@ilse1207 : fijn dat je je nog aardig goed voelt. Ben benieuwd wanneer julliw baby zich meld! @Saskia1984 : voor jou ook echt laatste loodjes, spannend! Hoe gaat het verder dames? Hier een baby die gezellig druk aanwezig is in mijn buik. Daar geniet ik nu wel echt van zeg, zo bijzonder! En stiekem ben ik ook al nieuwsgierig naar hem/haar, kijk er naar uit kennis te maken met onze baby. Maar voorlopig mag ie nog fijn blijven zitten. Vanochtend nog even wat dingetjes geshopt, en zo wordt het steeds completer wat we nodig zullen hebben. Ik merk nu wel mijn rug, die doet onderin wat pijn. Rest van de middag maar rustig aan doen.
Sinds mijn verlof vorige week is ingegaan merk ik dat mijn geest nog heel veel wil en denkt te kunnen, maar mijn lijf denkt daar toch echt heeeeel anders over. De vaatwasser uit- en inruimen kost me zelfs al dik 10 minuten nu. Aan mijn buik zie je inmiddels wel dat ik hoogzwanger ben, maar omdat ik vrij lang en al wat steviger van mezelf ben lijkt mijn buik gelukkig nog niet op een ingeslikte walvis ofzo hahaha. Ze beginnen inmiddels wel te dalen en vorige week heb ik 3 x 's nachts wat voorweeën gehad, maar na de laatste keer is het daar bij gebleven. Gelukkig ligt mijn buik me nog niet echt in de weg als ik slaap, maar sinds 3 weken kamp ik met carpaal tunnelsyndroom in beide handen en daar word/werd ik nog wel eens wakker van. Sinds deze week slaap ik met polsbraces en dat gaat gelukkig beter. De verbouwing in huis is bijna klaar wat ook zooooo fijn is! Nog 1 weekend en dan kan ik eindelijk in een opgeruimd huis de rest van m'n verlof uitzitten en wachten tot de kleintjes zich aandienen. Zo raar dat we binnen nu en 5 weken die hummels eindelijk zullen vasthouden. Gevoelsmatig ben ik pas net zwanger
@Dreamer29 dat gewiebel is echt genieten ja! Geniet ik ook nog steeds van, al is het hier nu geschuif en hard getrap wat soms echt pijn doet @Samenzijn wat fijn dat jullie bijna klaar zijn! Dat geeft rust. Herken wat je zegt over meer willen en denken te kunnen. Soms best frustrerend ook hè Ook herkenbaar dat het zo snel gaat en je soms denkt pas net zwanger te zijn. Het is nog steeds wat onwerkelijk. Kan me ook niet voorstellen binnen nu en 3 weken ons meisje vast te mogen houden.
Wat vreemd, ik heb helemaal geen meldingen meer gekregen! Even geen tijd om op iedereen te reageren, sorry. We gaan nu echt allemaal een beetje aftellen volgens mij. Spannend zeg, maar wel leuk. Bij mij gaat het goed, maar merk wel dat het steeds zwaarder wordt. Ik slaap slechter, heb nog steeds veel last van bekkenpijn, ook veel harde buiken. Ik moest het daardoor echt wast rustiger aan doen. Soms ook wat misselijk en last van maagzuur. Natuurlijk ook tig keer per dag naar de toilet haha. Inderdaad wil je verstand wel, maar je lichaam kan niet meer alles. Heel frustrerend soms. Nog 1.5 week tot mijn verlof, merk wel dat ik daar nu echt naar uitkijk. Dan lekker de laatste dingen doen en ons gereed maken voor de kleine. Ik zie er echt naar uit om hem te ontmoeten Ik vraag me af of ml er wel klaar voor is, hij zit al een tijdje niet zo lekker in zn vel, heeft het niet naar zn zin op zijn werk, maakt wel gigantische lange dagen van 10 tot 12 uur (zonder recht op tvt of extra salaris), en is voor mijn gevoel niet met de baby en ons aankomende gezin bezig. Al zijn energie gaat naar dat stomme werk, en dan verdient hij niet eens een super salaris ofzo. Hij werkt altijd avonden, en is vaak rond half 3 van huis en pas rond 3 uur snachts weer thuis. Ligt tot in de middag op bed en moer daarna weer werken. Niet echt gezellig dus. Qua verlof mag hij ook niet vrij nemen na de bevalling. Moet allemaal vooruit gepland worden, maarja Hoe jan dat nou... stel de baby komt pas half februari en hij heeft vakantie vanaf 1 februari dan moet hij na 2 weken alweer aan het werk. Maak me er best zorgen om allemaal, maar kan het er in mijn omgeving ook niet echt over hebben, want ik wil hem niet afvallen tegenover anderen. Lastig soms...
@Suze29 lastig is dat. Zware baan heeft je vriend en echt niet flexibel. Qua bezig zijn denk ik dat mannen er veel minder mee bezig zijn en dat ook moeilijker laten zien. Niet eens per se minder maar gewoon anders. Ik vraag me soms wel af of mijn man weet dat ik zwanger ben Lastig dat je zo vooruit moet plannen voor zijn verlof. Erg naar dat het werk daar niet in mee kan denken en flexibeler kan zijn. Die flexibiliteit wordt wel van je vriend verwacht zo te lezen. Heel vervelend.
@Suze29 lastige situatie inderdaad. Het gaat voor je vriend vast meer leven als jullie kleine er eenmaal is. Ik weet ook niet echt wat een goede oplossing is. Hij mag sowieso twee vrije dagen opnemen toch? En was er niet in NL ook een wet aangenomen dat de man recht heeft op drie dagen onbetaald verlof na de bevalling? (sorry, ben slecht op de hoogte). Zou dat een oplossing kunnen zijn? Want ik kan me voorstellen dat jullie het allebei niet fijn vinden als hij meteen na de bevallin weer zulke lange dagen moet maken en niet even kan genieten van jullie zoontje! Ik vind sowieso de Nederlandse regels mbt verlof van de man echt idioot. Als ik dat hier in Zweden aan iemand vertel weten ze niet wat ze meemaken. Hier heb je samen 480 vrije dagen, die je op kan maken tot je kind vier jaar is (100 daarvan tot zijn 12e. ). Er zijn wel bepaalde regels mbt hoe lang je het van te voren moet aanvragen etc, maar de twee weken na de bevalling kan je altijd vrij krijgen. Daarentegen mag het kind wel pas naar de psz vanaf dat hij/zij 1 jaar is, dus het is dan ook wel nodig dat steeds 1 van de ouders vrij heeft. Het is tegenwoordig best gebruikelijk dat de vrouw eerst een half jaar vrij neemt en daarna de man. Maar je mag het op zich indelen hoe je wilt, behalve dat je allebei minstens 20 dagen moet nemen. Voor ons maakt het niet zoveel uit omdat we allebei een eigen bedrijf hebben en vooral uit huis werken. Maar omdat ik een grote klus misloop in maart ben ik wel blij met dat ik de eerste maanden fulltime verlof kan opnemen. Zo lopen de inkomsten (75% tenminste geloof ik) wel door.
Wat een luxe bij jullie @Marre1985. Ik vind het hier inderdaad echt TE slecht geregeld voor papa's. Wat is nou 2 dagen, pffff.... voor de bevalling heb je al 1 dag en dan alleen de dag erna dat is echt waardeloos. Vanaf 2019 krijgen vaders 5 dagen betaald verlof geloof ik, dus al iets beter als die 2 dagen. De kleine jongen is lekker druk op het moment in mijn buik, en daar kan ik dan zo van genieten <3
Even een klaagberichtje tussendoor. Het wiegje was vandaag bezorgd (bij een ophaalpunt ongeveer 10-15 min lopen). Ik dacht dat haal ik even op, niet bij nagedacht dat het best groot was (niet erg zwaar gelukkig) en mijn vriend was niet thuis. Dus ik met mn dikke buik dat enorme pakket naar huis dragen. Kon het niet zo makkelijk voor mn lichaam houden omdat mn buik in de weg zat, dus maar ouderwets op mn hoofd. Was een hoop gesleep, en in plaats van dat iemand even aanbiedt om een zwangere vrouw te helpen met dragen (was zoals gezegd niet erg zwaar, gewoon moeilijk vast te houden) begonnen mensen opmerkingen te maken en me uit te lachen. Echt zo asociaal. Is dit waar we met zn allen naartoe gaan met deze wereld
Het wiegje is nu in huis en ben er erg blij mee Had het uitgepakt en in elkaar gezet maar nu gaat het weer in de doos de kelder in. We gaan in januari proberen ons appartement te verkopen, dus dan moeten we zoveel mogelijk persoonlijke spullen weghalen. Ook de slaapkamer moet volgens de makelaar leeg (behalve ons bed) om de kamer groter te laten lijken. Dus niet alleen geen babywiegje, maar of we ook de klerenkasten even weg kunnen halen?? Gaat een hoop gedoe opleveren, ben nu al blij als het achter de rug is. Gelukkig heb ik een goed excuus om niet te hoeven helpen met tillen
Ik ontdek steeds meer dat onze medemens een zwangere vrouw maar gewoon wat laat aanmodderen. Zéker ouderen lijken hier last van te hebben. Blokkeren bijvoorbeeld een doorgang en als je dan vraagt of ze opzij kunnen gaan krijg je naar je hoofd "de jeugd van tegenwoordig...". Ben daar laatst echt mega-nijdig over geworden. Hoewel het aan mijn buik niet heel erg zichtbaar is (zie foto) heb ik wel degelijk een tweeling in mij groeien en kan ik bijvoorbeeld niet even mijn buik inhouden om achter zo'n stel langs te schuiven . Onze twins lopen gelukkig nog altijd voor in de groeicurve. Ze hebben volgens de gyn geluk dat ik vrij lang ben, waardoor zij lekker de ruimte hebben daarbinnen. De laatste loodjes beginnen nu echt te komen. Volgende week vrijdag gaan we de inleidingsdatum bespreken (in de hoop dat ze die gaan halen uiteraard).
Mooie buik @Samenzijn en fijn dat jullie babys het zo goed doen! Wacht maar tot je straks met je dubbele kinderwagen over de stoep loopt. Daar schijnen andere voorbijgangers ook niet tegen te kunnen. (en stel je voor zeg voor die mensen, dat ze gewoon een hele stap opzij moeten doen en moeten wachten tot jij er langs bent)
Tjonge, wat een behulpzaamheid van de medemens inderdaad.... @Marre1985 : pf, wat een gedoe zo'n verkoop... Wiegje uit de weg, en zelfs kasten weg halen?! En dat dan allemaal op het eind van je zwangerschap. Ik zou er niet aan moeten denken zeg. Hopelijk gaat het allemaal een beetje voorspoedig met de verkoop straks. Verwachten jullie dat het snel zal gaan? @Samenzijn : fijn dat de twins het nog steeds zo goed doen. En spannend ook dat jullie binnenkort de evt inleidingsdatum gaan bespreken. Dat je al 33 weken bent, is al heel positief toch met twins? Die komen vaker te vroeg toch? @Suze29 : wat een moeilijke situatie met het werk van je man zeg. Sowieso super lange dagen die hij maakt, en dan ook niet eens vrij kunnen krijgen na de geboorte op de 2 standaarddagen na. Ik vind het juist zo fijn dat mijn man dan vrij neemt en we samen aan de baby en ons nieuwe leven kunnen beginnen. Wil je man dit werk wel blijven doen dan? Voor mij vandaag een 30 wekendans! Begint echt op te schieten nu vind ik. Zie wel op tegen de laatste loodjes, doordat ik sinds deze week lichamelijke klachten begin te krijgen. Op diverse plekken in mijn lijf beginnen pijntjes de kop op te steken, wat me beperkt in mijn doen en laten. Als dit alleen maar meer wordt de komende weken, gaat het nog zwaar worden... Maar per moment bekijken en voldoende rust nemen. Ook al hulp ingeschakeld en de eerste oefeningen gekregen die ik thuis kan doen. Hopelijk gaat dat helpen. * klaagmodus uit*
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook een van die mensen was, die vooral in het vliegtuig, altijd geirriteerd was als er een baby aan boord was etc. Tot mijn schoonzusje 2 jaar geleden vertelde dat zij een vakantie oversloegen omdat ze niet met de baby wilde vliegen omdat ze bang waren dat hij ging huilen. En hoeveel planning er aan vooraf gaat (proberen flesje te geven tijdens het opstijgen zodat hij hopelijk stil blijft en in slaap valt etc) . En dat ze op de stoep altijd probeert zo min mogelijk ruimte in beslag te nemen met de kinderwagen maar dat toch altijd iedereen boos is als je er langs wilt. En dat inderdaad vooral oudere mensen -die zelf toch vaak ook kinderen gehad hebben dus weten hoe lastig het kan zijn!- vaak klagen. Wel een eye opener voor mij. Als er een baby huilt in het vliegtuig ben ik er natuurlijk nog steeds niet blij mee, maar die moeder heeft er een stuk meer last van dan ik, denk ik dan.
@Samenzijn wat fijn dat de tweeling zo goed groeit en het fijn hebben in je buik. Spannend inleidgesprek. Hoe sta je tegenover inleiden? Hier donderdag inleidgesprek en ik moet zeggen dat ik het niet zie zitten. Maar wat moet dat moet natuurlijk. Al lijkt de noodzaak bij mij mee te vallen dus ik wil toch een afwachtend beleid voorstellen met wekelijks een groeiecho een schatting n.a.v. buik meten en op gevoel. Bij mij willen ze graag inleiden omdat mijn zoontje een schouderdystocie had (vast met schouders achter schaambeen) en 4115 gram woog. Een lichter kindje zou wat mechanischer zijn qua bevalling. Maar tot nu toe zit onze dochter onder de lijn van haar broer. En omdat ik me ook niet voor kan stellen dat het op 200 gram, dus een week, aan zou kunnen komen kijk ik het liever even aan en wil ik onder de 3800 gram geschat gewicht absoluut nog niet ingrijpen. @Dreamer29 de laatste loodjes worden langzaam zwaarder, maar het gaat meestal wel geleidelijk. Bij mij nam moeder natuur dat ook weer heel mooi op. Ik heb vanaf 36 weken ook totaal geen zin meer om al te actief bezig te zijn. Niet alleen mijn lijf wil rust, maar mentaal wil ik dat ook. Ik vind het nu juist makkelijker worden, ook al is het fysiek nu op z'n zwaarst. Misschien omdat ik weet dat het binnen 3 weken zover is, maar ook een soort gevoel van berusting. Het blijft met een rondrennende peuter soms wel lastig, omdat hij ook zijn fysieke uitdaging nodig heeft, maar het is te doen