Bah, even een baalmomentje. Ik begin mei met met eerste IUI behandeling. Maar toch had ik ook deze maand weer hoop op een spontane zwangerschap. Poging 27... Het had gekund, toch? En 1 dag overtijd, dat was al meer dan een half jaar niet gebeurd. Ik liep de hele dag op een roze wolk. Ieder toiletbezoek zonder beginnend bruin bloed een geluksmomentje. Ik babbelde vrolijk met collega's mee over baby perikelen. Maar ineens voelde ik het, en ja, de rode vloed heeft zich weer aangekondigd. Bah, waarom toch weer!!!! Snif.
Veel sterkte meid! wat moet dit ontzettend balen zijn voor jé maar laat je niet ontmoedigen Misschien heb je wel een grotere kans met IuI Ik weet niet wat jou achtergrond is (reden van onvruchtbaarheid) Maar gewoon positief erin springen al is dit makkelijker gezegd dan gedaan Dikke knuff voor je! xxx
Balen meid, veel sterkte! Ik vond het een fijn idee dat we eindelijk aan IUI konden beginnen. Hopelijk is dat voor jullie de oplossing. Veel sterkte en blijf vertrouwen hebben!
Super bedankt! Ik kan er tegenwoordig niet meer over praten of zelfs nadenken zonder te huilen iedereen in mijn omgeving heeft (zelfs meerdere) kinderen en de hele wereld lijkt zwanger. Ik leef echt toe naar mei, maar tegelijkertijd ben ik erg bang voor het traject en wat het met me gaat doen. Ook daaraan denken zorgt voor tranen. Ik ben me nog nooit bewust zo bewust geweest van mn leeftijd. Ik wordt deze zomer 35! Had nooit gedacht dat ik dan nog geen kinderen zou hebben :,(
Hoi, Ik ben ook 35 ( word dit jaar 36)en wij zijn eind vorig jaar met IUI begonnen. Geen aanleiding voor onvruchtbaarheid dus voordat we de stap na IUI ''wilden'' maken heeft toch wel even geduurd. Elke maand dachten we toch misschien wel zelf gelukt. Ik heb zelf niet zo heel veel last van andere die wel zwanger zijn, ik gun het vriendinnen heel erg.. Maar soms wil je ook meepraten over zwanger zijn of over je kindje doet dit of dat. Wat ik vooral naar vind is dat je in die mmm zit. IUI is dan misschien wel nog de minst zware behandeling maar ik vind het toch wel wat... echo's, pregnyl spuiten, man zaad inleveren, iui en dan wachten wachten wachten wachten....Ik denk daarom ook niet dat ik IVF aan zou kunnen. Maargoed we hebben nog 3 IUI te gaan. Ik zit nu in ww 2 dus ik hoop dat deze ronde raak is. Ik wil je niet ontmoedigen ofzo hoor maar mijn punt is alleen dat het inderdaad heel zwaar is en dat het niet kunnen krijgen van kinderen een onderschat verdriet is.
Ohhh wat naar, en wat ken ik dat gevoel goed. Ik krijg as dinsdag prikles en ga dan ook de IUI in. Geen idee wat ik moet verwachten maar inderdaad... Nu rond de tijd dat ik ongesteld moet worden. Heb veel eerder kramp en pijnlijke borsten maar begreep dat mijn cyclus verkort zou kunnen zijn door de HSG begin deze maand. Stiekum hoop je toch dat je lijf gewoon eigenwijs is en vlak voor de behandelingen ineens je boodschap snapt. Als dat dan weer anders blijkt kan ik me ook elke maand bijna bedonderd voelen door mijn eigen lijf. Sterkte en lfs! Zet m op met de IUI. Ga ik ook doen