Hoi allemaal, Ik weet nu sinds vorige week vrijdag dat ik zwanger ben. Vandaag ben ik 5 weken 2 dagen. Heel pril dus. Mijn kinderwens was de afgelopen 2 jaar ontzettend groot, maar nu het eenmaal zo ver is heb ik helemaal niet het blije gevoel dat ik verwacht had. Ik ben al sinds een paar dagen voor mijn nod misselijk (en ik heb al een aantal heftige weken/maanden achter de rug omdat ik met zware pijnmedicatie aan het afbouwen was, dus ik heb al een flinke portie misselijkheid gehad de afgelopen tijd), maar hoef niet over te geven. Het misselijk zijn is van sochtends vroeg tot savonds laat aanwezig. Ook heb ik blijkbaar een nieuw ritme ontwikkelt, want de afgelopen 5/6 dagen word ik letterlijk rond half 7 sochtends wakker (en dan begint de misselijkheid ook, waardoor ik niet meer in slaap kom) , omdat ik buikkramp krijg en een grote boodschap moet. Een aantal keer is dit zelfs diarree geweest. Vandaag komt het ook overdag met vlagen terug de buikkramp (vanuit de darmen). Daarnaast slaap ik hooguit 6 uurtjes snachts terwijl ik helemaal kapot ben overdag, maar wanneer ik even een dutje wil doen dan lukt dit ook niet. Wanneer je je zo ruk voelt zijn de dagen echt te lang.. Ik voel me gewoon schuldig dat ik niet zo blij ben als gedacht en gehoopt en tuurlijk wil ik niets liever dan over 8 maand een gezond kindje op de wereld zetten, maar ik voel me ZO belabberd, dat ik me gewoon niet happy voel. Ergens ben ik bijna bang dat ik iets over me afroep door dit te posten, maar het moet er gewoon uit...
Allereerst gefeliciteerd! Wat vervelend dat je je zo voelt! Het is wel herkenbaar, de eerste paar maanden waren echt pittig. Door de hormonen kan je je ook depri gaan voelen, dus zeker niet schuldig voelen hoor. Lang niet iedereen ervaart de roze wolk, bij mij varieerden ze van donkerzwart naar lichtgrijs en momenten een witte, maar zeker geen roze. Gelukkig is het tijdelijk. Ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen. Sterkte.
Meid voel je niet schuldig dat je je zo voelt. Er zijn zoveel meiden die zich eenmaal zwanger gewoon vreselijk beroerd voelen en daardoor zich ook niet zo blij voelen als ze vantevoren bedacht hadden.