Hallo allemaal, Ik heb een overleden dochter, een gezonde dochter en een zoontje. Nu heb ik ongeveer na de geboorte van onze dochter een naam bedacht voor een volgende dochter. Het zijn 3 officiële namen, dus een complete set. Toen ik het geheel eenmaal bedacht had, voelde het als een contract, een belofte voor dit kindje. Mijn man was het er ook mee eens. Nu heb ik daarna een zoontje gekregen. Ik ben dol op hem en zijn naam. Maar nu hebben we dus een meisjesnaam over. Het voelt toch nog steeds alsof zij er nog moet komen. Terwijl ik een gezin met 2 kinderen eigenlijk wel druk genoeg vind. Altijd is er iemand aan het praten of gillen en ik kan me niet voorstellen dat er nog eentje bij zou moeten zijn. Mijn zoontje slaapt ook slecht en ik zal blij zijn als ik weer gewoon hele nachten door kan slapen. Maar die naam blijft trekken... Het kan natuurlijk ook een jongen worden. En dat zou ik ook goed vinden. Met 3 gezonde kinderen is ons gezin echt compleet dus dan laat ik deze naam gaan. Maar nu lukt dat niet. Ik kan deze naam ook niet met anderen delen. Mocht er ooit nog een dochter komen, dan moet het dus wel een verrassing blijven voor de omgeving. Hebben jullie ook wel eens zo'n 'probleem' gehad en hoe hebben jullie dat aangepakt? Mijn man hakt de knoop ook niet door. Hij wil ook graag nog een kindje erbij, maar hij ziet tegelijkertijd dat het niet praktisch is. Dus de patstelling is totaal. NB: het speelt trouwens ook mee dat we nog embryo's in de vriezer hebben. Als die er niet waren, zou ik het ook makkelijker uit mijn hoofd kunnen zetten. Ik ben 41 en verminderd vruchtbaar, dus dan zou ik gewoon mijn zegeningen tellen.
Herkenbaar. Ik heb een jongens- én een meisjesnaam die ik heel graag nog wil geven, maar er komt hier (hopelijk) nog maar éen kind. Éen van die namen ga ik dus nooit geven, en dat voelt heel jammer. Maargoed, ik ben rationeel genoeg om te bedenken dat ik niet voor een naam nog een kind kan krijgen. In jouw geval lees ik tussen de regels door dat je nog wel graag een baby wil. En dat je het, jongen of meisje, daarna af kan sluiten. Daar zou ik dus eerst aan werken met je man (beslissen, niet de baby maken).
Heel erg herkenbaar! Ik heb zelf nog 2 jongensnamen die ik heel graag zou willen gebruiken, maar op dit moment ben ik niet zwanger, en voorlopig is die mogelijkheid daar ook niet toe. De kinderwens is er zeker nog wel, en ik zou er zo nog 3 of 4 bij willen, dus in theorie is het mogelijk. Maar de praktijk is een ander verhaal, en ik weet gewoon niet of het nog gegund is dat ik die namen ooit mag geven. Maar voor mijn gevoel bestaan die kindjes, met die namen al wel! Ik zou het ook verschrikkelijk moeilijk vinden om deze over een paar jaar op te moeten geven als het er niet meer in blijkt te zitten. Na de geboorte van mijn jongste was ik er heilig van overtuigd dat ik klaar was, en geen kinderen meer wilde. De naam die 'overbleef' is toen naar de kat gegaan, zodat we toch een huisgenootje hadden met die naam. Maar die naam was ook niet zo speciaal als deze zijn, het was een optie-naam, niet een wauw-naam. Maar nu.. Nee. Er zijn 2 jongetjes, in mijn dromen, hopelijk in de toekomst ook nog hier, en die heten gewoon zo.. ik zou ook niet weten hoe dat los te laten, mocht het ooit zo blijken te lopen dat dat nodig is..
Ik heb ook al 13 jaar een naam 'in de kast liggen' Een leuke meisjesnaam, maar iedere keer werd het een zoon. Ik had het best leuk gevonden om die naam toch eindelijk echt te kunnen gebruiken, maar ik ben net zo blij met mijn jongens. (Naast onze zoons hebben we ook al 2 dochters hoor. Dus het is niet zo dat we geen dochters hebben.) Ik heb niet het gevoel dat ik die naam al bij een kindje hoort, dus daarin deel ik jouw gevoel niet. Ik denk dat heel diep van binnen bij jou toch het verlangen is naar nog een kindje. Je zult echt je eigen gevoel moeten volgen. Bedenk wel dat bijv. gebroken nachten maar een periode zijn. Dat gaat voorbij en dan heb je kinderen die (zelf) naar bed gaan en lekker de hele nacht doorslapen. En jullie dus ook weer. Hier in huis is het ook zelden rustig. Ik vind het rustig aan tafel als er 2 of 3 niet zijn, haha. Succes met het nemen van een beslissing!!
Herken het wel. Ik heb al jaren de naam Benjamin in mijn hoofd voor een toekomstige zoon. In mijn hoofd korte ik het al af in koosnaampje Benji en zag ik mezelf al met een klein knulletje lopen. Toen ik zwanger was en een meisje kreeg was ik zeer verrast en verbaasd. Waar was nou mijn kleine Benji? Wist zeker dat hij bij mij hoorde en voelde me gek genoeg niet compleet ofzo. Het werd E.mma en natuurlijk ben ik dol op haar en was zij net zo welkom. Aangezien wij graag 1 kindje wilde was onze kinderwens eigenlijk vervuld. Maar toch bleef het knagen. In mijn omgeving werden tweede kindjes geboren, veelal jongetjes, en dat deed toch wat met me. Benjamin was er nog niet bij en zodoende voelde ons gezin niet 'compleet'. Uiteindelijk samen de keuze gemaakt om voor een tweede kindje te gaan. Dit lukte! Ik voelde me zo een soort van opgelucht. Daar was Benji dan! Ik vertelde mijn dochter over haar broertje en praatte in mijn hoofd veel tegen Benji in mijn buik. Kocht jongenskleertjes en had al het roze van E. mma al weggedaan. Met 12 wk wist de verloskundige dmv de nub al te vertellen dat het weer een meisje wordt. Dat kan niet! Met 16 wk geslachtsecho. Ik was nog steeds overtuigd dat dit Benji was. Maar nee...En ook de 20 wk echo wees uit dat het toch echt een meid is. Dit is mijn laatste zwangerschap want om medische redenen moet ik mijn eilleiders laten verwijderen zodra ik bevallen ben en dan ben ik dus onvruchtbaar (niet dat ik nog een derde had gewild, maar toch). We komen nu maar niet uit een meisjesnaam en nog steeds vraag ik mij af waar kleine Benjamin toch is. Ergens voor mijn gevoel komt er straks toch nog een knulletje uit , haha. Terwijl ze dat haast niet meer fout hebben tegenwoordig met de goede medische apparatuur. Zo zie je maar hoe je jezelf kunt foppen blijkbaar? Zou dus niet alleen maar op je gevoel afgaan
Ik herken het wel, ben nog niet klaar met namen! Maar het moet niet de hoofzakelijke reden zijn om nog voor een kindje te gaan vind ik
Wij hebben ook nog een jongensnaam en een wens voor een derde. We hebben al een zoon en dochter. Maar of we voor een derde gaan weten we nog niet zeker. En ja dan kan het ook een meisje worden. Maar ik heb ook heel sterk het gevoel dat gezin niet compleet is en dat de naam nog gegeven moet worden. Ik had deze naam al in gedachten voor ons tweede kindje. Dat werd een meisje waar we natuurlijk super blij mee zijn. Ik ben zelf wel wat jonger. Maar mijn man is ouder dan jij. Tja wat is wijsheid..... Praktische overwegingen voor laten gaan voor je gevoel. ... ik zou zo bang zijn daar spijt van te krijgen. Maar je moet je kind ook kunnen bieden wat je zelf belangrijk vindt. Die overweging kan je alleen zelf maken. Advies nee niet echt dus. Succes met het nemen van een beslissing.
Oo wat een mooi verhaal zeg. Ik snap wel wat je bedoelt. Ik herken het niet, ik heb geen naam meer over die ik nog perse wil geven. Maar ons gezin is ook helemaal compleet. Je hoeft nu toch nog niet de knoop doorvte hakken? Wellicht als de kinderen iets ouder zijn en de rust is wedergekeerd. Mocht er ooit nog van komen en het wordt ook nog een meisje met die naam, dan heb je echt een prachtverhaal en had het zo moeten zijn denk ik
Heel herkenbaar. Wij hebben 3 dochters en er komt geen kindje meer bij. 'Onze' jongensnaam hebben we al sinds de eerste zwangerschap en ik was er altijd van overtuigd dat we die naam gewoon ooit zouden gaan gebruiken. Als ik die naam bij een ander hoor vind ik het zelfs een beetje vervelend en dat heb ik bij de niet gebruikte meisjesnamen niet?!
Wat bijzonder!! Ik herken het totaal niet. Heb enorme moeite met namen daarentegen wel een wens voor meerdere kindjes. Beetje omgekeerde probleem dus Maakt mij wel heel nieuwsgierig naar de namen (ook omdat ik zelf zo inspiratieloos ben ) omdat ik wel benieuwd ben of dat een speciale betekenis ofzo heeft... Heb dus niet echt tips voor je of herken het niet maar hoop dat het op een of andere manier een plekje voor je krijgt. Lijkt me best lastig als het nog als een soort leegte voelt.
In ieder geval vind ik het heel fijn om jullie reacties te lezen, dank jullie wel daarvoor. Heb ik weer stof tot nadenken. Ik ga de naam hier niet posten. Maar de eerste naam zou de roepnaam zijn en is een Friese naam die je niet veel hoort. De tweede naam is een oud-Hollandse naam en tevens mijn eigen tweede naam als eerbetoon aan mijn vader die hem heel zorgvuldig heeft uitgekozen toentertijd. De derde naam is de naam van mijn oma en ook de oma van mijn man had een tweede naam die hier hier een duidelijke variant van was. En met zijn drieën achter elkaar klinkt het als een klok vind ik zelf dan natuurlijk. (Mijn moeder en schoonmoeder en schoonvader zijn al vernoemd).
Als dat de achtergrond van de naam is, kan ik me goed voorstellen dat je die niet aan de kat wil geven. Ben je bang om aan het terugplaatsen van de ingevroren embryo's te denken, omdat je dan je kinderwens weer aanwakkert en het gezien je leeftijd en voorgeschiedenis helemaal niet zeker is dat een 'verse' IVF poging weer succesvol zal zijn? (Mocht het terugplaatsen van de ingevroren embryo's mislukken)
Ja, raar en inderdaad herkenbaar... Ik heb ook nog het idee dat er nog een meisje bij ons hoort. Wij hebben een dochter en een overleden zoon, maar ook hier overheerst dat idee. Ik dacht dat ik de enige was met zo'n rare gedachtengang Wij zouden nog een icsi gaan doen eigenlijk, eind maart ongeveer beginnen, maar eigenlijk ben ik er zo vreselijk klaar mee en tel ik mijn zegeningen en vind ik één kindje eigenlijk ook wel een luxe, maar dat gevoel blijft...
Wat grappig dat meerdere dit gevoel hebben. Hier dus ook. Snap je goed. Maar lees tussen de regels door dat de wens voor nog een kindje groot is en dat de naam daar dan bij hoort. Hier een mooie naam voor een jongen maar een nog veel mooiere (mijn mening) voor een meisje klaar liggen. En het zou naar voelen zeker te weten die nooit te kunnen gebruiken.
Wauw! Ik ben dan heel erg nieuwsgierig naar jouw namen. Lees net dat je ze niet plaatst Maar ik zou het dan nog eens gaan bespreken met jouw man. Misschien komen jullie nu wel een stap verder naar duidelijkheid. En wie weet mogen/kunnen jullie de naam gaan gebruiken Ik dacht daar ik de enige was, maar zo te lezen zijn er nog meer meiden. Ik heb alleen een jongens- en meisjesnaam liggen. Ik heb ook nog een grote wens voor een derde kindje maar mijn man ziet het niet zo zitten.
Nee, dat heb ik gelukkig niet. We doen echt geen verse IVF meer, dat hebben we al gezegd toen ik nog zwanger was van de jongste. Als die embryo's op zijn, dan is het echt klaar. Zodra die cryo-terugplaatsingen mislukt zijn, dan gaan alle meisjeskleren naar mijn nicht en alle jongenskleren die mooi zijn op marktplaats. Dan gaan we echt flink opruimen. Dat zou ook wel een opluchting zijn. Dan moeten we het gewoon afsluiten. Ik heb dus echt nog wel emotioneel de wens voor een derde, maar ik ga er geen toeren meer voor uithalen, gezien mijn leeftijd en het geluk dat we al hebben met onze 2 kinderen en onze twijfels. Ik wil mijn kinderen ook niet belasten met deze emotionele rollercoaster.
Trouwens, ik vind het heel mooi om al jullie verhalen te lezen, van de meiden die hier ook mee worstelen. Dank je wel allemaal! @Youtan: meestal zie je juist dat mensen een wens hebben voor het geslacht van het kindje dat overleden is. Maar bij jullie is het dus andersom... maar dit hangt dus ook samen met de naam begrijp ik.
Ik heb nog 2 meisjesnamen die ik moet geven... En mijn man wil er echt nog maar eentje Maar in mijn hart en mijn hoofd zitten die twee meisjes, met die namen. Overigens maak ik me steeds minder druk of we wel een dochter gaan krijgen. Ik heb inmiddels zoveel onderzoek gedaan dat ik nu weet hoe je een zoon of een dochter verwekt met een succesratio van zo'n 80%. Maar goed, dan moet het de volgende keer wel een tweeling worden
Vertel hoe maak je een meisje. Ik heb bij beide hetzelfde gedaan en toch een meisje en een jongen. Misschien deed mn man stiekem wat anders ? OT ik herken het helemaal! Ik noem het rijtje van 3 steeds in mn hoofd. Die derde naam.. (ook een meisje) Maar onze zoon slaapt ook nog steeds slecht en dan denk ik snachts ook laat maar..
Haha nee dat deed je echt niet Er zijn altijd verschillen die ik kan zien, die je zelf niet hebt opgemerkt. Voor ik mij erin ging verdiepen had ik ook geen idee en dacht dat ik alles hetzelfde deed. Maar na jaren onderzoek is het mij heel duidelijk. Het is echter behoorlijk ingewikkeld, dus kan dat niet zo 1,2,3 in een kort berichtje uitleggen. Pm maar als je meer wil weten oh en het geslacht van de baby ligt dan wel bij de man, maar het lijf van de vrouw kiest welke zaadcellen en dus welk geslacht het meest kans maken