Hallo allemaal, Ik moet ff mijn ei kwijt.... Zelf krijgen we binnenkort de doorverwijzing voor ICSI (we zijn te slecht voor iui en ivf) maar waarom moet dat zoooolang duren , om die doorverwijzing te krijgen zijn we al langer dan een halfjaar bezig, want de gyn, wil een goeie verwijsbrief kunnen schrijven.... (dus er komt maar geen eind aan de onderzoeken) Nou kan ik daar op zich redlijk mee leven. Maar bij ons in de vriendengroep word de een na de ander zo zwanger, zelfs ongepland.... Nou kreeg ik gisteren een mailtje dat er weer eentje zwanger is (de 6e in 4 maanden) ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik kan niet meer blij zijn, en zit al de hele nacht en ochtend te janken. Ben helemaal beroerd van verdriet en voel me helemaal gebroken...... Sorry moest dit even kwijt want ik word helemaal gek.....
Heel herkenbaar en begrijpelijk hoor! En hier is het forum voor, om troost te zoeken. Blijf positief hoor, ooit komt het goed!Veel sterkte
ik snap je zo goed! en dan ben ik nog niet eens zover dat ik moet wachten op een goede brief van de dokter..... het waarom maalt maar door je hoofd je voelt je zooo minderwaardig tenminste dat heb ik soms heel erg... maar kop op probeer je moed weer op te pakken meiss.. veel liefs wiesje
Hoi Elfje, Ik weet hoe jij je voelt! Bij mij duurde het 2 jaar lang voordat ik een verwijsbrief kreeg van de huisarts om naar de gyn te gaan. En bij de gyn duurde het bijna een jaar lang voordat ik met iui mocht. In maart zou ik eigenlijk mijn eerste iui krijgen, maar op de cyclusdag waarop ik iui zou moeten hebben, was er geen plek voor mij. De behandeling werd dan afgeblazen en ik kreeg mee dat wij het maar zelf moeten proberen, omdat we heel vruchtbaar zijn. Ik was helemaal down. en ik ging in april niet naar de gyn. Ik heb mijn eerste iui gehad in mei, maar helaas, ik heb eergisteren mijn menstr. gekregen. We gaan nu voor de 2de iui. In mijn omgeving, vriendenkring, familie, wordt ook de ene na de ander zwanger. En ik kom zoveel kinderen en zwangere vrouwen op straat tegen. Het ergste vind ik wanneer mensen in mijn omgeving steeds maar vragen wanneer wij kinderen nemen. En sommigen zeggen dat wij maar kinderen moeten nemen. Brutaal, he?! Het is Een vriendin van mij heeft ook icsi behandeling gehad. Bij de derde keer is ze zwanger geworden van een tweeling. Ze is nu 4 maanden zwanger. Dus wie weet lukt het bij jullie ook, en misschien al bij de eerste keer!
Dikke knuffel meid! Het zit je echt niet mee zeg! Mijn situatie lijkt totaal niet op de jouwe maar kan me voorstellen dat het zo oneerlijk voelt! Ik hoop dat jullie geduld ook beloond gaat worden!
owww en dan de omgeving die zegt dat je er te veel mee bezig bent grrrrrrrr dat is toch logisch je wacht toch elke maand of je nou wel of niet ongesteld word dan is het toch logisch dat je er mee bezig bent! allemaal heel veel sterkte en kop op blijf hopen op een wondertje liefs wiesje
heel herkenbaar meid wil je dan ook een hele dikke digiknuffel geven! hou moed meid, ooit komt jullie tijd! liefsss caruli
jeetje dat is echt klote zeg het zit je echt niet mee ja waarom de gyn er zo lang over doet snap ik ook niet vind het wel erg lang hoor . snap best dat ze die goed wilt schrijven maar neem aan dat je nu wel genoeg bewijs heb dat de iui en ifv niet gaat lukken. en dat iedereen zwanger word in je omgeving wat moet dat frustrerend zijn.begrijp wat je bedoel ik was dan anderhalf jaar bezig toen ze er achter kwamen wrom het niet lukte (te hoge insuline) en ook iedereen werd zwanger behalve ik. toen werd ik zwanger ging het mis 2de zwangerschap werd BBZ en nu gaat het goed. ik hoop dat die brief snel klaar is en dat je kan starten met de nieuwe behandeling en dat je maar snel zwanger zult raken het is je gegunt net als iedereen. veel sterkte knuffffffffff
ik voel met je mee zit ongeveer in hetzelfde schuitje We hebben vorige week te horen gekregen dat we voor i.v.f. mogen gaan van de gyn maar hebben (het geluk) de mogelijkheid om gelijk door te gaan er is hier geen wachtlijst en het lijkt hier ook net een epidimi op dit moment zijn er 5 zwanger en hebben er 3 een baby in de laatste 3 maanden voel me emotioneel een wrak. maar blijf positief denken en [-o< liefs en een dikke knuf Myra
((knuff)) Vele hier zullen helaas begrijpen hoe je je voelt.Lucht je hart hier lekker en ooit komt er hopelijk ook voor jou een wondertje tot leven.
Ook vanaf hier een hele dikke knuffel. Ik zit in een ander traject, maar ook ik word al maanden gek van al die mensen die maar spontaan zwanger worden (en dan klagen hoe zwaar ze het hebben - wat ook vast zo is hoor, maar klaag lekker tegen elkaar, niet tegen ons..) Het blijft lastig en oneerlijk. Hopelijk vind je een beetje troost in dit forum. xxx
Kop op meid. Er zijn hier heel veel meiden die in hetzelfde schuitje zitten en wij leven met je mee hoor. Ook wij staan op de wachtlijst voor ICSI, duurt zo'n drie maanden. De hele zomer wachten en hopen dat we in september een keer aan de beurt zijn.... En al die zwangeren, sja, je hebt van die momenten dat je er even niet mee om kunt gaan. Bij mij wisselt dat enorm. Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat als ik in de put zit, ik dus ook even geen zwangeren om me heen wil hebben. Dus als ik daarvoor kan kiezen, dan ga ik in die downperiode dus niet naar verjaardagen waar zwangeren zijn of pasgeborenen. Dan kies ik lekker voor mezelf. Je hoeft jezelf ook niet te pijnigen toch? En gaat het weer iets beter, probeer dan ook blij te zijn voor een zwangere collega, vriendin of familielid. Sterkte!
Ik kan me het heel goed voorstellen! Ik zit in een andere situatie (vriend wil nog niet) maar als ik zie dat andere mensen kinderen krijgen begin ik spontaan te janken. Het enigste wat een beetje helpt is denken 'ja maar van haar -degene die zwanger is- man wil ik geen kinderen krijgen' Klinkt een beetje gemeen maar helpt wel.
Hallo lieve meiden, Bedankt voor jullie begrijpende en lieve reacties ! Dat had ik net even nodig. Zit vandaag ziek thuis, alles doet pijn (heb zelfs enorme druk op mijn borst) en ik kan geen hap door mijn keel krijgen. Het is mijn schoonzus die (per ongeluk) zwanger is, en ik kan dat gewoon (nog) geen plaats geven. Ik heb gewoon het gevoel alsof dat mijn\ons kindje is die ze heeft. Dus naast verdriet ben ik ook nog eens erg boos op haar, en ik kan eigenlijk niet plaatsen waarom Ik zie er dan ook ontzettend tegenop om haar of mijn schoonouders te zien, ik wil me sterk houden maar kan het gewoon niet. Ik kan ook niet bij mijn vriendinnen terecht, omdat die het nog niet weten, ik kan gewoon nergens naar toe. (natuurlijk wel naar mijn man, maar vrouwen onder elkaar is net even anders) Als jullie suggeties hebben hoe ik dit snel een plaatsje kan geven dan hoor ik het graag ! Sorry voor alweer een erg lang verhaal, maar het lucht wel een beetje op !
Wat mij ontzettend helpt, is het toch vertellen aan mijn beste vriendin..Zij zit dan wel niet in hetzelfde schuitje, maar zodra ik even down ben, staat ze wel voor me klaar om me een peptalk te geven..
ik begrijp je gevoel ook heel goed. en net als anderen hier, als ik in een slechte bui ben kan ik ook geen zwangeren/baby's om me heen hebben. dat klinkt misschien heel egoistisch, maar ik voel me er dan alleen maar rotter onder, dus tja, dan ben ik vast ook niet gezellig ook je boze gevoel snap ik wel. als ik heel eerlijk mag zijn (want ik heb dat dus ook.. ) denk ik dat je niet boos bent maar gewoon jaloers. en dat is helemaal niet raar, want geen kinderen kunnen krijgen (spontaan) doet ook gewoon pijn en het is helemaal niet gemakkelijk om te zien dat het bij een ander zo lukt. vertel het tegen 1 of 2 vriendinnen. echt, het helpt. een forum is ook heerlijk (vooral omdat iedereen je hier gewoon begrijpt en je geen termen hoeft uit te leggen) maar af en toe gewoon praten over je boosheid/irritatie/verdriet kan ook helpen om de situatie een plekje te geven. Of schrijf alles op in een dagboek. dat doe ik zelf ook, en ik vind dat echt fijn. liefs rachel
thanxx meiden, Ik wil het idd graag aan vriedinnen vertellen, maar mijn vriendinnen zijn ook haar vriendinnen ! Dat is het hele moeilijke in dit verhaal. Maar ik ben echt blij dat jullie er zijn ! Soms schaam je je voor je gevoel, maar als ik dan lees dat andere meiden dit ook hebben, scheelt dat toch alweer een hele hoop ! @rachel, dat dagboek is eigenlijk best wel een goed idee, doe je dat op de computer of op de "ouderwetse" manier ?! Dus voor iedereen een hele dikke knuffel, en ik hoop dat we allemaal heel snel zwanger zijn... (het stomme is, dat als er meiden lang over hebben gedaan om zwanger te raken dat ik het ze veel meer gun dan een ander)
Elfje, ik heb gewoon een ouderwets dagboek. eigenlijk begon ik ermee de dag dat ik stoptte met de pil (2 jaar geleden) en ik dacht dat ik zo zwanger zou zijn. uiteindelijk gaat het nu alleen maar over de MMM, maar ik plak er ook vanalles bij: kleine krabbels die gyn heeft neergeschreven, echo's (cysten die ik had, en de 1e icsi -voortijdig afgebroken-poging), ook zwangerschapstesten (zonder omhulsel). het is ook een manier om alles te onthouden, en om iets terug te vinden als ik iets vergeten ben. ook staan er overdenkingen in, zoals leuke namen die ik heb bedacht, ook over dit forum heb ik wat geschreven, vanalles dus oke, ik snap dat het niet zo handig is om het tegen die vriendinnen te zeggen dan, tenzij je 100% de zekerheid hebt dat ze je gevoel voor henzelf houden. misschien helpt het je om er met een maatschappelijk werkster (oid) over te praten? ik heb er ook wel eens aan gedacht hoor. gewoon lekker spuien!
het gaat inmiddels al wat beter ! de meeste woede is weg, heb alleen af en toe dips, meestal 's morgens huilen en 's avonds ook. Bedankt voor jullie geweldige steun allemaal ! maandag naar de gyn, en dan gaan we de eerste stappen zetten voor ons wondertje liefs elfje