Op 3-3-2009 is heel onverwacht onze zoon Jarne geboren. Na 37 weken en 2 dagen gingen we zondagavond naar het ziekenhuis wegens pijn (zie mijn ander topic op dit forum). Na een aantal testen bleek dat ik zwangerschapsvergifting had. Gelukkig nog maar net. Er werd maandagmorgen beslist om in te leiden. Er werd een ballonnetje ingebracht (heel erg pijnlijk!), van 3cm diameter, waaraan elk half uur getrokken werd, zodanig dat er een onsluiting van 3cm werd gecreeërd. Ik werd ingeleid om 10 uur 's morgens en om 16u (!) had ik eindelijk 3cm ontsluiting. Er werd besloten om om 18u de vliezen te breken. Dan heeft het nog een hele tijd geduurd eer we op 4cm zaten. Eenmaal daar kreeg ik een epidurale, daar had ik al heel lang achter gevraagd omdat alles al zo enorm pijnlijk was geweest! Een uurtje later kreeg ik opeens enorme pijn in mijn bil, weeën waren zo enorm pijnlijk, we dachten (vroedkundig en ik) dat er iets was met de epidurale. Maar na onderzoek bleek dat ik al 10cm ontsluiting had, dit was dus enorm snel gegaan! Uiteindelijk nog een uurtje persweeën gehad en huppekee onze kleine was er, laatste stukje ging echt enorm snel en in vergelijking helemaal niet zo veel pijn. Maar al bij al een enorm pijnlijke en bijna traumatiserende ervaring Ik was bijna constant in shock omdat we nog helemaal niet 'klaar' waren voor de bevalling. Ik weet wel dat je niet klaar kan zijn voor zoiets, maar we gingen naar het ziekenhuis met het idee dat we nog wel terug zouden komen.. Niet dus! Maar al bij al, we hebben een superprachtig zoontje! En ik heb absoluut geen leuke zwangerschap gehad dus ben wel blij datie er nu eindelijk is! Woops ene hele uitleg zeg, sorry Nijnka