Volgens mij is juist het idee achter 'maar 1 embryo terug plaatsen', dat ze dan die 3 vergoede pogingen in het pakket laten. Het risico van meer embryo's terugplaatsen (meerlingen en de daarbij horende complicaties) kost heel veel geld. Door meerling-zwangerschappen terug te dringen bespaar je dus geld. Geld dat dan vervolgens overblijft om 3 ivf-pogingen in het pakket te laten... Oa. Freya is gevraagd uit te zoeken of er alternatieven zijn voor het terugbrengen van het aantal IVf-vergoedingen. Bezuinigingen zijn niet te vermijden. Maar kan het ook op een andere manier? De adviezen die hier uitgekomen zijn, zijn oa: boven 43 jaar geen ivf meer, jonger dan 38 jaar maar 1 terugplaatsing en voorschrijven van medicatie beter monitoren. Dit zou dus ipv de 1x vergoeding-maatregel moeten komen. (maar het is een advies, er is nog niets besloten)
Klopt. Ik vind dat er te vaak geroepen wordt dat vrouwen ' eerst zonodig carriere moeten maken. 'Ik zit zelf ook op andere forums , waaronder Freya. Daar schrijf ik mee ivm ecd. Ik kan je zeggen dat van de 40+ die daar schrijft zo goed als íedereen al jaren in die mmm zit.
Maar vrouwen die pas na hun 30e beginnen met hun eerste kind, hebben toch ook ruimschoots carriere kunnen maken? Biologisch gezien is dat al erg laat hoor. Ken genoeg academica die een carriere hebben en al voor hun 30e begonnen zijn. Ook al zit je al jaren in de molen, dan nog is 43 best een uiterste grens. Gyns zullen hier ook wel naartoe werken met op tijd met ivf beginnen. Ik snap heel goed dat je grenzen verlegd, maar soms is t daarom ook moeilijk realistisch te blijven. Voor adoptie is er vaak ook een grens van 42/43 voor kinderen tussen 0-2. Er is niemand die ontkent dat er geen schrijnende gevallen zullen zijn, maar 43 is wel een realistische grens om te blijven vergoeden.
Ik leerde mijn man pas kennen op mijn 31e, had niets met carriere te maken. En ik denk dat dat geldt voor heel veel vrouwen. Of ze zijn nog niet klaar voor kinderen, dat is ook heel goed mogelijk. Niet iedere vrouw heeft een kinderwens op 21 jarige leeftijd hoor. Ik begrijp niet zo goed waar het verhaal vandaan komt dat vrouwen laat aan kinderen beginnen vanwege een carriere. Er zullen er vast wel een paar zijn die idd aan hun carriere denken, maar geloof me, die zijn ruim in de minderheid. Ik denk dat van alle redenen dat een vrouw later begint, carriere onder aan de lijst van redenen staat hoor! Ik denk dat je je echt eens in moet lezen in de problematiek van kinderloosheid. Je hebt een nogal oogklepperig beeld van waarom vrouwen later beginnen (namelijk een carriere), terwijl dat in 90% van de gevallen dus absoluut niet het geval is.
Tja, wat de reden ook is, het is vaak een resultaat van de huidige maatschappij. Daar kun je dan persoonlijk ook niet direct heel veel aan doen, maar dit is wel een gevolg daarvan. Er zijn nog veel meer en ook wel ergere dingen waarin grenzen getrokken moeten worden. Het is dan ook niet hard, aanvallend of persoonlijk bedoeld, maar meer een constatering.
Wat de reden ook is om laat aan kinderen te beginnen, het feit is dat na je 40e de kans op een zwangerschap dramatisch afneemt. Dus ook als je al jaren in de mmm zit, dan houdt het gewoon een keer op. 43 jaar (in die buurt) lijkt me heel realistisch. Hoe spijtig het ook is, ik denk dat als je al jaren in de mmm zit en die leeftijd gepasseerd bent, dat je dan echt moet gaan afvragen wie er nu oogkleppen opheeft.... Ik bedoel dit echt niet bot (echt niet!), want door mijn eigen mmm-ervaringen weet ik echt wel hoe zwaar het is een kindje te verlangen dat maar niet komt, maar eens komt het punt dat je door moet. Voor jezelf (omdat je anders geen leven meer hebt) en vanwege moeder natuur. Nogmaals ik bedoel dit echt niet lichtzinnig! en voel mee met alle vrouwen die nog steeds hopen op een kind.
Ik heb geen oogkleppen op hoor, ik weet prima hoe de wereld in elkaar zit (en sorry, ik vind het een erg vervelende opmerking, ook al zeg je dat dat niet zo is). Mijn oogkleppen opmerking was gericht aan Arevinol, die schijnbaar denkt dat alle stellen die na hun 40e nog in de MMM zitten, daar zitten omdat zij hun carriere op de eerste plaatst stelden. En dat is dus pertinent niet waar. Er zijn veel meer redenen waarom er laat wordt begonnen. En ja, ik weet ook dat er een einde komt aan dit traject, maar dat is wel een einde waar wij al een meer dan een jaar naartoe leven. En dat is onze beslissing geweest ook, veel makkelijker te accepteren. Moet er niet aan denken dat je mentaal daar nog niet aan toe bent en dat een ander zegt : Nee, jij zal geen kinderen krijgen. Dat doet pijn hoor, dat een ander even gaat beslissen voor jou. En geloof me, stellen die in dat stadium van de behandelingen zitten, voelen echt wel dat het einde in zicht is. Dat zwaard hangt zwaar boven hun hoofden. Ik vind, en blijf dat vinden dat een grens prima is, gebaseerd op individuele situaties.
Is het ook niet zo dat na een bepaalde leeftijd de gezondheidsriciso's voor een vrouw ook toenemen? Ik vind het niet meer dan realistisch dat er een grens wordt getrokken. Ik heb zelf geen ervaring met de MMM en kan me dan ook de frustratie en verdriet niet voorstellen van de vrouwen waarbij hun kinderwens niet in vervulling zien gaan, maar het lijkt mij niet meer dan logisch dat ergens een streep getrokken wordt. Ook om de gezondheid van de vrouw te waarborgen.
Ik was 27 toen ik mn man ontmoette. Was 30 toen we gingen proberen, zo oud is dat niet hoor. Ik ben nl het type vrouw dat niet overhaast aan een kind wilde beginnen, voordat ik mn partner goed kende. En er zijn veel meer van mijn soort gevallen, niet iedereen heeft de gelegenheid om op jonge leeftijd er voor te gaan, dan moet er wel een man zijn.
Idd Ik had ook de gelegenheid niet zoals ik al eerder zij de keus niet te hebben. Als je huisarts je tegen houd + je je zelf dan weg gecijferd hebt . En niet toen de moet had om er tegen in te gaan wat moet je dan? Maar als ik mijn jeugt over kon doen had ik het ander aan gepakt. Dat is nu te laat , ben nu harder geworden , maar toen was ik een klein in getrokken meid die niet van haar af beet. En stel dat ik wel de door verwijs brief toen had gehad wie zegt me dat het wel was gelukt niemand toch ? Meis laat het toch wij weten wel beter !
30 is toch ook helemaal niet oud om voor een kind te gaan? Net alsof je dan al rekening moet houden met het feit dat je 10 jaar later nog geen kind hebt en al jaren in de MMM zit. (en nee ik ben nog lang geen 30)
Wat een mooie gedachte... laten we de grens strak op 43 zetten, want daarmee beschermen we de gezondheid van moeder en kind. (GEEN kind dus eigenlijk ) De enige reden hiervoor is geld hoor, laten we nou niet doen alsof het enig ander nobel doel heeft ofzo.
Eens. Geld is de grootste issue. Maar dat geldt met een heleboel dingen zo, soms dingen die beslissen over leven of dood. Zo weet ik vanuit mijn vak dat voor bepaalde transplantaties een leeftijdsgrens geldt. Dit omdat de behandeling zelf zo duur is en de slagingskansen laag, dat ze dit liever 'gunnen' aan iemand die jonger is en waarbij de kans van slagen hoger ligt (net als bij IVF dus). Zo ken ik iemand die is overleden omdat hij niet meer in aanmerking kwam voor een nieuw hart. Eerlijk? Ik weet het niet. In mijn ogen wel realistisch. Maar het voelt niet altijd goed moet ik bekennen. Zeker niet als je dan weer leest hoeveel geld er gestoken wordt in bv ME om de hooligans bij een voetbalwedstrijd rustig te houden. Dan vraag ik me echt af waar we mee bezig zijn in Nederland.
Wat ik even mis is dat men in Nederland al zo terughoudend is met onderzoeken en behandelen als het om kinderloosheid gaat. Ik heb nu in mijn nabije omgeving twee stellen die er nu, te laat omdat ze nu echt te oud zijn, erachter zijn gekomen dat er sprake was van endometriose. Terwijl ze jarenlang klachten hadden die daar op wezen, terwijl ze heel graag kinderen wilden hebben. Dokters die niet verder keken dan hun neus lang was. Eentje heeft zelfs drie keer IVF zien mislukken, is nu geemigreerd, en haar gyn heeft haar letterlijk gevraagd 'wat die artsen in Nederland eigenlijk denken dat ze aan het doen zijn'? Op dit gebied vind ik dat er in Nederland wel wat meer zou mogen i.p.v. minder. En als er dan bezuinigd moet worden, vraag dan aan degenen die het betalen kunnen om een financiele bijdrage. Dan gaan de kosten voor de samenleving ook omlaag.
ik meng me verder niet in de discussie, maar dit vind ik een rare oplossing. Hartstikke ideologisch(?) maar niet haalbaar en toch ook een beetje ehm, oneerlijk!! Want waarom zou ik meer moeten betalen dan mijn buurvrouw? Ik vind het hele principe van de verhoogde huren al absurd, laten we het alsjeblieft niet verder door trekken. laten we het verder wel fair houden en nee, wij hebben geen hoger inkomen, wij zijn heel erg jan modaal.
Maar waarom moet jij met je modaal salaris via de belasting en je ziektekostenpremie meebetalen aan de IVF van iemand die 5 keer modaal verdient? Dat is toch ook niet eerlijk, of solidair? Ik vind eerlijk gezegd dat er bij de zorg veel meer naar draagkracht berekend moet worden.
Dat was immers zo voordat we dit zorgstelsel kregen: ziekenfonds en particulier. Blijkbaar werkte dat systeem toch niet zo goed....of zou het niet genoeg opgeleverd hebben?
Heel gek, denk dat hier de meningen heel veel over verschillen denk dat je er ook open voor moet staan, bedoel vrouwen van 39 krijgen kindjes is dat niet oud? dan denk ik wat maken die 4 jaar uit? Ik ken veel mama's die met 43/44 jaar nog een wonder kregen. Ik ben zelf geboren toen mijn moeder 43 was, ze is nu 70. En idd een grote kloof maar ik heb eerlijk gezegd niks gemist van mijn kindertijd en jeugd. Nu heb ik zelf een kindje en dan nog is het een hele leuke oma voor mijn dochter.
Even ongeacht de totale onwil van de NL gyns, vind ik dat het solidariteitsbeginsel ook wel in het bizarre kan doortrekken. Ik vind je idee een nobel streven , maar totaal onuitvoerbaar en ook weer oneerlijk. De grens met het commerciele is denk ik heel dun (wil je geld voor je behandeling, dan moet jij voor mij etc. etc.) en dan moeten de rijkeren wederom weer in de buidel tasten. In plaats van de symptomen bestrijden, zouden ze de oorzaak een aan moeten pakken (om het maar in medische termen te houden) Ze moeten gewoon eens gaan kijken naar de behandelingen zelf. Behandeling op basis van individuele klachten, afgestemde medicatie en het gebruik van diverse onderzoeken (die heel normaal zijn in het buitenland bv). Een individuele behandelingen van het probleem zou het aantal pogingen dat men nodig heeft drastisch terug kunnen brengen, afgestemde medicatie zou het overschot van de hormonen en de kosten daarvan drastisch terug kunnen brengen. Je wilt niet weten wat ik nog aan hormonen in mijn ijskast heb liggen. Onaangebroken en prima te gebruiken. Maar als ik het terug breng naar de apotheek wordt het vernietigd ... En met een individuele aanpak weet je namelijk precies hoeveel hormonen je nodig hebt (met misschien 1 of 2 extra eenheden voor het geval dat. Maar niet dozen bestellen waarvan je echt werkelijk maar 1 eenheid uit gebruikt.
Ik denk het laatste Ik snak naar die tijd dat je gewoon particulier verzekerd kon zijn ... het leven was een stuk simpeler en makkelijker.