Hallo allemaal, ik ben alweer een aantal weken aan het meelezen met jullie allemaal en ik wil nu graag ook mijn verhaal aan jullie vertellen. Vandaag precies negen weken geleden ben ik bevallen van ons lieve kleine meisje Lois*. Ik was 26 weken zwanger en ging twee dagen daarvoor op controle bij de verloskundige samen met mijn vriend. Dit was voor hem de 1e keer dat hij met me meeging, in verband met zijn werk was dit altijd moeilijk. Alles werd gecontroleerd en gedaan zoals gewoonlijk en toen ging de verloskundige op zoek naar het hartje. Het duurde en het duurde maar ze kon het niet vinden. Langzaam moest ik overeind komen en ze zei, ik bel even naar het ziekenhuis zodat jullie gelijk langs kunnen komen om een echo te maken. Mijn vriend en ik keken elkaar aan en eigenlijk beseften we nog niet wat dit betekende. Ik had haar nog gevoeld op weg naar de verloskundige toe? We liepen gelijk door naar het ziekenhuis en onderweg dacht ik dat ik haar weer voelde. Daar aangekomen werden we gelijk geholpen door de gyneacoloog en een verpleegster. De gyneacoloog zet het ding op mijn buik en na een paar minuten die wel eeuwen leken te duren. Draait de gyneacoloog zich om en zegt dat ons kindje er niet meer is! Onze hele wereld is op dat moment ingestort. Zo zonder enige waarschuwing, helemaal niks is alles waar we naar uit keken weggerukt uit ons leven! Het is verschrikkelijk! Er zijn geen woorden voor om uit te drukken wat ik voel.... Twee dagen daarna ben ik bevallen van ons lieve kleine meisje Lois*. Na 4 weken moesten we terug naar het ziekenhuis voor wat uitslagen van de onderzoeken die ze hebben gedaan. Er is helemaal niks uitgekomen, Lois* en ik waren allebei hartstikke gezond! Aan de ene kant is dit hartstikke positief voor volgende kindjes, maar aan de andere kant zullen we ook nooit weten waarom dit is gebeurt. In ieder geval zullen wij haar nooit vergeten en zal ze altijd maar dan ook altijd ons 1e mooie kindje zijn. De crematie van ons lieve kleine meisje was erg mooi, momenteel is er een heel mooi urntje speciaal voor haar in de maak en als die eenmaal klaar is dan komt ze weer terug bij ons thuis waar ze hoort.... Mijn lieve kleine meisje ik mis je zo ontzettend!
Wat een herkenbaar verhaal..................... Ik wil jullie héél veel sterkte wensen. Liefs Miranda
oh wat vreselijk.... heel veel sterkte met dit onmenselijke verdriet. een kind verliezen is het ergste dat er is... liefs, loopy
Bedankt voor jullie lieve reacties allemaal! Ik heb er geen woorden voor, deze tijd is zo ontzettend moeilijk! Jullie reacties doen me goed. Bedankt
Lieve mama van Lois*, wat afschuwelijk dat dit jullie moest overkomen. Ik wens jullie heel veel licht en liefde, voor nu en voor de toekomst.