Nou inderdaad, ik wel in ieder geval. Lekker een beetje lanterfanten in de tuin . Volgende week wordt een hittegolf voorspeld dus lekker rustig aan allemaal . Het is me vandaag opgevallen dat als ik iets doe wat fysiek zwaar is, dat ik dat echt al kan merken aan mijn buik en aan mezelf. Wordt dan een beetje draaierig en krijg kramp/spierpijn in mijn buik. Hebben jullie dit ook? Ik vind het nog zo vroeg namelijk.
Ik snap precies wat je bedoelt... Ik heb het vandaag voor het eerst heel rustig aan gedaan en ik voelde me heerlijk!! Nix geen klachten gehad. Tot ik fanatiek aan de slag ging... Toen was het meteen weer klaar, beroerd dat ik me voelde... Blijkbaar moet ik de dingen overdag wat beter gaan verdelen. Tijdje wat doen, daarna tijdje rust. Ga het gewoon proberen!!
Hoi meiden! Het is inderdaad superweer zeg! Heerlijk! Daar knapt een mens van op zeg. Gisteren en vandaag voel ik me ook voor het eerst minder moe. Heerlijk is dat! Eindelijk wat meer energie. Ook niet misselijk geweest verder. Ik merk alleen dat ik misselijk word als mijn maag leeg is. Nog 3 weken en dan zit ik alweer op de 12 weken. Dan passeer je toch wel een grens, dus ik krijk ernaar uit. Over 2,5 week ook weer een echo. Ik kan bijna niet wachten. Mijn buik begint trouwens echt flink te groeien. Bij jullie ook? Gr. Lieverd
Goh, en jij bent toch alweer een aantal daagjes verder dan mij. Nou ja, het schijnt bij iedereen anders te zijn. Gr. Lieverd
hihihihihihi ik heb een zwembandje van me zelf er nog bij zitten en ik denk dat daar het verschil ik kan zitten.
Hallo allemaal. Ik lees al enige tijd met jullie mee, ben zelf 6 januari uitgerekend maar kan het nog niet echt geloven. Heb vorig jaar 2 miskramen gehad dus het vertrouwen is een beetje weg. We hebben overigens wel al 2 gezonde kinderen, niets te klagen dus maar dit keer is het wel superspannend. Heb met bijna 7 weken al een echo gehad en die zag er goed uit. Kan nu pas in 15 juli weer naar de vk, omdat die 7 weken echo al een termijnecho was. Dit duurt me eigenlijk veel te lang, ik durf het namelijk nog aan de kinderen ( 5 en 2 jaar ) te vertellen, het zou voor de oudste te erg zijn als er toch nog wat mis gaat. Ik ben het nu in ieder geval even kwijt en hoop snel gewoon te kunnen genieten. Allemaal een goede zwangerschap toegewenst.
Hoi suzanne! Leuk dat je hier gepost hebt! Ik wens jou ook een goede en fijne zwangerschap toe, probeer er toch maar van te genieten. En wat betreft het vertellen aan je kinderen, anders wacht je daar toch nog even mee. Tot je echt zeker weet dat alles goed is. Geniet er van en hopelijk laat je nog een weten hoe het met je gaat! Liefs, Sandra
Hoi allemaal, Lekker lui he, word je van dit weer : Suzanne van harte met je zwangerschap. Ik zou toch maar gaan genieten, want je kan je tot het eind aan toe gek laten maken als je dit toelaat. Ik zou persoonlijk nog even wachten met het vertellen aan je kids. Vooral die van 5 kan erg veel moeite krijgen met het erg lange wachten. Maar je moet natuurlijk doen waar je je het prettigst bij voelt. Lieverd, ik merk inderdaad ook dat ik misselijk ben als ik een lege maag heb. Zelden heb ik zo weinig trek in eten gehad en gelijktijdig zo'n knorbuik! Vandaag ook maar even gauw de supermarkt uitgerend omdat ik bang was over te geven. Gelukkig gebeurde het niet (toch een beetje vreemd op zo'n drukke straat ) Hoewel ik dit kindje heel graag wil merk ik dat ik het allemaal lastiger/zwaarder vind en daardoor minder leuk dan de vorige keer. Toen was ik alleen maar bezig met zwanger zijn. Soms vind ik het wel jammer en ook zielig voor dit kindje dat ik het tot nu toe niet zo geweldig vind als 'zou moeten' (tenminste, ik vind dat dat moet ). Merken jullie dat ook? Groetjes
Ik heb dat eigenlijk ook. Dit wordt wel ons eerste kindje, maar ik heb weer wat anders. Ik ben vorig jaar overspannen en depressief geweest. Tot vlak voor mijn zwangerschap heb ik hiervoor medicijnen gekregen en tot voor mijn zwangerschap ging het wel. Maar door de combinatie van de hormonen, een griep en misselijk en moe zijn, heb ik dezelfde gevoelens weer in alle hevigheid terug... Ik ben de hele tijd verdrietig, niets is leuk, dus ook mijn zwangerschap niet. Gisteren zei ik zelfs: ik wou dat ik niet zwanger was Natuurlijk wil ik het wel, het is puur het gevoel wat ik nu heb, wat ik niet wil.... Maar ja, omdat het samenhangt, voelt het zo, zeg maar. Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen dat ik dit zo zeg en voel, zeker degenen die een miskraam gehad hebben. Het is heel erg moeilijk uit te leggen wat ik precies bedoel, en ik denk dat als je niet depressief geweest bent, je dit ook niet zult begrijpen... Wat ik op mijn beurt dan ook weer begrijp! Ik snapte dit soort dingen ook niet zo goed, voordat ik het zelf kreeg... Nou goed, sorry, maar moest het even kwijt. Dan snappen jullie misschien ook mijn negatieve houding van de laatste dagen, ik kan op dit moment een soort van niet anders, zeg maar... Nogmaals sorry, maar ik zit er erg mee...
Ja, en ik vind dat al zo vroeg. Ik heb vanmiddag een eind gefietst en na een uurtje kreeg ik pijn in m'n "kruis" en stuitje. Heb ik anders nooit! En als ik hard werk, bijv. m'n huis of tuin door, dan voelt het op een gegeven moment heel gespannen aan. Verder lijkt het alsof ik minder moe ben. Bij vlagen nog wel hoor, de ene dag wel, de andere niet. Maar niet meer zo hondsmoe de hele dag! Wel lekker. Misschien komt het door het mooie weer. Voor iedereen; GENIET VAN HET MOOIE WEER! Groetjes..
Hallo allemaal! Heb al een tijdje nix van me laten horen. Gisteren 1e bezoek aan de vk gehad. Hartstikke leuk mens. Ik vond het ook heel bijzonder dat ik m'n zoontje nu mee kon nemen, lekker gespeeld in de wachtkamer enzo. Ik dacht dat ze al naar het hartje zou gaan luisteren, maar dat is pas de 2e keer. Op 19 juni termijnecho en als ik wil kom ik in aanmerking voor prenatale onderzoeken i.v.m. m'n leeftijd (ben 36). Maar hier ben ik toch wat huiverig voor. Ik denk dat ik het maar niet doe. Ik ga denk ik wel een uitgebreide echo doen met 20 weken, daar kunnen ze ook heel veel uithalen. Verder voel ik me de laatste dagen wat futloos. Nog steeds niet misselijk gelukkig, wel opgeblazen tieten en buik. Moet eerlijk gezegd wel weer ff wennen hoor aan die hitte! En al dat voetbal... zucht... nou ja, na 12 weken kreeg ik de vorige keer weer heel veel meer energie, dus daar kijk ik ook naar uit! Hee meiden heel veel sterkte allemaal!!!!!!!!!! Liefs van Polleke
Ja, en ik vind dat al zo vroeg. Ik heb vanmiddag een eind gefietst en na een uurtje kreeg ik pijn in m'n "kruis" en stuitje. Heb ik anders nooit! En als ik hard werk, bijv. m'n huis of tuin door, dan voelt het op een gegeven moment heel gespannen aan. Verder lijkt het alsof ik minder moe ben. Bij vlagen nog wel hoor, de ene dag wel, de andere niet. Maar niet meer zo hondsmoe de hele dag! Wel lekker. Misschien komt het door het mooie weer. Voor iedereen; GENIET VAN HET MOOIE WEER! Groetjes..[/quote] Fijn te lezen dat anderen dit ook hebben. Ik kreeg ook steeds van die steken, maar wist ze niet zo goed te plaatsen. Herkende dit niet van vorige zwangerschap, alleen van de indalingsweeen rond de 30 weken. Is dus fijn om te lezen dat het er schijnbaar gewoon bij hoort! Marjolein, vervelend dat je hiermee te kampen hebt zeg. Het is lastig om tijdens een zwangerschap (vol hormonale stemmingswisselingen) het zonder medicatie te moeten doen. Ik snap idd niet precies hoe je je voelt, maar herken wel dat het tot nu toe soms wat minder leuk is dan hoe ik het me had voorgesteld. Maar goed, mij helpt het wel om uit te kijken naar alle leuke dingen zoals een dikke buik, de echo en de eerste schopjes enzo. Groetjes
ik heb het ook hoor dat ik moet wennen aan het warme weer. gisteren had ik het er helemaal mee gehad. ik ben al zo futloos. s ochtends gaat het wel maar daarna zakt het snel in. en dan die hitte erbij. maar ja, we mogen niet klagen en zijn lekker zwanger, maar had niet verwacht dat ik er zo moe van zou zijn, met name de laatste weken. ben net maar even gaan slapen, tot ik het gejuich van het eerste doelpunt hoorde en wakker werd.... eerste echo met 7 weken gehad en het hartje horen kloppen. was zo bijzonder. begin nu pas een beetje te geloven dat ik echt zwanger ben, of ben ik daar een beetje laat mee?
hallo dames Hier weer een berichtje van mij. Ben even een tijdje niet geweest, moe geweest, misselijk geweest en savonds druk geweest. Hier gaat verder alles goed, draag al zwangerschapsbroeken omdat ik verder niets meer aan kan. Op het werk gaan andere het ook al zien. Een verpleegkundige van een andere afdeling vroeg hoever ik al was en toen ik zei dat ik pas 10 weken was schrok ze wel. Zijn het er dan geen 2????? vroeg ze me....... Nou niet dat ik weet maar het bracht me wel heel erg aan het twijfelen. Afgelopen zaterdag moest ik werken en heb ik even bloed geprikt om de hcg te meten. 131.000 nou niet slecht he. Op zich zit ik mooi tussen de gemiddelde voor 8-11 weken. Moet dan tussen de 25.700 en de 288.000 zitten voor 1 kind dus schrik voor twee is weg. Verder hebben we al een box en een kinderkamer gekocht via marktplaats.nl. Hartsikke leuk en mooi en niet te duur. Verder geen nieuws. Groetjes labmuisje (ga nu nog maar even de was buiten ophangen.)
Hé meiden, ben ook weer van de partij hoor. We hebben even niet zo´n leuke week achter de rug. Vorige week had ik al gemeld dat ik begon te vloeien. Ik had de vk gebeld en volgens haar was er niks aan de hand, zolang het geen rood bloed was enzo. Maar, ik moest wel bellen als het aan zou houden. De volgende dag was het in eerste instantie over, maar ´s middags kreeg ik behoorlijke buikpijn en begon ik weer te vloeien. Aan het eind van de middag verloor ik ook nog eens flinke stolsels en slijm. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik me behoorlijk ongerust maakte. Van de vk mocht ik direct het ziekenhuis bellen voor een echo en daar zijn we de volgende ochtend dus voor heen geweest. Wat hebben wij een rotnacht gehad zeg, niet te geloven! Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik dat apparaat op mijn buik en na een paar seconden zag de verpleegkundige al een hartje kloppen! Alles zag er prima uit en er was dus helemaal niets om ons zorgen over te maken. Wat een geruststelling! Nu begint ook een beetje het besef te komen dat er echt wat in mij groeit. Voor mijn vriend was het daarom ook heel erg speciaal. Eindelijk een soort van bewijs dat er echt een kleintje op komst is. Dit weekend zijn we lekker naar een huisje op de Veluwe geweest. Even bijkomen van alle spanning van de afgelopen week. Ik wilde jullie in ieder geval even van dit goede nieuws op de hoogte brengen. Hoop dat het verder met alle zwangeren ook goed gaat! groetjes, Michelle