ons gezinnetje
Lieve MMMmeisje, gefeliciteerd met de geboorte van zoonlief. Ik krijg wel kippenvel van alles wat je hebt moeten meemaken zeg Waar kwam dat bloedverlies vandaan uiteindelijk? Slagader gescheurd? Heftig, jij moet zelf dus ook wel flink bijtanken? Sterkte en ondertussen inderdaad genieten van jullie langverwachte gezinnetje! xx
@MMMmeisje: gefeliciteerd met de geboorte van R.uben! Zo te lezen heb je zelfs de bevalling nog niet cadeau gekregen (voor zover dat kan). En dat na al zo'n zware zwangerschap. Het is inderdaad een hele belevenis geweest, als ik het zo lees. Kan me voorstellen dat je nog niet helemaal fit bent, als je zoveel bloed verloren bent. Hoop dat je snel genoeg weer beter voelt en dat je kleine mannetje je hopelijk veel energie mag geven wat je herstel weer kan bespoedigen. Geniet van elkaar!
Mmmmeisje: gefeliciteerd, je hebt oook dit weer niet cadeau gekregen, maar na hard werken is het goed rusten. En genieten!!!! Het herstel duurt nog wel ff. Ik ben 2 liter bloed verlopen, heb geen transfusie gehad, ( was wek besteld, maar niet gegeven) en voelde nog maanden moe. Het enige wat je eraan kunt doen is toegeven en genieten van je kleine mannetje. Leuke naam!!! En wat fijn dat hij het goed doet!!
Mmmmeisje;hoe gaat het nu? En met de andere? Jordan? Wanneer hoor jij ook al weer meer? En wanneer mag je weer proberen? Hoe gaat het nu met je?
@Ikke: hier niet echt nieuws. Moet maandag weer aan het werk, dus dat is even slikken. Ondanks kapitaal aan flessen, vertikt onze kleine man het uit de fles te drinken. Dus dat zal betekenen dat ik op werkdagen 2 keer per dag naar huis zal moeten om hem te voeden. Niet heel handig (voor het werk), maar voor mij geen straf om mijn kleine mannetje nog 2 keer per dag even zelf te kunnen voeden en knuffelen. Uiteraard blijven we oefenen met de fles. Vrijdag ben ik weer naar het cb geweest. Kleine man groeit goed en zit precies op de lijn. Weer een prikje gehad, waar hij gelukkig weinig last van heeft gehad.
Wat lastig zeg dat hij niet uit het flesje wil drinken. Ik heb het ook een keer mee gemaakt bij een collega maar weet eigenlijk niet meer hoe dat was afgelopen... Volgends mij ging dat ineens wel goed weer maar duurde wel eventjes... Ze woonde gelukkig dichtbij werk en haar moeder bracht de kleine telkens even langs.
Owh...en ben ontzettend druk met de fotografie. Gisteren 2 shoots en dadelijk weer eentje op locatie. @BE: Cakesmash voor Jayden niet een leuk idee? We gaan niet meer voor een derde. Het is nu te druk en durf het eigenlijk niet meer aan. Mijn lichaam is nu weer redelijk hersteld en ben bang dat het misschien helemaal mis gaat als ik weer zwanger raak. Hoe graag ik het eigenlijk nog wil de angst is te groot...
@Noekie: volgens het cb komt het inderdaad vanzelf goed. Maar lastig is het wel. Gelukkig mag je een kwart van je werktijd kolven of je kind zelf voeden. Ik woon maar 10 min van het werk, dus zelfs als ik naar huis ga twee keer, dan houd ik nog tijd over. Maar het is wat lastiger dan met kolven, want dat kan je nog een beetje uitstellen tot het uitkomt met het werk. Maar dat kan niet als je kindje wakker wordt en gevoed moet worden. Maar dat is niet anders. Laatst was hij zo overstuur toen we het met de fles gingen proberen, dat mijn hart brak. Toen ik hem aan de borst nam, ontspande hij helemaal en zat hij zelfs nog helemaal te snoeken van het huilen. Dacht toen nog dat dat het me niet waard is. Dan ga ik gewoon naar huis zodat hij lekker kan drinken. We blijven wel proberen want er kan natuurlijk altijd iets zijn dat ik echt weg moet en hem niet kan komen voeden. En wat een beslissing om toch niet voor een derde te gaan. Maar het moet wel goed voelen en als je er niet achter staat dan is het beter om het niet te doen. Al kan ik me voorstellen dat het best even moeilijk is om te accepteren. Ik zag op fb in ieder geval leuke foto's van de cake smash voorbij komen. Dus zo te zien doe je hele leuke dingen op het moment. Voor ons zal het ook bij twee blijven, al vind ik het ook wel moeilijk accepteren dat ik nooit meer zwanger zal zijn.
IkkeB, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed hoor. Momenteel erg goed zelfs. Ik geniet echt weer volop van het leven. We doen leuke dingen, hebben lol, ik ben alweer 10 kilo lichter en wil er nu nog ca. 4 tot 6 kilo vanaf. Ik heb soms nog bloedverlies maar ja, we wachten rustig af Ik moet in september voor controle of het schoon is. Is het ok dan mag ik weer door met behandelen, is het niet ok dan begint het circus weer van voor af aan. Maar daar denk ik nog maar ff niet aan. Aan beiden niet trouwens. De rust die we nu hebben zonder de stress van de behandelingen is ook heel fijn. Maar misschien komt dat ook omdat ik weet dat ik nog kansen heb en niet ben uitbehandeld. Sneeuwmees, hoe is je eerste werkdag gegaan? Wat is die tijd voorbij gevlogen zeg!! Noekie, ik zie vaak je foto's voorbij komen. Vind ze echt geweldig. Leuk concept heb je bedacht. Echt super. En wat een pittige keuze, om de wens voor een derde opzij te zetten. Maar als het echt niet gaat en voor je lichaam ook beter is om het hierbij te laten is dat ook wel veel waard. Ik heb geen kinderen en mochten we ooit krijgen denk ik er misschien heel anders over maar wij hebben eigenlijk altijd op 1 lijn gezeten en bewust besloten 2 kids te willen. Mocht er nu 1 komen gaan we zeker voor een broertje of zusje zodat kind 1 niet alleen achterblijft als wij wegvallen ofzo, maar nu hebben we wel echt het gevoel dat het dan klaar is. Niet vanwege de behandelingen die we ervoor moeten ondergaan maar meer omdat we 2 gewoon wel de max. vinden voor ons. Maar ja, wie weet als we er 2 hebben dat nummer 3 toch ook wel een een nieuw doel wordt hoor, je weet het niet. Zou je over bijv. 2 jaar nog anders kunnen besluiten of is het definitief?
@Jordan: zie op fb altijd geweldige foto's van je voorbij komen. Volgens mij vermaken jullie je prima en doen vooral leuke dingen. Heerlijk, hoor! De eerste twee werkdagen zitten erop. Valt behoorlijk tegen. Ben 's avonds compleet gesloopt. Ga tussen de middag naar huis om mijn zoontje te voeden en eind van de middag weer. Vaak komt hij zo laat, dat ik dan gelijk thuis blijf. Op zich vreet het wel energie, omdat je toch de hele tijd op je werk 'op scherp' loopt omdat je bang bent dat je ieder moment naar huis zou moeten om te voeden. Dus dat zal waarschijnlijk nog even wennen zijn. Hij heeft al wel 2 keer een heel klein beetje uit de fles gedronken, dus als dat goed gaat, dan zou ik evt. alleen tussen de middag naar huis kunnen gaan om hem te voeden (en een broodje eten) en dan de tweede keer kolven (en mijn man dan thuis de fles geven). En dan wellicht later helemaal over op de fles. Even zien hoe alles loopt. Het kost nu allemaal nog veel georganiseer. Het is druk op het werk en je moet ook nog zien op tijd op je werk te zijn en thuis alles door te laten draaien. Dus eerst maar deze eerste weken door zien te komen.
Jordan; wat fijn dat je nu rust kunt ervaren. Tussen de verschillende behandelingen in hebben wij ook wel eens pauze ingelast ( maar dan vrijwillig) en ik keek ook uit naar de laatste ivf omdat ik zo toe was aan loslaten, maar je toen bleken we zwanger en hoefde ik dat proces niet eens in. Met mij gaat het even wat minder, ik zit slecht in mijn energie, hoor volgende week of ik boventallig wordt op mijn werk. ( bezuinigingen vanuit de overheid in de zorg. 20 % moet eruit ) we zijn natuurlijk voorzichtig bezig met een brusje voor timo, maar wil er niet te veel mee bezig zijn, maar toch speelt het wel in je hoofd. Zou het nog een keer mogen lukken? Gelukkig is timo echt een geweldig mannetje en dat maakt veel goed. Ik ben nogal perfectionostisch en daar heb ik in het moederschap soms wat last van, want tja je slaat de plank natuurlijk geregeld mis of bent zelf te druk in je hoofd en dan voel ik me weer schuldig. Heel normale dingen, maar soms ff lastig. Timo is zo tevreden en vrolijk dat ik dat maar als lijdraad neem over hoe wij het als ouders doen haha. Sneeuwmees: klinkt idd pittig. Het vinden van een nieuw ritme is al lastig en dan de zorgen rondom de fles erbij. En natuurlijk twee kinderen waarvan er 1 ook op tijd op school moet zijn enz. Neem de tijd om te wennen op het werk en in je nieuwe ritme, de komende maanden zullen je hormonen en je energie langzaam beter worden.
Sneeuwmees, ben je de week een beetje doorgekomen of is het echt tegengevallen? En hoe reageert de kleine erop? En je collega's? Ik hoop echt dat het allemaal is meegevallen. IkkeB, ik heb geen kids dus misschien is wat ik nu ga zeggen echt dom en te gemakkelijk omdat ik geen mama ben mááááárrrrr, ik denk echt serieus dat je niet teveel jezelf op je nek moet zitten over hoe je dingen doet cq. hebt gedaan op het gebied van mama zijn (en eigenlijk op gebied van alles). Zolang je weet dat je je best doet en het goed bedoelt, dóe je het al helemaal goed. Want meer dan je best doen kun je niet. Timo is gezond en vrolijk, hij krijgt liefde van zijn ouders, aandacht, eten, kleding en veiligheid. Je moet jezelf juist een compliment geven dat jullie het zo goed doen i.p.v. je te focussen op wat beter kan want dan ben je er nooit klaar mee. Je leeft maar 1 x, daar moet je van genieten, Timo is maar 1 x klein en daar moet je ook van genieten. Zonde om teveel stil te staan bij wat anders had gekund (en zo dito voor alle andere dingen die je in je leven doet). Dat wilde ik toch wel even gezegd hebben Niet als kritiek maar omdat ik gewoon super zonde vind. Ik hoop wel echt oprecht dat je positief nieuws krijgt vanaf je werk. Geeft toch wel extra druk altijd! Ik ga woensdag naar een Reumatoloog om te praten over auto-immuunziekten (zij is reumatoloog van beroep maar gespecialiseerd in auto immuniteit en reuma heeft ook auto-immuunziekten in z'n 'pakket'). Ben erg benieuwd of zij verder kan/wil zoeken. Maar stom toevallig kreeg ik dinsdagavond ineens pijn in mijn rug aan de rechter zijkant ter hoogte van mijn nier. Dus ik dacht OHOH. Ben gaan liggen, slapen en de volgende dag was het weg. Woensdagavond kwam het weer terug. Weer liggen, slapen en donderdagochtend was het weg. Maar rond 10:00 uur kwam het ineens weer terug. Toch maar ff de HA gebeld en kon meteen terecht. Urine ok, geen ontstekingen. Zij onderzoeken, komt ze tot de conclusie dat ik een ontstoken gewrichtje heb zitten daar. Dus nu aan de Dyclofenac (ontstekingsremmend en pijnstillend). Maar ze adviseerde me om dit mee te nemen in mijn gesprek met de reumatoloog. Ook omdat ik al sinds de aanrijding met opgezette plekken rondom wervels loop. Zowel ontstekingen als vochtophopingen kunnen gevolgen zijn van reuma en dan met name reumatoïde artritis. En dát is dus weer een auto immuunziekte. Erg benieuwd. Wordt vervolgd. Maar eerst, vanavond zonnebankie en morgen festivalletje. Fijn weekend!
Wooow kletskousjes... Helaas nu even niet de energie meer om uitgebreid te reageren. Lange dag vandaag geweest Mmmmeisje een beetje laat maar alsnog enorm gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Bram Ruben. Wat een heftige bevalling zeg. Neem lekker je rust daar waar je kan en knap maar goed weer op meid! Geniet lekker van jullie manneke! Ikke, k hooo dat je goed nieuws krijgt meid. In spanning zitten is ook niks. Noukie, cake smash leek me idd voor jayden wel erg leuk om te doen maar hij kan nog niet zelfstandig zitten. Denk dat onze man een laat komertje is op cb geven ze aan dat hij netjes volgens de lijntjes loopt maar de andere 2 kids waren toch wel wat vlotter met alles Hij heeft zelfs nog geen enkel tandje Ben bang dat ie straks alles in een keer krijgt en gaat doen ofzo hahaha. Maar ja we zullen wel zien. Hij doet t super goed verder :-D K kom morgen even terug meiden... nu echt mn bedje op gaan zoeken want morgen is er weer een lange dag voor ons
@Jordan: eerste werkweek weer gehad. Was behoorlijk wennen en was 's avonds dan ook gesloopt. Na GTST gingen de oogjes toch wel dicht. Bovendien doen mensen net of je er al gelijk weer maanden werkt. En een collega stond op dag een al met een waslijst of ik dit of ik dat kon doen, of gedaan had. Dat terwijl mijn concentratie natuurlijk ver te zoeken is/was. Ben ook iedere dag met koppijn naar huis gegaan. Daarnaast drinkt de kleine man nog niet uit de fles. Dus ga ik tussen de middag en eind van de middag naar huis om hem te voeden. Daardoor heb je ook het idee steeds 'op scherp' te lopen omdat je het idee hebt ieder moment 'opgeroepen' te kunnen worden. Maar goed, de kop is eraf. En jij ook weer het nodige meegemaakt. Wel goed dat het nu allemaal uitgezocht wordt, nu je nog in de rustmaanden zit. Hopelijk straks allemaal weer stabiel en duidelijk als jullie er weer voor kunnen gaan. Veel plezier op het festival. Ik zie de foto's wel weer op fb voorbij komen. @Ikke: wat vervelend dat je baan mogelijk op de tocht staat. Dat soort onzekerheid is nooit prettig om in te werken. Hopelijk is er snel duidelijkheid en vooral dat je kunt blijven werken. En ja, perfectionistisch ben ik zelf ook wel, maar moet wel zeggen dat je het wel meer en meer afleert in de loop der jaren. Nu gebeurd het nog wel eens dat mijn zoontje een ongestreken broek uit de wasmand moet halen, omdat het er nog niet van gekomen is te strijken. Dat was enkele jaren geleden ondenkbaar. Ik ben zelf meer een controlfreak en heb meer last ervan dat ik dat los moet laten nu ik kinderen heb. Merk dat dat bij de tweede (zeker met de voedingen) al wat makkelijker gaat. @Bianca: welkom terug weer van je vakantie! Hopelijk hebben jullie het leuk gehad. En zo te horen al gelijk weer vollop aan de bak met van alles en nog wat.
Jordan: mooie woorden, thanx. Ik ben het er helemaal mee eens en zeg dit ook regelmatig tegn mezelf. Soms is het lastig dat verstand en gevoel elkaar in de weg zitten. En genieten van timo doe ik heel veel gelukkig. Wanneer ik mezelf erop betrap dat ik dat ff niet doe lukt het me prima dat te herstellen. Sneeuwmees: wij trekken regelmatig kleding uit de wasmand, dat boeit me gelukkig weinig. Het zit hem bij mij meer bij emotionele beschikbaarheid. ( beetje vakterm) maar daar ben ik op het werk veel. Mee bezig met de gezinnen. Het is dan dubbel confronterend als je thuis komt en zelf gevoel van frustratie voelt. En dan later boos op jezelf zijn omdat je niet liever was. Haha grotendeels niet realistisch maar ik heb soms een kronkeltje los zitten Jordan; je hebt weer van alles meegemaakt. Ik ben benieuwd wat de arts zegt/ of en hoe ze je kan helpen. Diclofinac is niet niks.. Klinkt niet goed. gelukkig komt het bezoek aan de arts al dichterbij.
Hey girls, Gisteren bij een reumatoloog geweest i.v.m. de positieve ANA die eerder is vastgesteld. Haar onze situatie uitgelegd van de miskramen en ook gevraagd wat een positieve ANA nu precies inhoud. Is dit altijd een auto immuunziekte of hoeft dit niet altijd (mijn fetiliteitsarts zei dat het niet altijd wat zegt, de positieve ANA terwijl een vriend van mij die klinisch geneticus is zegt dat een positieve ANA altijd staat voor een auto immuunziekte). Ze legde uit dat positieve ANA inderdaad altijd een auto immuunziekte betekend. Dat je deze uitslag hebt betekend dat er iets in je lijf niet goed gaat/goed zit. Maar soms word er niet gevonden om welke ziekte het specifiek gaat óf de symptomen zijn er bijna niet waardoor een patiënt niet echt heel ziek is. Sommige artsen zien het dan dus ook niet als ziekte en daardoor ontstaat soms verwarring. Duidelijkheid dus, ik heb sowieso een auto immuunziekte. Ze heeft me vervolgens helemaal onderzocht (gewrichten) en ze heeft me onderworpen aan een vragenlijst die gerelateerd zijn aan diverse auto immuunziekten. Ik heb 3 kwartier bij haar gezeten en ze nam uitgebreid de tijd dus echt blij mee. Vervolgens moest ik bloed prikken voor uitgebreid bloedonderzoek, echt veel buisjes, argh, maar heb me goed gehouden en er wordt ook een urineonderzoek gedaan (nierfuncties enzo). Maandag krijg ik een echo van mijn schoudergewricht, die doet toevallig veel pijn momenteel dus ze gaan kijken of het een ontsteking is (auto immuunziekten kunnen ontstekingen in gewrichten veroorzaken) en ze gaan een onderzoek doen waarbij ze via een microscoop de bloedvaatjes in mijn nagelriemen gaan bekijken, daar foto's van maken en dit weer gaan onderzoeken. 14 juli krijg ik de uitslagen. Benieuwd. Ik dacht maanden terug aan SLE maar omdat ik in een bloedtest een negatieve Lupus Anticoagulans had zien staan dacht ik geen Lupus te hebben (SLE is een vorm van LUPUS). Maar dat blijkt dus geen verband te houden met elkaar. SLE staat dus ook weer op de lijst van mogelijke auto immuunziekte. We wachten het maar af Ze zei trouwens ook dat als we weten welke ziekte het is dit niet per see hoeft bij te dragen aan een oplossing tot zwanger blijven maar als het daar niet aan bijdraagt ik iig weet wat ik heb voor nu en de toekomst. Lang ego verhaal ff hahaha. Maar ja, was ook weer een hele happening. Hoe gaat het met jullie?