Helaas moet ook ik me hier melden.... na 31 weken is onze lieve dochter Lisanne overleden in mijn buik. Wat er precies aan de hand is, is nog maar de vraag... Precies een week geleden hebben we haar voor het eerst ... maar ook voor het laatst mogen vasthouden/knuffelen. Het is in ieder geval duidelijk dat het hartje het ineens erg zwaar had de laatste 3 weken. Ze hield binnen 4 dagen ineens erg veel vocht vast. Alhoewel de artsen ons al hadden verteld dat de kans groot was dat haar hartje er snel mee zou stoppen..hielden we 3 weken lang nog goede hoop: er was nog volop leven in mijn buik! Iedere avond reageerde ze weer op de muziekmobiel en wanneer we een hand op mijn buik legte, zocht ze deze direct op. Het was heel moeilijk om 3 weken lang in onzekerheid te zitten : red ze het wel, red ze het niet. De artsen gaven aan dat zij ook niet precies wisten hoe het zou lopen omdat zij dit nauwelijks meemaken. Op de laatste echo liet het hartje zelfs zien dat het weer wat beter pompte. We kregen weer een beetje hoop ... Echter 2 dagen later..voelde ik haar niet meer...en een dag later bleek ze de strijd te hebben opgegeven... We hoopten zo dat ze de 32 weken zou gaan halen omdat de artsen dan verder zouden kijken of ze haar misschien konden helpen. Helaas..mocht het niet zo zijn... Ik ben zo kwaad geweest op het feit dat ze per se de 32 weken wilden afwachten.... maar waarschijnlijk zouden ze dan ook niets voor haar kunnen doen. Vanaf toen is het allemaal heel snel gegaan.. de bevalling in het sofia kinderziekenhuis, naar huis, het regelen van de begrafenis... Ik heb het er erg moeilijk mee.. ze was zo mooi..zo compleet! ...Elke ochtend hoop ik dat ik wakker wordt en dat het allemaal niet zo is.. maar zodra ik merk dat mijn buik weg is... en er geen geluid uit de babykamer komt... komt het weer keihard aan. Ik ben ontroostbaar, boos en heb een enorm schuldgevoel. Ligt het aan mij? Heb ik iets fouts gedaan? Het lijkt alsof het vanzelfsprekend is voor anderen om een gezond kindje op de wereld te zetten. De een na de ander in onze omgeving stuurt geboortekaartjes rond.. in plaats daarvan... sturen wij rouwkaartjes en smeren we geen beschuit met muisjes maar zijn we op zoek naar een mooie gedenksteen voor op haar grafje. Het is allemaal zo oneerlijk.... Ik ben erg benieuwd hoe anderen omgaan met het verlies. Ik zie overal tegenop... Ik weet dat huilen niet helpt..dat ik haar niet terug krijg..dat ik moet accepteren dat het zo gelopen is ... maar bij het minste of geringste kan ik al in huilen uitbarsten...
Ah getsie meid.. Wat erg zulke dingen. Ik kan niets anders dan je heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd. *knuffel*
Ach...... Woorden van troost schieten altijd te kort bij zo´n groot verlies. Ik wil alleen even zeggen dat ik het zo erg voor je/jullie vind en dat ik je heel veel sterkte wens. knuffel xxx
Gefeliciteerd met de geboorte van lisanne , zij heeft jullie papa en mama gemaakt . Vreselijk dat jullie he kindje hebben verloren , zelf hebben wij dit 2 x meegemaakt . Ik heb veel steun gehad in eerste instantie aan medisch maatschappelijk werk , op dit moment ben je op je kwetsbaarst en leerde zij mij weerbaarder te maken . Ook vond ik het erg fijn om met lotgenoten op lieve engeltjes te praten . Zij zijn de enige die ECHT weten hoe je je kan voelen. Neem je tijd , houd elkaar vast en praat erover , pijn doet het altijd , maar als je je pijn deelt draagt het lichter . Heel veel sterkte & liefs Edith Mama van mees*, juultje & sepp *
Om te beginnen gefeliciteerd met jullie dochter. Maar tegelijkertijd ook gecondoleerd. Ik herken je gevoel zoals je dat nu omschrijft. Ik heb tijdens het verlies van ons zoontje alles van me af geschreven op de site van onze dochter. Als je de site wil moet je maar even een pb sturen. Misschien is het herkenbaar voor je. Heel veel sterkte..
Jemig, er springen spontaan tranen in mijn ogen omdat ik je pijn voel in je tekst... Ik wil jullie dan ook heel veel sterkte toe wensen met dit verlies.
Gefeliciteerd met de geboorte van Lisanne en gecondoleerd. Huil maar lekker wanneer je moet. Het is ook niet niks wat je meemaakt. Wij zijn een dochter verloren met 23 weken. Ik hoop dat jullie veel steun aan elkaar hebben. Het verwerken kan voor beide anders gaan. Neem goed de tijd! Sterkte!
Weer een engeltje erbij gefeliciteerd met jullie dochter en tegelijkertijd ook gecondoleerd. Alles wat je opschrijft herken ik. Helaas hebben wij in december afscheid moeten nemen van ons zoontje bij 26 weken zwangerschap. Hij bleek ineens overleden te zijn terwijl we 3 dagen ervoor nog een 3d echo hebben laten maken en alles goed was. Bij ons is er geen doodsoorzaak gevonden en dat maakt het er niet makkelijker op. Wij hebben het eigenlijk tot nu toe op onze eigen manier verwerkt. We hebben samen gehuild, alleen gehuild, met anderen gehuild en ik moet je eerlijk zeggen; het lucht dan even op maar er komt later weer een moment dat je een harde klap krijgt. Soms wordt ik wakker en dan besef ik het ineens weer of je hoort een liedje wat je aangrijpt. Het is een heel proces waar je doorheen gaat, alleen en samen. Helaas zal dit de komende tijd nog wel zo blijven. Alle gevoelens die je opschrijft zijn normaal en de grote vraag blijft: WAAROM???? Helaas krijgen we daar geen antwoord op en zullen we er uiteindelijk mee moeten zien te leven. Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd! Liefs
poeh jeetje wat enorm heftig, wat is de reden tot 32 weken laten zitten? ik kan je verder niks zeggen, wel heel veel sterkte wensen met het verdriet een plekje te geven, blijf met je partner praten, samen huilen samen rouwen, samen foto's kijken van jullie mooie dochter Sterkte
Jeetje, weet even niet wat ik moet zeggen... Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Lisanne, maar ook gecondoleerd... Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe met dit grote verlies. Liefs.
Wat ontzettend erg weer dit 'verhaal', was het maar gewoon een verhaal en niet echt! Ik weet wat je mee maakt, heb m'n dochtertje verloren met bijna 40 weken zwangerschap. Heel veel sterkte en blijf praten! Hier gaat t nu redelijk, stapje voor stapje.. Knuff
Ach meissie toch. Wat ontzettend vreselijk! Ik wil je veel sterkte wensen met het verlies van jullie Lisanne