Tja, mijn man heeft een iets benedenmodaal salaris. Wij wonen natuurlijk in de stad, (maar hier binnen de stad de goedkoopste optie die er was, voor de ruimte die we nodig hadden), wat meestal duurder is dan een dorp. 1 auto, op LPG, dus ook wat dat betreft rijden we zo goedkoop mogelijk, (voor mijn werk rijd ik minimaal 1500 per maand). Het had allemaal wat goedkoper gekund als mijn man niet al 2 kids had: dan hadden we nog ietsje goedkoper kunnen gaan wonen, hadden een iets kleinere auto kunnen kopen en zouden niet zoveel geld aan kleding kwijt zijn. Maar goed, dat zijn op de uiteindelijke balans toch wel marginale verschillen, die het nog steeds niet mogelijk zouden maken dat ik niet zou werken. Wij gaan niet elk jaar op vakantie, kopen veel tweedehands, kopen geen merkkleding... Als ik kijk naar wat we aan weekboodschappen uitgeven, doen we ook geen rare dingen. Geen echte mogelijkheden dus om zo te bezuinigen dat ik zou kunnen stoppen met werken Nou hoeft dat voor mij ook niet, maar als ik dat wel graag zou willen, zou het dus gewoon niet kunnen.
Je hoeft geen wereld salaris te hebben om op 1 salaris te kunnen leven hoor. Wij komen hier iedere maand net rond, maar daardoor hebben we wel de luxe dingen opgezegd, geen vakanties naar het buitenland, niet meer iedere week een biefstukje, niet meer iedere maand uit eten.... Het is gewoon maar net wat je voor prioriteiten stelt en hoe je met weinig geld om gaat.
Zie mijn bovenstaande reactie ook, maar de dingen die jij noemt, doe wij ook allemaal niet. En toch gaat dat hier niet van 1 salaris. Ligt er allemaal maar net aan wat je vaste lasten zijn natuurlijk ook... en daarin heb je niet altijd de keuze.
Ik vind het superknap als je met weinig geld om gaat en het weet te redden. Maar wel even een oprechte vraag, als je kindje straks een duurdere hobby zou willen (weet ik veel, paardrijden ofzo, omdat ze helemaal weg is van paardjes) kan dat dan ook? Of bijvoorbeeld extra huiswerkbegeleiding of iets dergelijks? Wij zouden misschien ook wel van een salaris kunnen leven (hoewel ik dan wel mijn bijna-koopverslaving zou moeten inperken en we zouden zeker moeten verhuizen), maar dan zouden we voor Fay een hoop dingen minder kunnen doen. Kleertjes maak ik me niet zo druk om, ofzo, maar wel over de mogelijkheden om zich te ontplooien met hobbies of extra ondersteuning als die nodig is. Of dat als ze bijv. een dure opleiding wil, wij die nog steeds (al is het maar grotendeels) kunnen betalen. Wij hebben bijv. de droom om Fay veel van de wereld te laten zien, we hebben zelf gebackpackt en zouden haar dolgraag - low budget, voor zover je dat nog lowbudget kan noemen - andere culturen, woeste natuur en bijzondere plaatsen laten ervaren. Zelfs met twee bovenmodaal inkomens is dat nog flink sparen. Het is geen verborgen kritiek, ik vraag me oprecht af hoe je dat met één modaal/minder dan modaal salaris voor elkaar krijgt. Sparen jullie daarvoor of zijn er bijv. kortingsregelingen? Of leer je kind omgaan met het feit dat niet alles kan?
Hier moet het kind omgaan met het feit dat niet alles kan.. ik kon vroeger ook niet op paardrijden, heb dat niet zo dramatisch ervaren. edit, overigens ga ik als het goed is wel weer werken over een tijdje dus dit is niet iets eeuwigs met 1 salaris hoop ik.
Dito. Ik zat trouwens ook altijd maar op één ding tegelijk. Gym, judo, weet ik veel. Ik hoor zovaak dat kinderen maandagavond naar hockey moeten, woensdagmiddag dansclubje hebben, zaterdagochtend majorette... Ik snap niet waar dat voor nodig is...
Dat leren wij hier de kids al met onze 1,5 salaris.... Ik vind dat het leuk is als dingen kunnen, maar kom op: de hele wereld rondreizen is niet bepaald een eerste levensbehoefte. Op paardrijden kunnen evenzo. Leuk als dat kan, maar er is zat genoeg te doen wat niet zoveel geld kost.
huizen zijn belachelijk duur. wij hebben nu enorme mazzel met dit huis (schiedam) eengezinswoning, grote tuin, enorme woonkamer en eetkamer 3 slaapkamers voor 500 euro. dus echt mazzel en de buurt is prima al ben ik geen fan van schiedam om eerlijk te zijn. toen we in rotterdam woonden hadden we een flatwoning, 2 kleine slaapkamers een kleine keuken, en een wat ruimere woonkamer..600 nog wat euro!
Jij bent toch pas sinds kort gestopt met werken op een kdv? Dus heb je toch ook de eerste (pakweg) 2,5 jaar van je dochtersleven gewerkt. Terwijl jullie blijkbaar prima rond kunnen komen van je man zn salaris. Waarom?
Jij noemt behoorlijk luxe dingen natuurlijk, maar zover hoef je het niet eens te zoeken. In Nederland kunnen we vrijwel vanuit gaat dat de studie over 10 jaar niet meer gesubsidieerd zal worden, en dat we de studiefinanciering niet meer zullen kennen. Een kind uberhaupt op weg helpen naar een diploma zal al een kapitaal gaan kosten...
Ja hoor dat kan, alleen hebben we wel de afspraak dat er maar 1 ding qua hobby's gedaan worden. Huiswerkbegeleiding vind ik dan weer wat anders want als dat echt nodig is dan krijgt hij dat uiteraard buiten het extra'tje voor zijn hobbie om. Nu zit hij op zwemles en we hebben afgesproken dat als hij zijn diploma heeft gehaald hij op voetbal mag ( wilt hij heel graag ) wij vinden op dit moment een zwemdiploma erg belangrijk dus gaat dat nu voorop. We krijgen geen kortingen ofzo, geen extra toeslagen ofzo, wij leren de kids gewoon dat je niet altijd maar alles kan krijgen wat je wilt hebben. Ik merk dat zelfs nu al ( hij is pas 5 jaar ) de kleinste dingen enorm waardeert. Het is echt niet zo dat hij niets krijgt hoor want wij zijn dan zo dat we liever op ons zelf korten dan op de kids maar we leren ze wel bij dat er echt geen geld boompjes bestaan Wij hebben dus al gekort op de vakanties naar het buitenland, we doen meer met de fiets of lopend dan met de auto, abbo's waar we niets mee deden de deur uit. Sinds deze zomer verbouwen we onze eigen groentes ( niet veel hoor maar het begin is er ), als het koud is zetten we eerder kaarsjes aan, trekken we een dikke trui aan dan dat we gelijk de verwarming aanzetten, etc etc ..
Tja als ik stop met werken omdat ik graag bij mijn zoon wil blijven dan denk ik dat de bank binnen no time zegt mevrouw we verkopen uw huis! ( Oh en geen luxe huis hoor appartmentje 2 kamers 62 2m. ) 1 auto voor mijn man. En uit eten wat is dat?! Vakantie?! Dat ben ik al 11 jaar niet meer geweest..
Sporten zal ons dan weer worst wezen, (op leren zwemmen na ), maar als het even kan wil ik m;n kids wel de gelegenheid geven om 1 sport te doen of een muziekinstrument te leren bespelen. Een van beide dus. Het ligt hier overigens in de lijn der verwachting dat Thirza niet voor sport zal gaan.... Zal bij deze tweede jongedame ook wel niet, die zullen beiden wel iets met muziek gaan doen, (zit meer in onze genen ). Maar als het niet kan, kan het niet. Dan is dat heel erg jammer, maar is het niet anders.
haha klopt, maar niet helemaal. Ik werd tijdens mijn zwangerschap op straat gezet ( 4,5 jaar geleden was er ook al een crisis in de kinderopvang) en heb toen niks meer kunnen vinden, omdat ik al 7 maanden zwanger was. Na haar geboorte zag ik het niet meteen zitten...op een gegeven moment mistte ik mijn werk wel..tis toch een roeping, dus toen zij 1 werd ben ik weer gaan werken. Met haar 3e verjaardag weer gestopt omdat het voor mij niet goed voelde en ik intussen een verhuis op het oog had, ruimer huis en dus wist dat gastouder zijn ook een optie was. Dat was voor mij de perfecte oplossing, thuis bij mijn kinderen en toch mijn heerlijke werk doen. Maar begrijp mij niet verkeerd hoor, ik ben absoluut niet tegen werkende ouders..werkte zelf 18 uur. Maar ik reageerde op de opmerkingen dat mensen echt niet kunnen stoppen met werken of niet minder en dan ging het vooral om de full time werkende ouders, want beide full time dat vind ik gewoon te veel. En dan vroeg ik mij dus af hoe het kan dat je 2 full time salarissen nodig hebt. En ik weet dat er mensen zijn die het zo bar hebben die het echt nodig hebben. Maar hier in de omgeving ken ik er ook genoeg die beide 40 uur werken en dat zeggen en dan een huis van heb ik mij jou daar en 3 vliegvakanties per jaar. Dat is meer wat ik bedoel met "nodig" hebben. En daarnaast degenen die zeggen te werken voor hun plezier, omdat ze het graag willen en dan roepen dat tbm het makkelijker hebben dan werkende ouders/moeders. Dat snap ik niet zo goed, als je alleen voor je plezier werkt, maar het makkelijker vindt om de hele week thuis te zijn, dan stop je toch, je maakt het jezelf toch niet onnodig moeilijk
@Tulip: OK, dat verduidelijkt een hoop Twee fulltime salarissen zijn idd zelden echt nodig. Dat is meestal een kwestie van willen, (wat ook prima is, maar dan gaat het dus echt niet meer om niet minder kunnen werken). Zit nu trouwens een beetje in dezelfde situatie als jij destijds: baan kwijt per 1 januari omdat m'n werkgever wil dat ik flexibeler beschikbaar ben dan ik kan zijn met kleine kids, (financieel gelukkig wel uitgekomen met een prima regeling). Dus ook zoeken straks naar wat ik wil. Weer werken zal wel moeten, nu alleen nog de vraag wat. Liefst niet meer dan 2 dagen, 3 is voor mij de max. Begin misschien wel een eigen praktijk... kan ik zelf m'n uren regelen
over dure hobby's e.d. Wij hebben ervoor gezorgd dat we kunnen sparen voor opleiding e.d (god verhoedde wat dat straks allemaal kost, maar ja dat weet niemand nu) Verder mogen de kinderen wat in ons bereik ligt en dat zal vast betekenen geen 3 clubjes ieder, maar ik kon vroeger ook niet alles en ben daar geen haar minder van geworden. Bv met sinterklaas, ik kreeg een barbie en knutselspullen op pakjesavond en sommigen in mijn klas kregen al een playstation in dr schoen... Verder zal onze keuze voor een evt. derde daar wel vanaf hangen in de toekomst...maar eerst deze maar eens op de wereld zien te zetten.
dat idd, en mijn excuses alsof het overkwam dat ik tegen werkende ouders ben, want dat vind ik volkomen normaal hoor.
Ik snap hem, vond je reacties op laatste paginas alleen zo tegenstrijdig. Overigens denk ik dat 90% van de mamas in deze topic parttime werken hoor.
Maar je bént toch moeder? Dat hoort toch bij je nieuwe 'zijn'? Dat sluipt er toch in, je weet toch niet beter, je zal toch wel moeten? En willen ook, anders kies je niet voor een tweede spruit. Ik haat hotels, mij zal je er niet vinden. Ik huur een huis. Niks niet park, maar zo primitief en afgelegen mogelijk. Niks geen vaatwasser, wasmachine etc. Ik houd van Zuid-Europese landen waar je dus veelal buiten leeft, waar het dus niet vies binnen wordt, mijn huisdieren laat ik thuis, dus hoeven we alleen zo nu en dan een bezempje door het huis te halen en een vaatje te doen. Samen, net als thuis (heb geen vaatwasser). Zo gepiept hoor, daar kan ik echt niet mee zitten. Houd er ook wel van het huis mijn eigen te maken en alhoewel we op vakantie veel weg zijn, vind ik het ook heerlijk bij huis te zijn. Lekker te kokkerellen, kind in het zwembadje, lekker! Ik denk dat het ook heel erg aan je karakter ligt, waar je prioriteiten liggen en hoeveel tijd je voor jezelf nodig hebt. Ik klaag ook weleens dat ik nooit eens tijd heb om op vakantie rustig een boek te lezen of dat ik thuis nooit de tijd heb om mijn foto's uit te zoeken en te bewerken. Weet je wat mijn man dan zegt: 'ik wel dan?'. En gelijk heeft hij en het zet me met beide benen terug op aarde. Over 8 maandjes gaat mijn kind al naar school. Was it worth it mezelf compleet weg te cijferen en helemaal te geven? Ik zeg: absoluut!