bij de eerste dacht ik een jongen en dat klopte. bij de tweede heel sterk gevoel van een meisje, maar weer een jongen. bij de derde dacht ik jongen en dat klopte. bij de vierde kreeg ik een soort "visioen"en zag een klein meisje op een driewieler. dit meisje bleek toch ook weer een jongen te zijn, dus ik geloof niet zo erg in dat voorgevoel, haha! 50% kans dat je het goed "voelt", hé? overigens ook vier totaal verschillende zwangerschappen gehad en ook verschillende "buiken".
bij Fleur gevoel meisje, en ze was inderdaad een meisje nu zei mijn gevoel een jongen en we krijgen inderdaad een zoontje
Bij de eerste wist ik van het begin dat het en was was, en dat was ook juist! En nu weet ik t gewoon niet, miss omdat ik een lichte voorkeur heb..... En het niet echt durf uit te spreken.
Vlak na de terugplaatsing had ik een heel sterk gevoel dat het een jongen zou zijn... Maar misschien wil ik nu liever een meisje, maar ja dat hebben we niet te kiezen Ben benieuwd.
Bij de eerste totaal niet misselijk geweest en wist voor bijna 100% dat het een jongen zou zijn. Toen kregen wij te horen dat het een meisje was wat was ik verbaasd! Bij de tweede ben ik misselijk geweest en nu nog steeds dus ik dacht weer voor 100% dat het een jongen zou zijn. En je raad het al weer een meisje haha Word voor de gek gehouden hier ( man dacht trouwens dat het een meisje was ).
Ik ben nu ruim 10 weken zwanger en voordat ik zwanger was, had ik altijd al een gevoel dat het eerste kindje een meisje zou worden. Zo dacht mijn man ook... Nu is een paar weken geleden gebleken dat er 2 ukkies in mijn buik zitten Denk nog steeds dat er minimaal 1 meisje in zit.. En de andere...geen idee... Nog een paar weken wachten en dan weten we het
Mijn gevoel zegt een meisje, maar vriendlief een jongen! Ik liet de echo met 7,5 week zien en toen werd er geroepen: 'het wordt een meisje, dat zie je meteen!'. Haha, ik ben benieuwd!
Vanaf dag 1 dacht ik dat het een jongetje zou worden.. Was er heel zeker van, kon gewoon geen meisje zijn hahaha 2 dagen terug een echo gehad en jahoor.... Een jongetje!!
Denk dat het gewoon weer een meid wordt de eerste dacht ik dat het een jongen zou worden, en was ik dolblij dat ze een meid is! bij de tweede heb ik dit ook gedacht, weer een meid en bij deze ga ik er gewoon vanuit dat het een meid is, kan niet anders, en ik wil het dit keer weer niet weten, want onbewust weet ik het gewoon al
vanaf de dag van de test dacht ik dat het jongen zou zijn en dat is het ook op verschillende echo gezien
Toen ik zwanger was van de 1ste was ik overtuigd van een knul en dit bleek ook zo te zijn bij de geboorte.We hadden geeneens een leuke meidennaam. Bij de tweede vond ik het lastig maar hoopte stiekem op een meisje en het was ook een meisje. Ben nu van de derde zwanger en had eerst het idee dat het een knul zou worden maar bij 2 echo's blijkt het toch een meisje te zijn.
Bij mij waren meerdere mensen er vanaf het begin van overtuigd dat het een meisje zou worden. Ze wisten het echt zeker! Ik had zelf iets van - neeee, het wordt een jongetje, al weet ik niet helemaal zeker of ik dat ook echt dacht of dat ik gewoon koppig het tegenovergestelde van alle andere mensen om mij heen vond
mijn gevoel zegt jongen...bij de vorige waarvan ik een vmk had gehad dacht ik een meisje nu niet..zegt mijn gevoel
Toen ik ongeveer 12 weken zwanger was, had ik gevoel dat we een zoon krijgen, mijn vriend dacht een dochter. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik zwanger (toen was ik 5 weken zwanger) was, zei mijn moeder meteen; je krijgt een zoon! Bij 20 weken echo zag ik meteen dat het een jongen werd! En ja hoor, ik heb gelijk! Van ons mag ie nu wel komen!
ik dacht gelijk een jongen, en zo iedereen op 1 persoon na om me heen ook en op de echo bleek het ook een jongen te zijn! kan niet wachten tot hij er is!
Toen ik nog maar pas met m'n man samen was, had ik ineens het sterke gevoel dat ik een zoontje zou krijgen... samen met hem, natuurlijk meest van de tijd gewoon van me afgezet, want tja hoe moet je dat zeggen als je elkaar nog maar net kent... Dus nu bijna 5 jaar later, getrouwd en we verwachten ons eerste kindje, zei ik nog steeds ik denk dat het een jongen is want ik heb sinds ik met jou ben het gevoel alsof ons eerste kindje een jongetje zou zijn. (Maar we zouden natuurlijk met ieder geslacht dolgelukkig zijn zodra het eruit komt.) We hebben 2 erg goede geslachtsvoorspellers in m'n familie en hebben het zelden (lees 1 maar 1 keer aan het begin van de 25 jaar) fout gehad. En die zeiden natuurlijk apart van elkaar dat het een meisje zou worden, dus ik denk nou ja als hun het altijd goed hebben waar blijf ik dan nog met m'n idee. Dus we zijn wat meer naar meisjes dingetjes gaan kijken en dat zou natuurlijk net zo leuk zijn als dat we voor een jongetje keken. Zijn we bij de 20 weken echo houdt het de beentjes stijf op elkaar. Gelukkig hadden we de maandag erop de uitgebreide controle en toen werd het duidelijk geshowt een jongetje. Dus toch een knulletje! (gelukkig waren we voorzichtig geweest en toch meer unisex kleertjes gehaald) Een ding is zeker dat ik nooit meer luister naar wat anderen zeggen over het geslacht, en dat ik heb geleerd meer naar m'n eigen gevoel erover te luisteren.
toen ik een week of 6/ 7 zwanger was kreeg ik s nachts opeens een gedachten dat het kindje in mijn buik toch echt een jongetje was .... dit gevoel is gebleven maar mijn man bleef maar zegen dat het een meid was ... bij 16 weken kregen wij een geslachtecho en inderdaad ik had lekker gelijk want er groeide een klein jongetje in mijn buik !
Hier bijna vanaf het begin zeker dat het een jongetje zou worden.. Mijn gevoel was zo sterk.. Ongeveer een week voor de 20 weken echo ging ik twijfelen Voornamelijk door alle bakerpraatjes die me verteld werden.. Bij de 20 weken bleek het toch echt een klein knulletje te zijn
bij de eerste geen zwangerschaps kwalen gehad en werd een jongen zoals ik ik ook verwacht had... deze zwangerschap was ik 3 maanden kei misselijk zonder overgeven... en het word een jongen en dat was duidelijk te zien...maar ik dag dat het een meid werd en me vriend ook maar we zaten ernaarst maar we vinden het niet erg....