Zoo herkenbaar dit.... Ik heb ook al jaren een kinderwens maar was helaas nog niet in de 'perfecte' situatie. Eind september zijn we gestopt met de pil en vanaf die dag heb ik het ook geen minuut meer los kunnen laten. In de 3e ronde was ik zwanger, zo blij dat het lukte en ook zo snel. Helaas kreeg ik deze week een harde klap. Na 2 goede echo's (had veel bloed verloren) is ons kindje gestopt met leven en moest ik gecurreteerd worden. Hoewel ik iedereen een kindje gun is het enige wat ik kan denken "Waarom wij niet?" Tuurlijk is het niet het einde van de wereld en sommigen zeggen dan dat ik blij moet zijn dat we zwanger kúnnen worden... Dat misschien wel, maar nu nog blijven... God wat kan het leven hard zijn.. Succes allemaal meiden, ook wij worden ooit moeder....
Weet je... behalve de jaloezie die je eigenlijk niet mag voelen van jezelf - en dus toch voelt, ook al denk je nog zo krampachtig 'nee, dit mag ik niet denken, dat hoort niet'... ...is er ook altijd nog wel iemand wiens situatie nóg uitzichtlozer is. Maar van je eigen leed wegrelativeren is ook nog nooit iemand zwanger geworden. Het blijft moelijk. Of je nu 5 of 50 maanden bezig bent. Maar toch heb ik de neiging om me het meest te identificeren met meiden die net zo lang of nog iets langer bezig zijn dan ikzelf. Want dan steek ik er nog 'goed' bij af. Rare gedachtensprongen.
ik huil nu, ja ik moet het even van me afschrijven, een voormalig kennis van me die ik geregeld zie die heeft me vanmiddag even verteld dat ze zwanger was, en dat ze na 2maanden 3weken een abortus heeft laten plegen. ze wou het niet , en ze praate er zo luchtig over. ergste wat ze zei is : Nou ik weet teminste dat ik kinderen kan krijgen. daar schoof even de aarde onder me voeten. ik zit er nu om te huilen. en ben dr.phil aan het kijken (rtl5) die vrouw is ook 2jaar bezig met kinderen krijgen. en me beste vriendin haalt het weg omdat ze zich zelf nog te jong vind 23) oke dat kan maar aaaah. er zijn duizende die op 23ste een kind krijgen. maar ok. haar beslissing natuurlijk had beter gehad dat ze het aan mij gaf. (schaam maar ze deed zo simpel.... ze moest eens weten... maarja daar is ze nu niet mee bezig. (met mij oid) ze heeft andere dingen aan der hoofd (werk). ik vertel het haar niet dat ik "lang" bezig ben. dat krijg ik niet uit me mond. maar goed. oke ik ga me neus snuiten (sorry lekker ranzig maar goed ik ben ook mens)
Ik zou precies hetzelfde hebben, en ik denk vele meiden met mij hier! Dat snap je toch ook niet?? Een abortus.. !! Dus ik snap jou heel goed hoor! Ennuh, niet teveel naar tv-programma's als dr. Phil kijken.. Daar gebeuren teveel van dat soort dingen!
sorry, effe off-topic Vanwege de éénkindpolitiek komen daar vaker abortussen op meisjes voor, idd. Maar dat móet van niemand. Een jongen zet de familienaam en -traditie voort en neemt het (boeren)bedrijf over van zn vader. Een meisje daarentegen ben je, na het ophoesten van de bruidsschat, 'kwijt' aan de familie van je schoonzoon. Vandaar dat meisjes vaak minder gewenst zijn. Of bedoelde je dat ook? Leek alsof je bedoelde dat het van de overheid of medische wereld moet ofzo...
Dat moet ook van de overheid Toevallig laatst een boek erover gelezen 'kind van de rekening' heet het geloof ik. Vrouwen worden gedwongen arbortus te doen,zelfs nog met 9 maanden Edit,deze bedoel ik : Marktplaats - De plek om Nieuwe en Tweedehands spullen te kopen en verkopen Overigens ben ik ook stikjaloers op iedereen die kinderen heeft of zwanger is. Wij beginnen pas rond september 2010 en dat duurt nog zooo lang. En ik weet niet eens of ik wel zwanger kan worden.
maar gedwongen abortussen vinden toch niet juist op meisjes plaats? China heeft nu toch al een enorm vrouwen-tekort? Of is dat nou net het plan? Om de volgende generatie geboortebeperking makkelijker te maken, simpelweg omdat er te weinig vrouwen zijn?
Nee,ook op jongens helaas. Ik geloof dat als je zwanger werd van een 2e kind je gedwongen abortus kreeg Nou moet ik zeggen dat dat boek uit de jaren '80 is,dus hopelijk is er veel ten goede veranderd. Ik heb sowieso een hekel aan het beleid van China,zeker t.o.v dierenmishandeling. Te gruwelijk om over te praten.
Ik heb last van 'jaloezie vooraf'. Dat kan dus blijkbaar ook nog. Mijn schoonzusje kondigde een aantal maanden geleden aan dat ze zwanger waren. Die avond ben ik, nadat ze weg waren, helemaal door het lint gegaan. Ze hebben een half jaar lang volgehouden dat ze van mij en mijn vriend verwachtten dat wij eerder waren met kids en hebben daar constant grapjes over gemaakt (terwijl mijn vriend en ik het eigenlijk geheim wilden houden dat we aan kids wilden beginnen, maar mijn vriend deed een uitspraak waaruit zij wisten dat we op korte termijn kids wilden en haakten daar graag op in...zij waren op dat moment allang zelf bezig, maar wilden de aandacht van hunzelf af leiden). En zij waren vrijwel direct zwanger, dus toen kwam mijn schoonzusje out of the blue even melden dat ze ons voor waren. Met een big smile. Alsof wij geen gevoelens hebben.... Het feit dat ze ons dat half jaar in de maling hebben genomen doet nog het meeste pijn. En dat ze ons hebben 'gebruikt' om de aandacht op ons te vestigen in plaats van hun. Komt bij dat haar vriend heeeeel negatief tegenover kinderen staat en dat constant laat doorschemeren (waarom zijn zij er uberhaupt aan begonnen, denk ik dan, als hij geen kinderen wil?). De druk ligt voor mij nu erg hoog, want over een week ga ik stoppen met de pil, en als het dan niet lukt stort ik zeker weten in, omdat dat schoonzusje me op zo'n lullige manier 'voor is geweest'. Gevoelsmatig heeft ze mijn plek ingepikt. Ik vind het heel erg, maar echt blij kan ik niet zo goed voor ze zijn, omdat ik hun houding tegenover de zwangerschap zo vreemd vind. Zij wil kinderen maar drinkt nog af en toe alcohol en let amper op haar eetgewoonten, hij zit alleen maar te mopperen dattie straks een kind heeft en dat hij daar toch echt niet in zijn eentje voor gaat zorgen, dus dat zij geen dingen in haar eentje moet gaan ondernemen. En hij wil gewoon zijn leventje verder leiden zoals nu, en benadrukt dat steeds. Het is toch wat Zo, ben blij dat dat eruit is....
Hey meiden, ik begrijp jullie gevoelens helemaal. Ik heb dan wel al een dochtertje van 1 jaar nu, we zijn 7 maanden 'bezig' geweest voor haar. in die periode was ik de enige in mijn omgeving die probeerde om zwanger te raken en zwanger was. Nu zijn we alweer in ronde 7 beland voor een brusje. En nu is iedereen in mijn omgeving zwanger. M`n schoonzusje, we liepen gelijk qua cyclussen. Ik werd ongesteld en kreeg een uur later telefoontje dat ik tante word. Dat heeft wel even pijn gedaan. Ookal zijn zij en m`n broertje 6 maanden ervoor bezig geweest. Ik gun het ze van harte, echt, maar ik had ook heel graag zwanger willen zijn. M`n nichtje is zwanger, na 17 maanden en veel MMM. 2 vriendinnetjes van vroeger, waarvan 1tje een zeer gewenst ongelukje is. Ze is heel ziek geweest en er was een vrij grote kans dat ze geen kinderen zou kunnen krijgen. 2 oudcollegaatjes, waarvan 1 binnen een maand. Ze gaat in april trouwen, haar moeder heeft nog gezegd, "wacht even totdat je getrouwd bent, ik was van jou en je broer binnen een maand zwanger." Ik praat op een ander forum mee met mama`s met kindjes van februari 2009. Daar zijn ook een aantal binnen een maand zwanger. Ik gun het iedereen heel erg, maar jezelf gun je het toch altijd iets meer? Gunnen is misschien niet het goede woord. Ik vraag me soms ook weleens af of wij iets verkeerd doen? Ik gebruik al een aantal maanden ovutestjes, dit is de 2e maand met temperaturen, we 'klussen' op een regelmatige basis, maar nog geen beeb. Bij de 1e hebben we in ronde 7 voor de eerste keer ovutestjes gebruikt en daardoor zwanger. Ik had eigenlijk wel gehoopt/verwacht dat ik sneller zwanger zou zijn van een 2e omdat m`n lijf alles al een keer had meegemaakt. Maar helaas is de realiteit anders. Misschien dat ik daarom er ook vele malen meer mee bezig ben dan met de 1e. Laatst kreeg ik een opmerking; "het komt wel, je hebt al een kindje, alles werkt, gewoon geduld hebben. Het zou meer klote zijn als je voor een 1e kindje gaat en iedereen raakt zwanger, nu is het gewoon geduld hebben." (van m`n eigen moeder, nota bene...) ik zat daar met m`n mond vol tanden en voelde aan als een klap in m`n gezicht. Huilen stond me nader dan het lachen... Later bood ze wel een soort van excuses aan, maar heeft wel veel pijn gedaan. Maar goed voordat ik dit topic vervuil met mijn sores, ik heb even m`n hart gelucht en kan weer verder. 2010 is een geweldig jaar om zwanger te raken en te zijn, dus gaan we er met z`n allen voor!!
Mijn 7-jaar jongere broertje en z'n vriendin stopten tegelijk met de pil als wij. Hun zoontje kan al bijna zitten, mijn eileiders zijn verrot... Gelukkig wist ik dat hij papa werd, nog voordat ik wist welk onheil mij te wachten stond. Toen kon ik nog nét oprecht blij zijn, omdat ik dacht 'leuk, samen zwangeren'. Hoe naief.
@Katalaya; even een hele dikke knuffel voor jou! Naast jou verbleken mijn 'problemen' , die niet eens problemen zijn te noemen.
ik ken het zo goed begrijpen allemaal, ik ben ook vanaf mei bezig zonder resultaat ik hoop voor jou dat het ook snel mag komen nou ja voor iedereen eigenlijk he.. ik heb nu gezegt dat als we in julie op vakantie zijn geweest en dan nog zonder resultaat zitten .. dat we dan naar een dokter gaan .. dus we zien wel verder. ik hoop alleen dat het snel komt.. wij hebben ook alles wat ik een kindje kan bieden .. en wil ook gewoon erg graag net als alle meiden hier.. het is moeilijk dat wachten maar wanneer je dan eindelijk dalijk een posi test heb in je handen dan zul je er alleen maar blijer mee zijn ..
Da's erg lief van je dat je dat schrijft... Maar helaas helpt relativeren niet om je eigen zorgen weg te nemen. Er is altijd baas boven baas, altijd iemand die in een nóg vervelender situatie zit... Een vriendin van me is nu bijna 5 jaar onbegrepen verminderd vruchtbaar. Dan voel ik me zeuren... want voor mij is er nog een sprankje hoop, afhankelijk van wat de chirurg nog van mijn eileiders kan bakken.
Bedankt mamacharlotte voor je reactie. Banaantje81, ik snap je verhaal!, dat is echt een rotstreek wat ze hebben geflikt. jij gunt een kind een fantastisch gezond leven , en zij verkloot het door totaal niet eens bezig te zijn met zwanger zijn. heel erg vind ik dat. correct me if im wrong. maar vind het begrijpelijk dat het gevoelsmatig vooraf zo voelde.!! Katalaya Tjeess wat verschrikkelijk zeg, dat is ook weer zo wat met je eileiders. en ik begrijp ook nu heeel goed dat het helemaal niet makkelijk is omaltijd maar positieve situaties uit je omgeving, en dan ook nog eens opstraat. terwijl je zelf ook zo graag wilt..!! Lovepeet, volgens mij lopen we beiden gelijk, ik ben ook gestopt in mei vorig jaar. ik ben er nu ook even klaar mee. ik tempratuur me wel iedere ochtend maar denk wel waarvoor doe ik het mijn gevoel zegt dat er bij een van ons iets niet klopt.. en weetje het mooie is van allemaal, ik heb anorexia gehad en ben daardoor lange tijd niet ongesteld geweest. bij 1.81m woog ik 48kg. waarschijnlijk heb ik me lijf ook omzeep geholpen. maarja afwachten he, nu heb ik een tehoog vet percentage. 27, en als vrouw mag je 21 hebben. dus moet ik eerst afvallen anders bevat je lichaam te veel oestrogeen. weetje en TOCH blijf ik me verbazen over die mensen die zo makkelijk praten hebben.. zoals die vriendin van me.. laat ze een abortus plegen omdat het er "nu eventjes" niet uitkwam, maar wel doodleuk in me gezicht verteld . JA WEETJE, IK WEET TEMINSTE WEL DAT IK KINDEREN KAN KRIJGEN. tadaa.. sta je dan.. met een klote gevoel. en dat ik het zeg nee, daar ben ik te trots voor. ik zet graag een masker op dat het allemaal zo fantastisch gaat. maar hier op het forum stort ik me hart hahaha. ach ik lach nu maarja.. heb nu ook even een stapje terug gedaan. ik wil er niet continue mee bezig zijn. ik voel me dan zo'n freak. zovan ik MOET zwanger worden omdat me eileiders rinkelen. en me gevoel van me bioklok zit te tikken.
Hoe zwaar weeg je nu dan? Ik ben nu 70 kilo bij 1.83 mtr. En heb ook jaren te licht gewogen, voordat ik ging samenwonen (nu zo`n 5 jaar terug) woog ik 62 kilo. Heb zelf ook lichte vorm van anorexia gehad. Tijdens zwangerschap 18 kilo aangekomen en na een jaar weer terug op gewicht. Één van m`n oudvriendinnetjes is ook zeer stevig aan de maat, maar is ook binnen afzienbare tijd zwanger geraakt. Als je wat zwaarder bent, zou ik me daar niet zo druk over maken.
Allemaal heel herkenbaar! Ik werk in een kledingzaak en alleen de vraag of we positiekleding verkopen is al rot om te horen. Wij gaan deze maand officieel de eerste ronde in. Maar we zijn er in gedachten al meer dan een half jaar mee bezig. Maar omdat ik aan de antibiotica was mocht het niet. Dus wij wachten ook al een tijdje. Het is ook heel vervelend als familie en vrienden er steeds naar vragen. Afgelopen weekend waren we uit eten met vrienden en toen begonnen ze er alweer over. Altijd als we met de groep op pad zijn komt het ter sprake, daar ben ik ook wel klaar mee. Ik sta nu eigenlijk op het punt om het gewoon niet te zeggen als het zover is, zie zien het vanzelf wel. Het zijn ook niet echt mijn vrienden hoor, maar van mijn man.
irene, ik herkendat, mijn schoonfamilie (krijg je gratis als je met je vriend bent haha) maar die zeiken ook en weetje nog wat he, STEL het is zo ver... dan vertellen we het aan mijn schoon'nsbers en (ja sorry dat zijn ze), en dan gaan ze PRONKEN. ja serieus. heel raar maar dan gaat bv mijn schoonmoeder tegen zijn tante zeggen zo van nou weetje wie zwanger is, bla bla het word me eerste kleinkind ect ect. net als of het HUN geluk is. misschien 20% van de 100 maar het is toch écht ONS geluk. naja meer mijn geluk ik wil het meer dan me vriend.. :\