Maar goed dit wereldvreemde, contactloze thuisblijfmoedertje heeft zich gisteravond weer verstandelijk uit kunnen dagen door het carredebat en de discussies die daaruit voortvloeiden met mijn medekijkers. Heerlijk, had ik niet kunnen doen als ik werkte, want dan had ik om 10uur liggen slapen. Nu lekker tot half 12 gekeken
Ik kom uit Delft( wel een grote stad toch) en kan me gewoon weg niet herinneren dat er een peuterspeelzaal was of iets. Kan me wel me alle eerste kleuterschool herinneren. ( nu gras velt en woon er pak en beet 100 van af nu) Zo vreemd haha.
Mooi gezegd! Het heeft denk ik te maken met een voldoening. Jij en ik halen dat uit heerlijk thuis zijn bij de kindjes. Wat door anderen kennelijk gezien wordt als dat we niet intelligent zijn of geen intellectuele prikkeling nodig hebben, maar miz staat dat los van elkaar. We willen dit zo, dat is waar we tevreden en gelukkig mee zijn. Ik heb geen kantoorbaan of collega's nodig; sterker nog: ik kan ze missen als kiespijn! Ik kan nu helemaal mijn eigen weg volgen, mijn kind is geen blok aan mijn been, ik verveel me nooit en doe echt niet alleen maar simpele dingen zoals zo vaak wordt gedacht van thuisblijfmoeders. Ik vind het eerlijk gezegd wel een voorrecht, het voelt voor mij niet als een verplichting. Zo zou een betaalde baan buitenshuis wel voelen. (Niemand gaat trouwens vrijwillig naar kantoor om zijn intellectuele zinnen te prikkelen; er staat namelijk iets tegenover: salaris).
Heb ook nog de discussie achteraf bekeken en daarna nog doorgezappt naar Pauw en Witteman. Ik ben nog zwevende, dus vind dit reuze ineressant!
Nou, ik vind het nog niet zo raar gedacht.. Dit kwam ik al googlend ook al tegen: Je werk verliezen kan niet alleen financiële gevolgen hebben. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat 1 op 7 mannen die werkloos geworden was een depressie ontwikkelde binnen de zes maanden na zijn ontslag. Na relatieproblemen is werkloosheid de twee hoofdoorzaak van depressie bij mannen. Zijn werk is dikwijls een statussymbool voor de man en geeft hem zijn eigenwaarde. Je verliest je statussymbolen zoals een firmawagen en wordt afhankelijk van het inkomen van je partner. De man heeft het gevoel gedegradeerd te worden en kan geen controle meer uitoefenen op het gezin. Hij moet huishoudelijke taken vervullen en op de kinderen letten. Mannen die van nature verlegen zijn gaan op zon momenten vlugger een depressie krijgen dan mannen die meer zelfverzekerd zijn. De depressie op zich is dan weer een probleem om ander werk te vinden. Zelfs pensionering kan moeilijk liggen voor bepaalde mannen, vooral als de partner nog blijft werken. Het verlies van contact met de collegas en de dagelijkse structuur die wegvalt zijn soms moeilijk om mee om te gaan. Ook mannen die op pensioen gaan zijn vatbaar om een depressie te krijgen. En aangezien een deel van de vrouwen kennelijk mannenhersenen hebben...
O zeker als zwevende lijkt het mij erg moeilijk nu, de meeste verschillen liggen in,de nuances...ik ben er gelukkig al lang uit
Ik ook in elk geval geen GW. Twijfel tussen twee partijen. Ben links aan gelegen dus het word of de .... of de .. Kan het hier niet neer zetten discussie over politiek mag hier niet helaas jammer.
Ik vind de stelling dat je als TBM niet ontwikkeld zou zijn sowieso een hele vreemde. Ook die moeders zijn ooit naar school gegaan en hebben veelal een studie gevolgd of gewerkt voordat ze aan het moederschap begonnen. Ik durf mijn hand er voor in het vuur te steken dat hier geen enkele moeder eigenlijk zo van de middelbare school (met of zonder diploma) is gestapt, zwanger is geworden en gezellig op de bank is blijven hangen met kind. Bovendien: Met mijn arbeidsverleden als bijv. management assistente kan ik maar verrekt weinig als het gaat om het opvoeden van mijn kind, hoewel veel werkende moeders (met soortgelijk werk) beslist het tegendeel zullen beweren. Bij de opvoeding van je kind gaat het voornamelijk om intuïtie namelijk en die eigenschap word je naar mijn mening juist zoveel mogelijk ontnomen in veel functies / banen want alles moet volgens een planning/agenda en noem maar op. Stressbestendigheid, organisatietalent, overzicht kunnen houden en doorpak mentaliteit zijn geen eigenschappen die je krijgt van werken, je leert ze misschien beter gebruiken, maar die eigenschappen heb je meestal al gewoon voordat je aan een baan begint. Of je hebt ze niet en dan zul je ze ook niet 1, 2, 3 krijgen, geloof me. Ik werk nu parttime in de thuiszorg, jaja een heuse carrière-switch omdat ik een kindje kreeg waar ik zelf hoofdzakelijk voor wilde zorgen en een baan wilde waarmee ik dat heel goed kon combineren. Mezelf ontwikkelen qua intelligentie doe ik misschien niet echt meer (vaarwel IQ van 120 ) maar ik leer nu nog veel over menselijkheid, inlevingsvermogen, een oogje dichtknijpen af en toe en consequent zijn en die dingen kan ik juist prima gebruiken.
Volgens mij is dat nergens gezegd hoor. Ik kan voor mezelf niet zien hoe ik bepaalde dingen die ik op mijn werk wel heb zou kunnen doen als tbm. Ik noem dat een bepaalde intelectuele uitdaging. Maar als ik dat zeg, zeg ik toch niets over jouw intelligentie? Overigens zeg ik dat ook niet om interessant te doen of omdat ik boeiend wil zijn of belangrijk gevonden wil worden, zoals miis zegt. Ik zeg dit omdat het voor mij zo voelt. Ik denk dat al dan niet werken ook niet zo veel te maken heeft met belangrijk gevonden te worden. Denk dat dat meer een karaktertrek is die evengoed bij tbm zal voorkomen. Gelukkig heb ik erg leuke collega's En uiteraard is een betaalde baan een verplichting, ik heb het geld ook nodig. Maar dat betekent niet dat het niet ook leuk kan zijn of een uitdaging. Ik had het laatst overigens nog met iemand (een man) over deze discussie en toen kreeg ik terug dat tbm waarschijnlijk gewoon geen zin hebben om te gaan werken en dat proberen te verantwoorden door te zeggen dat ze dat doen voor de kinderen... (ps: don't shoot the messenger, ik vond het ook nogal een radicaal standpunt)
Hahaha, ik moet gewoon werken en kon het ook zien hoor, zoveel verschillen tbm en werkende moeders dus niet qua intellect Wat een constatering!
na het lezen van deze discussie en hier en daar een post erin te hebben gegooid heb ik wel voor mezelf een conclusie: Ik heb nog nooit zulk leuk werk gehad dat ik liever ging werken dan thuis blijven. Dat ik wanneer ik thuis bleef iets "miste". Ik vraag me voor nu heel even oprecht af of dat ligt aan mijn werk, aan mijn thuissituatie of aan mijn interesse/instelling/zorgbehoeftevoormijnkinderen. Ik heb nooit gedacht: joepie, morgen mag ik weer werken. In het beste geval vond ik het wel prima om te gaan werken. maar ik denk wel vaak: ohhh fijn, morgen ben ik vrij. Zou dit anders zijn als ik ander werk had? als de kinderen ouder zijn (en ik dus meer alleen thuis ben)? Goed, mijn mijmer momentje naar aanleiding van dit topic.
ach ik ben TBM maar lig vaak om half 10 / 10 uur er al in hahahah Ik zie mezelf niet echt als intellectueel dus qua vooroordelen klopt die misschien wel ik ben geen nieuwsjunkie, politieke interesses heb ik al helemaal niet, algemene basiskennis, nou op zich wil ik altijd wel wat nieuws leren maar zie mezelf niet als een einstein (hoeft ook niet) iedereen zijn eigen kwaliteiten!
Ik ben geen TBM maar werk 3 dagen in de week als office manager (HBO opleiding). De verdeling werk/thuis zijn bevalt mij prima, hoewel ik er absoluut wel eens aan denk om volledig thuis te zijn. Niet omdat mijn werk vervelend is, maar omdat ik gewoon nog meer van die meid wil meemaken. Financieel is het niet mogelijk om thuis te blijven voor mij, maar als dit wel zo zou zijn, zou ik waarschijnlijk niet blijven werken voor een baas. Ik zou dan iets voor mij zelf willen beginnen of mijn man kosteloos helpen in zijn zaak (hij kan mij nu niet betalen ). Dus ondanks mijn opleiding en het feit dat ik geen vervelend werk heb, zou ik het een voorrecht vinden om TBM te zijn!
Fijn dat mensen hier graag naar hun werk gaan, het leuk vinden en er een bepaalde uitdaging in vinden/hun ei kwijt kunnen. Dat is beter dan elke ochtend met tegenzin opstaan. Maar het heeft helemaal niets te maken met een leukere/betere/slimmere moeder te kunnen zijn. Werk en moederschap zijn twee verschillende dingen en ze combineren kan de een beter dan de ander. En werken is voor de meeste van ons gewoon noodzaak om genoeg geld te hebben. Dat leuk vinden is prima, maar ga niet doen alsof het een vreselijk levensverrijkende ervaring is. Werk is werk, en ik denk dat de meeste ervan maken dat het zo verrijkend is omdat ze anders met veel minder zin opstaan . Verder werk ik wel maar thuis en echt voor heel weinig uren, heb wel fulltime gewerkt maar ik ben toch heel blij dat ik nu niet aan die baan hoef te denken.
Hier wel een nieuwsjunkie en ik hou van politiek ik heb dus ondertussen het carre debat en de debatten van vorige week ook gevolgd erg vermakelijk. Maar voel ik me intellectueel nee niet echt zijn voor mij gewoon interesses..