Ben het 100% met TS eens... snap niet waarom sommige mensen altijd aan je baby moeten plukken! Afgelopen week liep ik met mijn zoontje buiten te wandelen, meneer was net in slaap gevallen... komt er iemand die ik vaag ken aangefietst, begint sowieso al aso hard te tetteren... grrr.. vervolgens begint ze aan zijn beentje te aaien en te duwen "" HAAAAAAY SCHATJEEE" heb haar vriendelijk verzocht van mn kind af te blijven ! Respectloos... vráág dan eerst fftjes ofzo.. en idd wat Bea ook al zegt, voor hetzelfde geld hebben ze net met hun handen weet jij veel waar gezeten.. bahbah!
Tjah, ik weet niet anders dat het kind eigen is om overal aan te zitten. En daar kan ook van alles op zitten. Dus als je daar bang voor bent dan denk ik dat je aan die viezigheid niet aan kan ontkomen. Ik neem aan dat je niet alles van te voren gaat staan ontsmetten.
bij mij persoonlijk gaat het er niet om waar die handen mischien gezeten hebben maar meer om een beleefdheidsvorm. je komt niet zomaar aan andermans kinderen. je leert je kind toch ook dat als het op een bepaalde leeftijd is dat niet zomaar iedereen aan je laat komen? en sociale vaardigheden leert je baby niet doordat jan en alleman over je kleintje zijn kop aait lijkt me
Eens! Je schudt ook de handen van andere mensen neem ik aan, waarmee je onverhoopt ook weer aan je kind zit. Hygiene is wel het laatste waar ik aan denk ik dit geval, tenzij het van zichzelf al geen fris ogend persoon is. En je kunt het niet prettig vinden, maar is het nodig om zo fel te reageren? Net zoals het niet wordt gewaardeerd dat dit in dit topic gebeurt, waarom mag het dan wel in real life? Ik ben opgevoed met het feit dat je andere mensen gedag zegt, ook onbekende personen die jou aankijken. In het dorp waar ik woonde, gebeurt dat echt dagelijks. Hier in de stad zie je dat nauwelijks. En toch blijf ik het regelmatig doen, als ik voel dat iemand daar enigszins voor open staat. En ik krijg altijd een vriendelijk gebaar terug. Dat geeft een goed gevoel! Zo zie ik de vertederende handelingen van buitenstaanders ook. Ik vind het fijn dat mijn zoontje mensen kan ontroeren. En als ik vind dat ze te ver gaan, zal ik dat subtiel laten blijken, maar ze niet direct (of indirect) afblaffen. Moeten we dat soort gevoelens gaan straffen? Als we het ze vertellen dat zij het vast ook niet fijn zouden vinden als iedereen aan ze zit (op een vriendelijke manier), dan begrijpen ze dat wellicht wel. Maar ze blijven wel het goede gevoel houden. Ik voel me net een wereldverbeteraar op moment
Volgens mij heeft ts de mevrouw in kwestie niet afgeblaft. En nogmaals, vind ik dat je als moeder, er niet van gediend hoeft te zijn dat jan en alleman je kind aanraken. Lachen, zwaaien en hallo zeggen is iets anders dan lichamelijk contact, maar kan toch net zo prettig zijn.
Er bestaat hier zoiets geweldigs als een meldknop. Als ts graag wil dat dit topic gesloten wordt, dan moet ze hoognodig actie gaan ondernemen