Die van mij beweerde nog dat hij pieter-van-de-hogebandjes had...ik zei nog voor de grap dat ik dan hoopte zonder hernia.... Nu het wonder boven wonder spontaan is gelukt bij ons is de ego natuurlijk énorm groot Nou ja, en wel een beetje terecht denk ik dan maar.
Ik was al meer als een week niet ongesteld, terwijl ik altijd heel regelmatig ben. We hadden pas net 1 maand besloten ervoor te gaan. Deze maand helemaal niet veel geklust en ook niet echt heel erg mee bezig. Uiteindelijk voor de zekerheid maar 1 zo'n test gehaald. Vriend zag gelijk een duidelijke streep, maar ik heb echt nog 10 min verbijsterd naar dat ding staan staren. (echt waar?, nee dat kan niet,, ja het is echt!) toen nog aantal dagen verbijsterd rondgelopen omdat ik het nog steeds niet kon geloven (oh mijn god ik word mama!) langzaam aan het idee gaan wennen en nu voel me echt helemaal mama in spe.
Wij deden samen de test. Ik netjes in een potje geplast, manlief staafje erin, dopje erop..... na 2 seconden (ipv 2 minuten) was het kruis al zo duidelijk! Ik begon meteen te juichen en te springen. M'n man zei: wacht nou maar ff die 2 minuten af. Ondertussen zat ie ook al te lachen. Tja en dat kruis bleef hoor! Ongelooflijk, na 3 rondes al zwanger Liefs Jip
Ik dacht dat ik helemaal geen cyclus had (broedmachine stuk als bijwerking van medicijnen). Maar om een of andere vage reden besloot ik toch te testen (had nog stripjes liggen van twee jaar geleden toen we serieus probeerden zwanger te worden) Heb het stripje duizend keer bekeken er er stond toch echt een licht tweede lijntje (mjaar ongeloof, test klopt vast niet, was over de houdbaarheidsdatum) Naar de kruidvat voor nieuwe testen, moest ik eerst ook nog in discussie met de verkoopster. Die vond het namelijk onzin dat ik drie verschillende testen meenam. Thuis de kruidvat test gedaan en zonder twijvel een plusje. Geloofde het nog steeds niet en kon echt niet meer tot de volgende ochtend wachten met de digitale clear blue en ook die zei `zwanger`. Dat gaf meer rust dat ene woordje zwanger, hoefde ik niet meer zelf te beslissen. Toen moest mijn man het nog weten, durfde hem niet te bellen. hij had namelijk geen idee. Ben voor de tweede keer die dag gaan winkelen en het boek van Kluun gehaald `Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt`. Tranen met tuiten toen hij het uitpakte. De volgende ochtend hebben we samen nog een digitale clear blue gedaan, een heel emotioneel moment en met vier positieve testen moesten we het eindelijk wel geloven; *er groeit een baby in mijn buik!`
Leuke verhalen om te lezen! Wij waren net getrouwd. Ik had nogal een wisselend cyclus en ik kon rustig 2 weken later ongesteld worden. Dat gebeurde mij wel vaker. De eerste maand was ik dus 11 dagen overtijd. Ik wist dat ik niet zwanger was, omdat het dus vaker gebeurde, maar heb zo lopen balen... Netjes 2 weken erna mijn ovulatie gevoeld(kon die krampen 2 weken voor ongesteldheid nooit plaatsen, todat ik op dit forum terechtkwam). Toen zei ik nog tegen mijn man: Ik word of deze maand zwanger of ik wordt over 2 weken zeker ongesteld. 2 dagen erna stond ik op en voelde ik hele heftige krampen. Ik lag bijna dubbel. Ook gelijk allerlei rare kwaaltjes. En toen had ik dus zoiets van, hmm zou het? Maar ik durfde niets te zeggen tegen manlief. Manlief merkte overigens dat ik mij anders gedroeg. Hij vertelde mij dat we op vakantie gingen (verassing) en ik begon me een potje te janken. Ik kon toch niet zomaar iedereen in de steek laten en vakantie gaan vieren boehoe... Het was een donderdag, 8 dagen voor NOD, en manlief had nachtdienst. Opeens kreeg ik echt flinke last van alles en nog wat. Manlief opgebeld, gaat niet goed hier hoor! De volgende dag gingen we wat spulletjes halen voor de vakantie. Ik liep in stad en kreeg weer zo een trekkend gevoel in mijn buik en liezen. Ik zei het tegen manlief. Die had zoiets van, wij gaan nu een test halen. Als je niet zwanger bent, dan weet ik het niet meer. Maar ik zou pas over 7 dagen ongesteld moeten worden. Het was pas 7 dagen na mijn ovulatie. Dus ik probeerde hem nog, samen met de apotheker ervan te overtuigen dat het echt nog te vroeg was. Dat kon hem niets schelen, zijn vrouw was zwanger. Eenmaal thuis, gelijk naar de wc gestuurd door manlief hahha. Ik had echt zoiets van, dit is veel te vroeg, die wordt never niet positief... Nou....Hij werd direct positief! En het was geen knallend kruisje, maar wel een duidelijke (geen twijfellijntje). Dus ik stond nog even te kijken op de gang, zou het echt? Dus ik doe de deur open en manlief...Nee zeker? Ja hoor, ik ben zwanger, volgens mij ben ik zwanger.. Manlief kijken: Uhm..Ik zie niks, doe er nog maar 1 (en ik dacht echt van, njah zeg ben toch zwanger?) Daarna ben ik gaan staan springen en gillen en mijn man was er eigenlijk helemaal stil van...
na 5 jaar proberen om een broertje of zusje te "maken " was het in nov. toch echt zover. er kwam een vriendin op de koffie en die zei toen ze wegging en ik weer eens voor de zoveelste keer moest plassen 'jeetje ben je zwanger ofzo?' nou zei m'n man dat weten we nog niet. vlug dochter uit school gehaald en gelijk maar door naar de apotheek. met bevende handen de test uitgepakt en vlug plassen.ik stond weer op klappen. van de zenuwen niet alleen over de test geplast maar gelijk heel de pot onder geplast. bibberend de test aan m'n man gegeven en gevraagd om een emmer sop. kon ik eerst soppen en daarna zou die test wel uitslag geven ,dacht ik zo. hoefde ik ook niet te wachten tot die zenuwslopende minuten om waren. praktijk was dat we toch mooi die test stonden af te wachten.de wc kwam een paar minuten later wel. en toen was het huilen,heel hard huilen! help positieve test is zwanger toch? ja maar dan ben ik zwanger riep ik! duidelijker kon niet! de streepjes konden niet rozer! m'n man en dochter waren zooo blij en ik stond maar te huilen. was ik nou blij of niet.ik wist het niet. had het na zo lang nooit meer verwacht. daar stonden we dan met z'n drietjes,kompleet van de kaart. en in aug.mogen we zeggen dat we met z'n vieren kompleet zijn.heerlijk!
Hahaha ja hier ook, 'denk je nou echt dat ze zo verschillend zijn?' vroeg de verkoopster heel bijdehand...uhm....ja voor mij wel ?
Mijn vriend was al vroeg op zijn werk die dag en ik voelde me vreemd.. was twee dagen voor ik ongesteld moest worden in onze eerste serieuze klusmaand.. was eigenlijk leuker geweest als ik had gewacht tot ie thuis was, maar heb hem gebeld.. heb beloofd dat bij de volgende niet meer te doen.. Ik kon het niet geloven, zo snel! heb de halve dag gejankt van geluk.. en gestraald! hebben 's avonds samen lekker gejankt toen hij thuis kwam.. en nu.. nu is ze er bijna!!
He, leuk om al die verschillende verhalen te lezen! Bij ons ging het een beetje bizar. We waren al vier jaar bezig en hadden al een keer een miskraam gehad, en had al onnoemlijk veel testen gedaan. Elke keer dacht ik, zou het...??? Maar nee, elke keer weer teleurstelling. November vorig jaar had ik zoiets, bekijk het allemaal maar, ik doe het niet meer! Ik was er zo zat van, elke maand weer die teleurstelling! Ons jubileum kwam eraan, dus ik dacht, weet je wat, ik ga mijn lief ten huwelijk vragen! Dat heb ik dus gedaan, en ik was al een maandje hevig aan het snuffelen naar de perfecte jurk. Zag het helemaal voor me! Tot eind december! Twee dagen voor oud en nieuw had ik zoiets, getsie, ik moet ongesteld worden! Wanneer ook alweer? Hmm, twee dagen geleden! Gatsie, lekker met oud en nieuw! Maar ergens in mijn hoofd dacht ik, stel dat.... Ga ik lekker feesten en wijntje drinken, terwijl... Zat me niet helemaal lekker, dus toch maar even testje gedaan, in de heilige veronderstelling dat het toch niet zo zou zijn. Dat was echt de eerste keer dat ik zo stellig was. Wilde gewoon niet gaan twijfelen. Staat er ineens een heeeel zwak streepje op dat kreng! Ja, wat moest ik daar nou mee? Lief was aan het werk, dus ik naar de winkel, nog eentje halen. Helemaal niks! Zie je wel! Had er nog eentje over, en dacht, morgenochtend doe ik er nog eentje, en dan word ik twee tellen daarna gewoon ongesteld! Staat er weer een heel zwak streepje! Verdorie! Wat moest ik hier nou mee? Lief was weer aan het werk, dus ik vriendinnetje opgebeld, haar mening gevraagd, zij vond het toch echt een streepje... Oke, dan maar naar de huisarts... Testje gedaan....vijf minuten wachten... nou, ik mag je feliciteren! Je bent zwanger! Mijn eerste reactie was.... Ja, maar mijn jurk dan? Ik was volledig in shock! Bewijst maar weer eens, niet teveel mee bezig zijn... dan gebeurt het! Ben vandaag 29 weken zwanger! Oh en trouwen? Dat doe ik gewoon over een jaartje of 5! En dan heb ik het allerliefste bruidsjonkertje ter wereld! Het wordt namelijk een jongen! Hehe
dit is echt een heel anders situatie dan de rest die ik allemaal lees.. maar misschien wel interessant om eens de situatie te lezen van iemand waar het 'echt' ongepland was... toen ik de test deed.. had ik net een paar weken iets met mijn vriend... ik had tegen een goede vriend van mij gezegd dat ik dacht dat ik misschien zwanger was.. dus ik had een test gekocht, en was naar huis gegaan,. en had op de wc de test gedaan... heel langzaam,. maar wel duidelijk zag ik 2 streepjes staan.. ik was dus Zwanger !!! ik wist echt niet wat ik moest denken.. ik raakte echt helemaal in paniek.. ong 10 minuten na de uitslag ben ik naar de keuken gegaan.. mijn moeder was daar ook.. en ik deed heel normaal alsof er niets aan de hand was.. omdat ik ook echt geen idee had hoe ik het aan mijn moeder moest vertellen... ik liet wel aan die goede vriend weten dat de test positief was.. hij begon te lachen... en door hem moest ik ook lachen... mijn moeder merkte toen dat ik heel 'raar' en 'nep' aant lachen was.. en vroeg toen.. 'is er iets??' en toen begon ik echt hard te huilen.. het eerste wat ze vroeg was... is het uit met ... ?? en toen haar 2e vraag was.. ben je zwanger?? toen begon ik nog harder te huilen.. en begon ze me helemaal te troosten.. meteen daarop begon ze alle positieve dingen van de situatie op te noemen,.. en dat het helemaal niet erg was.. en dat ik maar goed moest nadenken over wat ik wilde doen... en dat ze mij zoiezo zou steunen welke beslissing ik ook ging maken.. ik heb toen echt zeker 20 minuten achter elkaar gehuild... omdat dit echt niet gepland was.. en ik zo erg geschrokken was.. ik wist niet wat mijn vriend ervan zou zeggen.. de plannen die ik had.. studeren, verhuizen etc die gingen plotseling allemaal niet meer door... ik was niet aant huilen omdat ik het helemaal niet wilde, of weg wilde laten halen of iets in die richting.. maar het was echt de angst en de schrik op dat moment.. ik wist niet wat er ging komen, of ik het wel ging redden, of mijn vriend bij mij zou blijven.. en echt er ging op dat moment zoveel door mijn hoofd. dat het mij gewoon even te veel werdt.. de dagen daarna heb ik goed nagedacht over alles.. en was ik tot de conclusie gekomen dat het helemaal niet erg was.. het kindje was heeeeeel erg welkom,.. studeren dat kon naderhand ook nog wel.. en zelfs als mijn vriend het niet wilde, dan zou het me alleen en met de hulp van mijn familie ook wel lukken... dus ik had besloten dat ik het kindje zou houden,, dat had ik vanaf het eerste moment eigenlijk al besloten.. maar toch omdat iedereen om me heen het zei, dat ik toch goed moest nadenken erover.. heb ik toch de voor en nadelen afgewogen van beiden kanten.. het houden of het laten weghalen... maar Natuurlijk was de keuze daarin heel gemakkelijk.. ik zag mijzelf echt niet in zo'n stoel of bed liggen dat ze Mijn kindje zouden weghalen uit mijn lichaam.. ik zou daar mijn hele leven lang spijt van hebben gehad dat weet ik zeker... dus ik wist het zeker.. ik werd Mamma en ik was er echt blij mee !! ik had het tegen mijn vriend gezegd,, ongeveer 3 of 4 dagen nadat ik het wist... en Gelukkig was hij er net zo blij mee als mij... ondanks dat we elkaar nog niet zolang kende.. ondertussen wonen we samen, zijn we heel gelukkig en kunnen we niet wachten tot wij ons kindje in onze armen kunnen houden
Leuke verhalen om te lezen Bij mij ging het zo: we zijn nu net naar Nieuw-Zeeland verhuisd (zijn er bijna 2 maanden), en hadden al besloten om 'voor het eggie' te gaan klussen als we aangekomen waren. Ik was inmiddels al ruim een jaar van de pil af, dus daarop hoefden we niet te wachten. Ronde 1: niks, maar dat zou wel erg snel zijn geweest. Ronde 2: 1 dag voor NOD al getest, hartstikke wit. Jammer, maar ik voel me toch zo gek? Drie dagen later weer getest, en een vaag streepje! Mijn man wilde het eerst niet geloven, het duurde zo lang voordat dat streepje er stond (begon als een vage schaduw). Vanochtend (weer drie dagen later) nieuwe test gedaan en hij knalt bijna van het schermpje af! Nu zijn we allebei overtuigd, als alles goed gaat zijn we in februari met zijn drieën. Gek genoeg ben ik niet zo hyper als ik vantevoren had bedacht, het is allemaal zo onwerkelijk! Met 2 rondes al zwanger! We hadden vorig jaar ook even geprobeerd, om te zien of ik zwanger kon worden én bevallen voor de emigratie, en dat is toen op niks uitgelopen. Waarschijnlijk dringt het eerdaags definitief door
Leuk zeg, die verhalen! Bij ons ging het zo: we hadden 4 miskramen gehad, waarvan eentje op vakantie en er direct achteraan toen ik weer thuis en aan het werk was. We waren er echt kapot van, mn lichaam had er ook even genoeg van en daarom besloten we om het allemaal even op een laag pitje te zetten. Zo lang bezig en 4 miskramen, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Na de laatste miskraam nog een keer gemenstrueerd en daarna was ik weer 3 dagen overtijd. Testje gedaan en ja hoor, weer een streepje te zien. Onze reactie? "Neeeejjj... daar gaan we weer...." Voelde een beetje hopeloos, weer een miskraam in het vooruitzicht. Hadden van de gyneacologe al een boekje meegekregen over herhaalde abortussen en met de mededeling; "Het kan nog 10 keer fout gaan maar ook 3 keer of de volgende keer prima." En zie hier....34 weken zwanger van een heel sterke meid!!
Deze eerste ronde na al mijn complicaties van de afgelopen jaren (2 miskramen en syndroom van Asherman), had ik besloten om nooit meer zo'n test te kopen als ik nog niet overtijd was, en pas als ik twee dagen overtijd was, én het moest zo'n test zijn met het woord zwanger of niet zwanger erin, nee voor mij nooit meer die onzekerheid van zie ik nou wel of niet een streepje! Nou voelde ik een week van te voren aan alles aan mijn lijf al dat ik zwanger was, ik testte twee dagen na mijn NOD, en ik ben (buiten mijn complicaties van de curettages om) nooit onregelmatig, dus ik deed de test zaterdagochtend, toen weer in bed gaan zitten en samen met manlief wachten en kijken, en toen er 'zwanger' stond zei ik: haha dat wist ik toch al, had heel die test niet hoeven doen! We waren enorm blij, maar die eerste 12 weken waren voor ons ook wel echt slopend ivm 2 vorige miskramen. Maar nu voel ik de baby elke dag gelukkig en ben ik veel geruster!
Bij mijn eerste zwangerschap reed ik op de dag van nod uit mijn werk door naar de drogist. Ik had zoiets van: ik zal eens een test doen. Dus ik op de wc en ja hoor: hartstikke zwanger. Ik helemaal blij en vriend ook. Blijdschap ging wel snel weg. Ik werd enorm ziek en bij 11 weken hoorde we ook nog dat er iets mis was. dat bleek Down te zijn en met 14 weken heb ik na de vlokkentest een miskraam gehad. Nu ben ik weer opnieuw zwanger in de 1e ronde en de week voor nod werd ik grieperig. Dat had ik bij de eerste ook, maar ik wou het niet echt geloven: ik dacht; in de 1e ronde, vast niet. Ik kreeg wel gevoelige borsten en af en toe een lichte misselijkheid. Ik had besloten 3 dagen na nod een test te doen, maar twee dagen ervoor werd ik wakker en dacht: ik ben echt wel zwanger. Gauw naar de drogist, test gehaald en ja hoor: dikke vette streep. Bij prenatal een speentje gehaald: Papa is the best. En 's avonds aan mijn vriend gegeven. Die zei verrast: Echt, ben je zwanger? Zo ging het bij ons
Bij deze ons verhaal. Na 6 miskramen hadden we besloten om even een paar maanden rust te nemen en niet bezig te zijn met zwanger worden. Negen dagen na mijn laatste miskraam hebben we één keer onveilig gevree-en in de veronderstelling dat ik nog lang niet vruchtbaar zou zijn. In normale cycli heb ik mijn eisprong pas op dag 14 en na een miskraam pas rond dag 20-30. Dag negen leek dus veilig, maar tot mijn stomme verbazing kreeg ik anderhalve week later plotseling zwangerschapssymptomen. Ik beweerde thuis al dat ik zeker weten zwanger was, maar Treesman zei dat ik het me verbeeldde. Nu heb ik vaak gelijk en zo ook in deze. Lief is nu in de volle overtuiging dat hij superzaad heeft en voelt zich dan ook erg mannelijk momenteel . De eerste 6 keer is hij denk ik even vergeten... We zijn allebei natuurlijk nog wel erg voorzichtig en we beschouwen het nu als onze bonuskans. De kans is re-eel dat we weer een miskraam krijgen, maar het kan ook nog steeds goed gaan natuurlijk. Hier nog geen dolle blijdschap om het feit dat we weer zwanger zijn, maar wel blij dat we weer een kans krijgen. De aanhouder wint hopen we. Totaal onverwachts zijn we dus weer in verwachting en hopelijk van een blijvertje!
Leuk al die verhalen!! Bij ons ging het als volgt: Ik had er dit keer helemaal niet bij stilgestaan dat het wel eens raak kon zijn. We zaten alweer in de 8ste ronde na mijn *ma, dus ik wachtte gewoon weer tot de duiveltjes zouden komen. Ik zag dat ik ergens achter in een laatje nog een KV test had liggen. Dus 5 dagen voor mijn NOD besloot ik hem te gebruiken .. ik deed dit omdat ik eigenlijk geen testen wilde in huis! Ik werd alleen maar kriegel van die dingen... Dus ik naar het toilet.. netjes in een potje geplast.. met het pipetje wat urine opgezogen .. en de test uitgevoerd zoals in de beschrijving stond. Tussendoor poetste ik mijn tanden.. en toen ik later naar die test keek zag ik 2 streepjes Ik barstte gelijk in tranen uit en liep naar de huiskamer..waar mijn vriend was! Hij keek me stomverbaasd aan maar hij wist het gelijk! ' Je bent zwanger? ' vroeg hij .. Ik knikte alleen maar en hij gaf me een dikke knuffel .. En nu is het nog steeds hopen dat het goed gaat!!
In de week dat mijn NOD zou komen, vond ik het echt moeilijk om geen test te doen en netjes te wachten tot mijn NOD. Daarom heb ik mijn vriend de testen laten verstoppen. 2 dagen voor NOD hield ik het niet meer en ben de testen gaan zoeken, en ja hoor ik had ze gevonden! Mijn vriend was toen weg. Toen een test gedaan, en d'r kwam een heel vaag lijntje. Nou had ik dit al eerder gehad (was 2 maanden daarvoor ook zwanger, helaas werd dit een mk) dus ik was er al een beetje van overtuigd dat het wel eens raak kon zijn. Toen voor de zekerheid een digitale test gedaan en ja hoor 'Zwanger'. Ik was heel blij maar ook erg bang, ik wilde niet weer dat het misging. Toen kwam mijn vriend thuis en vertelde ik hem het grote nieuws. Die was door het dolle heen natuurlijk. Heb de test op 5 dec gedaan dus dat was een heel mooi Sinterklaascadeautje!