Hallo, Zoals beloofd kom ik mijn bevallingsverhaal doen van Jando. Op donderdagavond 19 april had ik terug last van pijnlijke ongikrampen maar kon er geen ritme inkrijgen zoals gewoonlijk. Heb dan maar warm bad genomen en dan zijn we gaan slapen. de nacht van donderdag op vrijdag pratisch niet moeten slapen door krampen... Dan maar op vrijdag morgen gezeg dtegen ventje ge zoudt beter niet gaan werken ik ga bellen naar zk om te vragen wat ik doen moet. Die zeiden dat ik beter ne keer angs kon gaan doordat ik toch 39 weken en4 dagen zwanger was en al 2 cm opening had. Eens daar toe gekomen aan de monitor gelegd en daar zeiden ze dat ik contracties had. en dat ik blijven mocht. De gyn is langs geweest en zei dit word je dag... Tegen 12 uur 's middags had ik 7cm opening en al heel wat pijn verbeten van de weeën en dan heb ik beslist om epudirale verdoving te vragen want waarom pijn lijden als het zonder kan? Dan hebben ze mijn vliezen gebroken en goed uurke daarna zat ik op 8.5cm opening en dan zei de gyn komaan meid nog uurke en ge hebt u kleine man in u armen...maar niks was minder waar...alles ciel stil de contracties, de verdere opening niks gebeurde er nog. Dan heeft de vroedvrouw middelen bijgespoten in mijn baxter en dan had ik de ene wee achter de andere mijn buik ontspande gewoon niet meer maar daar had ook onze kleine man last van zijn hartslag daalde heel diep naar 50 i.pl.v 140... dus moest ik terug op adem kunnen komen en werd de baxter toe gezet...met als gevlog alles terug stil.. Tegen 18 uur kwam de gyn terug binnen en zei ze de eerste 2 zijn er uitgeraakt nr 3 moet er nu ook wel uitgeraken é... dan heb ik me helemaal moeten platleggen en omdraaien op mijn buik zodat die ene boord zo weggeraken. 15 min op linkerkant, 15min op rechterkant. maar op rechterkant ging zijn hartslag terug naar beneden wat natuurlijk niet goed was... tegen 18u30 heeft de gyn de boord weg geduwd amaai dat deed pijn..maar daardoor had ik wel volledige ontsluiting waardoor ik persen kon. Ik was zo blij maar toen begon ik me zo misselijk te voelen en moest ik overgeven. Daar lag ik dan overgeven, persen en tussendoor zuurstof masker op want ik ging flauw vallen anders het was teveel in 1 keer. Hij wilde niet zakken dat de gyn besliste om de zuignap te gebruiken.. kopje was erdoor maar dan zat de navelstreng rond het nekje dus wachten om te persen, navelstreng losgemaakt en dan moesten de schouders erdoor ook dat deed enorm veel zeer...zo wist ik dat ie stukken groete was of mijn vorige 2... maar dan was ie eruit mijn man heeft de navelstreng doorgesneden en dan hebben ze hem direct mee genomen en heeft de kinderarst zijn slijmpjes weg gezogen en hem onder zocht..hij heeft zich rap hersteld van de zware bevalling en dat luchte op. Ik zelf heb een klein knipje gekregen en ben genaaid maar heb er gelukkig geen last van. Mijn baarmoeder zakt wel enorm traag naar zijn plaats terug, ook heb ik veel last gehad van naweeën Maar na de bevalling vergeet je alles snel en zijn we heel blij met onze flinke zoon : Jando, 3,745kg en 51 cm groot. geboren op 20 april 2007. Annabel
Pfff, ook niet makkelijk geweest lees ik Annabel, gelukkig zijn jullie nu thuis en kan het grote genieten beginnen.
Annabel, ook al zo'n rottige bevalling! Gelukkig is alles goedgekomen, met jou en je kleine mannetje! Geniet maar lekker en rust er goed van uit!
nou annabel ik word hier ook niet vrolijk van ook zwaar zeg, geluukig is het achter de rug voor ons he