Ik kan me heus wel inleven in hoe andere kunnen denken maar ik begrijp het alleen niet. Ik begrijp niet dat mensen hun carriere boven hun kinderen verkiezen. Dus nogmaals ik snap heel goed dat als je het naar je zin hebt je dat liever wilt blijven doen maar doe het dan 50/50 dus parttime werken en bij de kinderen zijn ipv 5 dagen te gaan werken want dat begrijp ik dus niet. En nogmaals ( voordat mensen dat weer denken ) ik heb het dus niet over gezinnen die dus niet anders kunnen ( financieel ) dan 5 dagen werken, ik ben gewoon van mening dat je als je de mogelijkheid hebt om minder te werken of te stoppen dat je die kans gewoon moet pakken, je kan je hele leven nog werken, wat maken dan die paar jaartjes uit ? Maar zo zie ik het.
Hulpverlener 2 meldt zich ook hoor! Rozemarijke ik kan me volledig verplaatsen in je gedachtengang, maar wat 1stexmom klopt wel. Je hoeft je echt niet zo te verdedigen, dat het werk wat je doet belangrijk voor je is, moet vooral belangrijk voor jou blijven. Gelukkig zijn er moeders zoals jij, die hebben we ook nodig! En dat er wordt beweerd, dat hulpverlenen breed is, ja dat klopt. Alleen werken wij vanuit expertise, eigen kennis en ervaring, en de leek slechts vanuit eigen kennis en ervaring. Is niks mis mee, maar ik vind het erg kort door de bocht om het beroep van Rozemarijke te typeren als "klusjes doen" voor een ander. Weliswaar snap ik de TBM ook. En gelukkig zijn er TBM, want die hebben we ook nodig! Een ander discussiepuntje. Waarom vindt men dat we in de vroege kinderjaren thuis moeten blijven? Zijn er moeders die überhaupt nadenken over de pubertijd? Uit mijn ervaring blijkt, dat een puber ook een ouder thuis nodig heeft. Pubers zijn weliswaar zelfstandiger, maar ook enorm beïnvloedbaar en kwetsbaar. Pubers hebben modeling en een praatje nodig om de 'moeilijke' volwassen wereld goed te begrijpen, en daarin evenwichtige keuzes te maken. De verleidingen zijn veelal gewoonweg te groot. Ik zal straks 28u gaan werken, omdat minder gewoonweg niet kan. Als het financieel toelaat, wil ik in de puberteit minder gaan werken of anders gaan werken. Aahja er is geen fout er is geen goed. Belangrijkste is als we onze kroost in het vizier houden en we kijken naar wat zij nodig hebben.
Als een man het doet snappen mensen het ineens wel... Die paar jaartjes kunnen behoorlijk wat schelen in deze economie. Misschien niet voor alle banen, maar wel voor de banen waarvoor ik aanmerking wil komen. 4 jaar geen relevante werkervaring betekent ook dat nieuwe werkgevers onzeker zijn over wat je nog kunt en of je wel bij bent. Daarbij in veel banen op hbo/academisch niveau loop je achter op relevante vakliteratuur etc.
Dan snap ik het ook niet, ik doel er meer op dat als beide ouders hun carriere verkiezen boven hun kinderen, als 1 van de twee thuisblijft of minder gaat werken dan begrijp ik dat beter dan dat men gewoon fulltime blijft werken. Maakt mij dus niet uit het de man of de vrouw is.
Ik had niet de indruk dat ik me liep te verdedigen, maar ik had wel de indruk dat een aantal meiden hier gewoon niet zo goed snapte dat er ECHT beroepen zijn die je niet als vrijwilligerswerk kunt doen waarbij je je kids wel lekker even mee kunt nemen. Dus dat legde ik even uit @kippiekip: zoals al gezegd: 5 dagen werken zou ook mijn ding niet zijn, maar ik weet eerlijk gezegd ook helemaal niet wat ik zou doen als ik gestudeerd zou hebben voor iets wat niet parttime te doen zou zijn. Jij zegt: ik snap het als mensen niet anders kunnen dan 5 dagen werken, omdat het financieel moet. Maar wat dan dus als een moeder in de functie waarvoor ze geleerd heeft, niet anders MAG dan 4-5 dagen werken? En hardstikke ongelukkig wordt van 5-10 jaar lang werk doen beneden haar niveau, en dan nog maar zich af moet vragen of ze daarna de kans wel weer krijgt om in te stromen op haar eigen niveau? Dan kun je toch ook weinig anders? Waarom is dat zo anders dan financieel wel 5 dagen moeten werken? En waarom is dat dan direct synoniem aan je carriere verkiezen boven je kinderen?
Even er van uit gaande dat de pubers dan op school zitten ? Tot 4 jaar ( hier in nederland ) zijn ze niet leerplichtig, in die tijd vind ik dat je er gewoon moet zijn voor je kids. Maar dat is mijn mening.
Mijn vorige manager zat in zo'n situatie. Haar man een baan voor fulltime bij Nuon, zij bij TNT. Zij vond dat de functie best parttime kon, (ook hoger management), maar dat zag TNT totaal niet, (of liever: al die mannen daar....). Zij vond gelukkig de organisatie waar ik de afgelopen jaren voor gewerkt heb, waar ze haar de kans gaven om zelf te bewijzen dat een hele divisie managen wel degelijk parttime kon (28 uur). Dat kon dus, ze presteerde het. Maar zij was zo gelukkig dat er een werkgever was die daarvoor open stond. Heel erg veel werkgevers staan daar totaal niet voor open. Ja, dan kun je nog zo graag parttime WILLEN werken, maar als je daar de kans niet voor krijgt...
Dan zou ik ten alle tijden voor mijn kinderen kiezen, maar goed zo denk ik er over. Er zal vast wel iets te vinden zijn wat ik ook nog leuk vind, ik bijt liever een paar jaar op mijn tanden dan fulltime mijn kind achter laten op een kdv of bij opa en oma.
Noul, da's mooi, maar moet een ander dan verplicht datzelfde doen? Of is een ander dan direct maar een slechte moeder als ze die keuze andersom maakt?
Dat zeg ik toch niet ? En ik noem toch nergens iemand een slechte moeder ? Als je al mijn berichtjes goed had gelezen dan had je kunnen zien dat ik zeg dat iedereen het voor zichzelf moet weten alleen geef ik aan hoe IK het zou doen, nergens zeg ik dat iedereen dat dan maar moet doen. Ik word alleen moe van die vooroordelen over TBM En net zoals dat jij je verdedigd verdedig ik mezelf ook.
O, die vooroordelen heb ik totaal niet over thuisblijfmoeders hoor Maar ik vind jouw posts niet klinken alsof je je eigen keuzes uitlegt, maar toch veel veroordeling uitspreken juist over de ander. Niet vervelend bedoeld, maar zo komen jouw posts dus op me over...
nee maar de vraag die dan bij mij knaagt is waarom je dan uberhaupt kids wilde als je ze maar 2-3 uur per dag wilt zien? Ik bedoel wat kan je ze dan echt bieden behalve goede opvang, geld, een mooi huis e.d. Hoeveel kan je nu werkelijk bieden als je fulltime werkt en zo weinig je kids zelf daadwerkelijk aan het opvoeden en verzorgen bent. Hoeveel geef je dan van jezelf mee? Want ik neem aan dat je toch denkt want te kunnen meegeven aan je kinderen als je besluit ze te willen, je denkt toch na wat je wilt geven aan ze (tenminste ik wel) Ik lees altijd maar IK IK IK maar moeder zijn dat draait juist niet om jou dat is juist het mooie eraan (vind ik persoonlijk) eens een keer iemand anders een paar jaar die je leven bepaalt met zijn of haar wensen e.d. als je jezelf en je carriere niet een paar jaar op zij kan (wil) zetten waarom vind je het hebben van kinderen dan toch zo belangrijk? - omdat het zo hoort? Kinderen vragen niet om geboren te worden, het is juist wat wij kunnen bieden aan hun opvoeding en denken iets goeds te kunnen doen dat we graag kinderen willen lijkt me. Er zijn al zoveel kinderen die op de wereld zijn gezet zonder er van te voren erover na te denken, geld, een huis e.d. zijn ook belangrijk maar liefde, warmte en begeleiding geven ook zeker weten en dat horen ze van een vader en/of moeder te krijgen en niet van een iemand die ervoor betaald krijgt. Ik heb niets tegen een paar dagen werken, als er een leuke combi kan zijn tussen alletwee nou perfect dan zou ik zeggen maar fulltime werken zal ik never nooit niet snappen waarom je dat liever wil als bij je kinderen zijn, want dan vraag ik me dus bovenstaande af.
en zo zaten ze over 80 jaar dan nog (ziet jullie zitten als twee grijze dametjes met trillende typende handjes )
In de dagen dat ik thuis ben kan ik mijn kind een hele hoop liefde bieden ( net zoals een tbm dat kan ) Verder kan ik mijn kind alles het zelfde bieden als een tbm alleen dan in wat minder dagen.
@Triskele: maar ik werk parttime hoor En die vragen die jij je stelt, tja... voor jou geldt dat blijkbaar, maar voor fulltime werkende moeders speelt die vraag blijkbaar niet. Of niet zodanig dat het voor hen reden is een lagere functie te accepteren of te stoppen met werken. Ik kan daar echt geen moeite mee hebben. Ik heb moeite met ouders die hun kids mishandelen, misbruiken, verwaarlozen. Niet met ouders die werk en gezin willen combineren, in welke uren-constructie dan ook.
Mijn man werkt meer als 40 uur. En ik 4 dagen ( 24 uur ) Maar k bedoel er alleen maar mee te zeggen dat mensen die werken en of dat nou 1 of 5 dagen zijn hun kind ook liefde kunnen geven hoor. ( voel me niet aangesproken hoor vind het gewoon een leuke discussie ) Bedoel alleenstaande ouders die fulltime werken geven hun kind toch ook genoeg liefde? Ondanks dat ze zoveel moeten werken. Ik vind er geen verschil in zitten of je dat nou moet of wilt.. Liefde is liefde..
Een slechte moeder vindt ik wat overdreven, maar als je beiden fulltime (4 of 5 dagen)werkt omdat je dat dus voor jezelf nodig hebt..en dat dus in mijn ogen verkiest boven je kinderen dan ben ik het wel met kippiekip en triskele eens dat ik mij afvraag waarom je dan,uberhaupt de keuze voor kinderen gemaakt hebt. Met parrtime werken lijkt mij die balans prima. Een go of kdv is geweldig leuk voor kinderen, ben er een groot voorstander van. Maar als jij een kind beide opties laat beleven, dus een tijd fulltime naar de opvang of een tijd 3 dagen en de rest van de tijd bij papa en mama, dan zal zo'n kind echt niet voor fulltime opvang kiezen hoor.