Ik hou helemaal niet van de verkiezingen...vreselijke poppenkast. En ik heb nog wel Bestuurskunde gestudeerd ( nou ja..)
Ik houd er ook niet van, maar vind het wel erg belangrijk wie ons land komt te regeren en wat daarvan terecht komt. Wij als burgers van een democratisch land hebben een stem.
Interesse voor politiek en nieuws maakt je nog geen intellectueel. En als je die interesse niet hebt, ben je ook niet direct onderontwikkeld ofzo Ach ja, vriendinnetje van me is beleidsmedewerker voor de 2e kamer, superslim en goed in haar werk, maar interesseert zich verder totaal niet voor politiek Weet nog toen ze er net werkte, ze een keer werd voorgesteld aan een of andere minister, heel gesprek gehad. Kwam ze er na afloop pas achter dat t een minister was. Oeps.
O ik heb niks met een democratie... Maar hoe het wel zou moeten... Ik hoef trouwens geen vervelende debatten te beluisteren om zelf te kunnen bepalen welke partij ik op moet stemmen. Maar ik geloof niet dat we het over politiek mogen hebben
Knap hoor, wat jij gedaan hebt. Ik combineer nu nog wel een baan als management secretaresse, met het moederschap. Ik kom net uit een burn-out, maar ik kijk het even aan. Ik ben nu aan het re-integreren. Als ik merk dat het weer berg afwaards gaat, dan ga ik ook iets doen wat ik nu makkelijker kan combineren. Ik heb nu in ieder geval geleerd dat ik mijn zelfvertrouwen liever ontleen aan een goede moeder zijn, dan aan mijn werk. IQ was belangrijk, EQ is nu belangrijk
hoeveel zwnageren hoor je niet al roepen bij 3 weken zwnagersxhap "ooohh maar ik blifj gewoon werken hoor, tis maar een kind, ik blijf gewoon dezelfde" Hoeveel angst ik daar in hoor, zo bang wat een ander over je denkt, dat ze je saai gaan vinden, dat ze denken dat je een simpele moeke wordt. Voldoening uit werk halen, natuurlijk is heeel normaal.. maar mij gaat het erom dat dat boven het krijgen en opvoeden van kinderen gaat, DAN denk ikd at het wel degelijk gaat om het feit dat je niet in de vergetelheid wilt raken. en misschien dnek je er niet eens zo bewust over na...en denk je ehct dat het alleen maar gaat om een uitdaging voor je brain. En dan heb ik het wel over de (bijna) fulltimers... iedereen wilt gezien worden, indruk maken
klopt...in de evolutiepsychologie heet dat : pronken Om te laten zien dat je het waard bent om in de groep te horen.... Kijk eens hoe goed ik ben, hoe goed ik het heb.... Leuk he! Is allemaal wel te verklaren.
maar ik bedoel het niet zo "hard" kijk als ik werk, laat ik ook zien dat ik er het beste in ben, en doe hard mn best...heerlijk! maaaar zodra ik zwnager was, werd dat geen prioriteit meer...sterker nog toen ik bevallen was, had ik er totaal geen behoefte aan...en na 3 mnd ook niet en na 1 jaar al helemaaaal niet..en nu na 2 jaar...nee hoor ...ehct niet gewoon!! hetgene wat die kinderen mij geven, geeft nog zoveel meer voldoening... en sorry maar ik zie mijzel fniet als simpel/dom ofzo...nee ik ben niet verstandig geweest om studies af te ronden..maar de brains heb ik wel.. heb mij nog geen moment verveeld als tbm... Hooguit dat er in bepaalde leeftijden dacht van, ach wat jammer dat zijn ontwikkeling nog net niet ver genoeg is om dit of dat te doen... Tja die fase heeft elk klein kind, dan doe je nou eenmaal een bepaalde periode steeds hetzelfde...maar het verveelt Mij persoonlijk niet....wnat ik zie dat het voor mijn kind heerlijk is maar ik hoor dat wel vaak om me heen, zie op facebook diverse statusupdates zoals, wat nu weer doen met de kleine? blablabla...dan denk ik jezus..maak jezelf gelukkig, ga werken ofzo
Ok, hier ben ik dus het niet mee eens... Werken vind ik wel een verrijking van mijn leven... Net zoals het wonder van een kind krijgen en een kind opvoeden dat is... Ik begrijp niet dat het zo moeilijk is voor mensen om te begrijpen dat er dus mensen (vaders en moeders) zijn die echt van hun werk genieten en dit echt (ja echt ja) leuk vinden. Ik heb al eerder gezegd dat ik niet per definitie intelectueel werk heb of werk waarbij ik perse iets beteken voor anderen, maar ik vind wel dat ik Echt een leuke baan heb en geniet daar met volle teugen van. Wat ik me afvraag is degene die pertinent blijven ontkennen dat bovenstaande zo kan zijn... hebben jullie wel eens een baan gehad wat leek op een hobby? Waar je zoveel energie van kreeg dat je er 'buiten werktijden' nog mee bezig was? Op een positieve manier? Omdat je allerlei ideeen hebt? En enthousiast bent? En dus opstaat met het idee dat je weer aan het werk Mag? Ik heb dit trouwens altijd gehad... Toen ik nog in een supermarkt werkte, toen ik nog in een verzorgingstehuis werkte en nu op kantoor heb ik hetzelfde. Het gaat er niet om gezien te worden... Het gaat erom dat ik veel energie uit mijn werk haal en na 3 weken vakantie (wat ik heerlijk vind) echt oprecht blij ben dat ik weer kan werken... Dit staat voor mij trouwens volledig los over wel of niet bij je kind willen zijn of van je kind houden (aub geen opmerkingen over waarom je dan aan kinderen begint... het is voor mij nml geen of of)... En tuurlijk kan dit veranderen als ik ben bevallen, maar misschien ook niet en dat maakt me geen minder goede moeder...
Dus jij zou je werk blijven doen als je er geen cent voor kreeg, vind je het zo leuk? Of zou je in een groot gat vallen als je je baan verloor? Ik vind het klinken alsof je leeft om te werken.
heeft ook niks te maken met meer van je kind houden, slechte oid in elk geval waar het mij omgaat is de vraag, waarom zou je dat zo PER SE willen als je kind net geboren is...het mens dat jij zult groot brengen waarom snel snel na d ebevallign hup hup aan de slag... prioriteiten liggen dan toch bij jezelf...voor JOUW voldoening, ja babietje red zich wel...vind JIJ...( niet jij persoonlijk , maar om het even duidelijk te maken) moment dat ik voelde en besefte wat moeder zijn inhield _ mijn ideaalbeeld erbij...liet al die onzin van werk doen vervagen...wnat ja ik vind werk NU onzin...nu ik nog bij mn kinderen kan zijn... en nogmaals ook ik haal voldoening uit werk...alleen nu interessert het mij niks...en al zou dat wel zo zijn..dan nog gaan de behoeftes van mn kinderen voor...zo zie ik het gewoon
Ik ben momenteel aan het kijken voor een leuke studie hoef er van mezelf niet perse dan wat mee te doen maar gewoon voor de leuk ik betaal deze gewoon zelf dus heeft niemand last van . Zo houd ik mezelf ook lekker bezig en mm hersenen in shape , om mij heen doen meer TBMs dat.
Ik moet werken om geld te verdienen om mijn hobby (mijn paarden) te betalen en mee te kunnen betalen in het huishouden. Nu onze zoon geboren is, merk ik dat ik minder graag wil werken dan ik vantevoren dacht. Maar... Ik vind het ook wel lekker om nog te kunnen gaan werken. Dat is omdat ik met jongeren werk. Met jongeren waarvoor ik daadwerkelijk een verschil maak. En met dieren. En aangezien ik gek ben op kinderen en dieren... Tja... Dan is werk dus wel leuk. Zou ik het nu blijven doen als ik er niet voor betaald kreeg? Ja, maar wel nog minder dan nu en alleen de leuke dingen en niet de verslaglegging, de vergaderingen enz. enz. Dat had ik nooit van mezelf verwacht. Ik dacht echt dat ik nooit een tbm zou willen worden. Nu zou ik willen dat het kon. Voor komend jaar heb ik het gelukkig wel voor elkaar dat ik 3 dagen 9 uur blijf werken en 2 dagen vrij ben. Mijn man heeft een thuiswerkdag (wat inhoud dat hij 8 uur werk verdeelt over 3 dagen) en onze zoon gaat dus maar 2 dagen naar het kdv. Nu kan ik dat dan nog pedagogisch onderbouwen, dat het goed voor hem is enz. Ik ben daarentegen wel erg blij dat het niet meer dagen zijn. Ik ben dol op mijn werk, altijd geweest. Ik werkte veel meer dan waarvoor ik betaald werd enz. Toch zouden wij nooit aan kinderen zijn begonnen als dat betekend had dat hij meer dan 3 dagen naar een opvang(adres) moest.
Owh en ik zou mijn werk ook blijven doen als ik niet betaald kreeg hoor alleen dan maar 3 dagen ipv 4..
Wat ik me afvraag is waarom het normaal is dat de vrouw maar thuis blijft en de man gaat werken. Ik vind laat iedereen in zijn of haar waarde als je thuis wil blijven prima en als je wil werken ook. Het gaat toch niet om jou kind iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt
Ja sommige mensen zouden hun werk zelfs doen als ze er niks voor kregen. Ik persoonlijk vond die loonstrook aan het einde van de maand altijd een mooie schouderklop, maar nu ik voor mezelf ben begonnen komt er nog niks in het laadje en toch doe ik het, rara politiepet Ik ben niet in een gat gevallen toen ik tbm werd, maar ik miste wel degelijk vanalles en dat had niet te maken met 'Om te weten wat ik waard ben' of 'niet voldoende van je kind houden' of 'niks op willen geven'. Je hoeft niet te kiezen. Je mag kiezen en ik kies voor de combinatie. Het is niet of een goede moeder of een goede werkneemster. Het is en een heerlijk kind en een leuke baan Je leeft dus niet om te werken, je leeft en wilt daarnaast moeder, vrouw, vriendin, werkneemster, dochter, buurvrouw zijn. Bij mannen kan dit toch ook? Waarom moeten wij vrouwen kiezen dan? Als je en en en niet trekt; vooral niet doen, maar als je het wel fijn vindt om allerlei zaken te combineren vooral doen