Ik ben sinds mijn 16de donor. Eerst wou ik mijn hart en hoornvliezen graag houden omdat dit mij mijn zicht en leven gaf, maar op mijn 18de vond ik dit eigenlijk onzin. Ik heb er toch niks meer aan en als ik op deze manier iemand anders een leven kan gunnen doe ik dat graag. Wel wil ik gewoon gecremeerd of begraven worden en stel ik mijzelf niet beschikbaar aan de wetenschap, dat gaat me iets te ver..
Maar om heel eerlijk te zijn, vind ik het best raar om mensen uit te sluiten omdat iemand zelf geen donor is (afgezien van medische zaken) Ik bedoel: Ik neem aan dat je donor bent omdat je daar voor jezelf achter staat, niet voor het geval dat je het zelf nodig zou hebben. Het moet natuurlijk geen "ruilsysteem" worden, want daar is het niet voor bedoeld toch? 'DAT vind ik pas egoïstisch. Want wat is dan de volgende stap: selecteren op leeftijd? Jij mag wel want jij bent 55, dus kun je er langer van profiteren als iemand van 80, die misschien net zo hard dat orgaan nodig heeft?
Nee, ik ben geen donor simpelweg omdat ik niet mag kiezen aan wie mijn organen worden besteed. Het risico (hoe klein dat ook mag zijn) dat mijn organen worden gebruikt om iemand in leven te houden die misdrijven heeft begaan (moord, verkrachting, pedofilie, mishandeling noem het maar) of om iemand te helpen die zichzelf op het randje geholpen heeft (bijv alcoholist die blijft drinken met nieuwe lever) wil ik niet op mijn geweten hebben. Doneren bij leven zou ik wel doen voor iemand die dichtbij me staat. Datzelfde geldt voor het geven van bloed of het doneren van eicellen. M.b.t. de stelling dat je zelf niet mag ontvangen als je geen donor bent ben ik het eens met mamabri. Overigens is doneren schenken en voor schenken gaat de 'voor wat hoort wat' niet op... Doneren is iets wat je met volle overtuiging vanuit je hart doet. Beetje vreemd om daar dan wat tegenover te moeten stellen.
In België ben je blijkbaar donor tenzij je dit aangeeft niet te willen...heb ik net gelezen. Vind het wat eng want wist dit niet. Is zo moelijk want ik ben van mening dat doneren mooi is...maar wat als mijn long terecht komt bij iemand die rondloopt met een kapotgerookte long en nog steeds rookt en rondloopt met een zuurstoftankje..of iemand die zijn lever kapot maakt en ondanks hij dit weet blijft doordoen waardoor hij later een nieuwe nodig heeft... Zo kun je dus eindeloos doorgaan met voor en nadelen. Sommige Mensen zijn ook vaak pas te laat dankbaar voor het leven dat hun gegeven wordt of zelfs gewoon niet dankbaar of zoals de voorbeelden hierboven,verrotn hun eigen leven/lichaam waardoor anderen hun orgaan voorbij lopen als ze door een echte ziekte deze nodig hebben. Groetjes
Helemaal mee eens! Heb mijzelf al opgegeven als orgaandonor sinds mijn 18e, zou ook zo stamcel donor willen zijn voor iemand als ik de goede match zou zijn. Relatief kleine moeite om iemands leven te redden of verlengen.
Gevoelsmatig ligt dat toch anders voor mij. Zolang er zo'n verschrikkelijk tekort is aan donoren vind ik best dat mensen die zelf wèl geregistreerd staan voorrang mogen krijgen op diegenen die zelf om niet-gezondheids redenen NIET willen doneren. Zou het toch een prettiger en eerlijker idee vinden als mensen met gelijkgestemde 'menslievende' ideeën hierover mijn organen ontvangen dan mensen die uit laksheid of 'egoïstische' motieven hier gewoon geen zin in hebben. Je kan het ook omdraaien natuurlijk. Waarom denk jij (in het algemeen bedoel ik natuurlijk) het recht te hebben op een donororgaan terwijl je er zelf niet één zou willen afstaan?! Dus wel krijgen maar niet geven? Dat is een mentaliteit waar ik sowieso in het dagelijks leven niet goed tegen kan.
Ik ben geen donor en word t ook niet. Hoef ook niks van een ander te ontvangen. Als er iets met mn kinderen zou gebeuren zou ik ook niet in ze laten snijden.
Maar mensen die hun lichaam kapot maken met alcohol, tabak enz. die komen toch niet meteen bovenaan de wachtlijst? Ik neem aan dat ze eerst de mensen helpen met bijvoorbeeld een ernstige aangeboren afwijking? Of zit ik nu helemaal verkeerd te denken?
Ik heb aangegeven dat mijn partner hierover mag beslissen en tegen mijn man heb ik gezegd dat ik ip graag donor wil zijn. Uk kan me voorstellen dat het nogal heftige omstandigheden kunnen zijn mocht ik vroeg komen te overlijden en dan wil ik altijd een check om te zien of het wel het beste is voor man en kinderen op dat moment. Zij moeten dan tenslotte verder.
Ik ben ook voor zo'n systeem. Maakt het makkelijker en de mensen die echt niet willen schrijven zich uit. Ik ben er overigens niet voor om te gaan classificeren, dus niet donoren onder aan de lijst oid. Die beslissing zou puur medisch moeten zijn.
Nee, en wil het niet ook. Bij leven zou ik wel wat afstaan. Maar als ik dood ben gaat alles gewoon met me mee. Ben compleet hier gekomen, wil ook redelijk compleet weer terug haha
Jij omschrijft het precies zoals ik er over denk. Las overigens ergens iets van een 80 jarige die een orgaan nodig zou kunnen hebben, maar net als met kankerbehandelingen heb je op die leeftijd geen prioriteit meer.
Nee ik ben geen donor. Ik heb van huis uit meegekregen dat hoe ik ben geboren ik ook zo weer in me graf moet liggen. Dit ivm geloof (al heb ik gelezen dat sommige zeggen dat het wel mag). Ik praktiseer mijn geloof niet meer heel erg maar dit is iets wat ik wel nog belangerijk vind. Voor mijn kinderen en man zou ik wel een uitzondering maken.
oke, had ik niet door bloeddonor heb ik weer geen problemen mee op zich, maar ik kan niet tegen bloed en ben ook niet erg enthousiast over prikken
Ik ben oom donor, al heel lang trouwens. Eerder was ik van mening dat als iemand geen donot was hij ook niet mag ontvangen, maar nu ik lees dat heel veel mensen het echt eng vinden zet mij dit wel aan het denken. Wat ik nu heel belangrijk vind is dat de keuze bekend is (wat die ook mag zijn)
Dit dikgedrukte vind ik eigenlijk wel een goeie, waarom denkt iemand er zelf recht op te hebben als je zelf te ego bent om iets te geven als je notabene dood bent.