Ik ben niet echt jaloers. Mijn man mag ook rustig afspreken met vrouwen alleen (doet hij ook, hij heeft veel vriendinnen - waaronder een ex).
Grappig hoe we allemaal verschillend zijn en denken. Dit laatste, een ex, zou dus echt echt echt echt echt niet mogen hier.
En of ik jaloers ben. Ik ben te vaak bedonderd helaas en dat heeft zn uitwerking gehad. In principe heb ik dr geen last van, maar die enkele keer dat een vrouw zich "aanbood" aan mn man ben ik zeer zeker niet lief meer. De laatste die het waagde waar ik bij stond durft me na 4 jaar nog niet aan te kijken. Het probleem is, mn man heeft het zelf niet door. Tis echt een boerenknul, totaal geen flirterigheid in zich en denkt altijd het goede. Dus tenzij iemand met de blote poes op m gaat zitten, denkt hij dat ze het aardig bedoelt haha. Ik ben absoluut niet bang (meer) dat hij mij ooit beduvelt, maar ik pik geen gek gedrag van vrouwen. Die zoeken maar een andere kerel.
Mijn man vertrouw ik volledig, de buitenwereld niet zo. Ik pas jaloers worden als ik denk dat hij aandacht die voor mij bestemd is aan een andere vrouw geeft. Dat doet hij nooit, dus ben ik ook nooit jaloers. Andersom geldt hetzelfde. Maar de situatie van ts zou ik niet oké vinden. Als gebonden man zo veel tijd doorbrengen met een ongebonden vrouw zonder anderen erbij: nee. Als die ongebonden partij ook nog eens interesse lijkt te tonen: dubbel nee. Niet dat ik bang ben dat mijn man vreemd zou gaan. Maar wel dat een andere vrouw geen respect heeft voor onze relatie en hem in een situatie manoeuvreert die hij niet wil (en niet aan zag komen, met zijn mannelijke bord voor zijn kop). Maar eigenlijk breng ik nooit veel tijd door met mannelijke vrienden en hij niet met vrouwelijke vrienden. Dus we hoeven ook niet veel moeite te doen om mogelijk riskante situaties te vermijden.
Ik ben eigenlijk nooit echt jaloers. Veel vrouwen vinden mijn man leuk, maar hij heeft dit zelf niet echt door. Als hij zelf actief zou gaan flirten zou ik het waarschijnlijk minder leuk vinden.
Ik ben wel jaloers ja, maar mijn partner is nóg jaloerser. Maar dat komt voornamelijk omdat hij een culturele achtergrond heeft waarbij de man nog boven de vrouw staat. Als ik in zijn geboorteland ben, val ik sowieso sterk op vanwege mijn uiterlijk, dus ik krijg daar heel veel aandacht van mannen. Zeg maar wanneer je als blondine naar Italië gaat In combinatie met mijn 'vrije' gedrag zorgt dat voor jaloezie bij mijn vriend. Maar hij vertrouwt zijn landgenoten ook gewoon niet bij mij Ach, ik kan er ook wel om lachen. Soms lopen we gewoon op straat en grijpt hij me opeens heel bezitterig vast, blijkt later dat er een man naar me zat te kijken (wat ik meestal niet eens door heb) Ik ben minder jaloers. Het enige waar ik jaloers van kan worden is als hij contact heeft met een vriendin. Dan denk ik soms weleens, hee, in jouw cultuur is het toch niet normaal om zo maar met een vrouw te appen... Maar ik vertrouw hem door en door. Vreemdgaan vindt hij echt 1 van de ergste dingen die er is, gelukkig.
Ik heb nu geen relatie, maar ik heb echter wel twee keer de feedback gekregen dat ik wel wat jaloerser mag zijn. Ik kan er zo relaxt onder zijn, dat ik gauw ongeïnteresseerd over kan komen. Is ook wel zo.. ik heb zo vaak het deksel op mijn neus gehad (toen ik wel jaloerser was) dat ik nu denk; als je vreemd wil gaan doe je het toch wel, ik ga me er niet druk om maken. Ander verhaal wanneer het onder m'n neus gebeurd en de 3e partij wel degelijk weet dat de persoon bezet is. Dan zie ik het eerder als een provocatie mijn kant uit.
Eigenlijk ook zo. Mijn man heeft veel vrouwelijke collega's met wie hij ook gaat lunchen enzo, maar ik zoek daar niets achter. Verder ben ik ook totaal niet jaloers aangelegd. Andersom heeft mijn man er bijv wel moeite mee als een man interesse toont in mij waar hij bij is. Ik zie daar zelf geen kwaad in, zolang je maar niet gaat zitten flirten. 9 van de 10 keer heb ik het niet eens door.
Ik was heeeeel jaloers, maar ondertussen heeft hij wel bewezen dat dit echt niet nodig is. En nu is het echt bijna helemaal weg. Ik weet sowieso dat ik hem 100% kan vertrouwen.
Nee ik ben niet jaloers, ook al ben ik weleens bedonderd. Jaloers zijn voorkomt vreemdgaan echt niet en is een rotgevoel. Mijn man is ook absoluut niet jaloers. Beiden hebben we het idee van "we zien het wel als we er ooit mee geconfronteerd worden", en dat geeft een hoop rust eerlijk gezegd.
Mijn man is best wel "amicaal" en was voor mijn tijd populair bij vrouwen.... Toen we elkaar net leerden kennen was ik best wel jaloers; overal kwam hij (vrouwelijke) bekenden tegen, hij sloeg een arm om iemand heen in de kroeg, etc. Inmiddels ben ik het gewend en doet het me eigenlijk niets meer.
Ja, wat wil je... ik heb de leukste en liefste man ter wereld en die is al bijna 14 jaar van mij! Geen wonder dat andere vrouwen hem leuk vinden ML krijgt veel aandacht van 2 vrouwelijke collega`s, die hem dus ook prive appen en bellen. Ik ben nog nooit 1 seconde jaloers geweest. Ik vertrouw mijn man volledig, we doen samen met zijn telefoon (ik kan op mijn oude telefoontje niet appen) en dus lees ik die berichtjes regelmatig. Ik ken de dames en zij kennen mij. Het zij zo.
Ja echt bizar hoor. In het begin dacht ik echt dat hij me voor het lapje hield. Maar na 6 jaar weet ik dat hij zo gewoon is. Hij is ook heel "lief" in die zin zelf. Bv tegen vrouwen zegt hij gauw "wat zeg je meisje?" Nou nou nou, hoeveel vrouwen daar dan geen weke beentjes van krijgen. Ik heb hem dus wel moeten "leren" dat hij daar wel wat mee op moet passen, hij ziet het zelf gewoon niet.
Ik zie zelf jaloezie niet als een verkeerde eigenschap. Een beetje jaloezie komt in mijn ogen zelfs gezond over, je beschermt wat van jou is. Zodra je erg jaloers word, en het over gaat in afgunst of het je complete leven gaat beheersen, ja dan is het zeker een verkeerde eigenschap.
Ik ben het hier wel mee eens. Ik zeg ook altijd tegen mijn man dat als ik niet meer met vlagen jaloers zou zijn, hij zich pas echt zorgen moet maken .
Hahaha, dit is herkenbaar. Mijn man is ook helemaal niet jaloers, dat haat ik! En als hij het wel eens is, zou hij het nooit laten blijken. Ik ben redelijk jaloers. Mijn man werkt samen met veel vrouwen, en ik merk dat ik het vooral heb als er een hele knappe meid tussen zit, daar word ik wat onzeker van. Maar het is geen kwestie van wantrouwen, want ik weet 100% zeker dat hij zo trouw is als een labrador