nou ja, duidelijk: je denkt dat ik iets zoek om boos op te worden en graag een ruzzie wil krijgen. tja, wat kan ik hierop nou zeggen?niets.dag!
Wat je hier zegt kan ik volgen. Het is een beetje de algemene visie van mensen om je heen. Viel mij op mijn werk ook op. Ik kreeg ten eerste te horen 'GA JE BORSTVOEDEN?????' 'IK DACHT ALTIJD, DIE BORSTEN ZIJN VAN MIJ' waarop 5 andere vrouwelijke collega's uit volle overtuiging knikte 'ja volgens mij zou ik dat ook zo voelen'. Ik moest mezelf bijna verdedigen dat ik wilde borstvoeden en zo ging dat ook met het samen slapen of het laten huilen. Inmiddels weet ik dat je niet te veel je visie meer moet bespreken want er zijn altijd mensen eens en altijd mensen oneens. Maar dat laten huilen was voor mij op een gegeven moment een gevoelig puntje. Ik had het idee dat ik mijn dochter nooit alleen zou laten huilen, totdat ik het gevoel kreeg dat even niet meer anders te kunnen. Nu heb ik nog maar 1 kind, ik heb me afgevraagd, hoe doen die moeders dat die er 4 hebben rondlopen. Je kan toch moeilijk het ene kind uit je handen laten vallen voor het andere en ga zo maar door. Ik heb zoveel gedacht. En nu moet ik zeggen, als ik onze dochter voor ieder huiltje gelijk oppak, dan help ik haar gewoon helemaal over de rooie. Ze is een prikkelgevoelig meisje. Taboe is misschien een groot woord, het valt me hier in de berichten gewoon vaak op dat het er nogal fel aan toe gaat als het over huilen gaat.
Suenne,ik vind dat je heel duidelijk hebt aangegeven dat je geen zin hebt in ruzie en alleen de visies van andere moeders wil horen. Jammer dat je dan persoonlijk wordt aangevallen,want zo zie ik het ook nl. Iedereen wil het beste voor haar kind lijkt mij.
Ik heb het hele topic gelezen en wil toch ook even mijn mening geven. Mijn zoontje huilt zichzelf ook in slaap. Ik laat hem dan 10 tot 15 min huilen en meestal slaapt hij dan. Natuurlijk laat ik hem niet over zijn toeren huilen, dan ga ik wel eerder kijken. Verder huilt hij alleen als hij heel erg honger heeft of in zijn slaap als hij (denk ik) aan het dromen is. Waneer hij in zijn slaap huilt laat ik hem want ik zie het nut niet van hem wakker maken en troosten terwijl het na een paar huiltjes vanzelf over is. Wat mijn zoontje wel veel doet is brabbelen, jengelen en aanzetjes tot huilen. Hier reageer ik meestal niet direct op. Pas als het overgaat in huilen, maar dat gebeurt zelden. Ik denk dat iedereen zijn eigen kind het beste kent en dus zelf het beste weet hoe hij moet reageren op zijn kind. Ik denk niet dat er een goed of fout is in wel of niet laten huilen. Het is net waar je jezelf prettig bij voelt en wat voor jullie werkt.
De laatste tijd doet mijn meisje bijna niet anders dan huilen, het breekt mijn hart echt en ik probeer dr zo veel mogelijk te troosten, maar soms lukt dit gewoon echt niet kijk van een beetje huilen gaan ze niet dood,maar mijn gevoel zegt toch altijd wel: troosten!
ZO, daarmee trap je gelukkig ook niet een mede-moeder de grond in die ook alleen maar het beste voor haar kindje wil. Dat dat toevallig anders is dan dat je het zelf zou doen, geeft je nog niet dit recht
Hallo allemaal! Ik vlieg niet meteen op als Job huilt. Het ligt er vooral aan hoe hij huilt. Af en toe jengelt hij voordat hij gaat slapen. Dan laat ik hem even en dan valt hij vanzelf in slaap. Wanneer hij echt begint te huilen op bed, 9 van de 10 keer ligt hij dan op zijn buik. En dan draai ik hem terug op zijn rug en meneer slaapt meteen. Als hij écht verdriet heeft (bijv. als hij omvalt) dan rollen de traantjes over zijn wangen en dan troost ik hem net zo lang tot hij weer lacht. Het klinkt misschien gek, maar als ik hem troost dan voel ik me nodig. En dat voelt goed. Tuurlijk, dat Job verdriet heeft vind ik níet leuk. Herkennen jullie dit? Liefs
Meid geloof me hier was het wel meer dan 1 dag die ik oversloeg, dan sliep madam eindelijk en geen haar op mijn hoofd die dan dacht aan douchen. De douche grenst namelijk aan haar slaapkamer en dan was ze meteen wakker. Ik heb dagen/avonden gehad dat ik me in het donker snel met een washandje waste want als ik de lamp aandeed (en daarmee het afzuigsysteem wat wij in de douche hebben omda twe geen raampje hebben) dan werd mw alweer wakker om te huilen. En nu kan ik haar in bed leggen (ze slaapt inmiddels al in een groot bed) en gewoon onder de douche stappen en heeft ze nergens last van. Dus geloof me het gaat goed komen (de vraag is alleen wanneer )
Ik ben ook echt een mama die mijn kindjes niet zomaar laat huilen! Kan ik echt niet tegen, ze huilen niet voor niks!!!! Mijn oudste is altijd heel makkelijk geweest en huilde bijna nooit, dus ook nooit hoeven laten huilen. Mijn jongste (9 mnd) heeft heeeel erg veel gehuild, de eerste 3 / 4 mnd gehuild, had ook een rede, gebroken sluitelbeen tijdens bevalling, verborgen relfux en kma. Ik hheb geprobeer zoveel mogelijk te troosten en alles gedaan om hem goed te laten voelen, maar ook toen heb ik hem wel eens even moeten laten huilen omdat ik bijv even met mijn andere zoontje bezig was... Er zit weinig leeftijdsverschil tussen mijn kindjes (15 mnd) dus soms was ik echt even bezig en kon ik het niet voorkomen!
Douchen Ik heb zelfs wel eens gedoucht kindje in dr wippertje mee of in de zitzak Maar meestal samen en dan deed ik handdoeken in de wippertje als zij klaar was spoelde ik me af en deed snel ff wat aan Dan deed ik haar . Gelukkig zijn de huilmomenten alleen met slapen ze wil gewoon echt niet alleen slapen
je hebt huilen en huilen. met m'n eerste pasgeborene kon ik dat onderscheid nog niet goed maken, en ik schoot meteen in actie als hij een kikje gaf. nu weet ik dat het voor mij anders zit. jengelen is niet erg, geeft volgens mij geen gigantisch stressniveau voor de baby, maar is juist een manier om spanning te ontladen. en mijn dochter heb ik ook wel eens écht laten huilen, omdat zij dit deed net op het moment dat ik mijn zoon naar bed bracht. papa kon haar niet troosten, ze stopte pas als ik terug was of als ze in slaap viel. ik heb ervoor gekozen óók aandacht aan mijn zoon te geven ook al huilde hij op dat moment niet. ik hoop dan maar dat dit niet echt erg voor haar is geweest; maar het alternatief (zoon de boodschap geven dat hij minder belangrijk was dan zusje) vond ik nog erger.
Nog iets, wat doen jullie als je je kindje aan iemand anders geeft (oma, tante, goede bekende) en het begint dan (ook) uit eenkennigheid en omdat ze moe is flink aan te slaan? Pak je je kindje meteen terug, laat je het even gaan, laat je het helemaal los en als je ze gelijk terug pakt, zou dat uitmaken of een kind verlegen wordt of niet?
Nee gewoon de badkamer in op de grond hahahaa nee zo erg was ik nog net niet Maar deed de wippertje in de badkamer op de grond kon ze naar mij kijken. Enne eenkennig is mijn meisje eigenlijk nooit echt geweest Heel af en toe wil ze niet bij anderen en dan begint ze te huilen ik neem haar dan alleen over als ide ander haar echt niet getroost krijgt.
Nu mijn 2e geboren is, is dit dus ook een afweging die ik vaak moet maken. Als ik met Ayla bezig ben en Tobin gaat huilen, wat doe ik dan? Laat ik Ayla wachten (die dat dan ook nog niet snapt, want is pas 15 maanden), of laat ik Tobin even wachten. Over het algemeen kies ik er dan toch voor om Tobin te laten wachten. Ik ben nou eenmaal even met Ayla bezig en zij verdient ook aandacht. Andersom is het net zo. Als ik Tobin aan het voeden ben en Ayla gaat huilen heeft zij gewoon even pech, maar maak ik eerst af waar ik mee bezig ben. Als je 2 kinderen hebt is het volgens mij gewoon onvermijdelijk dat je er wel eens eentje moet laten huilen.
Helemaal mee eens! je hebt soms geen keuze! En tsja, ik denk ook dat het niet heel erg is als je kind eens eventjes kort huilt. Krijsen en echt overstuur zijn is idd een ander verhaal, dan ga ik er altijd gelijk heen!
Ik zou mijn kind dan wel terug pakken zodat zij zich wel veilig voelt. Ik zou haar niet laten zitten terwijl ze duidelijk aangeeft het niet naar haar zin te hebben, ongeacht de oorzaak. Maar ik probeer dan wel om samen met haar contact te maken met die persoon, zodat ze wel het contact heeft met andere mensen maar dan wel vanuit mij als velige basis.
Ok, iedereen gaat er anders mee om, maar de meeste volgen vooral hun moedergevoel als het om het wel of niet laten huilen gaat. Voor degene die echt altijd hun kind troosten, het in slaap sussen en erbij blijven enz enz. Ik vind het echt heel knap, ik denk dat je dan een engelengeduld hebt. Blijft voor mij nou wel de vraag over. Hoe schadelijk het is en of het wel echt zo schadelijk is om je kindje te laten huilen. Tijdje terug was op ned 2 een uitzending over het babybrein. Daar gaven ze aan dat een kind dat alleen in het donker achter gelaten wordt wat meer huilt dan gewoon jengelen, teveel stress door maakte wat schadelijk zou zijn voor de ontwikkeling van de hersenen. Op mij kwam dat over dat gewoon jengelen/huilerig niet schadelijk is en dat het dat dus pas werdt op het moment dat het overstuur was, het een donkere ruimte is, waar het alleen gelaten wordt. Iemand daar een mening over? Ps eigenlijk verwoord ik het nu veel te beknopt, ik ga nog naar een artikel zoeken hierover.
Ik weet niet of laten huilen schadelijk is tegenwoordig is er niks wat niet schadelijk is . Steeds komen er onderzoeken die weer iets uitwijzen Ik weet wel dat het schadelijk voor mij is om me kindje te laten huilen ik schiet zelf in de stress . Laten huilen met een 2de kindje is een onmacht situatie net als wc bezoek douchen enz enz Dus je kiest er niet voor om het eene kindje te laten huilen. Soms kan het dus echt niet anders. Hier ook als we in de auto zitten ja soms begint Zoey ineens te huilen en om nou gelijk de rem in te trappen op de vlugstrook gaan staan vind ik erg ver gaan Op vakantie ging ik naast haar zitten maar kleine afstanden zit ik gewoon voor en tja dan huilt ze soms ook ff. Maar haar expres laten huilen om bijv te laten slapen werkt niet en ik ga dr geen 3 uur laten huilen. Ik blijf het proberen en soms slaapt ze na 10 min en soms niet slaapt ze na 15 min neit dan ga ik naar dr toe En ja dan liggen we samen in ons bed tot ze slaapt. Dan maar geen spik en span huisje