In dat eerste jaar wordt echt de belangrijkste basis gelegd voor de hechting. Alleen omdat een baby zogezegd de basisbehoeftes nodig heeft, betekent niet dat hij niet voelt wie er voor hem zorgt. Kijk, ik veroordeel niemand, zelfs diegene niet die zijn kind vijf dagen per week naar de opvang brengt. In die specifieke situatie zou het vast het beste zijn voor dat specifieke kind en voor die specifieke ouders. Maar in mijn ogen is dat te veel. Juist die jonge kindjes hebben zoveel aandacht en zorg nodig. Ik vind dat veel te leuk en te belangrijk om uit handen te geven. Zeg niet dat kinderen die naar een opvang gaan daar iets van krijgen he. Maar het is mijn gevoel. Nu hebben ze je zo nodig. Juist op peuter- en kleuterleeftijd komen er veel meer activiteiten bij. Dan kunnen ze echt op onderzoek gaan in de "wijde wereld" en dan komt het langzamerhand durven loslaten om de hoek. Ik ben heel blij dat ik mijn meisje in deze periode elke dag de hele dag meemaak. Dat vind ik belangrijker dan een carriere en ik zou eerlijk gezegd ook niet in de wieg gelegd zijn voor en een veeleisende baan en een babytje thuis. Mijn man overigens ook niet, hij werkt ook maar heel weinig buiten de deur op dit moment. Dat komt allemaal wel weer.
Sorry hoor maar omdat jij dat zo ziet en vind,betekend niet automatisch dat dit ook voor andere moet gelden. Sommige mensen vinden het nou eenmaal wel prettig om dingen opgedragen te krijgen,ze zien dat als een uitdaging. En ander haalt weer uitdaging op een ander manier.
Juist. En te denken dat niets of maar weinig veranderd in je eigen persoonlijke leven als je kinderen krijgt is in mijn ogen ook een beetje naief.
Maar ik begrijp ook wel dat dat soms heel fijn is en juist voldoening kan geven. Ik heb dat zelf ook best zo ervaren. Maar om nou te zeggen dat dat de enige manier is, dat je anders ongelukkig wordt als je t een paar jaar niet kan doen.. Ik kan daar echt met mijn pet niet bij. 4-5 dagen per week je kind vrijwel niet zien vind ik nu eenmaal heel erg veel! En serieus, hoe moet dat dan als je met pensioen gaat? En nogmaals.. ik begrijp het ook wel áls je het echt heel belangrijk vindt en minder dan 4-5 dagen niet mogelijk is binnen die functie, dat je dat dan doet. Maar áls het nu wel mogelijk zou zijn (dus hetzelfde werk/uitdaging én in bijv 24 uur of minder), dan nog zijn er mensen die liever niet wat minder werken en meer bij hun kind zijn. Dát begrijp ik niet!
Je draait weer om de vraag heen. Je zegt dat ik ook wel zelf kan bedenken wat ik als tbm zou kunnen doen, om toch aan mijn trekken te komen. Ik ben van mening dat er niet voldoende is om te combineren met tbm, om voor mij voldoende uitdaging te geven. Vandaar dat ik vraag om voorbeelden. Lezen en studeren. Dat noem ik niet echt een intellectuele uitdaging. Dat is kennis vergroten/verbreden. En wat heb je daar dan aan, als je die kennis niet in de praktijk kunt brengen? Een bedrijf komt ook niet aan met: 'Verdiep je hier eens in.' Een bedrijf heeft een bepaalde vraag, een probleem of wat dan ook en vraagt mij om mijn kennis toe te passen. Ik zit op mijn werk ook niet met m'n neus in de boeken. Daar zou ik ook doodmoe van worden. Ja, een cursusje af en toe, maar dat is ter ondersteuning van. Wow ja. Dat is ook echt een intellectuele uitdaging! Ik ben blij voor je dat jij daar je ei uit haalt, maar als ik jou was, dan zou ik het niet fijn vinden om er over te lezen, ik wil het dan juist doen. Helemaal als ik over iets nieuws lees. Nieuwe technieken enzo.
Zit me hier nu af te vragen, of jij niet een alter-ego van mij bent Behalve dat laatste stukje dan. Mijn man zit niet in de ICT, maar werkt voor defensie. Omdat hij op het werk al heel veel bezig is met moeilijke zaken, vind hij het thuis juist fijn om te ontspannen met domme dingen. Zegt ie zelf dan ook, hè Dus computerspelletjes spelen en films kijken met Steven Seagal en nog meer van die inhoudsloze actiefilms. Maar voor de rest precies wat jij zegt. En dan met name in teamverband werken. Ik kan ook thuis werken en zelf opdrachten aannemen (hoewel ik het helemaal niet zie zitten om zzp'er te worden en zelf voor mijn administratie en zo te zorgen), maar dan mis ik toch de interactie met de overige rollen in een IT-realisatietraject.
Op zich is dat wel een goede vraag, maar die geldt dan net zo goed voor alle 'carrièretijgers', die gekozen hebben om geen kinderen te nemen. En voor de vaders die fulltime werken terwijl moeder thuis blijft. Sterker nog, er zijn heel veel mensen (waaronder mijn vader, misschien heb ik het wel van hem), die in een groot gat vallen op het moment dat ze met de VUT of met pensioen gaan. Die weten bij god niet wat ze met hun tijd moeten doen. Uit onderzoek blijkt ook, dat veel van deze mensen depressief worden. Dit heb ik destijds een keer gelezen, toen het met mijn vader zover was. Is alweer meer dan 10 jaar geleden en het betrof in die tijd voornamelijk mannen, die hun hele leven al gewerkt hadden. Nu had mijn vader een baan, waarmee hij veel met zijn hoofd bezig was. Maar in het weekend was hij ook continu bezig, maar dan met zijn handen. Sinds zijn VUT/pensioen, ligt hij sowieso tot een uur of 12 in bed (omdat hij echt niet weet waar hij zichzelf mee bezig moet houden) en de rest van de dag is hij continu bezig met klusjes. In en om het eigen huis, maar ook voor anderen. Nu is mijn vader ook bijzonder handig, maar wat als je dat nu niet bent en je enige talent komt uit je hoofd? En dan soms ook nog eens specifiek in een bepaald gebied? Ja, je hebt een heel goede vraag gesteld, maar die geldt dus voor iedereen.
ha herkenbaar LadyXochi, mijn vader heeft vanaf zijn 12de tot 67ste gewerkt. Toen was het klaar.. en mijn moeder was toen 49 en werkte nog gewoon. Ik was destijds 12 en ging net naar de middelbare school waarbij je op een gegeven moment ook tussenuren kreeg etc of je bent vroeg uit. Mijn hemel wat een rottijd was dat, ik zwierf maar op straat van kwart over 8 tot 4 uur terwijl ik soms allang uit was zodat ik maar niet naar huis hoefde. Die man was zo depressief en wist niet wat hij met zichzelf aan moest. Zegt verder helemaal niks over iemand anders hoor, ook de hele generatiekloof was gewoon een drama.
Ik vind de combinatie werk en kinderen juist heerlijk! Ik "dump" mijn kinderen 2,5 dag bij opa en oma en op de dagen dat ik thuis ben, ben ik mama. Maar ook dan ben ik niet aan het knutselen iod. Dat zou ik ook niet doen als ik tbm was, want zo ben ik gewoon niet. Thuis doe ik dingen die ik thuis doe, eten maken, schoonmaken etc etc. Maar ik vind het wel heerlijk om de ontwikkeling van mijn kinderen mee te maken, en samen spelen. Met de jongste met de blokkendoos en met de oudste met poppen, barbies en eindeloos kopjes thee drinken. Maar ik kan er ook gewoon van genieten als ze lekker zelf spelen. EN het aller lekkerste is: als ze samen lekker buiten spelen en ik ze binnen kan horen lachen. Maar ik ben ook eerlijk als ik zeg dat ik ook vaak heb gedacht: ik ben blij dat ik morgen weer kan werken. Dat ik op mijn werk geen mama ben (aangesproken word als mama) maar iemand die vraagstukken op probeert te lossen. Dat ik op een volwassen manier kan communiceren met andere volwassenen. Dat ik niet alle dagelijkse dingen hoef uit te leggen etc etc. Dus tja, ik vind de combinatie heerlijk! Ik moet er niet aan denken om alle dagen thuis te zijn, maar ik moet er ook niet aan denken alle dagen te werken. Zo heeft ieder zijn eigen toch?
Denk niet dat het bij mij ZO erg zal worden, maar ik wil dat risico niet nemen. Ik zie mijzelf daar net zo zitten als jouw vader. Heel vervelend voor jou, trouwens, maar ook voor je vader, moeder en de rest van het gezin.
LadyXochi, ik wil alleen maar aangeven dat een uitdaging niet perse iets intellectueels hoeft te zijn om ook heel veel voldoening te kunnen geven. Ook voor 'intellectuelen'. Het kan het misschien niet 100% evenaren, maar vaak hoeft dat ook helemaal niet als t iets totaal anders is. Misschien dat sommige mensen zich daar ook op blindstaren..? En op zich snap ik het wel hoor, want ik heb er zelf ook wel eens 'last' van gehad dat ik zo dacht. Maar eerlijk gezegd, heb ik me de afgelopen 4 jaar nooit verveeld of ongelukkig gevoeld, doordat ik die bepaalde 'ultieme' voldoening niet had (wel toen ik niet meer normaal kon functioneren en heel erg ziek was..) Daarbij vind ik leven zonder die ultieme uitdaging ook tijdelijk, er komt wel weer wat nieuws. Maar goed, niet iedereen is hetzelfde en er zijn idd mensen die echt niet weten wat ze anders zouden moeten doen. Vraag me af of je dat ook kunt leren en dan mn als je wat jonger bent en ook nog eens de kans hebt.. Als t dan idd vooral mannen zijn die hun hele leven gewerkt hebben en nooit geleerd hebben hun horizon te verbreden..
Nee, dat geldt niet voor iedereen man of vrouw die nu fulltime werkt. Jij kán niet zonder je werk en zegt keer op keer dat je 'intellectuele uitdaging' nodig hebt. Mijn man vindt zijn werk leuk, maar zoals jij dat ziet, ziet hij het niet. Bovendien kan hij zich heel goed vermaken thuis als hij vrij is. Ook het vaderschap vindt hij heerlijk. En nee, ik ga geen voorbeelden geven, want ik ben hier op zp, niet mijn man en ik houd mijn privé graag privé. Maar ga er maar gewoon vanuit dat hij zo thuis zou blijven als ik zou kunnen verdienen wat hij doet en dat kan ik never nooit niet.
Let's agree to disagree dan Ik denk niet dat dat laatste van toepassing is voor mijn vader. Als iemand zijn horizon wel verbreed heeft, is hij het wel. Hij heeft ook van alles geprobeerd, maar heeft nog steeds moeite om een dag vol te krijgen met voldoende interessante dingen. Hij zit nu al ruim 10 jaar thuis. Echt zonde. Ik merk ook wel, dat hij het vaak mist om met mensen te praten op zijn niveau (academisch). Gelukkig heeft hij de laatst paar jaar een nieuwe kennissenkring opgebouwd, voornamelijk medici en academici en je merkt ook dat hij enorm opleeft als die op bezoek zijn. Maar dat is ook niet zo vaak. Als je in die situatie zou zitten als tbm... ikke dan... ik heb 's avonds de energie niet meer om nog de deur uit te gaan of bezoek te ontvangen tot 11 uur 's avonds.
Verkeerd verwoord. Ik bedoelde dat dat niet geldt voor enkel mensen die voor kinderen gekozen hebben, maar dus ook voor mensen, die dat niet hebben gedaan.
haha wie weet... Ik moet zeggen dat ik na mijn werk de aanpak van jouw man ook wel kan waarderen, leuke actieserie, lekker boek etc. Even ontspannen