Tim* 22-12-2012/25-12-2012

Na vele verhalen over verlies van kindjes te hebben gelezen heb ik de moed gekregen ook mijn verhaal hier te beschrijven.

Mijn zwangerschap was zeer gewenst en gepland, en ging ook zoals je hoopt, met weinig klachten en veel geluk. Tot vrijdag 21-12-2012. Ik ben dan 25.2 weken zwanger. Ik voel aan het eind van de middag wat kramp in mijn onderbuik, alsof ik ongesteld zou worden. Na wat rusten is dit niet minder. Ik vertel het mijn vriend en hij vindt dat we de verloskundige moeten bellen. Zij wil dat we voor de zekerheid even naar het ziekenhuis gaan voor een controle, het zal vast niets zijn, maar dan weten we dat maar zeker. De kleine beweegt zoals altijd prima, en was 3 dagen geleden op de pretecho nog gemeten en hij groeide volgens schema, wat kon er nou mis zijn dacht ik nog.
In het ziekenhuis bleek ik 1 cm ontsluiting te hebben en die kramp waren beginnende weeën. Ik kreeg een longrijpingsprik en weeenremmers, en moest met de ambulance naar het AMC omdat daar betere opvang voor de kleine was. In totaal heb ik 24 uur weeën opgevangen, en is Tim zaterdagavond rond 22.30 geboren. Veel te vroeg, 25.3 weken! Wat moet dit gaan worden dacht ik nog. Mijn grootste angst werd realiteit toen na 2 dagen de artsen vertelden dat hij hersenbloedingen had, links de ergste categorie en rechts de een na ergste. Hij zou vanaf zijn nek naar beneden geen controle hebben over zijn lichaam, en dit was het gunstigste scenario. Na overleg met de artsen en met elkaar hebben we besloten dat dit geen menswaardig leven voor onze kleine man zou zijn. Hij vocht met alles wat hij had, maar als dit het doel was, dan was dit een verloren strijd. We hebben besloten dat Tim zijn rust had verdiend, en dat de beademing gestopt zou worden. Hij is bij ons op de borst gelegd, en we hebben nog 2 uur van hem mogen genieten, zonder slangetjes en zonder beademing. rond 1.00 op eerste kerstdag is hij overleden.
Veel te kort was hij bij ons, wat hadden we hem nog graag bij ons gehad, maar het mocht niet zo zijn. Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn, want Tim heeft ons toch pappa en mamma gemaakt.

 

Dank jullie wel voor de lieve reacties, dat is echt heel fijn om te lezen!
Het lucht al op om mijn verhaal op te schrijven en ik vind het fijn dat meer mensen nu weten dat onze Tim er was.
@Cygnet2: Wat een prachtig onderschrift!

 

Dank jullie wel voor jullie medeleven, heel fijn om te lezen.
@babystew: inderdaad kerst zal nooit meer hetzelfde zijn, en oud en nieuw ook niet, hij is op oudjaarsdag gecremeerd... Op dat moment wist ik sowieso amper welke dag het was, laat staan dat het een zogenaamde feestdag was, maar ben benieuwd hoe dat komend jaar gaat...