Ik ben niet jaloers in de zin van dat het fysiek wat met me doet (dat het steekt o.i.d.) wanneer iemand iets heeft wat ik graag zou willen. Wintersport is iets wat ik nog nooit gedaan heb en misschien wel ooit eens zou willen proberen, maar het doet me niks dat anderen dat wel doen/kunnen. Verder ook helemaal geen moeite met materialistische zaken zoals dure auto's bijvoorbeeld. Ik kan er wel naar kijken en ze prachtig vinden maar ik hoef zelf absoluut niet in een Corvette te rijden bijvoorbeeld. Lijkt me wel gaaf als ik de staatsloterij zou winnen maar het is geen must om nu of ooit te hebben. Ik ben van de prioriteiten. Het belangrijkste is dat mijn kinderen blij zijn en krijgen wat ze nodig hebben. Dat is hier in ieder geval zo, hen komt niks te kort ondanks het feit dat wij al een paar jaar niet op vakantie gaan door een grootschalige verbouwing. De kinderen hebben nu zeeën van ruimte en zijn tevreden, dus ik ook. Die vakantie komt er dan wel weer als we daar aan toe zijn. Ohja toch nog eentje wat ik wel zou willen: het rooskleurige gezinsleven uit de films... Zoetsappig en zo ontiegelijk fictief. Soms wilde ik wel dat het hier ook allemaal van een leien dakje ging maar ook daar sta ik dan weer nuchter in. Mensen in het echte leven maken dingen soms ook mooier dan het is en het is niet altijd zoals in de films. Het leven heeft ups en downs en niemand is perfect. Jaloers? Nee, maar vraag me wel eens af waarom al die hobbels er zijn. Misschien om ze te overkomen en er sterker weer uit te komen. @TS Als je jaloers bent, is dat misschien een teken om een stappenplan op te stellen wat je wilt bereiken en hoe je dat gaat bewerkstelligen?
Ja je hoort hier echt hele uiteenlopende verhalen. Of de mensen blijven echt lang hier of ze houden het snel voor gezien. Ik mis mijn familie en vrienden echt gewoon te erg. En als het met mijn dochter hier goed was gegaan was het misschien ook een ander verhaal geweest! Wij zijn hier nu bijna anderhalf jaar. Jammer dat ze qua werk niet langer kunnen blijven. Het is uiteindelijk ook een geweldig eiland hoor, dat zeker. De mensen zijn zo vriendelijk, de sfeer en het klimaat is perfect.
Ze zeggen altijd: achter elke succesvolle man of vrouw staat een partner waarmee het zonder niet gelukt was. Steek maar in je zak! Mijn opa zei het ook altijd. Zonder mijn oma was hij nooit zo ver gekomen. Zo lief. En ook waar. Het was hem anders niet gelukt om zo succesvol en bekend e.d. te worden.
Jaloers ben ik volgens mij nooit echt. Ben heel gelukkig met wat ik wel heb. Zou wel eens willen dat ik qua gezondheid af en toe iets beter in mijn vel zou zitten, maar dan ben ik daarin niet jaloers tov anderen, blij dat zij het wel hebben.
Ik heb een kerel met niet zoveel ambitie en is een arbeider. Ook zonder mij was ie hier gekomen Ik maak t hem wel makkelijker doordat er nooit opvangstress is en ik wel inkomsten heb. Bedoeling was ook dat t andersom zou zijn... ik carrière maken en hij dus meer thuis. Ik heb de papieren en de drive Naja c'est la vie.
Ik ben wel eens jaloers op mensen die een (goede) band hebben met hun moeder... en op vrouwen die zwanger lijken te worden door er alleen maar aan te denken (en ik weet natuurlijk dat dat voor mij zo kan lijken en dat de werkelijkheid heel anders kan zijn).
Jaloers is een groot woord. Maar als ik het zo moet noemen, ben ik jaloers op mensen die mentaal sterk zijn.
Ik ken je natuurlijk niet maar na alles wat je hebt meegemaakt kan ik alleen maar denken dat jij waarschijnlijk mentaal sterker bent dan je denkt!
Ik ben vaak jaloers op mensen wie alles makkelijk afgaat. En dan voornamelijk met de kinderen. Sporten, speelafspraakjes, tijd met de kinderen etc. Ik heb vaak de energie niet om iedere dag wat met ze te ondernemen. Voel me vaak echt uitgeblust en licht depressief en kan me er dan niet toe zetten er echt de hele dag voor ze te zijn en met ze te spelen, spelletje te doen of erop uit te gaan. Laat staan dat er vriendjes en vriendinnetjes komen (die vaak voor mij veel te druk zijn om te handelen). De kinderen zijn bij ons daardoor erg zelfstandig en vermaken zich zowel binnen en buiten dus eigenlijk altijd met elkaar. En wellicht heb ik een verkeerd beeld, mijn ouders speelden ook niet veel met ons maar vaak heb ik het gevoel dat ik dat ‘moet’ en er tekort in schiet. Ik ben dan echt jaloers op mensen die die energie wel hebben en in een dag meer voor elkaar krijgen dan ik in een hele week. Jaloers kan ik ook zijn op inkomen van anderen als ik lees dat mensen voor veel minder uren meer verdienen in hun eentje dan wij met ons tweeën bij elkaar bekruipt me vaak het gevoel dat we toch echt iets verkeerd doen.
Ben zeker wel eens jaloers, maar dit laat ik niet merken en ben geen misgunner.. Mensen die sociaal bijv. heel makkelijk zijn, makkelijk nieuwe uitdagingen aangaan en niet bang zijn om te falen. Daar kan ik wel eens jaloers op zijn.
Precies dit! Inclusief het genieten van alle kleine dingen. En ik ben jaloers op mensen die niet gelijk 3 kilo aankomen als ze alleen al naar een komkommer kijken.
Jazeker, maar dat hangt af van de fase waarin ik zit. Ik ben nu bijvoorbeeld jaloers op dames die snel zwanger kunnen worden, die geen miskraam hebben gehad of zelfs bekenden die nu ook zwanger zijn. En op mensen die miljonair zijn Terwijl we geld genoeg hebben, we niet groter willen wonen, maar ik heb altijd het idee dat ik geld tekort heb. Geen idee waar dat vandaan komt. Ik zou graag geen einde aan mijn geld zien komen. En op mensen met een vakantiehuis in een lekker warm land! Hangt een beetje samen met dat miljonair zijn denk ik
Dit herken ik wel. Mijn energielevel staat zeer laag, kan ook zeer slecht tegen prikkels en voel me daar soms zo schuldig over richting de kinderen. Combinatie werk, jonge kinderen, huishouden vind ik rete zwaar. Gevoel alsof ik altijd iets 'moet' (op tijd op werk zijn, op tijd bij school zijn, op tijd uit bed, huis schoon). Zou ook graag qua financiën wat ruimer zitten. Dus ook daar ben ik eens jaloers op als ik zie dat mensen een mooie nieuwe badkamer, gezinsauto of nieuwe keuken kunnen kopen en ook nog met vakantie kunnen gaan Maar that's life. Gelukkig blijf ik er nooit in hangen en ben ook wel gelukkig met wat we wel hebben, maar af en toe zo'n jaloers momentje 'Goh kon ik dat ook maar'.
Ik ben "jaloers" op mensen met een normaal rooster en daardoor iets kunnen plannen. Heb allang rondgekeken voor een betere job, zelfs al van werkgever gewisseld, maar de onregelmatigheid wordt er niet beter op. Er is zero houvast in dit werk. En dan telkens de vraag: " kun je dan afspreken?" Dan moet ik voor de 80ste keer aangeven dat ik niets kan plannen. Ja... last-minute. Waarom is het mooiste vak (voor mij dan.) zo ontiegelijk ingewikkeld te combineren met je privéleven!
Nu hebben zij maar 1 zoon die echt nog jong was toen ze daar kwamen wonen dus dat heeft het voor hun makkelijker gemaakt. In het geval van je dochter die net zo oud is als mijn zoon snap ik het helemaal want ik had het niet eens gedaan meer vanwege die leeftijd. Maar jullie hebben het geprobeerd en het is een ervaring geweest maar straks toch weer lekker terug in Nederland.
Momenteel ervaar ik wel een 'ik wil ook..'-gevoel als anderen een zwangerschap aankondigen, echt een naar gevoel in m'n buik, omdat wij nog even moeten wachten. Hoewel ik tegelijkertijd enorm blij en enthousiast kan zijn voor die mensen! Verder voel ik me eigenlijk nooit jaloers, nooit gehad ook. Wel bijvoorbeeld dat ik graag had gewild dat mijn moeder nog leefde, maar ik kan niet zeggen dat ik gevoelens van jaloezie ervaar naar mensen toe die hun moeder nog wel hebben.
Oh vast wel. Of het jaloezie is of frustratie kan ik niet zeggen, misschien een combinatie van beide, maar ik hou het op jaloers. Ik ben jaloers of mensen die het (soms zo makkelijk lijkt het) vol kunnen houden om af te vallen en dat ze dat nog lukt ook. Of op mensen die (snel) zwanger raken. En soms op mensen waarvan het lijkt dat ze van alles komt aanwaaien. Geld hebben ze niet maar toch krijgen ze alles voor elkaar en hebben ze enorm veel. nieuwste playstation, 3 tv's, duur speelgoed etc. Tv kapot? Oh kijk nu, pietje van verderop heeft er nog wel 1, en nog een mooie en luxe/dure ook, die mogen ze wel hebben. Auto kapot? Nou, Sjaak koopt wel een nieuwe voor je. Cadeautjes voor de kinderen nodig? Kijk nu, de man des huizes werkt op een speciale locatie als vrijwilliger waar ze arme mensen helpen en kan zo de cadeautjes voor hun kinderen meenemen. En maar klagen dat ze niks hebben. Ok dat laatste is misschien een enorm frustratie/jaloezie punt op zijn tijd.
Ik ben wel eens jaloers op mensen die een "normale" moeder-dochter relatie hebben. Mijn moeder is een lieverd maar door haar psychische problemen ben ik vaker mantelzorger/therapeut dan dochter.
Jaloezie ken ik eigenlijk niet. Ik ben vooral blij met wat ik heb/wat wél goed gaat: ons geloof, een lieve man, 2 gezonde kinderen, een eigen huis zonder hypotheek, nog steeds heel blij dat we zijn geëmigreerd, tevreden zijn met een eenvoudige levenswijze. Natuurlijk had ik bepaalde dingen ook wel anders willen zien, vooral op het vlak van mijn gezondheid. Maar dat maakt me niet jaloers naar anderen toe die met een goede gezondheid zijn begunstigd. Eigenlijk precies wat @suus1983 zegt. Al kan ik wel weer verlekkerd kijken op IG naar andere emigranten en homesteaders, maar vind dat juist zo fijn voor ze. Ik kijk daar echt op een positieve manier naar met blijdschap voor hen.