Ok...even wat van me afschrijven. In februari dit jaar raakte ik zwanger. Had niet echt een positief gevoel over de zwangerschap. Een onbestemd gevoel. Achteraf bleek mijn gevoel juist. Bij de 20 weken echo kwamen we er achter dat er iets niet goed was met onze kleine meid. Er waren zichtbare afwijkingen en na vw punctie bleek onze kleine een chromosoomafwijking te hebben. Na veel tranen, wikken en wegen besloten dat onze meid met 22 weken zwangerschap werd geboren. Nu zijn we zover dat we graag weer zwanger willen worden. ik zie veel mensen om mij heen die zwanger zijn. Geen probleem, ik gun het iedereen. Zeker op mijn werk, een aantal collega's hebben een moeizaam traject achter de rug met zwanger worden, zijn en blijven. Ik leef erg met hen mee, oprecht. Ik heb nu echter een collega die nu zwanger is van haar 4e kindje. Nu 3 maanden maar roept het al rond vanaf week 4. Super voor haar, maar ik hoor iedere dag niets anders dan haar klachten, haar positiekleding enz enz. Soms trek ik dat gewoon niet. Ik vind dat weer niet fair van mezelf, want zij kan er niks aan doen dat mijn zwangerschap anders liep dan ik had gehoopt... Maar toch...toen ik zwanger was probeerde ik altijd erg rekening te houden met degene die niet of moeilijk zwanger kon worden. Maar zij lijkt daarin totaal ongevoelig. Ze lijkt ook erg naif te staan in haar zwangerschap, terwijl ik denk, meid...er kan zoveel gebeuren. Uiteraard komt dat door mijn ervaring. Ik kan haar niet vermijden, wil ik ook niet. ik heb al eens subtiele hintjes gegeven dat ik me soms gekwetst voel maar dat lijkt niet te werken. Ik weet soms gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan... Tips?
Oh meid, wat vervelend zeg! Ik kan me goed indenken hoe je je moet voelen... Kun je goed met haar overweg/ praten? Misschien dat je het 1 op 1 nog eens bespreekbaar kunt maken? Hoe lastig ook... Ik weet anders ook niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen... Het lijkt me echt een rotsituatie! Sterkte! Ennuh... Jouw tijd komt nog meid!
Dank voor je reactie. heb al eens geprobeerd het voorzichtig aan te geven, maar wil ook niet al te hard overkomen omdat ik het haar wel gun en haar blijdschap helemaal begrijp. het is alleen zo confronterend. Vind het erg lastig. Is natuurlijk mijn eigen frustratie omdat het bij mij niet goed is gegaan. En toch angst heb voor een eventuele volgende zwangerschap.
Ik kan me je gevoel voorstellen en ik vind het oprecht jammer dat jouw collega niet zo fijngevoelig is en dit zelf lekker op pakt. Het is ook nog maar kort geleden dus het verdriet is nog heel vers en bovendien zal je ook steeds meer de uitgerekende datum komen.. Meid wat moet dat hartverscheurend moeilijk zijn. Probeer eens op een rustig moment te beginnen over jouw verdriet, dat mag er zijn hoor! En je mag ook prima aangeven dat je het lastig vind te zien hoe haar zwangerschap zich verder ontwikkelt. Dat heeft helemaal niets met gunnen te maken of blijdschap te maken. Je zit nog midden in een rouwproces en dat heeft tijd nodig. Heel veel sterkte!! Liefs
28 juni je kindje verloren zie ik.. nog maar 4 maandjes geleden. Wat dat 'het niet fair vinden van jezelf' kan ik me helemaal voorstellen, dat probleem heb ik nu zelf ook al gauw, maar meid denk absoluut om jezelf. Ik vind het een beetje egoïstisch dat ze geen rekening met je houdt. Als je zelf nu zwanger was geweest en iemand anders had nog maar 4 maandjes geleden haar kindje verloren had je toch ook extra rekening gehouden met haar? Ik wel tenminste. Het heeft niets te maken met het naiëve wat er bij ons af is, maar gewoon met rekening houden met een ander. Ik denk dat jij heel goed rekening met haar en de andere collega's houdt, dus andersom mag ook wel. Ik zou het aankaarten, indien je het moeilijk vindt om dat met haar direct te doen kan het ook via je leidinggevende neem ik aan. Subtiele hints werken denk ik gewoon niet, dus het gewoon zeggen is het verstandigst. Kennelijk is het gewoon zo'n iemand die er niet zoveel van af weet. Die zich niet kan voorstellen hoe het is. Knuf meid, hoop dat je gauw weer zwanger mag zijn. En dan van een mooi en vooral gezond kindje!
Hey meis, Ik heb er geen ervaring mee maar sluit me volledig aan bij de andere meiden. Probeer het toch aan te kaarten. En leg jouw gevoel uit. Als ze het niet begrijpt bewijst dat alleen nog maar meer hoe 'ongevoelig' ze is. Het is na mijn weten normaal dat je het nog niet trekt het is nog zo kort geleden. Denk aan jezelf meis. Veel sterkte
Meisje meisje toch, wat kunnen sommige mensen toch gevoelloos zijn he? En helaas daar zijn er veel van, die hebben het niet eens zelf in de gaten.. Ik snap dat het heel moeilijk is om aan te geven, maar ik denk dat je nu voor jezelf mag opkomen, je hebt pas je kindje verloren. Het is zo pril nog. Je mag best zeggen dat je pas je kindje verloren bent, en dat het je heel veel verdriet doet om naar haar verhalen te luisteren. En je hebt kans dat ze niet snapt wat je bedoelt, maar dan kan je altijd terug wijzen op wat je aan hebt gegeven als ze weer vollop haar ervaringen verteld. Heel veel sterkte bij het verwerken van het grote verlies van jullie kindje!
Bedankt meiden, voor jullie lieve reacties. Het is inderdaad nog maar kort geleden, ik was afgelopen zondag uitgerekend. Daar zat ik erg tegen aan te hikken en ben dan extra gevoelig voor opmerkingen. Ik zal inderdaad proberen om met haar in gesprek te gaan, en mijn gevoel aan te geven. Nogmaals bedankt!
tsjee, wat een verhaal! echt tips kan ik je niet geven, helaas, ik zou ook niet weten wat ik ermee zou moeten... vind het wel erg lomp van haar, ik heb het er op het werk ook alleen over als mensen ernaar vragen ( juist omdat je niet altijd weet wat anderen mee hebben gemaakt/ meemaken e.d!) nogmaals heel veel sterkte, het is nogal wat wat jij hebt meegemaakt! liefs riniti