Jordan: tjonge wat een verhaal weer, je gaat weer opnieuw een molen in. Gelukkig wel snel uitslagen. Althans ik vind het snel, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor jou niet snel genoeg kan. Hoe voel je je er bij? (Ps hier gaat het goed, ik mag mijn baan met heel veel mazzel behouden)
Heyy IkkeB dat is goed nieuws meid! Gefeliciteerd. Soms heb je een beetje mazzel nodig maar wel balen dat al dat gedoe er wel aan vooraf is gegaan. Ik vind de uitslag ook erg snel 2 en een halve week al. Ik voel me er rustig over. Blij dat er eindelijk eens goed naar gekeken wordt. Die dagen kom ik wel door, zit ook nog een geweldige vakantie tussen Eigenlijk moet ik er niet aan denken dat ik over 2 en een halve week alweer terug ben in NL terwijl ik nog t/m volgende week donderdag werk hihi. Maar serieus, ben heel blij dat ze het onderzoeken. Wil niet voorbarig zijn maar zou me niet verbazen als er meer uit die bloedonderzoeken komt.
@Jordan: een heel verhaal weer, maar zo te horen wordt je heel serieus genomen. Lijkt me ook fijn dat er nu eens goed naar gekeken wordt. Zo kun je inderdaad dingen uitsluiten en heeft 'het beestje' hopelijk een naam. Als het kan bijdragen in het zwanger blijven, dan is je doel meer dan bereikt. Maar inderdaad eerst lekker genieten van jullie vakantie. Het was met het jaartje wel voor jullie. Geniet ervan (maar dat is jullie wel toevertrouwd). @Ikke: wat fijn dat je je baan mag behouden. Zijn er wel directe collega's die weg moeten? Dat soort situaties zijn altijd heel vervelend in een organisatie? Maar jij kunt in ieder geval opgelucht ademhalen. Hier tweede week weer erop zitten. Het is vreselijk druk op het werk. Met mijn vervangster bleken ze toch niet zo gelukkig te zijn. Dus het is fijn te zien/merken dat ze me gemist hebben, maar het lijkt wel of ze continue compleet op me springen met van alles en nog wat. En dat terwijl ik dus minder werk en dus ook nog erin moet komen. Op zich ging het met voeden wel beter deze week. Ik was er zelf wat rustiger onder, dan de eerste week. En aan de andere kant is het ook voor mij goed dat ik naar huis moet om te voeden, want ik denk als ik alleen maar had moeten kolven op mijn werk, het door de drukte weer makkelijk vooruit geschoven zou worden door mij (wat de bv niet ten goede komt). Alleen gisteren was het even vervelend. Ik wilde naar huis gaan omdat mijn man had gebeld dat ons zoontje onrustig werd en begon te jengelen. Ik kon niet direct weg, maar was ondertussen al wel gelijk aan het opruimen om weg te gaan. Toen ik weg wilde gaan, wilde een collega dat ik echt even met haar meekeek naar een tekst. Ik zei haar dat ik echt weg moest en dat ze het maar even moest mailen en ik er vanuit huis even naar zou kijken. Maar nee, het moest toch echt nu even en die mail moest ook echt weg (ging over iets wat in 2015) gepland stond. Toen toch maar even meegelezen, maar dat duurt toch altijd wat langer. Toen nog 10 min. naar huis rijden en toen ik thuis kwam, zat mijn man al met een ontroostbaar (hongerig) kindje op de arm. Ook aan de borst zat hij nog wat na te snikken van het huilen dat hij gedaan had. Toen voelde ik me wel even een heel slechte moeder. Maar lesje wat ik weer geleerd heb is toch meer mijn grenzen aangeven op het werk.
Jordan: eerst ff lekker genieten van je vakantie!! Sneeuwmees: er zijn heel veel mensen boventallig, eigenlijk was ik daar 1 van, maar doordat de afdeling dan zonder personeel zou staan en wij een bepaald specialisme hebbe wat niet zomaar overdraagbaar is mocht ik toch blijven. Dat betekent wel dat iemand anders op een andere afdeling boventallig geworden is. Die person ken ik ook, dus wel dubbel gevoel. Maar de rust voor mezelf is wel prettig.
Hoi Meiden, Te lang niet meer hier geweest... Sorry! Hoe ik mij vorige maand nog super voelde is nu alles op de kop gezet in mijn hoofd. De beslissing om geen derde te willen heeft een hoop veranderd in mijn leven. We zijn 7 jaar bezig geweest met kinderen krijgen en daar volledig voor geleefd. En nu alles er is viel mij pas op dat dat ook de enige drijfveer was in onze relatie. En nu dat wegvalt merk ik pas op dat er niet echt veel over is gebleven van onze relatie. Voor de buitenwereld is het perfect. Mooi huis, 2 prachtige zoontjes, fijn werk en een leuke hobby. We praten nauwelijks meer en de liefde is ver te zoeken op dit moment. Geen romantiek meer en geen interesses in elkaars gevoelens. Het enige waar we over praten zijn de kinderen en dat kan niet goed zijn denk ik... De stap is nu om het op de tafel te leggen bij mijn man. Maar dat is niet zo gemakkelijk. Geen idee hoe hij er over denkt namelijk. Hopelijk vinden we elkaar nog terug maar ben bang dat het eigenlijk al te laat is... Ik volg jullie natuurlijk wel via FB en geniet van alle leuke foto's die voorbij komen. @BE: Jayden bijna al weer een jaar! Kanjer! Maar vanuit mij daarom wat meer stilte. Liefs Noekie
Noekie, dat is even schrikken zeg, maar deels ook wel herkenbaar hoor. Er zijn mogelijkheden zat om elkaar weer te vinden, alleen denk ik wel dat je er beiden voor open moet staan en het beiden ook echt moet willen... Ik wil je heel veel kracht en succes wensen als je het er met je man over gaat hebben. Hopelijk kunnen jullie er samen uit komen. Jayden is inderdaad alweer bijna 1 jaar. Wat is de tijd toch enorm hard gegaan zeg. Ik ben hier ook niet zo vaak meer wat ergens wel jammer is, aangezien we een leuk clubje vormden Maar ook hier thuis erg druk met van alles en nog wat... Nu weer aan de gang, kom snel weer langs hier
@Noekie: jemig, meid. Ik schrik hier ook van. Denk dat het voor stellen die in de mmm hebben gezeten wel herkenbaar is. Ik zit eigenlijk ook met een soortgelijk iets. Jarenlang heeft ons leven (en vooral ons sexleven) in het teken gestaan van eisprongen, pogingen en alles wat daarbij kwam kijken. Je deelde vaak dingen in, in de periode tot aan de eisprong en dan weer tot aan je NOD. Nu is ons gezin ook compleet en nu moet ik ook dat los gaan zien van elkaar. Dat we nu sex kunnen hebben omdat we het willen en niet omdat je eisprong eraan zit te komen. Dat is ook een hele omschakeling om dat los te laten. Ons leven bestaat op dit moment ook meer uit een bedrijf runnen dan een huwelijk. Ga ervan uit dat het erbij hoort en een fase is als de kinderen klein zijn. Ik ga ervan uit dat het tijdelijk is en dat die tijd voor elkaar nog wel komt. Ik hoop van harte dat jullie eruit gaan komen. Misschien kleine stapjes zetten. Een keer samen uit eten, samen naar de bioscoop, dan een keer een dagje weg samen. Zo ga je uiteindelijk ook eens over andere dingen praten dan alleen de kids. Veel sterkte en een knuffel en als je van je af wilt praten. We zijn er voor je! We schrijven dan misschien niet dagelijks meer hier, maar ik spiek iedere dag even. @Bianca: als ik fb zie dan is het bij jullie 'never a dull moment'. Hoe is het nu met je schouder? En goh, je kleine man al weer bijna een jaar. Het voelde nog maar zo kort dat we zo met je mee leefden, zkh in, zkh uit, weer blijven en dan ineens alsnog bevallen. De tijd vliegt...
Sneeuwmees, ik heb nog wel last van mijn schouder, de pijn die er nog zit is te hebben. K mag van de arts alleen nog steeds niet te veel doen omdat er na een goeie 2 a 3 weken een dip komt zei hij. En juist als k mn schouder te veel zou bewegen en of belasten kan die dip alleen maar groter worden met de gevolgen dat ik straks weer terug bij af ben. Ik kan nu wel op mn gemakje ( lees sloom) mn arm helemaal zelf omhoog doen, il voel t dan nog wel trekken, maar ja dat hoort er nog even bij. K heb dat lang niet meer gekunnen. Kracht in die arm is nog wel vele malen minder en als ik al kracht probeer te zetten dan voel ik dat nog wel ff. Maar k bijt er nog wel even door heen. Herstel zou zo ong 3 a 4 maanden duren. Dus ben erg benieuwd. Ja de tijd is echt om gevlogen... Hoe is het met jou lieve kinders?
Jeetje noekie.. Ook ik schrik. Het klink alsof je er een erg hard hoofd in hebt.. Wat bianca al zei: er zijn mogelijkheden elkaar terug te vinden, maar dan moet je dat beide willen. Dapper ( en nodig) om het met hem te bespreken. Soms kan het uitspreken ook ruimt geven voor wat je echt voelt. Zowel negatief als positief. Bespreken is lastig, maar wel heel goed. Heel veel sterkte daarbij!! Heb je al een idee wanneer je dat gaat doen? Be: met timo gaat het super. Hij is een echt uitslovertje en weet iedereen om zijn vinger te winden. Een echt jongetje met grote boevenstreken. Hij is een echt vrolijk mannetje. Heerlijk.
Ikke, wat fijn te horen dat t met Timo goed gaat. Als ik de foto's zie op fb lijkt t me idd een heerlijk manneke! Hihihi hij weet nu dus al hoe het moet om iedereen om zijn vingers te winden... dat beloofd nog wat voor later mams Fijn dat hij zo vrolijk is. Jayden is ook een echt vrolijk mannetje, maar wel een met een enorme eigen wil En die laat hij gedurig ook wel even zien en horen hoor
@Bianca: toch nog een heftig en langdurig gebeuren met je schouder! Maar beter nu even goed aanpakken dan dat je er heel lang maar last van blijf houden. En die kleine vent van jou is volgens mij een echt clowntje. Denk inderdaad dat je daar nog de handjes aan vol krijg. @Bbibi: kan me helemaal voorstellen dat jouw kleine man iedereen om zich windt. Hij heeft van die guitige oogjes dat hij volgens mij met een hoop dingen wegkomt hierdoor. @Noekie: hoe is het met je? Met onze twee ventjes gaat het goed. M.ees heeft gisteren vakantie gekregen en die was daar erg aan toe. M.Orris gaat ook lekker. Gisteren weer prikken gehad op het bureau. Hij groeit lekker door en lijkt geen last te hebben van de groei dip die de meeste bv baby's krijgen met drie maanden. Hij is al weer bijna vier maanden dus de tijd vliegt. Gisteren ook een spiraaltje laten plaatsen. Was het eerst niet van plan maar het gaf toch een bepaalde onrust. Dus moet blij zijn met mijn twee heerlijke zoontjes. Al voelt het wel wat definitief.
Sneeuwmees: hoe gaat de fles nu als je op het werk bent, gaat dat al wat beter? Het lijkt me echt slopend voor jou om steeds heen en weer te moeten. Ik kan me voorstellen dat een spiraal definitief voelt, maar de rust is ook wel lekker denk ik. Ik vind het proberen te gaan voor een tweede nu al niet leuk meer. Ik ben zo bang voor weer zo'n vreselijk lang traject met keer op keer die teleurstelling. Pff hoe heb ik dat ooit gedaan... Ik denk door de grote wens. Die is er natuurlijk weer voor een tweede, maar het is wel anders, ik ben zoooooo dankbaar voor wat we hebben. Ik wil tevreden zijn, ontspannen bezig zijn met een tweede en iet die stress. Mijn hoofd weet dat, maar mijn gevoel..... Ik denk steeds maar een de mega positieve insteek van jordan, tjonge wat is zij een voorbeeld zeg..
@Ikke: we hebben niet veel meer geoefend met de fles. Ik probeer iedere keer week wel een flesje afgekolfd te hebben voor noodgevallen en daar oefen ik dan 1 of 2 keer mee. Maar ben zelf bekaf iedere avond dat ik gewerkt heb, dus dan vind ik de borst geven net zo makkelijk. De keren dat ik het geprobeerd heb, heb ik wel gezien dat hij de techniek goed beheerst, maar dat hij het gewoon vertikt. Hij kan het dus wel. Bovendien clustert hij 's avonds veel en dat heeft natuurlijk ook een functie om mijn bv op peil te houden, dus daar ga ik dan maar in mee. Op het cb gaven ze nog als advies, omdat hij nu 4 maanden is, om evt. bv met rijstebloem aan te lengen en het hem dan in papvorm te geven. Dus dat moeten we maar eens proberen. Sommige kinderen slaan de flesfase over en accepteren wel dat ze met een lepeltje gevoerd worden. Op zich valt het heen en weer rijden wel mee. De 1e keer voeden valt in de lunchpauze en dat is eigenlijk wel handig, omdat ik dan even naar huis kan, ik mijn zoontje voed en dan nog even thuis blijf tot mijn man de oudste naar school heeft gebracht. Dan kan de kleine man na de voeding lekker al naar bed. De 2e middagvoeding is altijd wat spannender. Soms is het al redelijk vroeg, soms al vrij laat dat het eigenlijk de moeite niet meer loont om daarna nog terug naar het werk te gaan. De afgelopen week is mijn man iedere dag naar mij toe gekomen en dat ging eigenlijk net zo makkelijk. Ik voed ons zoontje dan op een rustig plekje op het werk en hij neemt hem dan 20 min. later in de maxi cosi, moe maar voldaan weer mee naar huis. Gelukkig is nu de zomerperiode aangebroken en zijn er veel collega's niet. Dat maakt het voor mij wat minder stressvol om op het werk te voeden of om evt. eerder naar huis te gaan. In dat opzicht zou het wel fijn zijn als uiteindelijk die 2e voeding door mijn man op een of andere manier thuis gedaan kan worden. En ja, het spiraaltje is vrij definitief. Maar wat jij zegt, herken ik ook wel. Wij zouden uitkijken rondom de eisprong, maar mijn cyclus is helemaal in de war door de bv. Dus wanneer moet je uitkijken. Dan blijf je toch letten op kwaaltjes en denk je toch. Zou ik misschien zwanger kunnen zijn... Dus die onrust vond ik heel vervelend. Dus hoop dat die daarmee weggenomen is. Ik hoop in ieder geval van harte dat jullie toch nog (zonder al te veel stress) een brusje gegund is.
Lieve meiden, Hier gaat het moeizaam. Het gesprek afgelopen donderdag aangegaan wat natuurlijk als een bom viel. Geen ruzie maar vooral verdriet en stilte. Vrijdagavond nogmaals gesproken en vanavond zijn we uit eten geweest en daarna bij het water gezeten om te praten. Dat deed ons erg goed. We zijn heel eerlijk tegen elkaar geweest. Het ligt vooral aan mij en hij neemt mij eigenlijk niks kwalijk. Hij ziet ook in dat ik ongelukkig ben nu. Ik ben erg ontevreden over mijzelf en kan het moeilijk accepteren dat ik zo ben. Ik vind mij ook een verschrikkelijk iemand nu. En dan de kindjes he!?!? Wat doe ik ze aan... Tobie zal er kapot van zijn... Afgesproken om naar een relatiecoach te gaan op kort termijn. Maar ik denk dat de keuze eigenlijk al wel is gemaakt... Wordt vervolgd dus....
@Noekie: wat knap dat je het gesprek bent aangegaan en dat jullie zo goed gepraat hebben. Mijn hart brak toen je zei dat Tobie er kapot van zou zijn. Dus ik hoop van harte dat jullie er met meer praten en een coach toch uit gaan komen. Een belangrijke stap is gezet dat je het bespreekbaar hebt gemaakt. Veel sterkte en een knuffel voor jou en je man.
Dank je wel meis! Vannacht nogmaals veel gesproken en dat heeft mij ontzettend goed gedaan. Veel dingen weer boven tafel gekomen en afgesproken nu elke avond samen even een wandeling te maken (met of zonder kids). Ik denk dat we over nieuw moeten beginnen met elkaar te leren kennen. Door alles toch erg vervreemd van elkaar... En simpel beginnen met elkaars handje maar weer vast te houden... Zo herkenbaar wat jij zei over een bedrijf runnen. Zo voel ik dat ook heel erg! En vooral omdat ik alles run, regel, doe en wil. En manlief vind het allemaal maar prima, gaat op de bank hangen, tv kijken en niks doen. En dan lig ik 's avonds in bed en dan wil hij even 'gezellig' doen snel! Ja daag! Dat kan ik dus totaal niet! Daar hebben we nu duidelijke afspraken over gemaakt. Geen tv aan, met de kinderen aan de eettafel zitten e.d.
@Noekie: ik denk dat je inderdaad met kleine dingen moet beginnen. Samen wandelen, ergens even een ijsje eten, uit eten. Je gaat dan toch automatisch over andere dingen praten. Merk zelf ook dat wij er soms voor uit moeten kijken. Ik zit 's avonds vaak met de laptop, mijn man kijkt tv. Dus soms leven wij ook langs elkaar heen. Ook moet ik echt omschakelen wat vrijen betreft (als we ooit überhaupt daar een keer puf voor hebben). Als je 'bezig' bent voor een kindje, brengt dat toch een bepaalde spanning met zich mee. Nu is die spanning weg en mag het gewoon omdat je er zin in hebt. Dan heb je allereerst dat je niet meer aan bepaalde dagen gebonden zit (en dus niet echt meer een 'moeten' hebt en dan moet je ook nog de puf op kunnen brengen, wat op dit moment ver te zoeken is. Snap dat dat allemaal bij een 'jong' gezin hoort. Maar hoop ook dat dat weer beter gaat worden. Wij gaan 's avonds ook vaak even naar een botanische tuin, of even een rondje wandelen als het weer het toelaat. Even verandering van omgeving, ipv allebei in een hoek van een bank in je eigen leven weggedoken zitten. Succes, meid! Vindt dat jullie in een paar dagen tijd al enorme stappen hebben gemaakt.
Noekie, lieverd wat een rot situatie. Maar wat goed dat je het eerlijk hebt uitgesproken ipv in stilte alles door te maken tot de bom echt barst. En in je laatste bericht klinkt toch wat hoop door. I.p.v. Dat de keuze al kant en klaar ligt, het opnieuw ontdekken van elkaar. Verdorie dit gunt niemand jullie hoor. Voor nu alle wijsheid en kracht voor jullie en een dikke knuffel. Sneeuwmees, bij jullie is het verder wel goed toch? En met de kids? En ook heel belangrijk, met jou en het werk? Houden ze al wat meer rekening met je op het werk? BE, we spraken elkaar vandaag nog maar gelukkig dat je schouder beter gaat. Is manlief al weer aan het werk trouwens? IkkeB, dank je wel voor je lieve compliment. Je wil niet weten hoe intens mijn shit momenten zijn hoor. Pffff, dan blijk ik ineens toch meer vrouw dan ik zelf soms denk, met lelijk huilen, alles erop en eraan maar ik kan me jouw onzekerheid ook super goed voorstellen. Een wens voor een tweede is een even grote wens als voor een eerste. Tuurlijk is het scherpe randje eraf maar de wens is en blijft. Maar geeft het je geen rust te denken dat jullie best wat rek hebben m.b.t. tijd (qua leeftijd is dat wel zo toch?) en dat het misschien lukt als jullie het zo een paar maanden een kans geven? Die ellendige MMM kan altijd weer toch? Misschien gewoon lekker relaxed mee omgaan en genieten van jullie momentjes, ook niet te geforceerd, wie weet helpt dat mee? Gun het jullie van harte hoor!!! Wij zijn terug van vakantie. Ibiza is echt onze plek. We voelen ons er zo goed, alsof het ons eigenlijk thuis is. Het is altijd net of we niet zijn weggeweest als we er weer zijn en als we weggaan zijn we weken lang van slag. Als duidelijk wordt dat een kleintje er niet in zit gaan we serieus kijken wat de mogelijkheden zijn voor een move die kant op. Ik hoef geen fancy baan met dik inkomen, als ik lekker in een winkeltje kan staan of van mijn part tickets voor een boottocht kan verkopen in de zomermaanden vind ik het al prima, wil gewoon graag daar zijn. We hebben dit allebei nooit gehad met vakanties dus het lijkt geen kinderachtige opvliegen, volgend jaar gaan we er sowieso weer langer naartoe en dan ook rondkijken en vragen naar wat mogelijk is. Vandaag ben ik in het ziekenhuis geweest. Mijn ANA had ze ook weer laten prikken en idd is die positief, nu 2 x dus een meer zekere diagnose kan bijna niet. Overige bloedwaarden waren nu wel goed maar de ANA i.c.m. mijn symptomen heeft zij de diagnose gesteld op lichte SLE (Lupus). Ik dacht al lange tijd aan SLE maar omdat een arts eens zei dat ik dat niet zou hebben i.v.m. een negatieve lupus anticioagulans heb ik dat idee laten varen. Nu blijkt die uitslag betrekking te hebben op de bloedstolling en niks te maken te hebben met SLE, zat toch goed dus. Ik heb Plaquenil voorgeschreven gekregen, dat moet helpen mijn klachten waarvan vermoeidheid de grootste is, te verminderen, duurt wel ff voor het medicijn werkt. Maar daarnaast is er ook een kans dat het helpt tegen die miskramen. Hopen dus maar. Oktober terugkomen bij de arts en september natuurlijk uitstrijkje maar ga van de week denk ik LUMC al bellen want ik heb weer contactbloedingen. Argh. Toe aan rust met dat lijf van me Tot snel! X
@Jordan: zag al heerlijke foto's op fb voorbij komen. Om jaloers op te worden (zeker als je achter een stoffig bureautje op je werk zulke heerlijke foto's ziet). Fijn ook dat het beestje nu echt een naam heeft en dat een behandeling gestart kan worden. Ik denk zeker dat het bijgedragen heeft bij je miskramen, dus heb goede hoop als je weer gaat starten, dat het vanaf nu goed moet gaan. En toch weer contactbloedingen? Even navragen. Kan me voorstellen dat alles toch nog wat doorbloed en gevoelig is en makkelijk gaat bloeden. Maar beter even navraag doen. Hoop inderdaad van harte dat je nu eens rust in je hoofd mag krijgen. Je hebt al zoveel op je bordje gehad. Je bent een mega-sterke meid, dat blijkt wel. Maar ook jij bent een mens en genoeg is een keer genoeg. Met mij gaat alles goed. We werken al weer 5 weken. De jongens doen het goed. De oudste heeft vakantie. Morgen gaan we daarom een dagje naar de Efteling toe. Het zou mooi weer worden. Dus heb er zin in. De kleine man doet het ook goed. Is alleen 's avonds erg onrustig. Dus na een dag werken, heb ik er nog even de handen vol aan om hem rustig te krijgen. Wat erg slopend is. Maar we gaan ervan uit dat dat wel over is, voor hij een puber is.