Januari 2011 mama's

voelde me een beetje bezwaard door de reactie van MelMel...alsof ik hier niet meer mag kletsen...want dat is te into your face.....omdat ik niet meer zwanger ben dan mogelijk.

Wilde niet reageren, want is zielig voor MelMel na alle reacties. Maar misschien kan je het een beetje toelichten wat je precies bedoeld?

 

mimi,, is er niet iemand in de buurt (vriendin/ buurvrouw/etc) die op wil passen? als het 40 min omrijden is, dan zou ik hem meenemen.

nooatje, een miskraam lijkt me heel ingrijpend en verdrietig. en door jouw zwangerschap wordt zij de rest van haar leven geconfronteerd met haar misgelopen zwangerschap. ik begrijp dat het een reactie is waar je moeite mee hebt. toch zou ik haar de ruimte geven. de situatie is voor haar moeilijker dan voor jou denk ik. en als je begrip toont, is de kans het grootst dat het straks weer goed is tussen jullie.

 

Jeetje Nooaatje, wat vervelend zeg!
Ik heb zelf een tante die nooit kinderen heeft kunnen krijgen, ook niet na verschillende IVF pogingen. Zij is inmiddels bijna 50.
Ik heb haar woensdag vertelt dat ik zwanger ben, en ze reageerde voor haar doen heel koeltjes. Normaal is het echt een flapuit, enthousiaste, gekke dame, en nu was ze stil.
Ze feliciteerde me wel, maar anders dan ik had verwacht of gewend ben van haar. Gisteren hoorde ik ook van mijn vader dat mijn moeder mijn tantes reactie nogal koel vond ... was dus niet alleen mij opgevallen.

Aan de ene kant begrijp ik het wel, het is natuurlijk best confronterend als je nichtje zwanger wordt, is zo dichtbij. Aan de andere kant ...

 

antares, ik heb het al eerder gezegd: wat mij betreft ben je hartstikke welkom. ik vind het knap dat je het uberhaupt kan! ik vind het ook ieders eigen verantwoordelijkheid om om te gaan met de onzekerheden die het krijgen van een kind met zich mee brengt. en om niet alles op jezelf te betrekken.

 

dank je lauwie..het is voor mij geen zelfkwelling...ik was zwanger...wilde alles met jullie delen. En ben geinteresseerd hoe alles gaat verlopen! Meest nieuwschierig ben ik nog naar alle beebjes!!

Maar het is maar net hoe je ermee om kunt gaan idd...wat je niet wilt lezen lees je niet toch? En reageren al helemaal niet!

Denk je dat het niet moeilijk is om te lezen over alle 12 weken echo's. En te weten dat ik ook al 12 weken zou zijn...te weten dat ik pas in september weer zwanger kan worden...of er moet een wonder geschieden! Maar ik weet dat als ik mezelf daar vanaf sluit dat ik er toch nog mee zit...het is niet doe de deur dicht en je ziet het nooit meer......

Dus ik blijf lekker hier wil weten hoe het met jullie gaat hahahaa

 

QUE????? Dat zal misschien haar eerste reactie zijn. Is ze al lang bezig??? Kan me voorstellen dat ze het dan moeilijk vind na die miskraam......maar dat ze je de hele zwangerschap niet meer wil zien.............ik had het er zelf ook moeilijk mee toen vrienden van ons vertelden dat ze zwanger waren en ik had net een vmk achter de rug.....maar was toch heel blij voor hun.
Enige wat je dan kan denken, dat dat het in haar onvermogen ligt om hier mee om te gaan. Maar leuk is het niet.

 

@reacties, nou die van mij was niet bedoelt om Melmel af te .....maar ik ben wel benieuwd wat ze ermee bedoelt ja.......zelfs in twee andere forums heb ik dit nog nooit gelezen.

@melmel kan je het uitleggen??? Want jij kwam zelfs als een van de eerste dat je het hartje had gehoord met de angelsound.

 

antares, ik vind het knap dat je dat kunt scheiden en heel leuk en knap dat je geinteresserd bent hoe het met ons verder gaat. hopelijk kunnen we ook snel weer met jouw zwangerschap meeleven en anders met de weg er naar toe!

maartje, het duurde bij onze eerste 14 maanden voordat ik zwanger was. ik weet dat dat voor een aantal meiden hier niets voorstelt. ik ben al wat ouder en was heel bang dat het niet meer zou lukken.
mensen bij wie het makkelijk verloopt of die niet zo'n sterke kinderwens hebben, kunnen zich dat verdriet denk ik niet voorstellen. natuurlijk was ik blij voor vriendinnen die zwanger raakten in de tussentijd, maar ik had wel altijd even nodig om het eerste verdrietige confronterende gevoel kwijt te raken. ik kan me dus wel een beetje verplaatsen in je tante en vind het verdrietig om te lezen dat het haar met 50 jaar nog steeds pijn doet.

 

Moeilijk is dat altijd om het aan mensen te vertellen die zelf geen kinderen kunnen krijgen of iets anders ergs hebben meegemaakt.
Mijn broer en schoonzus kunnen ook geen kinderen krijgen en hadden na lang wachten eindelijk een adoptiekindje uit Zuid-Afrika. Een hele slimme, mooie en lieve meid. Na 6 maanden hier te zijn (ze was toen 10 maanden), krijgt ze het benauwd en is binnen een half uur overleden. Heel plotseling allemaal. Echt verschrikkelijk. Mijn broer kan er nu nog niet echt over praten. Maar toch is hij wel oprecht blij voor mij. Mijn schoonzus weet ik niet zeker want daar hoor ik niet zo heel veel van maar wij hebben dan ook niet echt zo'n hele sterke band.
Ik snap heel goed dat mensen met een onvervulde kinderwens (of iets in die richting) moeite hebben met bepaalde dingen maar ik vind het raar dat je dan voor een ander niet blij kunt zijn. Tuurlijk heb je zelf heel veel verdriet en misschien ben je ook wel jaloers maar om nou verbitterd te zijn tegen iedereen die verteld dat 'ie zwanger is...

 

En ook al was ik de eerste ronde zwanger, ik denk er vaak aan dat het ook heel anders had kunnen zijn. Ik was nl. altijd bang dat ik nooit zwanger zou raken. Heb het bij mijn broer gezien en bij mijn moeder duurde het 7 jaar voordat ze mijn broer kreeg en toen 7 jaar voordat ze mij kreeg. En als je alle verhalen hoort over overgewicht en (on)vruchtbaarheid.... Ik ben dus echt heel dankbaar dat het bij ons zo snel is gelukt. En ik zal er ook zeker rekening mee houden als sommige mensen niet zo goed tegen mijn blije verhalen kunnen. Hou mij bij mijn broer ook altijd wel een beetje in. Vooral omdat zij een hele grote en sterke kinderwens hebben en wij meer zoiets hadden van: Het lijkt ons heel leuk maar als het ons niet is gegund gaan we wel veel reizen.
Al denk ik daar inmiddels heel anders over!!

 

Ze waren nog maar net begonnen. En ik heb echt alle begrip maar een smsje of desnoods een kaartje om te feliciteren kan er toch wel van af, als ze mij het eerste half jaar niet meer wil zien. Ik liep vandaag en zei kwam met de auto langs en reed zo langs me heen. Heb nog niks van haar gehoord!? Maargoed onze band was toch al niet geweldig dus ik had wel zoiets kunnen verwachten.
Bedankt voor jullie reacties en Antares tuurlijk moet je blijven zolang je het hier leuk vind.

Liefs nooatje

 

moosey, met alle respect maar ik denk dat het echt heel anders is als je vantevoren denkt dat het misschien wel moeilijk is of dat je jaren lang elke maand een teleurstelling te verwerken hebt. natuurlijk is het niet leuk als het iemand niet lukt om meteen leuk te reageren.
maar verplaats je eens in de ander. jij bent even teleurgesteld over de reactie van de ander, maar die moet misschien nog maanden of jaren of de rest van zijn/ haar leven met het gemis om leren gaan. terwijl jij die reactie waarschijnlijk allang vergeten bent en van je kind geniet.

 

nooatje, dat is idd wel een extreme reactie. ik hoop dat ze er snel beter mee om kan gaan. weet ze het nog maar net? en hoe reageerde ze dan toen je het vertelde?

 

Ze weet het nu 2 weken en we hebben het aan haar vriend verteld want die kwam net toevallig langs toen we het die avond wilden vertellen en hij heeft het haar verteld. We wilden hun het al extra apart vertellen zodat niet iedereen erbij was.

 

@ Mossey: bij mij zit uk net boven mijn schaambot in het midden. Hoor hem meestal vrij ver weg (wel duidelijk) en regelmatig maar heel even, voordat hij wegzwemt
Edit: zie dat het je gelukt is! Die zoefjes hoor ik ook, bij mijn liezen Denk niet dat het de baby is, volgens mij is het mijn eigen hartslag en bloed wat door mijn lijf gepompt wordt.

@ Noaatje: ik zal je schoonzus even de tijd geven. Een miskraam is niet niets en je hebt toch even de tijd nodig om daarvan te herstellen. Als dat inhoud dat ze nu even niet blij voor jullie kan zijn kan ik me dat wel voorstellen. Eerst het verdriet een plaatsje geven. Gun haar de tijd..

@ Marktplaats: ja balen he die onduidelijke verhalen vage foto's en vage reacties. Heb er altijd veel geduld voor nodig

 

Jeetje ik snap niet dat meerdere meiden zich zo aangevallen voelen ?

Het berichtje is aan Marije gericht en ik bedoel ermee te zegen (aangezien ze aan het focussen was om te kijken of ze iets voelde) dat het erg zeldzaam is dat je zo vroeg iets voelt.
Maaaaar dat je het hier hier wel heeeel vaak voorbij ziet komen.
En daarmee bedoel ik helemaaaal niet dat jullie je berichtjes voor je moeten houden (ik snap ook niet zo goed hoe je dat kunt opmaken uit mijn berichtje?) want iedereen is hier vrij om dingen te posten.

Maar voor meiden die voor het eerst zwanger zijn (ervaring) KAN het nogal een domper zijn als ze het verwachten te gaan voelen.

Dat probeerde ik uit te legen....

Ik Citeer : persoonlijk vind ik dit een groot nadeel van het forum , ook voor meiden die nog een stuk minder ver zijn en nu een andere fase doorgaan maar toch dingen gaan verwachten over een aantal weken als ze het zo lezen. = Mijn mening.


Iedereen kan hier alles posten zo ook IK mijn mening lijkt mij.


Misschien had ik het iets beter moeten verwoorden ?
Blijkbaar heeft iedereen een beetje last van de warmte + hormoontjes. (ja incl. ik )

 

Jaaahaa dat is idd de keuze die je zelf maakt.
Ik zeg niet dat iedereen rekening met elkaar moet houden , ik probeerde te vertellen dat het normaal is om nu nog niets te voelen.

En ik denk dat je teveel door de regels doorleest want ik zeg al helemaaaal niet dat je dingen voor je moet houden.

 

Ik denk ook dat je het verkeerd heb opgevat, ik ben het er helemaal mee eens dat op een forum iedereen zijn verhaal kwijt moet kunnen.

Maar jij zegt dat je het de eerste zwangerschap pas met 16 weken voelde , maar dat is toch ook best vroeg ?

 

Dankjewel , dat is ook het enige dat ik bedoelde.