Onze zoon is na ruim 6 maanden zwangerschap levenloos geboren op 26 november 2012. Met 19 weken (al bleek later dat ik toen al maand langer zwanger was) kregen we tijdens echo te horen dat ons kindje dusdanig ernstige hydropsen (vochtophopingen) had, dat hij niet levensvatbaar was. Die hydropsen kwamen doordat hij syndroom van Down had. Omdat veel onzeker was, ook voor de artsen, leefden we bijna 2 maanden van dag tot dag. Weken waarin hij veel bewoog in mijn buik en waarin zijn hartje gewoon bleef kloppen ook al kon dat volgens medici eigenlijk niet. 26 november 2012 is onze zoon na een zware bevalling die ruim 30 uur duurde geboren. Een paar dagen ervoor was hij overleden in mijn buik. We hebben heel bewust de bevalling en de begrafenis meegemaakt. We zijn dankbaar voor de weken die we nog kregen na de diagnose. Het verdriet is intens. Soms raak ik in paniek van het verdriet, de pijn en het gemis, andere momenten geniet ik van de bijzondere bitterzoete herinneringen die ik heb.... En nu? Pijn, verdriet, rouw, herinneringen, dankbaarheid voor wat hij ons heeft kunnen geven, etc. Voordat we wisten dat er iets mis was, wilden we al dat ons kindje snel een broertje of zusje zou krijgen, als ons dat gegund is. Dat is niet veranderd. Niet als vervanging van ons kindje. Hij zal altijd de oudste broer blijven. Maar nu eerst de draad beetje bij beetje weer oppakken. Weer alleen thuis zijn, zelf boodschappen doen, kopje koffie drinken op het werk, etc. Alle eerste keren zijn moeilijk, zelfs de meest onbenullige! Maar wat is hij dit verdriet waard! Ons jongetje....zo mooi.
Zit met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen. Zeer diep respect hoe je dit verhaal zo mooi heb geschreven. Ontzettend veel sterkte toe gewenst meis in deze moeilijke tijd!
Heel erg veel sterkte. Mijn dochter is ook een engeltje geboren op 26 november. Ze heeft wel een week geleefd.
Heel veel sterkte met dit grote verlies. En wat heb je dit krachtig verwoord, respect. Wat een prachtige naam: Jan. Zoals je schrijft, hij zal altijd de grote broer zijn en onderdeel uitmaken van jullie mooie gezin. Ik wens jullie heel veel liefde en kracht toe in 2013. Mag het jaar heel veel goeds brengen!
@Mismama, wat naar dat ook jij deze nachtmerrie moet meemaken. Sterkte! Ik ben 1 januari weer ongesteld geworden, flink heftig gelijk. Nu gaat het wel weer. Fijn om te weten dat lijf dus nog gewoon z'n werk doet, maar het was ook moeilijk de eerste dagen om weer ongesteld te zijn. Het enige positieve is nu dat ik nu dus weer zwanger zou kunnen worden. Want een broertje of zusje voor Jan is toch wel iets waar we allebei op hopen.
Heftig verhaal.... maar prachtig geschreven. Helaas weet ik hoe het voelt om je kindje te verliezen.... ik kan je alleen maar héél erg veel sterkte wensen. Ik ben blij te lezen dat je toch heel blij bent met je zoontje! Wees maar trots op hem. Fijn dat je ongesteld bent geworden, ik duim voor je dat het de laatste keer voorlopig is!
Heftig verhaal Juffie! Hopelijk kun je nu nog wel genieten van de zwangerschap, en dat Jan eindelijk grote broer in oktober mag zijn!
Ook weer zo'n heftig en oneerlijk 'verhaal'. Erg mooie naam; Jan! Echt een naam voor ene grote broer ! Sterkte en nogmaals een proficiat met je zwangerschap!
Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie kleine mannetje. Moeilijke tijden zijn dit. Ik zag ook een foto van je test, proficiat! Fijn hoor. Het gevoel van een gezond kind blijft toch. Herkenbaar. Je bent juf zie ik, ik ook. Werk jij weer of heb je verlof? Ik heb niet zo snel opgeslagen met hoeveel weken je bevallen bent.
Je bent weer zwanger? Wat super!! Heb je snel gedaan zeg, ben wel een beetje jaloers op je Ik hoop dat je er van kunt genieten en dat je over een aantal maanden een mooie, gezonde baby in je armen hebt!