Hallo, Wie heeft het boek 'Duik in je weeën' gelezen en kan mij vertellen of het juist een zinvol boek is of dat je er ook wel zonder kunt. Zit er nl. over te denken om het aan te schaffen. O ja, nog een vraagje. Heb je wel wat aan die boek als je in het ziekenhuis gaat bevallen en aan allemaal apperatuur ligt? Ik bedoel dan dat je veel wee-opvang-oefeningen dan niet kunt doen? Groetjes!
Ik zit met dezelfde vragen, maar ik ga het boek gewoon bij de bieb halen. Als het dan niks is heb je in ieder geval geen geld uitgegegeven.
Nee, dat is zo. Maar bij de bieb moet ik het in 4 weken uitlezen en dan ben ik em weer kwijt. Ik wilde het bij marktplaats gaan proberen.
Ik heb het boek gekocht. Ik ben nog niet bevallen maar heb niet echt de indruk dat ik veel nieuws heb bijgeleerd. Ik had al een cursus van 2 uur pre-natale kine gedaan waarin ons werd gezegd hoe we best de weeën opvangen en hoe we moesten persen. Ik heb meer aan die cursus dan aan het boek...
Ow ja, wat betreft je vraag over ziekenhuis bevallingen. Ik beval sowieso in het ziekenhuis (is nogal standaard in BE) maar je ligt niet continue aan zo'n apparaten hoor. Je vangt eerst toch een deel van de weeën thuis op en in het ziekenhuis ga je (naar het schijnt) niet meteen/continue aan zo'n apparaten... je zou dus wel nog bewegingsvrijheid hebben om je weeën op te vangen op een manier die je het liefste hebt (op de bal of zo). Ook staan in het boek verschillende manieren om te bevallen die je ook in het ziekenhuis kan toepassen volgens mij!
Maar je kunt toch niet zo'n bal meenemen naar het ziekenhuis? Ik heb hier nl. thuis wel zo'n grote bal.
Hier in Zh hadden ze wel zo'n bal en een baarkruk en alles. Geen probleem hoor. @ hanna76, waarom zouden ze er een probleem mee hebben als je dat ding wil meenemen naar het ZH? Voor de zekerheid ff checken bij je vk maar kan me niet voorstellen dat het een probleem zou zijn. Ken het boek zelf niet, maar wat ik begreep komt de schrijfster nogal uit de zelfde hoek als Beatrijs Smulders en ik kan nu niet zeggen dat ik veel uit haar boeken heb gehaald. Ik werd er alleen maar een beetje eng van. Je komt pas aan de apparaten als het niet op schiet, lang duurt of gewoon voor de zekerheid. Dan heb je ook echt nog wel genoeg bewegingsvrijheid en de vraag is of je die dan nog wil. Als je het wil en de mogelijkheid is er, krijg je die echt wel! Misschien wil je tegen die tijd alleen nog maar liggen, of in de douche (in mijn geval), of wat ook. Kan best, je ligt zeker niet strak vastgebonden hoor. Je kan nog naast je bedje staan, erin kruipen, draaien en als je het nodig hebt om te lopen, kan dat vermoedelijk ook nog wel. Ligt een beetje aan de situatie en hoe de laatste paar cm ontsluiting zich ontwikkelen en hoe je kindje het doet (doorgaans prima, dus geen probleem) Zou zeggen als je twijfelt, vraag het even na. Er is meestal super veel mogelijk en je vk kan het allemaal prima uitleggen en je op je gemak stellen!
Mja, maar sjonge... ik zie m'n man al door de ziekenhuisgangen lopen met een grote bal, een groot voedingskussen, een grote tas met allemaal spullen die ik denk nodig te hebben. Haha! Nou ja, we moeten maar even zien.
Hihi Maar wat kan jou dat verrotten? Of laat ze in je auto liggen en je man ze halen als je ze wil... Maar ze zien wel gekkere dingen hoor!
Ik denk dat de verpleegsters gaan denken dat ik op vakantie kom wanneer ze mij met mijn koffer in het ziekenhuis zien toekomen (heb zo'n grote koffer die je normaal gezien gebruikt voor een vakantie van 14 dagen) Maar idd, wat kan het mij schelen, zolang alles erin steekt wat ik denk nodig te hebben! Bij ons in het ziekenhuis hebben ze ook een bal, baarkruk, relax zetel etc dus die hoeven we ook niet mee te brengen! Ik zou het dus ook eens navragen in je ziekenhuis...
Ik heb tig boeken over zwangerschap verslinderd, ook "Duik in je weeen", heb yoga gevolgd en weet ik wat nog allemaal en ik kan je vertellen dat ik nergens iets aan gehad heb tijdens de bevalling. De weeen hebben me zo overrompeld dat ik niets kon doen dan in elkaar kruipen. Ik dacht echt dat het me ging lukken zonder al te veel pijn omdat ik tijdens de zwangerschap mentaal zo ontzettend sterk en positief was, maar nee. Mijn lichaam deed echt niet wat ik wilde, dat voer een eigen koers Maar dit is een persoonlijke ervaring.
Ik heb dezelfde denkfout gemaakt... Volgens mij is het enige wat je thuis een beetje kan oefenen de eerste (nog niet zo pijnlijke) weeen opvangen, en later niet in paniek raken. Verder heb je er niet zo veel aan. Ik dach trouwens ook dat de weeen door de goede houding en puffen minder pijnlijk zouden zijn, maar niets is minder waar... Het enige wat je eraan hebt is dat je niet in de stress schiet en gaat hyperventileren, maar voor de rest voelt het precies hetzelfde.
Ik heb het niet gelezen, maar ik kende van de gym wel het zinnetje "deze wee komt nooit meer terug"(meepuffen op het ritme van altijd is kort jakje ziek) en dat heeft me wel geholpen, door continue te denken dat deze in ieder geval voor altijd weg was! Verder is de schrijfster idd een soort Beatrijs Smulders, zoals Valhalla al zegt. Kan ik ook niet zoveel mee.
Voor mij maakte het wel degelijk uit welke houding ik aannam. Ik wilde alleen nog maar staan en bij elke wee hing ik aan mijn vriend. Ik heb nog geprobeerd om voorover over het bed te hangen, maar dat ging echt niet. Tijdens het toucheren moest ik gaan liggen, echt vreselijk! Maar ik moet zeggen, de houding waarin ik de weeen heb opgevangen, had ik van tevoren niet in boeken gelezen en had ik ook nooit bedacht!
Vertel ons meer, we zijn benieuwd Vond op mijn rug liggen ook echt een drama. Zittend in de douche was het te doen. Zonder de douche was ik gek geworden, haha. Moest vanwege niet vorderende ontsluiting op mijn zij liggen, toen dat na een uur ook niets bleek te helpen ben ik echt de douche ingerend, haha. Heerlijk! @ Kiwi1, dat herken ik! Ben ook redelijk bikkel, zeur nooit over pijntjes, maar jeetje ik had het idee dat die weeen er met mijn lijf vandoor gingen en dat 'ik' er achteraan hobbelde.
De douche, de douche! Ik was er ook niet onder uit te slaan. Maar ja, ik viel steeds in slaap en dat vonden ze een beetje link, dus toen moest ik er toch onderuit. Uiteindelijk vond ik het het fijnst om op mn zij te liggen en héééél hard aan een kastje te trekken (I know....don't ask....)
Ik omschreef het hierboven al een beetje, ik hing aan mijn vriend tijdens een wee, hij had zo'n heerlijke sweater aan met capuchon die ik fijnkneep met mijn handen en daardoor kon ik er ook aan hangen. Ik had mijn armen om zijn nek zeg maar. En ik merkte dat hij het ook zwaar had, met blijven staan . Maar dat kon me op dat moment niets schelen, ik had het toch echt zwaarder. Tussen de weeen door waggelde ik wat rond, maar ze kwamen al snel erg snel op elkaar en al snel was ik telkens aan het bijkomen bij mijn vriend (ook staand, maar niet hangend ) om weer de volgende wee te krijgen. En de douche, daar moest ik echt NIET aan denken. De stagaire had al een paar keer gezegd dat ik dat kon proberen, ook 1x gedaan, maar de weeen kwamen zo snel dat ik het net redde van slaapkamer naar douche, wee opvangen, in de douche stappen, weer een wee en ik kon onder de douche niet aan mijn vriend hangen . Ik was er na 1 wee weer onder vandaan (en toen moest ik me ook nog afdrogen ). Dat gevoel herken ik inderdaad, de weeen gingen er met mijn lijf vandoor. Ik kon het gelukkig nog net bijhouden , ook omdat het niet al te lang duurde.