Hallo allemaal, Ik heb even wat advies nodig want wij weten het echt niet meer. Onze dochter wordt over 3,5 maand 4 jaar en is echt een hele lieve en slimme meid. S'nachts doorslapen is nooit haar sterkste kant geweest, maar de laatste 2 maanden maakt ze het wel heel bont. Het begon met monsters onder het bed, toen kwam bang in het donker zijn erbij en nu wilt ze eigenlijk alleen nog maar bij ons slapen. We proberen van alles. We jagen de monsters weg, deur blijft open, een extra nachtlampje, een slaaptrainer, voorleesboeken over bang zijn in het donker en monsters onder het bed. En ondertussen komen daar boos worden en negeren daar ook bij. Ze komt minstens 2 keer per nacht uit bed. Ze zegt dat ze bang is en bij ons wilt slapen. We leggen haar uit dat dat niet hoeft en gaan met haar mee naar haar kamer. We geven haar een slokje water (dat wilt ze altijd) en stoppen haar in. Soms gaat dit goed, maar er zijn ook nachten dat ze complete driftbuien krijgt. En dit letterlijk elke nacht. Vannacht was weer zo een nacht waarbij ze letterlijk de hele buurt wakker heeft gegild en we waren het zo zat dat we voor vandaag even geen tv hebben opgelegd. We zijn nu op een punt dat we voor ons gevoel alles hebben geprobeerd en dat ze misschien ook een beetje een spelletje met ons speelt. Uiteindelijk gaan we iedere nacht gewoon nog ons bed uit om monsters te verjagen want we willen ook haar gevoelens niet krenken. Het is dus erg dubbel. Overigens hebben we haar ook een nachtje uit logeren gedaan en daar heeft ze dan meteen klokje rond geslapen Dus mijn vraag aan jullie... Help..! Hebben jullie tips of andere manieren die we kunnen proberen?
In een ander topic hier onder ergens heb ik ook al een heel verhaal geschreven misschien staat daar iets bij, gaat over hetzelfde. (van lisa333) Mijn tip zou zijn om de dikgedrukte dingen niet meer te doen. Dit is allemaal aandacht en dus versterking van het gedrag (zelfs negatieve aandacht is aandacht). Dus als ze er uit komt: oppakken en terug in bed leggen, niet eens oogcontact, compleet negeren. En dit een aantal nachten echt consequent volhouden en doorheen bijten. Ik denk inderdaad dat ze "een spelletje speelt" (zo zou ik het niet noemen want klinkt beetje negatief, maar je bedoelt er denk ik mee dat ze haar grenzen aan het verkennen is). En de reden dat ze ergens anders doorslaapt is misschien omdat ze weet dat ze het daar niet hoeft te proberen of er geen 'baat bij heeft' om daar haar grenzen te gaan verkennen, dat doet ze bij haar ouders. En op momenten overdag bespreken dat ze niet bang hoeft te zijn en misschien wat dingen die ze zelf kan/mag doen als ze bang is. Zelf slokje water nemen, lampje aan doen, muziekje aan doen.
Misschien aan gedacht dat ze echt bang is? Angst is heel vervelend en moet serieus genomen worden. Ik denk niet dat een kind op deze leeftijd 's nachts wakker wordt om spelletjes met je te spelen. Iedereen slaapt liever door lijkt me. Negeren en niet ingaan op de angst, zoals hierboven wordt geadviseerd, vind ik echt zielig. Kun je overdag eens vragen waar ze monsters ziet en waar ze zitten? Vraag haar eens of zij een oplossing heeft. Misschien om de aandacht er even af te halen, kun je haar matras even op jullie kamer leggen. Dan wint zij haar veiligheid terug en slaapt iedereen. Op een later moment weer rustig proberen om haar in haar kamer te leggen. Verplaats je in haar en zie dat echt bang zijn in je eentje echt vervelend is.
Hoe verklaar jij t dan dat ze ergens anders wel meteen doorslaapt? Ik heb persoonlijk het idee dat TS al heel veel gedaan heeft met de angst en dat het dit niet is. (uiteraard kan ik het helemaal niet weten natuurlijk!! Moeder weet het sowieso altijd het beste intuïtief gezien. Maar dit is mijn idee op basis van eigen ervaringen met kinderen in die leeftijd in combinatie met ontw/psychologische en opvoedkundige kennis vanuit prof. achtergrond) Als het wel puur de angst is (wat ik niet denk) zal ze daar toch ook een keer doorheen moeten en leren dat de angst ongegrond is en zelfvertrouwen krijgen dat ze succesvol alleen kan slapen. En als ze altijd bij papa en mama mag liggen leert ze dit ook niet. Dan blijft ze er last van hebben. Daar help je haar mijns inziens dan niet mee.
We nemen haar angst wel degelijk serieus, maar soms denken we weleens dat ze er "misbruik" van begint te maken. Het is overigens niet zo negatief bedoeld, maar ze weet dat we uit bed komen en haar die aandacht geven die ze wilt. Het is voor ons dus heel dubbel.. We vragen steeds waar ze bang voor is, laten haar de plek aanwijzen, jagen samen het monster weg etc.. Nu is ons huis heel gehorig en hoor je de boven buren lopen, praten en soms ook snurken en laten ze nu net boven mijn dochter slapen. Dus dat ze daar bang voor is kan ik me heel goed voorstellen want het klinkt ook echt als een gebrom. Ook daar gaan we op in en leggen haar het geluid uit en waar het vandaan komt. Als we haar overdag vragen wat er nou is en waar ze bang voor is lopen de verklaringen erg uiteen. Van de angst voor het donker, monsters tot ik vind het niet eerlijk om alleen te slapen.
Ik denk dat het meedenken totaal geen probleem meer is heb mezelf de laatste weken wel gekkere dingen zien doen om monsters te verdrijven.
Dankjewel Ik heb je tips in het andere topic gelezen en misschien is het inderdaad een idee om te negeren. Tot nu toe zijn we er altijd op ingegaan met als resultaat dat ze nu al bijna 2 maanden elke nacht wakker is.
Monsters schop je de deur uit. Niet uit de kamer maar uit heel het huis. Ik heb ooit eens boter op mijn deur posten gesmeerd zo dat de monsters niet naar binnen konden. En het werkte. Daar bij Als je goed slaapt mag je s morgens even bij papa en mama liggen. Leg een matras naast je bed kijk of dat werkt? Is er misschien buiten monsters iets anders wat eng is in haar slaapkamer. Ik was als kind bang voor mijn slaapkamer gordijnen. Dat leken net monsters. Daar bij mag je ook zeggen s nachts slapen wij en jij ook. En terug naar je bedje. Ik wil je pas zien als het tijd is om op te staan. Dat soort dingen.
Nou ja, een spuitflacon met een etiket 'monsterspray' aan haar geven (wasverzachter aanlengen met water - ruikt ook superlekker) en haar zeggen dat ze deze moet gebruiken 's nachts. Je doet het haar met bedtijd een paar keer voor en zegt dat ze groot/dapper genoeg is om het zelf te doen als het nodig is. En als ze het niet zeker weet, mag ze ook sprayen Just to be safe.
Mijn dochter is ook extreem bang tegenwoordig, ook overdag. Mijn man is iets strenger dan mij, hij zegt wel dat ze er zelf mee om moet laten gaan, alles uit de handen (willen) nemen lijkt heel lief maar helpt uiteindelijk niet. Ik snap alleen die tips nooit zo goed als van die spray (hierboven) en een knuffel om te verjagen, dan denken kinderen toch alleen maar dat er wél monsters zijn? Anders hoeven ze niet weggejaagd te worden. Bovendien durft ze echt nergens te kijken dus moet ik het alleen doen. Bij onze dochter helpt ook echt niks. Ik las op internet dat je niet moet forceren maar wel moet proberen ze dingen te laten doen die ze juist eng vinden. Moeilijk. Mijn dochter komt bijv. niet van de bank af na het avondeten en als ze voorgelezen wil worden durft ze geen boek te pakken. (Twee stappen terwijl ik er naast zit). Kijk, alleen naar de wc in de hal ga ik mee maar twee stappen naar de kast niet. Dat moet ze écht zelf doen van mij. Eerst deed ze het niet en ging ik gewoon afwassen, dan maar niet lezen. Uiteindelijk deed ze het razendsnel toch zelf. Drama hier momenteel. Zucht. Ze komt niet uit bed, enkele keer roept ze maar ik heb door de jongste al zon slaapgebrek dat ik dan ook pislink wordt dat weet ze wel. Maar af en toe wordt ik ook gek hoor, wanneer gaat dit over!?? Dus sterkte TS, geen tips
Ja, dat is lastig, als er een 'angst' element inzit, maar toch ook een gewennings/aandachtskwestie gaat worden. Ik vind de monsterspray een hele goede. Toen mijn dochter in die fase zat, was ze 'fan' van unicorn (de eenhoorn van dora). Die kon door met zijn hoeven te trappelen een schild toveren waarin ze beschermd waren voor gevaarlijke dingen. Dat deed ik dus ook met haar, als ze bang was. Samen trappelen en haar het gevoel geven dat ze zo beschermd was. En aanmoedigen om dat ook te doen als ze alleen was. Zo overwon ze haar eigen angsten. En daarnaast, wat bij haar ook goed werkte in die tijd, waren beloningskalenders. 10 vakjes kaart maken en iedere nacht dat ze 's avonds op haar kamer bleef/ 's nachts op haar kamer bleef of 's ochtends tot 8u in bed bleef (net wat op dat moment speelde), mocht ze de volgende ochtend een kruisje zetten. Bij een volle kaart, kreeg ze een klein cadeautje.
Volgens mij is dat wel een beetje man eigen. Mijn man is er ook wat strenger in, vandaar dat er eigenlijk altijd om mama wordt geroepen Ik ben vandaag niet al te veel ingegaan als ze het had over monsters en over bang zijn. Als ze het benoemde luisterde ik en we hebben ze samen de deur uit gezet. Letterlijk de voordeur open gedaan en ze naar buiten geveegd. Daarna heeft ze het nog een aantal keer benoemd, maar ben er niet meer op ingegaan. Ik merk dat ze het onderwerp dan ook snel los kan laten. We hebben vanavond afgesproken dat als ze goed slaapt ze morgen een mooie sticker mag plakken en dat vond ze wel wat. Nu hopen dat het ook gaat werken.
Ehm ik quote ff mezelf omdat jullie weer over die spray praten en over de deur uitvegen enzo.. wie maakt me wijzer?
Eigenlijk dit!! Het is dat ik altijd met mijn partner slaap maar eigenlijk ben ik nog steeds bang in het donker. Het is bij mij nooit over gegaan (en ik ben ergens achter in de 30). Tijdens mijn studententijd woonde ik alleen in Amsterdam en toen was ik 's nachts ook bang maar dan voor inbrekers. Ik kreeg hartkloppingen en deed soms geen oog dicht. Ik denk dat serieus nemen op deze leeftijd (hoe moeilijk ook) haar ook wel goed zal doen.