Ook ik wil graag mijn verhaal hier kwijt als jullie dat goed vinden natuurlijk. 5 jaar geleden begonnen wij met onze kinderwens en tot deze ronde met alleen 3 miskramen als resultaat. 2 van de 3 keer was de vruchtzak gewoon leeg en de andere keer kwam het niet eens tot een echo. Iedere teleurstelling was weer een enorme klap en het werd steeds moeilijker om vertrouwen te houden. Ook was ik mijn dieet vanwege een insuline resistentie behoorlijk zat aan het worden, al dat saaie en eentonige eten kwam me de neus uit! En als het nou resultaat had... Tot deze ronde! We hebben nu al 2 keer het hartje gezien en alles ziet er helemaal uit zoals ze willen dat het eruit zou zien. De eerste keer het hartje zien was zo verschrikkelijk bijzonder, maar eigenlijk drong het toen nog helemaal niet tot me door. Gister hadden we de tweede echo en nu begint het langzaam tot me door te dringen dat het er eindelijk van lijkt te gaan komen dat wij papa en mama gaan worden. Het is zo onwerkelijk na al die tijd en al die teleurstellingen, blijf toch bang dat het alsnog misgaat. Mensen zeggen dat ik vertrouwen moet houden en dat ik moet genieten, maar dat vind ik na alles gewoon heel erg moeilijk. Ik was het vertrouwen in mijn lichaam echt volledig kwijt, dacht echt dat het nooit zou gaan lukken. Ik twijfelde zelfs al of ik nog wel door wilde en kon gaan met de MMM, het viel me steeds zwaarder. Maar nu zijn we verder dan ooit en we hebben gister het hartje zelfs even mogen horen, wat was dat een mooi moment! Mijn vriend riep meteen dat het hartje toch wel heel snel klopte haha, zo leuk! We hebben de hele echo gefilmd, zodat we nu het kloppen en het geluid ook op beeld hebben, moet het regelmatig terugkijken om het te geloven haha. Straks gaan we het filmpje aan mijn schoonouders laten zien, ben zo benieuwd naar hun reactie! Ze weten uiteraard al wel dat ik zwanger ben, hebben ze steeds al op de hoogte gehouden en ze leefden zo met ons mee, echt heel fijn! Helaas woont mijn moeder niet in de buurt, dus die zal moeten wachten totdat we over anderhalve maand weer naar Groningen gaan. Wel jammer, maar het is niet anders, anders moet ze voor die tijd maar hier heen komen. Hopelijk kan ik hier lekker vaak over mijn zwangerschap praten, raak er na alles gewoon niet over uitgepraat!
Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om echt vol vertrouwen te genieten. Pfff, wat een weg hebben jullie af afgelegd. Wat moet het bijzonder zijn om dan het hartje te horen, ik duim op volle kracht dat de zwangerschap verder volgens het boekje verloopt!!
Bedankt voor je lieve reactie! Het hartje horen was zeker super bijzonder, maar het hartje zien ook! Hadden dat nog nooit gezien, kon bijna niet geloven dat het nu echt wel zo was. Bedankt voor het duimen, hoop dat het helpt! Hoe lang ben jij al bezig? Voor de eerste? Heel veel succes! Zie dat jullie net begonnen zijn haha, hoop met heel mijn hart dat het voor jullie niet zo lang duurt als voor ons!
Wat een verhaal meid! Ik kan me voorstellen dat het nog wat onwerkelijk is en dat het super speciaal was om het hartje voor het eerst te horen. Ik duim voor je dat alles nu goed mag gaan. Enne gefeliciteerd natuurlijk!
Lijkt me een heel bizar en emotioneel moment. Hopelijk mogen jullie de komende maanden lekker vaak genieten van het hartje. Hier inderdaad pas net begonnen, het is idd hopen dat we het geluk hebben dat het vrij snel raak is. Zo'n lang traject gun je niemand, ik zie het vrij dichtbij wat voor impact het heeft met een vriendin die nu in haar 3e ronde IUI zit na jaren zelf proberen. Was je trouwens helemaal vergeten te feliciteren .... Hopelijk kun je over een tijdje hier lekker je buikje showen
Dacht van tevoren dat ik zou gaan huilen, maar dat heb ik toen niet eens gedaan. Was alleen maar heel onwerkelijk, kon het bijna niet geloven. Na zoveel jaren... Zo'n lang traject gun je inderdaad zelfs je ergste vijand niet, je gaat echt langzaam kapot van binnen. IUI hebben wij ook gehad, maar is alweer een hele tijd geleden. Had daar alleen geen vertrouwen meer in na 5 mislukte pogingen en gelukkig waren ze het er in het ziekenhuis mee eens dat het tijd werd om over te stappen op IVF. Dankje voor de felicitaties en dat hoop ik ook heel erg! We gaan later dit jaar ook nog trouwen en willen het dan aan iedereen bekend gaan maken, lijkt me ook een heel speciaal en onbetaalbaar moment! Wordt dan ook gefilmd en op foto gezet, wordt vast heel bijzonder! Ben ook erg benieuwd naar de reacties van iedereen die het dan voor het eerst hoor, zou best eens emotioneel kunnen worden, maar dan wel tranen van blijdschap natuurlijk en die mogen natuurlijk rijkelijk vloeien dan!
Onwijs gefeliciteerd meis! Ik herken je gevoel en kan je vertellen dat ik het tot op de dag van vandaag onwerkelijk blijf vinden! Probeer er zo veel mogelijk van te genieten! Nogmaals onwijs gefeliciteerd xxx
De MMM is altijd verschrikkelijk om te doorlopen, en elke ronde is er weer 1 teveel en 1 die je meer wanhoopt geeft dan hoop. Maar uit ervaring kan ik je zeggen: geniet ervan! Voor je bet weet is je uk er en rent het rond. Zwanger zijn is en blijft een wonder. Geniet van de mooie momenten en hou hoop!
Gefeliciteerd! Hier geen echte mmm omdat ik heel makkelijk zwanger wordt, maar nu momenteel ook een plakker. Het blijft eng en onwerkelijk.
Gefeliciteerd meis!!! Het is je zó ontzettend gegund. Ik weet van de lange weg en de wanhoop die je hebt gehad. Speciaal voor jou ben ik even ingelogt om te reageren (nou nou) xxx en fijne zwangerschap!
@Babii: bedankt, het is inderdaad een wonder! Hoe gaat het verder met jou? @Lavina: bedankt meis en jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap! @MiMully: ondanks dat heb jij ook genoeg voor je kiezen gehad, ontzettend fijn dat het nu wel goed gaat, gefeliciteerd! @Klaproos: ontzettend lief van je meis! Met jou wil het nog steeds niet lukken begrijp ik? Zal straks je blog eens lezen! @4dogs82: bedankt en jij heel veel succes met de IUI! @lady29: bedankt, jij ook!
Met mij gaat alles goed op alle complicaties na van m'n zwangerschap, maar ach, shit happens, hoort erbij! Niet klagen maar dragen roep ik altijd. Geniet ervan meis.
Wat een lange weg, heb van dichtbij meegemaakt hoe slopend zo'n lange weg kan zijn. Vrienden van mij waren als eerste 'begonnen' en hebben als laatste een eerste kindje in de armen mogen sluiten in onze vriendengroep via IVF naar IUI. Het verhaal is nog lastiger, omdat ook haar broer geen kinderen kon krijgen en nu in een adoptieproces zit. Gelukkig is het bij mijn vrienden gelukt en het ziet er bij jou ook positief uit. Ik wens je alle geluk! Zet je eigen '9 maanden wachten' ook weer even in perspectief... Bedankt voor dit fijne bericht!
@Babii: mooi dat het goed met je gaat. We hebben er natuurlijk alles voor over om zwanger te zijn (hebben we wel bewezen) en als het kindje gezond ter wereld komt dan was het elk pijntje en dingetje waard, maar ik vind dat ook wij best af en toe mogen klagen. De klachtjes horen erbij, maar het blijft vervelend. Net als het feit dat jij het zonder de papa van jullie kindjes moet doen, heb echt respect voor hoe je daarmee omgaat! @Liefde1978: bedankt meis, het is inderdaad soms erg zwaar en bij niet iedereen loopt het goed af helaas. En adoptie is ook een heel lang, zwaar en duur traject, doe je ook niet zomaar! Maar wel ontzettend fijn dat opties als adopteren er zijn, er zijn ontzettend veel kinderen zonder (goede) ouders!