Even een update over alles! Ik heb meerdere topics geplaatst over mijn innerlijke onrust en rotgevoel. Op het werk deed ik dingen niet meer zo goed, ik voelde me niet lekker in het vel, en de jongste wou niet slapen. Dat de jongste zo kan brullen is meer om het feit denk ik dat ze me heeft aangevoeld. Ik ben met mijn man in gesprek gegaan en die vertelde ook dat een MK er ook wel inhakt. Toch leek ik hier nuchter over, ben vaak het type van doorgaan en niet huilen. Had ik dat eventjes verkeerd. Bij de dokter heb ik wat gekregen voor het slapen. Ook heeft hij me doorverwezen naar een maatsch.werker. Al om al verbetering. Ook heb ik mijn sociale contacten even op een laag pitje gezet. Nu ik ben geweest ken ik mijn dochtertje niet meer terug! Ze slaapt veel beter, lacht meer, en is niet meer zo ontroostbaar. De dokter was zelfs ''trots'' dat ik direct kwam. Ik wil geen slechte moeder zijn voor de meiden. Hij vond dit absoluut niet waar, hij zei zelfs dat er genoeg mensen doorlopen met klachten. Ook heb ik wat tips meegekregen van hem. Daar heb ik dan wel weer moeite mee. Om meer rust te nemen, wat minder te vliegen. In februari start ik met een assertiviteitscursus. Zo kan ik op tijd mijn grenzen aangeven en aanvoelen. Dames, voor degene wie me hebben gepbt bedankt. Voor de opbeurende woorden bedankt... Ik zeg wel voor alle mama's ... als er wat is doe er wat aan. ik voel me zo beter nu. X Joelle.
Wat fijn dat je je weer goed voelt. Ik geloof erin dat een kindje haar of zijn moeder aan voelt. Ben blij dat het nu stukken beter gaat.
Ik ben ook trots op je, er zijn inderdaad genoeg mensen die gewoon door blijven lopen met een rot gevoel. Vaak moet je het een plekje kunnen geven en niet altijd maar door willen gaan, soms moet je ook even stilstaan bij wat er is gebeurd voor je weer door kunt gaan. Gelukkig dat je dochtertje ook al merkt dat je weer lekkerder in je vel zit, ook dat zal je veel goed doen want kleine kinderen voelen het allemaal haarfijn aan ook al probeer je het nog zo te verbergen. Ga zo door meid! liefs, Corina
Wat fijn voor je dat je je weer goed voelt. Ik loop ook bij een maatschappelijk werker, voor wat problemen in m'n relatie en vooral algemeen 'chaos in m'n hoofd'. En het helpt me echt. 't Is zoooo fijn om even met iemand 'onpartijdig' te kunnen praten en je hart uit te storten.
Het is echt waar! Mijn meisje slaapt nu overdag weer. In de periode van dat rotgevoel wou ze echt niet slapen. We dachten dat we een huilbaby hadden. Dat was dus niet het geval. Het lag aan mij.. Heb me daar ook schuldig over gevoelt en vond het zo vreemd dat ze bij mijn man wel stil was. Ook als ze in de nachten wakker werd kon ik de rust niet geven die ze verdiende. Als in troosten, of wat dan ook. Nu is het echt veel fijner om voor hen te zorgen. Het is ook echt niet makkelijk een stap te zetten, was zo bang dat de dokter dacht. ,, Aansteller'' De miskraam was vroeg, maar toch probeerde ik voor de meisjes niet te huilen en heb dit weggestopt. Het deed me echt wel wat!!! manlief vind het nu ook fijner om thuis te komen. Hij had vaak een brok in zijn keel of uitte zich niet meer. Dit was meer omdat ik er niet goed tegen kon. Alles lag aan een ander en niets lag aan mij. Totdat een nicht mijn kinderen een dagje had. Ze waren harstikke makkelijk en vanaf toen ging er een belletje rinkelen. Ik nam mijn jongste op schoot en ze begon weer keihard te krijssen. Dit was voor mij de druppel een signaal om wakker te worden. Vanaf nu ga ik echt aan mezelf werken. ik wil me gelukkig voelen. Kwam er ook steeds meer achter dat ik de dagen niet meer zo leuk vond, of lastig uit bed kwam, of een gevoel had dat ik de verkeerde keuzes had gemaakt. Wat een verhaal!
Ja! dat is het ook... en ook goed dat je er hulp bij hebt. Ik heb nog een lange weg te gaan.. en daarvan kan ik alleen maar sterker worden!
Het bewijs is er. Ik ken mijn meisje niet meer terug. Zo vreemd, zoveel gemist! toch niet terug kijken maar vooruit. dokter dacht aan een Post. depressie, maar dan in een lichte mate. dit omdat ik wel voor de meiden wil zorgen, maar me zo vreemd voel. hij zegt dat er heel snel wat insluipt. Kleine dingen die zich opstapelen.
Wat super dat je aan de bel hebt getrokken meis! En wat heerlijk dat je direct positief resultaat ziet. Ik hoop dat de stijgende lijn doorgaat!
Heel goed dat je hulp hebt gezocht. Ik heb er ook een paar maanden meegelopen voor ik naar de dokter ging. Ik herkende mijzelf niet maar ik ben heel nuchter van mijzelf en kon niet geloven dat ik zo'n onrustig gevoel over mij had e.d. Ik heb wel geweigerd anti depressie middelen te slikken, ik was bang dat ik dan helemaal kierewiet zou worden. Ik heb het helemaal op eigen kracht gedaan want ik vond het zo dom en stom van mijzelf, dat ik mijn hh niet meer aankon, mijn werk, mijn gezin e.d. Het heeft even geduurd en ben ook een paar maanden thuis geweest maar het is gelukt. Dus ik begrijp maar al te goed hoe je je ong. gevoeld moet hebben. Nog heel veel sterkte.
Goed zo! En doorzetten hè. De eerste stap is nu gezet, maar in de loop van de tijd zul je nog meer verbetering gaan merken.
Wat goed dat je die stap hebt gezet. En wat fijn dat je kleintje al een heel ander kindje word. Hopelijk voel je je binnenkort weer goed. Enne.... Doordat jij niet lekker in je vel zit ben jij absoluut geen slecht mama hoor!!!
Ik denk dat er veel spanningen en depressies kunnen worden voorkomen als moeders de stap naar hulp zouden zetten, zoals jij het hebt gedaan! Super goed van je, het is knap maar ook eerlijk tegen jezelf door dit te doen! En wat gevoelig zijn kinderen dan he?!...
Meid, wees super trots op jezelf! Er zijn niet veel mensen die de stap durven te zetten! En heerlijk natuurlijk dat je meteen zo'n positief resultaat ziet! Liefs, Josien
Ja, dat is ook echt aan alles te merken. Wat lief dit. Maar het moest echt wel. Ik voelde me echt ongelukkig. Soms nog wel even, maar ik kon de dag niet meer doorkomen... nu is het al stukken beter. Liefs, Joelle.
Respect dat je de stap hebt gezet hoor.. zoals eerder gezegd: veel te veel mensen blijven met dit soort klachten doorlopen! Enne.. ik vind het alleen maar bewijzen dat je een goede moeder bent, keep up the good work!!
Ik heb tijdens mijn zwangerschap veel stress gehad (kwijtraken van mijn baan, financieel zat het niet lekker, geen eigen huis..) en na de bevalling is mijn stress er pas uitgekomen in de vorm van een kraamdepressie. Het CB formuleert het als een postpartum depressie. Na mijn bevalling zag ik niks meer zitten.... die eerste weken kan ik me niet goed meer herinneren, behalve dat ik zo bezig was met zelfmedelijden en me zorgen maken om de toekomst.. Ik vind het nu ZO ERG dat ik niet heb genoten van mijn kleine meisje....ik krijg die eerste weken nooit meer terug... Maar ik kon er niks aan doen, ik voelde me zo ontzettend klote, opgejaagd, verdrietig, neerslachtig. Ik heb het direct aangekaart bij het CB, bij de vaste wijkvepleegkundige die ik altijd heb voor de kleine. En door met haar in gesprek te gaan en te voelen dat je gesteund wordt is zo fijn! Binnenkort komt ze bij me langs om weer bij te praten.. Gelukkig gaat het nu al stukken beter! Ik ben nu een veel leukere mama en ik merk ook aan mijn dochtertje dat ze dit echt aanvoelt. Ze is ook veeeeeeeeel rustiger en vrolijker! Ik voel me innerlijk veel sterker en zie ook de zonnestralen weer i.p.v. alleen die grijze wolken!!! Tevens hebben we een heel mooi splinternieuw appartement toegewezen gekregen! Het enige dat ontbreekt is een baan dus daar kan ik me weleens over stressen, maar ook dat komt heus goed!!! Desnoods neem ik tijdelijk een wat minder uitdagende baan aan... het komt goed!
Zo Assi! Dat is ook niet niks.. en wat vervelend dat je niet genoten hebt. Ik ook niet , maar ik moet vooruit kijken. Ik heb ook veel gemist. maar nu de stap genomen.. en voel me zo fijn! heerlijk!