Mijn "vriend" en ik zijn al 4 jr bij elkaar met de nodige tussenposes soms van wel 4 mnd. We kunnen niet met elkaar en zonder elkaar. Toch ben ik zwanger geworden en zijn we erg blij met het kindje. Ik woonde in het begin van mijn zwangerschap nog alleen in een zelfst. studentenwoning en hij woonde ook alleen in een flat. Ik wilde vroeger nog niet samenwonen omdat ik eerst een keer opmezelf wilde wonen. Nu ook vanwege mijn zwangerschap en na een jaar op mezelf gewoond te hebben werd het toch wel tijd om bij hem in te trekken. Ik dacht we zijn al zo lang bij elkaar, zo kunnen we samen voor ons kindje zorgen. Nu ben ik 26 weken zwanger en woon sinds de kerst bij hem en heb net de zoveelste erge ruzie met hem gehad, waarin hij zegt dat hij me haat en ik zijn leven verpest. Ik ben het namelijk niet eens met zijn levenswijze en vind dat hij zich wel wat meer moet richten op een gezinnetje krijgen. Als hij zoiets zegt draai ik door en word ik hysterisch, want ik moet toch zeker meer laten in mijn leven, en dat wil ik ook, maar ik wil niet constant geconfronteerd worden met hem als vader die gewoon nog verder leeft alsof er geen kind op komst is. Nou is dit zoals ik al zei de zoveelste ruzie en ik ben bang dat hij het uiteindelijk opgeeft. Ikzelf zou dat niet doen omdat ik graag mijn kind een vader en moeder die van elkaar houden wil geven, en ik hoop gewoon altijd nog op verbetering. Het probleem is dus dat ik bij hem woon, ik ben ingeschreven bij entree voor woningen, maar pas een jaartje en ik wil in géén geval terug naar mijn vader (mijn moeder is gestorven en hij heeft een nieuwe vriendin die 2 kleine kinderen al heeft). Weet iemand hoe ik aan een woning kan komen en waar ik het beste kan zoeken? Financieën is ook een probleem, ik ben net exstudent en had alleen nog bijbaantjes die lichamelijk erg zwaar voor mij waren en waarmee ik dus gestopt ben. Ik hoop dat iemand mij kan helpen,want ik ben radeloos. Liefs Silke
lieve silke, wat een nare toestand zeg het lijkt er inderdaad op dat jij en je vriend niet goed zonder maar ook niet goed met elkaar kunnen leven (op dit moment) echter, er is nu wel iets belangrijkers dan dat aan de hand: er komt een kindje aan. de uitdaging zou kunnen zijn, er samen voor te gaan ook VOOR jullie kindje. aan de andere kant, als het zo moeilijk tussen jullie gaat heeft het kind er ook niets aan, in een onstabiele ruzieachtige sfeer op te groeien. ik zou je aanraden om eens met je huisarts te praten, die kent de instanties en de wegen beter voor (alleenstaande) jonge moeders. er zijn hulporganisaties.. dat is zeker. je zou ook voorrang op een huisje kunnen krijgen als je zwanger bent. een baan zal je moeten zoeken; een die lichamelijk niet zwaar is. ik weet niet wat je hebt gestudeerd? ook bij het riagg enz moeten ze je kunnen helpen! bel maandag je huisarts voor een afspraak! misschien kan je familie je ook helpen? heeel veel sterkte gewenst. klingel
Hallo Sylke, wat een vervelende situatie voor je dit. Mijn vriend en ik hebben ook weleens ruzie waar in we dingen zeggen die je eigenlijk niet moet zeggen. Het zijn vaak korte heftige ruzies waarin irritaties hoog oplopen maar ook weer snel uit de wereld zijn. Ik denk dat dit er een beetje bij hoort maar zoveel opwinding tijdens een zwangerschap is denk ik ook weer niet zo goed. Zou je je vriend relatie therapie voor kunnen stellen? Hoe zou hij daar tegenover staan? Het is niet raar hoor, ook niet als je zo jong bent! Mijn vriend en ik hebben 2 jaar geleden ook even een vette dip gehad. We zijn hier met behulp van veel praten met ouders en vrienden en even uit elkaar te zijn geweest goed uit gekomen en we hebben elkaar in die periode beter leren kennen. Ik hoopvoor jou dat alles goed komt en dat je toch een fijne zwangerschap mag hebben. Succes, liefs
bedankt voor jullie lieve reacties! Mijn vriend is die avond laat thuis gekomen, hij had met een vriend gepraat. en hij bood zijn excuses aan voor wat hij zei, en zei ook dat hij ze natuurlijk niet meende, maar dat hij de druk soms erg veel op hem voelt. alletwee kunnen we soms niet doen wat we willen,omdat we rekening met elkaar moeten houden,meer als eerst. Hij wilde niet dat dit nog een keer zou gebeuren. het is ook moeilijk allemaal, we zijn namelijk alle2 heel fel, heel temperamentvol, dus dat botst soms erg, maar we willen er alle2 heel graag samen uit komen. Zaterdag moest ik dit gewoon posten want het zat mij zo hoog, en het helpt vaak om het van je af te schrijven! Bedankt! Liefs Silke
Toch zou relatietherapie misschien geen slecht plan zijn hoor. Ook omdat jullie allebei zo explosief zijn. Lijkt me straks met een baby in de buurt geen ideale situatie. Misschien kunnen jullie leren iets anders met elkaar te communiceren. Succes met alles!
Hoi, je zegt dat je vriend nog verder leeft alsof er geen kind op komst is... Maar wat verwacht je dan van hem? Bij mij is het zo dat ook ik momenteel geen baan meer heb maar mijn vriend meer dan voltijds werkt. Daarbij ben ik diegene die met alles voor de baby bezig is, ik zorg voor de babyspullen en maak de kamer in orde, hij bekijkt alles vanop een afstand maar dat kan ook niet anders omwille van z'n werk en dat neem ik hem dan ook niet kwalijk. Weet je, mannen zijn daarbij in het algemeen minder bezig met praktische zaken dan vrouwen hoor Misschien moet je hem nu gewoon die vrijheid gunnen, je zal daarbij wel zien dat ie zal bijdraaien eens de baby er is.