Hallo dames, M'n dochtertje is 9 maandjes. Al vanaf 8 weken ong. slaapt ze door en later werd dat van 7 tot 7. Maar nu is alles zoek. Ze gaat ontzettend snel, qua tandjes, dingetjes willen en kunnen en zo wil ze nu erg graag lopen. Het probleem is dat we haar het bedje niet meer in krijgen. Ze begint te krijsen en het enige wat ze wil is bij ons liggen. Ik heb daar geen problemen mee maar ben wel bang dat ze straks niet meer terug wil naar haar eigen bedje. Ze deed nog wel haar andere slaapjes in haar eigen bedje maar dat gaat nu ook met moeite. Nu bijv, slaapt ze ook bij mij. Ze is 2 x opgenomen geweest in het ziekenhuis vanwege reflux en huilen en daar zeiden ze dat ze wel erg voorloopt en al zoveel wil dat dat haar frustreert. Wat denken jullie van het slapen? Ze is verder een heel schattig en lief kindje, huilt niet veel, speelt makkelijk alleen enz maar dat slapen is een drama. Wat moet ik doen? Bij mij laten slapen tot ze weer aan haar eigen bed toe is( en wanneer is dat dan)?. Of gewoon in eigen bedje leggen. Laten huilen doe ik niet. Alvast bedankt. Groetjes chila
Er lopen momenteel meerder topics over kindjes van dezelfde leeftijd "waar is mijn vrolijke ventje gebleven "tot wanneer geld dat je een baby niet kunt verwennen en zo zijn er nog een paar Het is gewoon een fase in de ontwikkeling van je kindje. Zo rond de 8/9 maanden gebeurt er heel veel in het lijfje en hoofdje van je kindje. Ook kan verlatingsangst om de hoek komen kijken. Daarom, neem je kindje lekker bij je. Zoek naar de manier waarop jullie het beste deze fase doorlopen. Jij bent haar basis, haar veiligheid. Waarom zou je haar laten huilen idd. Zo leert ze ook dat mama er altijd voor haar is. En je hoeft niet bang te zijn dat ze nu je bed niet meer uit komt hoor. Je zal vanzelf merken wanneer ze weer lekker in haar eigen bedje kan slapen
Sluit me aan bij Zoe: typische periode voor de verlatingsangst, dus lekker bij je nemen. Heb het in de andere topics ook al gezegd, maar je kindje bij je nemen, betekent niet dat je daar nooit meer van af komt. Wordt volgens mij altijd vooral geroepen door mensen die hier nooit mee van doen hebben gehad en die vooral daarmee een hoop paniek zaaien. Onze meiden hebben door medische problemen veel bij ons geslapen of door ons in slaap gewiegd, maar eenmaal in goede doen gingen ze steeds gemakkelijk weer terug in eigen bed hoor Komt wel goed dus
heb het nu ook met mijn dochtertje. Ze krijst het uit als ik maar een stapje richting de deur doet. Het lijkt dus verlatingsangst. Ik neem haar gewoon bij me. Nu ligt ze trouwens weer met twee kleine piepjes heerlijk in haar bedje te slapen. Mijn ervaring is inderdaad ook dat het een periode is. Ik leg haar wel elk slaapje eerst in haar eigen bedje. Maar als ze gelijk krijst laat ik haar niet liggen. Zit ze een beetje te piepen en af en toe kletsen laat ik haar wel liggen. Komt vast weer goed.
Hier is het ook prijs sinds begin september. Nu is ze er ook nog verkouden bij. Maar over het algemeen valt het best nog mee hier als ik het zo lees. Ik wil wel echt dat ze in haar eigen bed slaapt. Dus zet ik er desnoods een stoel naast, houdt haar handje vast of aai over haar bolletje en neurie mee met het slaapliedje. Zo stel ik haar in haar eigen bedje gerust en dat werkt prima. Kost hier maar max 10 minuten over het algemeen. Als het echt niet werkt (maar een enkele keer gebeurd), dan doe ik het hele slaapritueel opnieuw inclusief fles (dan drinkt ze toch maar een paar slokken omdat ze al vol zit). Het werkt goed omdat dat de rust terug brengt als ze te overstuur is.
Slaapritueel herhalen werkte hier totaal de verkeerde kant op. Duidelijk dat wij dan wilden dat ze in haar eigen bed ging slapen toch, en dat bracht enorme paniek. Geen aanrader dus als je kind echt heel paniekerig reageert op slaapkamer of bedje...
Ja, naast het bedje gaan zitten hebben wij ook gedaan hoor maar dat heeft een tijdje gewerkt. Nu niet meer, ik zit er rustig anderhalf uur naast voordat ze slaapt. Dus ik ga voor lekker bij me nemen.