Ik vraag me af of ze op deze leeftijd al echt moeten kunnen luisteren. Mijn zoontje kruipt en zit (logisch) overal aan wat niet mag. We zeggen dan op een rustige manier nee nee dat mag niet, maar hij blijft het doen. Na 2x niet luisteren zetik hem terug bij zijn speelgoed,maar hij blijft er naar toe kruipen. Ik zet nu stoelen voor lampen en plantenbaken losse snoeren van lampen want ik ga het niet verzetten. Luisteren jullie kindjes al?
Nee hoor en volgens mij hoeft het ook nog niet. Jesper begrijpt het volgens mij wel als ik nee zeg, maar doet het nog 10 minuten later gewoon weer. Ik leid hem dan maar weer af met wat anders. Het echte luisteren komt denk ik pas als ze consequenties van hun acties kunnen begrijpen.
nee dat kan echt niet. Het zou heel handig zijn, maar het geheugen is nog niet sterk genoeg om te onthouden wat niet mag. Ik zou ook geen aandacht geven bij iets wat niet mag. Herhaaldelijk nee zeggen is ook aandacht geven. Gewoon 1 keertje nee zeggen en dan lekker afleiden met speelgoed. Even meespelen en dat is hij dat leuke andere plekje waarschijnlijk zo vergeten!
Ik vraag het me eigen af en toe wel eens af hoe goed ze het wel of niet al weten. Als amy ergens aan wil zitten wat niet mag, kruipt ze ernaar toe, gaat erbij staan, kijkt mij aan, schudt nee, dan zeg ik gelijk nee dat mag niet ga maar met de blokken spelen of iets dergelijks. Soms doet ze dat dan gelijk en soms moet ze er heel even aan zitten om te kijken wat ik dan doe maar dan reageer ik daar niet op en ga zelf met de blokken spelen en dan komt ze alsnog.
Lindavg, dat doet mano ook hoor, hij kijkt mij aan en gaat met zijn vinger pas op doen of nee schudden en dan doet hij het toch.
Het ene kindje is op die leeftijd al heel gehoorzaam, maar je hebt ook doorzettertjes die echt doen alsof ze niets snappen. Reken maar dat ze het wel snappen hoor. Jesse is nu net zeven maand en snapt al heel goed dat hij wel mag 'aaien' aan mijn oorbel, maar niet mag trekken!
Ze hoeven echt nog niet te luisteren op die leeftijd, al snappen ze vaak dondersgoed dat ze iets doen wat niet mag. Is hun grenzen aftasten, hoort bij de ontwikkeling, kijken hoe papa en mama reageren. Als Eva ergens aan wil zitten waarvan ze weet dat het niet mag, gaat ze met haar hand ernaartoe, kijkt dan ondeugend naar mij en afhankelijk van haar bui, raakt ze het dan aan, of juist niet. Wat ze ook vaak doet, speelgoed ernaartoe gooien, zodat ze dichter in de buurt kan komen. En dan sneaky toch aanraken wat niet mag in plaats van haar speelgoed. Echt gewiekst hoor! En ze zeggen dat kinderen van deze leeftijd dat soort dingen nog niet kunnen onthouden, ik weet zeker dat Eva van bepaalde dingen weet dat ze er niet aan mag komen.
Nou, hier vandaag een doordouwer. Grrrrr. Ben d'r al heel de dag bij de cdkast aan het weghalen. Steeds herhalen, mag niet en bij d'r speelgoed zetten. Nou, geheugen van een goudvis, want ze draait zich om en hobbelt met dezelfde vaart weer naar de cd's. Op het laatst heb ik haar maar in de box gezet. En daar ging ze lief zitten spelen. Maar volgens mij snapt ze het best dat het niet mag.
Boaz weet al heel goed of iets mag of niet, wat ik dan zo schattig vind is dat hij een bijzonder geluid maakt dat hij alleen doet als hij iets te pakken heeft wat niet mag. Ondertussen strekt hij zijn handje uit (met verboden voorwerp ).... Zo vreselijk schattig! Maar hij vind het dan ook niet erg om het weer af te staan. Hij snapt nee goed, maar kan het gewoon nog niet laten. Wat ik ook weer heel goed snap. Alles wat niet mag is gewoon vreselijk onweerstaanbaar... 8)
Ik zeg een paar keer nee en haal hem er dan bij weg. Ik vind het wel belangrijk om consequent te zijn anders lijkt het me verwarrend. En dingen waarvan ik het later niet wil, mag hij nu ook nog niet, zoals met de handjes over de (salon)tafel graaien, proberen de la's open te doen enz. Is nu nog wel grappig maar over een paar maand niet meer denk ik. En dan moet je dan ineens beginnen met "dat mag niet". Hoe doen jullie dat?
dat ondeugend kijken doet Ymke ook, maar volgens mij is dat meer omdat ze dan aandacht krijgt. Negatieve aandacht is ook aandacht en zo'n kleintje is echt nog niet zo ver in de mentale ontwikkeling dat het snapt dat positieve aandacht leuker is dan negatieve aandacht. Ik laat me ook wel eens foppen hoor, dat ik inwendig mopper en denk, je weet het dondersgoed. Maar ze weet het echt niet! En dat gaat ook nog zeker tot het 2e jaar duren!
Ik heb van het cb begrepen dat dat nog niet hoeft. Een kind begrijpt volgens hen nog niet dat iets wat je zegt dat niet mag, ook niet mag als jij bijvoorbeeld ergens anders bent. Bijvoorbeeld: jij zegt terwijl je op de bank zit dat je kind niet aan de kastdeurtjes mag zitten. Zo'n kleintje begrijpt dan niet dat datzelfde ook niet mag als jij in de keuken staat. Zo werd het mij uitgelegd in ieder geval.
Ik weet zeker dat Eva het wel snapt. Want als ze ergens aan zit waarvan ze weet dat het niet mag en ik zeg nee, dan kijkt ze me ondeugend aan, probeert het nog een keer en als ik dan nog een keer nee zeg, gaat ze meestal een beetje huilen en wild springen, omdat het dus niet mag. Ze word dan echt een beetje opstandig. Ik heb er geen problemen mee trouwens, ik vind het alleen maar leuk . Dat ondeugend kijken doet ze alleen bij een aantal bepaalde dingen die niet mogen, niet zomaar om aandacht te vragen. En ze weet dat ze mijn aandacht krijgt omdat ze iets wil gaan doen wat niet mag. Wat Lientje zegt had ik ook ergens gelezen inderdaad. Maar ik laat Eva dan ook nooit alleen bij dingen waar ze iets kan doen wat niet mag.
mwah snoopy ik vind dat wel een beetje ver gaan. Zo goed zijn de hersens van Eva echt nog niet ontwikkelt, zelfs niet als ze hoogbegaafd is Het is echt ingewikkeld om uit te leggen, maar het komt erop neer dat de overgang van informatie nog lang niet zover ontwikkelt is dat je baby iets kan onthouden. Dat duurt nog zeker tot 2 jaar. Daarnaast heb je nog de morele ontwikkeling, en die begint meestal pas bij 2 jaar. Dat is niet voor niks, want daarvoor heeft een kind nog niet de capaciteiten om zich aan de regels te houden. Nogmaals, Ymke lijkt op mij ook over te komen alsof ze het expres doet, maar dat is niet zo! Ze weet ook echt niet dat het niet mag wat ze gaat doen. Ze zijn alleen maar bezig met de wereld ontdekken en kijken wat jouw reactie daarin is. Jij (en andere vaste personen) zijn daarin het belangrijkst.
Onze oudste leerden wij destijds ook dat hij bepaalde dingen niet mocht aanraken. Zoals trekken aan de lamp, aan de planten, aan kleding op winkelrekken... Vaak zei ik dan: blaas maar! En blazen kon hij dus bijzonder goed, want dan ging het bewegen zónder dat hij eraan kwam. Ik vond het een supergoede uitvinding van mezelf. Tot we een keertje bij een kapper kwamen. Er was een lage tafel waar een asbak stond vol met as en peuken (toen mocht je nog gewoon overal roken). Omdat wij niet rookten kende hij dat niet dus wou hij wel es even kijken... en je snapt het al: aanraken mocht niet van mama, maar blazen wel! Nog voor ik kon roepen NIET BLAZEN, was het leed al geschied, de tafel en een heel gedeelte van de grond zaten onder de as! Jeetje, wat een zooi! Maar goed, ik ga het ook Jesse maar weer leren straks, want er mag toch haast nergens meer gerookt worden.
Ik denk ook dat ze al meer snappen, dan dat wij denken. die kleine zit wel eens met de nageltjes over mijn arm heen te krabben. En als ik dan auw zeg en zeg dat mag niet, dan kijkt ze de andere kant op, om vervolgens mij heel lief te aaien, en dan heel ondeugend mij aan te kijken, en heel zachtjes weer te krabben en snel weer de andere kant op te kijken. Nou in mijn ogen weet ze echt wel wat ze aan het doen is hoor