Hallo, Ik zou graag even wat willen delen, en wellicht tips ontvangen. Mijn dochtertje wordt begin April 1 jaar (wat is de tijd voorbij gevlogen) en ik zit daarmee ook al een jaar in de ziektewet. Geen werkgever, want had ww voor m'n zwangerschap. Ik ben halverwege de zwangerschap de ziektewet ingegaan ivm zware bekkeninstabiliteit. Ik wist niet wat me overkwam, zoveel pijn en op het eind kon ik geen stap meer zetten. Ik dacht er na de bevalling eel vanaf te zijn, maar niets was minder waar...ik bleef enorme last houden. Bij huisarts geweest, rugpoli, veel fysio...maar het is nooit weggegaan. MRI gemaakt, er 'lijkt' een beetje vocht, dus irritatie tussen 2 wervels te zitten, maar dat is volgens de specialist te verwaarlozen. Kortom, een echte duidelijke oorzaak voor de pijn is niet echt zichtbaar. Het lijkt daarom of steeds een probleem met mijn bekken te zijn. De fysio zegt dat het af en toe voorkomt dat vrouwen er een jaar na de bevalling pas van herstellen. Het gaat bij mij ook wel beter, maar het is niet weg. En waar ik mee zit...ik wil graag werken, wordt al lange tijd gek van het thuiszitten. Maar m'n bekken/rug zorgen voor teveel pijn nog om weer te gaan werken. Ik heb het geprobeerd, een vriend met eigen bedrijf heb ik op kantoor ondersteuning gegeven. Maar ik merkte al snel dat ik moeite heb om een tijd dezelfde houding aan te nemen. Dat is ook sinds de zwangerschap het probleem, ik kan niet lang zitten/staan/lopen/ liggen enz. Ik moet veel wisselen, en als ik mezelf inspan door bijv sporten of huishoudelijke taak dan krijg ik toch weer behoorlijke pijn. 3 maanden geleden weer bij de verzekeringsarts van uwv geweest, en hij vond dat ik eind febr herstel moest zijn. Dat de klachten dan echt niet meer van de zwangerschap kunnen komen, en dat ik volgens hem (en de wia beoordeling) mijn oude werk weer op kan pakken voor 32 uur (kantoorbaan). Ik zei dat ik echt hoopte dat het zo zou zijn, maar ik moet helaas concluderen dat ik gewoon nog niet hersteld genoeg ben om weer 32 uur te gaan werken. Maar ik ben een beetje bang om weer naar de arts van uwv te moeten. Hij deed de vorige keer al zo moeilijk, dus hij zal ook niet blij zijn als hij me nu weer ziet. Ik wordt beter gemeld per eind febr, mits ik natuurlijk ziek blijf. En ik wil zo graag, maar m'n lijf werkt niet mee. Ik loop ook vast bij specialisten, want ze kunnen het niet vinden dus gooien ze het nog steeds op bekkeninstabiliteit..wat qua klachten ook overeenkomt met in de zwangerschap, maar omdat het niet zichtbaar is krijg ik ook van de Uwv arts het gevoel dat ik er maar overheen moet stappen en me eigenlijk niet aan moet stellen. Nou als er 1 een hoge pijngrens heeft ben ik het, maar het belemmert me nog steeds in m'n dagelijks leven. Wat kan ik doen? Toch gewoon beter laten melden, of ziek blijven. Ik vind het al erg genoeg dat ik al een jaar ziek ben, en ik wil ook helemaal geen wia traject straks...ik ben veel te jong om niet meer te werken(31 jaar) maar momenteel lukt het nog niet. Iemand tips? Alvast dank!
Even heel kort, maar als je pijn hebt en nog niet kan werken dan houdt het op. Jammer dan wat die arts er van zegt en jammer dat hij wil dat je eind deze maand weer beter bent, je kan niet toveren toch?
Ja ik ben bij de huisarts geweest, eind 2013, omdat ze bij de rugpoli weinig konden doen en ik dus graag wilde weten wat nu te doen. Huisarts zei dat op de rugpoli specialisten lopen dus een andere arts elders had weinig zin. Ik ben, na overleg ook met de uwv arts, weer verder gegaan met fysio en daarbij oefeningen en sporten. De fysio zegt dat ik in de zwangerschap extreme bi had, en dat het dus kan dat ik gewoon een lange herstelperiode nodig heb. Zij zegt dat het wel goedkomt. Maar tja, ik sukkel al bijna een jaar en het gaat niet snel genoeg voor mij. Ik kan het ook niet afdwingen, het heeft blijkbaar tijd nodig. Maar de uwv arts gaf me wel het gevoel dat ik rond deze tijd gewoon niet meer ziek kan zijn, dat ik moet kunnen werken en dat ik eigenlijk door de pijn heen moet bijten. Ik heb mezelf dus ook afgevraagd of ik me echt niet aanstel, ik het erger maak dan het is...maar nee, ik heb gewoon veel pijn. En met name als ik iets gedaan heb, huishoudelijke hulp heb ik nog steeds bijvoorbeeld omdat ik het zelf moeilijk kan. Een rondje sporten is goed voor m'n rug, maar zorgt wel voor pijn na die tijd.
Je kunt je toch ook gedeeltelijk beter laten melden? Dan laat je sowieso zien dat je bereid bent om te werken. En misschien ook wel fijn om het rustig op te bouwen, dan kan je lichaam aangeven wat het wel en niet aankan. Succes!
Zou een revalidatie traject iets voor je kunnen zijn? Ik weet niet of er iets als top-care in jouw omgeving zit. Dat is en stuk revalidatie icm psychologische ondersteuning voor acceptatie en leren leven/omgaan met chronische pijn. Succes. Lijkt me een erg moeilijke situatie.
ik dacht ook meteen aan een revalidatietraject. Weet niet waar je woont maar in rotterdam heb je het spine en joint centre en in Amersfoort heb een poliklinisch rev. centrum medinello. Ik ben bij de laatste geweest en veel meer zicht gekregen op hoe ik met mijn lijf om moet gaan ( speelde helaas meer dan bekkenklachten)
Ik heb ook ernstige BI gehad tijdens mijn zwangerschap, laatste 7 weken in een rolstoel gezeten kon helemaal niks meer. Mijn zoontje in nu ruim 5 maanden en ik ben sinds 1 week weer volledig aan het werk (32 uur). Het moment dat ik weer moest gaan werken was ik er nog net zo aan toe als jij omschrijft, ik kon bijna niks alleen heel kort en niet lang in dezelfde houding. Maar juist door weer te gaan werken is mijn herstel uiteindelijk steeds sneller gegaan. In overleg met mijn fysiotherapeute en arbo arts is er een opbouwschema gekomen van 2 maanden waarin ik met heel weinig uren begon en geleidelijk meer ging werken. Op mijn werk had ik (en heb ik nog steeds) de afspraak dat ik elk half uur even een stukje door het pand loop om mijn houding af te wisselen. Als ik dat niet doe is het voor mij ook niet vol te houden. Ik zou dus proberen af te spreken met je uwv arts dat je begint met een opbouw schema. Zo werk je eerst weinig uren (die dan hopelijk haalbaar zijn voor je) en laat je zien dat je wel wilt. Als de stap naar meer uren dan niet gaat heb je het in ieder geval geprobeerd en zullen ze hier hopelijk eerder begrip voor hebben. Heel veel succes ermee, ik hoop dat het je gaat lukken om weer aan het werk te gaan.
Ik denk dat je hier mss wat mee kan. Ik kan echt niet meespreken want heb het zelf niet gehad, maar mijn tante wel. Een hele erge hernia, jaren moeten thuis zitten, 5 operaties ondergaan. Ze was er helemaal onderdoor. Uiteindelijk heeft ze beetje bij beetje haar oude baan weer opgenomen, net zoals hierboven beschreven met "rust" pauzes en ze is er na een tijdje helemaal bovenop gekomen.