Zie nu dat een paar zeggen nee...maar je gaat liever dood dan?? Vindt je dat niet heel erg tov je kinderen??
Deze discussie zal er altijd 1 zijn zonder einde, je komt in een moeras van ethische kwesties. Er zijn zo veel redenen om geen donor te kunnen of willen zijn. Wat als je een bepaalde ziekte hebt waardoor je geen donor kunt zijn, of je bent psychisch niet in staat om er over te beslissen, of door andere problemen zijn je organen niet geschikt om te doneren... of wat als iemand een donor-orgaan nodig heeft (en zelf wel donor is) maar door eigen schuld ziek is geworden? Daarom ben ik dus van mening dat je die discussie uberhaupt moet laten voor wat het is. Ik vind dat door artsen moet worden bepaald wie een orgaan mag krijgen op basis van match, fysieke en geestelijke gesteldheid etc.
Ja en gelukkig bepaal ik de regels van het ontvangen van organen niet. Aangezien je dan dus het doodvonnis voor veel mensen tekent, als het geen donor geen orgaan wordt(op mensen die geen donor kunnen zijn na)
in belgie is iedereen donor van rechtswege. Officieel moet je aangeven dat je GEEN donor wil zijn, officieus wordt toch nog steeds de toestemming van de nabestaanden gevraagd
ja ik ben donor.. ik geloof dat mijn ziel mijn lichaam na de dood verlaten heeft en dan mag een ander delen van mijn lichaam hebben.. en voor alle mensen die denken dat je er anders uit ziet voor de nabestaande: Hoe ziet het lichaam eruit na de donatie? Het uitnemen van organen en weefsels gebeurt met grote zorgvuldigheid en aandacht voor het uiterlijk van de overledene. Behalve de technische zorg voor een succesvolle transplantatie wordt altijd veel aandacht besteed aan het aspect van de menselijke waardigheid. Het lichaam van de donor zal altijd toonbaar blijven voor opbaring. Er wordt niets weggenomen op plaatsen die zichtbaar zijn als iemand opgebaard wordt. Dus nooit in het gezicht, in de hals of aan de handen. Na de operatie worden de wonden zorgvuldig gehecht en met pleisters afgedekt. Wel moeten nabestaanden van een donor van organen bedacht zijn op de bleke kleur van de overledene. Dat komt door bloedverlies bij de uitname-operatie. Deze bleke kleur kan desgewenst worden gecamoufleerd door het verplegend personeel of de begrafenisondernemer. Het lichaam van de donor kan na donatie gewoon worden opgebaard, thuis of in een rouwcentrum. Thuis opbaren is altijd mogelijk. Na donatie keert het lichaam terug naar de nabestaanden en kan dan worden begraven of gecremeerd. De begrafenis of crematie hoeft niet uitgesteld te worden vanwege de donatieprocedure en kan op het gewone tijdstip plaatsvinden. De overledene blijft soms een halve tot een hele dag langer in het ziekenhuis. Dit hangt af van wat wordt gedoneerd.
heb me gisteren ook als bloeddonor opgegeven. gebruik momenteel wel wat medicijnen maar ik hoop dat dat bloed geven niet in de weg hoeft te staan. momenteel heb ik geen baan en kan zo me tijd dat de kinderen op school zijn nuttig besteden. krijg binnen 2 wk een infopakket thuis en moet een afspraak maken voor een bloedkeuring. ben donor maar wil nu ook al wat kunnen doen
Het is idd wel heel makkelijk om nu te zeggen dat het egoistisch is als je zelf geen donor bent, maar zou je ook tegen iemand kunnen zeggen: "jij krijgt dit orgaan niet" als je daarmee die persoon effectief laat overlijden?
Ik persoonlijk kan dat niet, maar zo zijn er wel meer dingen die ik niet kan en daarom heb ik een ander beroep gekozen. Ik zou nooit tegen een ouder kunnen zeggen dat we niks meer voor hun kind kunnen doen en dat het zal sterven. Ik zou ook nooit een gezin met kinderen op straat kunnen zetten omdat er niet betaalt wordt. Zo zijn er voor elk beroep mensen. daarom zei ik in mijn post ook dat ik mijzelf een ongelooflijke hypocriet zou vinden als ik geen donor WILDE zijn maar wel wil ontvangen.
Ik quote deze even hoor - maar er zijn er meer met dezelfde mening. Ik ben (nog?) geen donor. Ik was bloeddonor - maar mag dit helaas niet meer doen. Bij leven wil ik donoren. Anders niet. Reden? Angst. Wil ik ontvangen als ik het nodig heb? - als de mogelijkheid er is dat ik nu iets nodig zou hebben, hoop ik inderdaad gewoon op de wachtlijst gezet te worden. (misschien denk ik er anders over als ik 80 ben) . Maar waarom moet het een letterlijke ruil zijn? Een zware misdadiger, (moordenaar of verkrachter of pedofiel etc) die toevallig donor is heeft meer recht op een orgaan dan iemand die zich heel veel inzet voor de mensen om zich heen. Voor de samenleving. Maar die dus geen donor is? Ik denk dat je ook op andere manieren kunt 'geven' . Ik ben wel van mening dat het systeem in belgie beter is, omdat je dan inderdaad degene eruithaald die vergeten zijn zich te registreren of die twijfelen. Als je zeker bent verander je het wel.
maar wat is angst nog waard als je dood bent...zodra je overlijdt is dat toch echt klaar hoor. Maar iemand anders leven misschien niet.
Ik ben donor, zowel bloed- als orgaandonor. Ik vind het eigenlijk niet meer normaal dan dat ik voorrang zou moeten krijgen op iemand die te lui is om aan te geven of hij wel of geen donor wil worden. Daarnaast vind ik dat mensen die geen donor willen zijn, uit principe of weet ik wat, echt maar onderaan de lijst moeten komen te staan. Dus wel ontvangen, maar zelf doneren ho maar. Het klinkt misschien egoistisch wat ik zeg maar waarom zou je niet willen doneren? Bloed ok, dat vind je misschien eng of je hebt rollende aderen ofzo weet ik t, maar waarom niet als je DOOD bent je organen doneren? Je huid én ogen snap ik nog maar waarom niet je longen, hart etc.? Wat heb jij eraan? Niks
Jazeker! Vanaf mijn 18e orgaan- en bloeddonor. Ik zou ook heel graag iemands bloed/orgaan krijgen als dit nodig blijkt, dus heb ik dit ook voor anderen over.
Ik ben ook orgaandonor. Heb ook bewust gekozen om dit van tevoren al duidelijk te maken. Niet de optie 'laat ik aan mijn nabestaanden over'. Die hebben het dan al moeilijk genoeg (neem ik aan dan )
Er zijn heel veel redenen te bedenken waarom iemand het wel of niet zou willen/kunnen. Hoewel ik voor mezelf geen enkele reden kan bedenken om het niet te doen zijn die er voor anderen dus kennelijk wel. Meer nog dan ik gedacht had voor ik dit topic las. Ik vind dat het ieders eigen keuze is. Maar ik wil toch graag mijn mening geven over een aantal tegen-argumenten. Nabestaanden die afscheid kunnen nemen: Dit weet je nooit. Kom je onder een auto zie je er ook niet uit na je dood en lig je in een gesloten kist. Ik vind het een veel mooier idee dat ik misschien een ander een kans op leven geef, dan dat mijn nabestaanden kunnen lijkstaren. Sowieso vind ik dat afscheid nemen bij een lijk niets. Ik heb die behoefte ook nooit gehad. Je moet toch accepteren dat iemand overleden is, of je nou nog afscheid neemt van iemands lijf of niet. Angst: Die snap ik niet. Je bent dood, je voelt niks meer. Waar ben je bang voor? Het idee? Misschien ben je toch al helemaal overhoop gesneden om je leven te redden. Religie: Vind ik moeilijk om daar iets over te zeggen. Ben niet religieus, en ben altijd bang een heftige discussie uit te lokken. Maar met de kennis die ik wel heb: Volgens mij staat er in geen van de originele oude boeken dat je wel/niet een orgaan mag doneren, omdat dit hele concept toen nog niet bestond. Is het puur een interpretatie van vertegenwoordigers van die religie uit latere tijden. En volgens mij spreken alle oude boeken over liefhebben, zorgen voor anderen, doen wat binnen je vermogen ligt om een ander te helpen Ik ben wel een voorstanden van de optie om aan te kunnen geven dat een donor alleen aan een andere donor wil doneren. Maar absoluut niet om de reden dat ik niet wil dat mijn orgaan naar een niet-donor gaat. Ik denk dat deze optie heel veel twijfelaars, en heel veel mensen die wel willen maar nog niet geregistreerd hebben, toch zover krijgt het wel te doen, omdat ze ook willen ontvangen. Dus ik ben voor omdat ik denk dat het meer donoren oplevert. Standaard donor zijn tenzij je anders opgeeft ben ik ook voorstander van. Het is niet verplicht, je kan zo aangeven dat je het niet wilt. Er zijn gewoon zoveel mensen die best willen, maar niet registreren. En ook niets met nabestaanden hebben besproken. Dus dan kiezen de nabestaanden maar voor nee terwijl het best een ja had kunnen zijn. Ben zelf dus duidelijk wel donor. Ook bloeddonor en sta op de beenmerglijst. Heb er ook met mijn kinderen over gesproken. Zij zijn ook donor.