Ik (wij) komen in aanmerking voor icsi, maar ik moet daarvoor wel hormonen gaan gebruiken. Ik blijk daar toch wel erg mijn twijfels over te hebben of ik dat wel wil. Het is zo onnatuurlijk, omdat in ons geval het probleem bij mijn man ligt. wie heeft die twijfels ook gehad? En ben je toch doorgegaan met de procedure of ben je toch gestopt? Ik neig momenteel toch naar het laatste.
Hallo, Ik heb er totaal geen problemen en twijfels mee gehad. Eerst was het wel even dubbel, zo van het probleem ligt bij mijn vriend en ik moet alles doen, maar ik heb het er graag voor over. En ik heb heel weinig last van bijwerkingen gehad. Dat scheelt ook natuurlijk. Ik zou het ook zo weer doen. Waar heb je precies de twijfels over? Het is natuurlijk ook niet niks hè. Er komt zoveel op je af. Als je vragen hebt, zeg het maar hoor! Twijfels hebben is normaal. Liefs Jewel
Ik heb nooit twijfels gehad. Of het probleem nu bij mij of bij mijn man lag (in de eerste instantie lag het bij ons alleen aan hem, later kwamen pas mijn gebreken boven tafel ), we willen graag een kindje en daar willen we alles voor gedaan hebben. Zo kunnen we later nooit denken, hadden we maar... Maar natuurlijk kan dit voor iedereen anders zijn. Wat ik je wel kan zeggen is dat ik totaal geen last heb gehad van de hormonen! Ik heb twee protecollen gevolgd (het lange en korte) en bij beide geen enkele (vervelende) bijwerking van de hormonen gehad. Het is mij tot nu toe 100% meegevallen. Alleen de wachtweken zijn slopend! Ik weet dat ieder geval anders is, maar in mijn geval zou ik, mits m'n eitjes nog willen, nog heeeeel lang door kunnen gaan. Succes met je beslissing.
Grappig dat je die vraag hier nu stelt. Wij hebben 13/8 een eerste gesprek over ivf en wij twijfelen enorm over de hormonen die erbij komen. Ik heb zelf in het verleden problemen gehad met hormonen en ben er dus ook best bang voor. Ik had destijds behoorlijke lichamelijke problemen; ook door het bijbehorende medicijngebruik. De behandelend endocrinoloog heeft mij toen ook gezegd dat ik nooit meer aan de pil mag ivm de hormonen. Bij ons dus ook het dillemma. Wat als ik straks lichamelijk gesloopt ben, heeft een kindje daar iets aan. Is het ons dat waard? Wij willen nu eerst eens vragen wat de mogelijke invloed is en wat de bijwerkingen kunnen zijn en zullen daarna pas beslissen. Ik blijf je topic dan ook volgen en benieuwd naar de reacties.
Ik heb er best wel over nagedacht; al die hormonen in mijn lijf.... En ik heb al ontelbare keren aan de artsen gevraagd of het écht geen kwaad kan. Ze stellen me steeds gerust dat ik me geen zorgen hoef te maken. Het moet nu eenmaal, daarom doe ik het. Maar het allerliefst had ik al die rommel natuurlijk niet nodig gehad..... Van de andere kant; ook wel weer fijn natuurlijk dat het uberhaubt allemaal bestaat. Maken we toch nog een kansje..... Succes met overwegen.
Al die hormonen zijn natuurlijk vrij onnatuurlijk *huh* maar toch heb ik geen seconde getwijfeld. Het is voor ons de enige manier (of er moet een groot wonder gebeuren) om zwanger te worden. Ik heb er weinig last van gehad, alleen de laatste ICSI wel wat meer hoofdpijn en moe, maar verder zou ik (mocht het nodig zijn) nog drie keer ICSI doen, daar hoef ik niet over te twijfelen.
@PCJ en Ladouce: Heel logisch dat jullie twijfels hebben. Het is zeker ook niet niks allemaal. Ook hier 'probleem' bij mijn man. Heb vroeger altijd gezegd...als het op de normale weg niet lukt, dan maar niet, voor mij geen IVF. Maar de eerste seconde nadat we wisten dat het icsi zou worden dacht ik: Oké dan!! Ik heb geen last van de hormonen gehad. Eerstepoging wel overstimulatie en eerder moeten afbreken, daarna had ik alleen zoiets van....oké nu voel ik me toch weer meer mezelf, terwijl ik dus dacht nergens last van te hebben. Tweede keer 1e poging helemaal geen last gehad ergens van. De eerste keer met spuiten heb ik er wel dik 10 min. over gedaan voordat ik die spuit erin had. Had echt zoiets van....er gaat allemaal rommel m'n lichaam in en dat voelde even héél tegenstrijdig. Maar dacht ook, net als de meesten..... als we wat willen, zal het wel moeten. 2e dag 5 min. over gedaan, derde dag paar minuten en daarna was het voor mij goed. Heel veel succes me het nemen van een beslissing!! Doe wat je hart je ingeeft en wat voor jou/jullie goed is. (anders adoptie event. een optie?) Succes!! Groets Majo
Je krijgt dan wel een hoop hormonen maar 't zijn wel natuurlijke hormonen. En het is bewezen dat de kans op slagen mét hormoongebruik groter is dan zonder die hormonsters..
Hoi, Hier ook iemand die hormonen heeft gespoten voor ICSI. Probleem ligt ook bij mijn man. Ik heb geen enkel moment getwijfeld of ik het wel of niet zou doen, maar toen ik eenmaal de hormonen ben gaan spuiten dacht ik daar anders over. Het viel mij erg zwaar (ik reageerde zeer heftig op de lucrin die ik moest spuiten. Ik volgde toen wel het lange schema). Van de gonal-f heb ik weinig last gehad en na 4 weken spuiten had ik wel een mooi aantal eitjes (12 stuks ongeveer, waarvan er 10 zijn afgeprikt). Hieruit zijn 4 embryo's ontstaan, waarvan 1 teruggeplaatst en 2 ingevroren. De andere was gesneuveld tijdens invriezing. Helaas is de eerste terugplaatsing mislukt, maar ondertussen heb ik wel een gezond kindje van één ingevroren embryo van nu 11 weken oud (hiervoor hoef je geen hormonen te spuiten, alleen één pregnylspuit). Na de mislukte poging wilde ik even geen hormonen meer, omdat ik zo heftig had gereageerd. Als ik opnieuw zou moeten, krijg ik ook het korte schema, zodat ik niet zoveel lucrin hoef te spuiten (ik reageer daar heftig op). Maar ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn en een kindje te krijgen en daarom zeg ik nu dat ik het weer zou doen over een tijdje. Ik hoor van veel vrouwen die icsi/ivf doen dat ze niet zo heftig reageren als ik op de hormonen. Veel ervan zijn moe en hebben lichte stemmingswisselingen, ik reageerde extreem, maar gelukkig duurde het maar 1,5 week ongeveer en daarna was ik weer redelijk in balans. Ik wens je veel succes met de keuze. Doe wat je hart je ingeeft, dan doe je het nooit verkeerd. X Jille
aangezien ik van mezelf weet dat ik nogal heftig kan reageren, zowel lichamelijk als emotioneel, zie ik er tegenop. hormonen zijn niet natuurlijk, deze worden gemaakt. Al lijken ze dan wel op de hormonen in je lichaam. En ik ben ook niet tegen hormonen, zeker niet als je ziek bent en je niet zonder kunt. Maar in mijn geval heb ik ze eigenlijk niet nodig en zijn er toch nog aardig wat bijwerkingen. Al wordt daar erg luchtig overgedaan en moet je het maar op de koop toenemen als je zwanger wilt worden. Ik neig nu toch meer naar het niet doorgaan van de icsi!
Hoi PCJ, Waar jij je goed bij voelt moet je doen! Laat je goed informeren bij de diverse artsen en eventueel bij Freya (platform voor vruchtbaarheidsproblemen) en weeg daarna af samen met je partner wat je wil gaan doen. Niemand anders kan het voor je beslissen en jij/jullie moeten met de keuze verder. Doe vooral wat goed voelt. Een behandeling is zwaar zowel fysiek als emotioneel, dus ik vind het goed dat je er goed over nadenkt en alles afweegt. Heel veel succes. Groeten Jille
Hey hoi, Ik wilde eerst niet reageren omdat ik eigenlijk niet echt heb getwijfeld...maar ik zie dat er bijna alleen maar van zulke reacties zijn. Dat ik niet echt heb getwijfeld betekent niet dat ik me zomeer heb geinjecteerd met van alles. Tijdens de gesprekken in het ziekenhuis heb ik me goed voor laten lichten en hebben we het uitvoerig over het gebruik van hormonen gehad. Ook hier was de enige uitweg ICSI. Alle bijwerkingen zijn mij persoonlijk ontzettend meegevallen. De procedure vond ik veel zwaarder dan de hormonen opzich. Ook was hier niet behandelen eigenlijk geen optie, we wilden zo graag alles doen om een kindje van ons samen te krijgen. De keuze om uit te wijken naar een donor vond ik bezwaarlijker dan de hormonen, dit omdat het zaad wel geschikt was voor ICSI (als dit niet zo zijn geweest, zoals bij Belle, was het verhaal natuurlijk heel anders...denk dat ik zelfs een donor had overwogen..). Inmiddels hebben wij een prachtig dreumeskind, middels ICSI! Nooit had ik gedacht dat ik het nog eens zou doen maar zie hier....ons tweede ICSI kindje is onderweg! Mocht je twijfelen, vraag eventueel een extra gesprek aan met je behandelend arts. Schrijf al je vragen en twijfels op en kaart het aan. Het is wel jouw lijf! Ik vind het heel goed dat je er over na denkt en er niet klakkeloos instapt, ik zal ook niet beweren dat het allemaal niks voorstelt. Je kunt ook bij twijfel 1 behandeling "proberen". Als het je echt enorm tegen staat dan stop je dan sowieso. Je hebt het dan wel geprobeerd. Gruwel je echt bij het idee, denkt je partner er net zo over en kunnen jullie hier mee leven: dan behandel je niet. Heel veel succes met het wikken wegen! Elmo