Ik had mn droombaan, maar door veranderende wet- en regelgeving hield mijn werk (landelijk) op te bestaan. Vervolgens na wat omzwervingen dacht ik werk te hebben gevonden wat ik voor minstens 10 jaar had willen doen. Helaas belandde ik in een burn-out en heb ik moeten concluderen dat ik niet terug kan na mijn verlof. Ik ga uit dienst met een vaststellingsovereenkomst. Iets dat ik nog steeds jammer vind, want hoewel mijn werk echt zwaar was, met veel verantwoordelijkheid en hoge werkdruk, vond ik het wel erg leuk. Gelukkig ziet het er naar uit dat er vanaf 2020 weer mogelijkheden komen in mijn oorspronkelijke vakgebied, dus daar hoop ik nu op. Op weg terug naar mijn droombaan
Mijn droombaan als kind was rechercheur. En nog denk ik er wel eens over om nog in die richting een studie te gaan doen. Maar ik kan eigenlijk helemaal niet tegen al dat leed wat je dan tegenkomt, dus beetje rare droombaan voor mij. Oh en daarvoor wilde ik straaljagerpiloot of helicopterpiloot worden, en misschien raad je het al: ik ben echt een schijterd met vliegen . Ik vlieg soms wel, maar dan zou piloot wel een een beetje lastig worden...
Wat een leuk topic Heel vroeger wilde ik kapster worden. Maar toen ik examen had gedaan wilde ik niet meer naar school. Heb van alles gedaan wat wel leuk was maar niet leuk genoeg. Toen wilde ik jurist in het arbeidsrecht worden. In 2015 aan HBO rechten begonnen maar ik krijg het niet voor elkaar om het af te maken. Ben mijn interesse verloren. Ik zit al een tijd in mijn hoofd met het idee om gebarendocent te worden. Ik heb even les gegeven (geen gebaren) en vond dat ontzettend leuk, gebaren vind ik leuk en interessant om te leren. Maar ik vrees dat dat er (voorlopig) niet in zit. Op dit moment ben ik werkloos, wel zoekende naar een baan en vind ik eigenlijk alles prima. Mijn droombaan is heel ver te zoeken
Wat mooi. Ik vind het zeker niet zweverig. Bij stress helpt maar weinig beter dan een eind lopen of fietsen in de natuur. En de beste ideeën krijg ik tijdens hardlopen. Dus waarom dat niet combineren met coachinggesprekken. Als je je praktijk hebt opgestart wil ik wel klant worden . Kan wel wat hulp gebruiken momenteel.
Ja dat lijkt me ook wel wat Hier wilde ik juf worden. Havo gehaald, toch spw ipv pabo (paniekstoornis in de puberteit dus durfde niet goed, koos voor veilig) behaald, toen besef dat ik erna toch geen pabo wilde en grafische vormgeving gaan doen. Daar snel afgehaakt (veel te commercieel), schoonheidsspecialiste/grimeur (na jaar gestopt), daarna via decaan en beroepskeuzetesten op Managementassistente/directiesecretaresse uitgekomen en ook behaald. Werk nu als HRM medewerker en dat past heel goed bij me. Droombaan? Neuh dat ken ik niet. Maar met plezier naar mijn werk gaan is een vereiste en daar voldoet het aan!
Ik dacht dat ik het leuk zou vinden om weer te studeren, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Verplichte werkgroepen waar ik mijn tijd uitzit, portfolio's met bizarre eisen, essays tijdens bomvolle stageweken... Nee, ik ben er goed klaar mee. Puur het theoretische en praktische gedeelte vind ik wél leuk, maar verder... Nah. En het is inderdaad heeeeel duur, ik heb nu een jaar pauze en wat zitten we toch ruim
Ik wilde vroeger kraamverzorgster worden. Heb de opleiding ook gedaan maar niet afgemaakt, het bleek niets voor mij te zijn. Ik ben nog al van de vastigheid haha. Nu werk ik in de gehandicaptenzorg met EMB-ers. En hoewel het best een pittige baan is en ik soms erg veel werk ivm chronisch personeelstekort, is het zeker wel mijn droombaan en zou ik niets anders willen (ja, minder overuren haha).
Hoe lang moet je nog? Ik ben nu bezig met een korte opleiding. Gisteren een examen gemaakt en dat vond ik serieus leuk om te doen. Nu mag ik nog een onderzoek doen plus het verslag daarvan en ik heb zeker al twintig leuke ideeën. Nu moet ik wel zeggen dat elke opleiding en cursus die ik nu volg heel inhoudelijk en praktisch is. Alleen die kosten inderdaad... alles wat ik wil doen, is duur en ik heb nog een hele lange wensenlijst.
Iets minder dan 2 jaar... *zucht* Maar ik heb alle theorie en praktijk gehad, nu komt nog onderzoek, public health, minor en nog meer stage. Ik heb het wel uitgesmeerd, omdat we dus naar de VS zijn geweest en nu een baby op komst. Dus ik ben er bijna 2 jaar tussenuit in totaal. Wel praktisch: (iets meer dan) 2 jaar studeren, 2 jaar pauze en weer (bijna) 2 jaar studeren
Ik bedenk me opeens dat ik als kind altijd caissière wilde worden. Dat heb ik een blauwe maandag gedaan toen ik 15 was en vond het ook erg leuk.
Mijn dochter wil schoonmaakster worden, want ze vindt schoonmaken leuk. Toen ik dat vertelde aan onze hulp werd ze me een partij kwaad Geen idee waarom...
Ik wilde als kind dinosauriër opgraver worden (paleontoloog dus), en astronoom en daarna hacker. Ik heb wel een beetje ICT gedaan, maar mee gestopt, iets heel doms economisch gedaan waar ik eigenlijk niks mee heb. Na afstuderen eigenlijk ook niks mee gedaan en binnen een bedrijf wat anders gaan doen. Mijn huidige baan vind ik leuk en ben ik goed in. Maar ik ben wel zo’n iemand die allerlei dingen wel een klein beetje kan en mn droombaan is het niet. Op dit moment is omscholen geen optie omdat ik als kostwinnaar geen grote stap in inkomen achteruit kan doen. Mocht dat er in de toekomst nog inzitten dan zou ik heel graag weer opnieuw gaan studeren. Ik zou heel graag alsnog een technisch beroep kiezen omdat dat veel beter past bij mij. Ik zou dan heel graag Data Science willen gaan doen. Omdat ik dat erg interessant vind en goed past bij mij als iemand die snel verbanden ziet, heel analytisch is en onderzoeken en door ploeteren op problemen sowieso helemaal mijn ding is. Hopelijk komt het er nog een keer van.
Volgens mij kun je beter vragen wat ik niet wilde worden vroeger haha Denk de langste tijd dat t juf was. Maar heb ook een hele tijd in de overtuiging geleefd dat ik patholoog anatoom wilde worden. Tot ik erachter kwam dat je dan eerst normale chirurgie moest doen en met levende mensen enzo leek me dan weer niks + t was universitair en ik deed havo. Psychologie heeft me ook altijd aangetrokken, maar wederom universitair en ik had havo. In mijn tijd was er toen enkel nog een particuliere hbo opleiding psychologie maar dat was dus erg duur en mijn vader wilde er niet aan meebetalen, dus droom in duigen.. Ik heb even pabo gedaan, maar was ik mee gestopt door rare kronkel in m’n hoofd. Maar dat blijft wel een jaarlijks terugkerend thema. Ik ga er nog een jaar over nadenken, op dit moment schat ik de kans heel groot dat ik alsnog weer de pabo ga doen In de tussentijd ben ik het werk wat ik nu doe in gerold, en opzich kan het een hele leuke functie zijn (bij oude werkgever bijv is t inhoudelijk echt heel erg leuk en divers), maar waar ik nu zit is t veel te beperkt. Wel doorgroeimogelijkheden wat het misschien weer wat leuker maakt. Doe’t werk nu zo’n 11 jaar, heb 3 jaar van hbo bedrijfseconomie achter de rug, maar heb echt 0 motivatie om het af te maken. Begin ook pas net weer op te klimmen uit overspannenheid...dus voorlopig wil ik sowieso nog even niks En over een tijdje eerst maar bevallen en kijken hoe het leven met 2 kindjes bevalt Maar ik denk dat mijn droom het basisonderwijs is, en ik denk dat ik daar ook alsnog voor durf te gaan. dat is dan wel iets waar ik me op kan verheugen! Naar school gaan en studeren vind ik erg leuk dat scheelt, maar van die portfolio’s enzo is ook niet helemaal mijn ding
Leuk onderwerp! Ik heb even moeten graven in mijn verleden. Heb zoveel wensen gehad maar helaas heeft mijn onzekerheid mij heel erg belemmerd. Ik durfde bepaalde stappen niet te nemen omdat ik te gesloten was...helaas! Het aller allerliefst wilde ik iets met muziek gaan doen. Creatieve therapie, richting muziek en het begeleiden van kleine kinderen. (Muziek op schoot, kinderen uit hun schulp laten kruipen) Als kind wilde ik al met kleine kinderen werken, liefst baby's. De zorg voor deze kleine kwetsbare mensjes vind ik prachtig. Ik ben SPW gaan doen en heb 13 jaar op een kinderdagverblijf gewerkt. Echter stond deze branche me steeds meer tegen door alle veranderingen en een enorm dominante manager, dat ik na 13 jaar volledig het roer heb omgegooid en rijinstructeur ben geworden. Lekker individueel met een leerling les geven zonder bemoeierige collega's vond ik fantastisch! Maar als ik nu écht mijn droom moest volgen en al mijn onzekerheid aan de kant kon zetten dan ging ik creatieve therapie doen in de richting van muziek...wie weet...ooit...voor nu ben ik tevreden met waar ik zit.
Creatieve therapie lijkt me ook echt iets voor mij. Wel gericht op kinderen dan idd en voor mij zou t meer beeldend zijn dan met muziek bijv. Heb ik toen ook naar gekeken trouwens, maar dichtsbijzijnde opleiding was in Leiden, merendeels allemaal antroposofisch en dat stond m’n moeder erg tegen... Was er 1 in NL die niet-antroposofische wijze had en dat was helemaal in amersfoort. Was voor mij niet te doen of ik had op kamers gemoeten, wat ook weer niet te doen was. Maar leek me waanzinnig!
Ik heb altijd schrijfster willen worden, heb altijd geschreven. Het eerste verhaal dat ik van mezelf heb, schreef ik toen ik vier was. Ik dicteerde mijn moeder en maakte er daarna zelf de tekeningen bij Ik heb een Letteren-studie gedaan, dus mijn studie sloot er ook wel op aan, en ik was destijds ook wel redelijk serieus met het schrijven (schrijfwedstrijden, poëzie-optredens), maar tegelijkertijd groeide het besef dat ik niet écht schrijfster wilde worden. Omdat ik ook graag burgerlijk wilde zijn en erg gesteld ben op vastigheid. En als schrijver heb je nu eenmaal niet bepaald een stabiel inkomen. Maar ook omdat ik het leuk vind om collega's te hebben en veel verschillende dingen te doen, en als schrijfster zit je toch ook veel saai een beetje te typen en na te denken... Dus uiteindelijk is er niets van terechtgekomen, het gezinsleven heeft nu prioriteit gekregen, maar wie weet pak ik het weer echt op als ik een jaar of vijftig ben. En begin nu alsjeblieft niet over nanowrimo want als ik érgens geen tijd voor heb...