Het gaat eigenlijk bijna de hele dag door.. Etteren met elkaar! Zoon is 2 jr en dochter 4,5 jr. Ze kunnen ook heel leuk samen spelen en zijn dol op elkaar (als ze elkaar zien s ochtends moeten ze eerst even knuffelen) maar jemig.. ze kunnen ook vreselijk ruzie hebben en elkaar klieren. Uiteraard zijn ze jaloers op elkaar en willen ze heel toevallig net dat ene stuk speelgoed als de andere er mee speelt.. Mijn zoontje is nog niet zo subtiel en begint gewoon te krijsen en zijn zus op haar hoofd te rammen.. mijn dochter daarentegen probeert haar broertje op allerlei sneaky manieren het stuk speelgoed te ontfutselen.. (afleiden met iets anders en het dan snel pakken..). Wat het meest irriteert is dat mijn zoontje vaak zonder aanleiding zijn zus gaat schoppen, slaan en knijpen. Zus begint te jammeren, ik zet zoontje op de gang met de mededeling dat zeer doen niet mag en 2 minuten later moet hij sorry zeggen en een knuffel geven. Gaat allemaal prima maar hij begint vervolgens gewoon weer opnieuw.. Als hij in zo'n bui is, is zij echt niet veilig. Zo lastig! Wat moet je dan? Als ik aan het koken ben hebben ze ruzie. Elke keer. Mijn dochter zit haar broertje vaak op de huid, gaat stiekem doen en lokt het ook wel uit maar dat zeer doen is natuurlijk onacceptabel. Mijn dochter knijpt hem vervolgens terug. En hoe vaak ik ook zeg dat dat ook niet mag en uitleg waarom niet, het heeft geen zin. Het lijkt wel alsof alles wat we doen geen zin heeft. En ik word er inmiddels een beetje moedeloos van. Er zijn dagen dat ze elkaar de hele dag klieren en vooral pijn doen. Gezellig, broer en zus! Iemand tips?
Hier jongen van 1 en meisje van 3 maar dat gaat ook de hele dag door. Kan amper naar de wc of er klinkt alweer gekrijs. Had eigenlijk gehoopt dat het minder werd naarmate ze ouder worden. Dus helaas geen tips maar lees graag mee...
hier precies hetzelfde ik laaat ze soms afzonderlijk met elkaar spelen dus dochterlief boven en zoonlief beneden
Hier 2 meiden en heb t regime ingesteld dat ze bij echt pesten of elkaar expres pijn doen, zonder pardon op de gang gaan. Ik probeerde t eerst uit te leggen, te bespreken,enz. Maar t werd op n gegeven moment zo regelmatig dat ik er gek van werd. Nu dus zeer snel proberen in te schatten wie begon, soms is t allebei, dan gaat de ene op de gang, ander op een stoeltje. Paar dagen zeer consequent gedaan ( en ja soms zat er 1 3x achter elkaar op de gang) en het is echt n heel stuk minder geworden. Wat ook helpt om te voorkomen is de regie nemen voordat er ruzie komt. Je merkt zelf als ze wat onrustiger worden of zich vervelen, ik ga dan naar buiten met ze, of doe een activiteit aan tafel, laat de oudste lekker op haar kamer spelen en de jongste beneden enz. Met t koken laat ik ze vaak even tv kijken, dat helpt. Ze zijn dan moe van de dag en hebben honger, prima ingrediënten om zich op elkaar af te reageren dus dan zitten ze lekker even voor de tv.
Op zulke momenten (als het maar door blijft gaan) even apart zetten met een spelletje. Bijv 1 aan de keukentafel en de ander op de bank. Of zelf op de grond gaan zitten en gaan spelen. Hier komen ze dan bij mij zitten. Als ze dan ruzie krijgen sta ik op met de mededeling dat ik niet wil spelen met ruziende kinderen. Als ze om speelgoed ruzie hebben en het redelijk gelijk op gaat, heb ik inmiddels geleerd dat ik ze moet laten. Het is 5 tellen gillen en trekken en daarna zijn ze weer de beste vriendjes.
Hier ook zo. Zoon 3 dichter 1,5. Ze slaan en knijpen niet maar hebben wel vaak ruzie. Soms geef ik het echt op en mogen ze het zelf maar uitzoeken dat helpy hier beter dan wanneer ik ertussen kom want binnen no time hoor ik ze niet meer en spelen ze samen of is de een iets anders gaan doen.
Mag ik je de hand schudden? Pfff.. Ik grijp zelf zo min mogelijk in, behalve bij lelijke woorden en slaan. En ik houd het mezelf voor dat het een fase is die vast wel weer over gaat
Was vandaag ook weer zo'n dag hier (2 zonen van 4 en 2). Verschrikkelijk. Apart laten spelen helpt hier wel, maar ja, na 10 minuten zoeken ze elkaar toch weer op en begint het weer... Ze zijn nu allebei ziek ( herstellend) en wou ze niet naar buiten laten, want dat kan ook helpen, even wat meer ruimte om af te reageren. Als het morgen weer zo is dan gaan ze naar buiten, ziek of niet, pfff
Ergens toch wel fijn om te lezen dat we niet de enige zijn Had dat ook niet verwacht trouwens, maar toch.. Ik zet ze ook voor de tv als ik ga koken, mijn dochter gaat dan gewoon tv kijken maar mijn zoontje gaat haar dan dus terroriseren.. Haar uit het niets aan het haar trekken, schoppen etc. Ontzettend vervelend. Normaal zou ik dit soort negatieve gedrag negeren maar in dit geval kan dat natuurlijk niet. Ik zet hem dan weg, hij krijgt dus een time out. Maar gaat dan gewoon weer door. Ik hb daar de tijd ook gewoon niet voor als ik aan het koken ben. Mijn geduld is dan vrij vlot op. Op hun eigen kamer laten spelen lijkt me ook fijn. Maar mijn dochter wil absoluut niet alleen op haar kamer spelen en mijn zoontje is nog te jong om boven te spelen. Ze kunnen elkaar ok niet met rust laten, zoeken elkaar steeds op. Ik heb de hoop dat het over een jaartje al beter gaat, dat ze dan wat makkelijker op hun kamer kunnen spelen en ik ze ook gewoon allebei even naar boven kan sturen als ze vervelend zijn (met koken?). Apart een spelletje doen is echt geen optie. Met name mijn zoontje snapt daar niks van en komt er constant bij. Ik vind deze leeftijd ook lastig, je blijft uitleggen maar heb het idee dat maar de helft binnen komt haha! Op de grond zitten doe ik ook vaak, dan speel ik gewoon samen met hen. Wat overigens wel direct als aanleiding wordt gezien om bovenop mama te duiken en te stoeien maar ok Ze kunnen elkaar echt niet met rust laten, zitten bovenop elkaar. Wat dus fijn is, is dat mijn dochter naar school gaat en hij dus vaak 'alleen tijd' heeft en we gaan 1 van de 2 regelmatig met een kind op pad zodat ze allebei individuele aandacht krijgen. Ik merk dat ik met name het pijn doen van mijn zoontje vervelend vind. Hoe vaak we hem ook een time out geven, boos worden.. het heeft geen zin. Hij blijft knijpen, meppen, haren trekken en schoppen. Sowieso wordt hij lastiger in zijn gedrag, in de winkel scenes schoppen, zijn zin doordrammen etc. Een echte peuter dus Maar in combinatie met zijn zus in een terror peuter verandert..
Soms heb ik 's ochtends om half 11 er al genoeg van! Zoals vandaag . Als ze dan om half 7 beide wakker zijn is het dus al 4 uur lang getreiter. Samen geverfd, de 1 wil perse de kwast van de ander...little people hetzelfde verhaal...tja we hebben maar 20 poppetjes naar die van broer is toch het mooiste....pffff. Nu manlief maar met de oudste naar buiten gestuurd. Zulke dagen zijn echt niet leuk. Manlief vindt dat ze samen spelen moeten leren maar ik ben toch vaak geneigd om maar wat apart met ze te gaan doen voor de rust....
Hier twee dochters van 4 en een half en 3 jaar. Meestal spelen ze juist leuk samen. Als de jongste moe is/honger heeft dus meestal wel voorspelbaar dan gaat ze inderdaad ook haar zus treiteren en pijn doen. Wat ik nu doe is als ik ga koken, gaat de jongste mee de keuken in en helpt en de oudste rust lekker voor de tv uit.
Ik zou m bij dit gedrag echt bij je in de keuken zetten in de kinderstoel oid. Als hij haar echt expres pijn doet dan zou ik m dus niet bij haar laten zitten
Hier hielp het goed om tijdens het koken de jongste daarbij te betrekken. Op zijn kinderstoel en een plank /mesje hem een champignon wortel oid laten snijden en hij vond dat helemaal leuk. Hij aandacht ik koken en oudste rust voor de tv.
En helaas....gaat dát nooit over! Hier zijn de dames 10 en 12 en zitten elkaar nog steeds de hele dag op de huid. Blij dat er ééntje in de brugklas zit en ze elkaar niet zoveel meer zien overdag, heerlijk. En hier ook regels, lekker kinderachtig hand in hand op de bank zitten omdat ik vind dat dat kinderachtige gedoe van hun ook om zo'n straf vraagt
Koken, doe ik bijna altijd met T. Die vindt dat ook geweldig en mag dan helpen met groenten wassen, rijst afmeten en in de pan doen etc. Snijden met een mes maggie echt nog LANG niet, hij is in staat zijn hele arm eraf te hakken ... (mn dochter is heel voorzichtig en die zou ik alleen laten snijden als ik zelf 100% aandacht voor haar kan hebben, zeker een wortel!). Hij krijgt dan ook wat stukjes paprika en die mag hij dan 'bakken' in een echte pan op zn eigen fornuisje. Hier ook wel zu/br ruzies, waarbij T idd meestal de agressor is. Zeker als ze moe zijn dan escaleert het snel of als ze zich vervelen. Dus gebeurt het overdag dan weet ik dat het tijd is om naar buiten te gaan of iets te gaan ondernemen. Soms is M het zo zat dat ze lekker alleen op haar kamer gaat spelen. Wat ik concreet doe: - niet te snel ingrijpen, tenzij ze naar elkaar staan te gillen+fysiek worden en het stopt niet snel genoeg - sowieso hebben ze in dat geval altijd allebei 'schuld' en dat benoem ik ook - ik probeer het gedrag voor te zijn door iets te gaan doen met ze - zelf meespelen (maar dat gaat niet altijd met een baby erbij) - ik probeer overdag al gekookt te hebben. Vandaag wacht ik tot T uit de speelzaal is en in het uurtje tussen hem halen en zn zus halen, gaan we gezellig samen koken. Met S in bed of erbij in de kinderstoel. Maar goed. Ik ervaar het niet als problematisch. Misschien scheelt dat ook: accepteren dat dit erbij hoort. Tjessia: ik zie het voor me, mooie straf!
En soms ben ik het natuurlijk ook wel eens spuugzat, zeker met al ruim 6 maanden geen normale nacht achter mn kiezen en een drukke dag met drie kinderen. Dan gebeurt het ook wel eens dat ik gewoon heel erg boos word als ze tegen elkaar staan te gillen: 'Is het nu afgelopen!'. En dan is het heel snel stil en rustig. Mooi moment om rustig op de bank te gaan zitten en een boekje (voor) te lezen. Kunnen we alledrie even afkoelen
Geen tips hier, deze situatie is hier helaas zeer herkenbaar bij mijn 2 zoontjes van 2, in december word hij 3 en 4,5 jaar. Heb het o.a. hierdoor nog nooit zo druk gehad en nu slaat mijn jongste ook nog kindjes op de peuterschool:x, dit heb ik met mijn andere 2 niet meegemaakt op school.