Toevallig dacht ik er vanmiddag nog over toen ik met m'n dochtertje aa het sleeen was. Ik zou heel graag 3 kindjes willen. Waarom weet ik niet maar mijn gevoel zegt nu al dat ik het niet bij 2 kan laten. Natuurlijk speelt financieel ook een rol. Ruimte hebben we wel das niet het probleem maar ik wil m'n kinderen ook alles kunnen geven. Ik dacht zelf vanmiddag dat mocht het lukken de 2e voor de 3e verjaardag van onze dochter en de 3e als de 2e 4 is of zo. Dan zijn hun uit de luiers en naar school. Hoop natuurlijk ook dat mijn vriend het daarmee eens zal zijn maar de tijd zal het leren...
Overigens weten we allebei zeker dat we nooit abortus laten plegen, dus mocht ik zwanger worden ondanks anticonceptie, dan krijgen we toch nog een kindje
Ben de laatste dagen ook aan het piekeren wel of niet voor een zesde gaan.Pffffffff word er gek van. Ik voel me dus ook nog niet compleet.
Bij ons is het denk ik een beslissing, die we hebben genomen op basis van gevoel Het gevoel staat voor mij op één, maar we hebben er ook een paar zeer rationele redenen voor die dat gevoel alleen maar bevestigen.
Wij hebben 2 dochter. Ik heb echt heel duidelijk het gevoel dat we "compleet" zijn. Dat gevoel had ik al meteen na de geboorte van onze jongste dochter en dat is nu, bijna een jaar later, nog niets veranderd. Ik vind het heerlijk zo!
Nou...zie mijn onderschrift... Mijn man vindt het wel goed zo en voor hem is (nog) geen behoefte aan gezinsuitbreiding. Ik zou heel graag toch nog eens een kindje erbij willen. Ik heb nu al een enorme rijkdom en ben me daar erg van bewust, ik heb ze zeker niet cadeau gekregen maar toch is er het gevoel dat er op alle gebieden nog best plek is voor een kleintje erbij. Zeker niet op korte termijn dus, maar ik hoop vurig dat mijn man over een jaar of 2-3 wel nog een kindje zal willen en dat we er dan alsnog voor kunnen gaan. Dat zou wel de laatste zijn, ik vind het wel belangrijk dat kinderen hun eigen kamer hebben en we een normale auto kunnen blijven rijden en een kamer overhouden als werkplek voor mijn man. Mocht het een meerling zijn, dan krijgen we die ook wel groot en zien we wel hoe we het allemaal oplossen. Veel dingen zijn praktische obstakels en die zijn er om opgelost te worden. Maar het is een moeilijk dilemma, ik dacht dat het na mijn zoontje wel compleet zou voelen en ergens is het ook wel goed zo maar dat verlangen naar nog een kindje is erg sterk en wordt ook steeds sterker...voor mij...
Ik heb altijd, van jongs af aan, gezegd dat ik graag 3 of 4 kinderen zou willen als het zou lukken. Na de geboorte van de 4e voelde het nog niet compleet en wilde ik er toch nog graag eentje. Man vond het wel best met 4. Toch begon ik er steeds meer vrede mee te hebben dat we 4 gezonde kinderen hebben, en dat ik naarmate ze ouder werden steeds meer vrijheid terug kreeg. Dus eigenlijk vond ik het uiteindelijk zo wel best . Tot dat we er een jaar geleden achter kwamen dat er toch een nummer 5 zou komen. Na een hele tijd aan het idee moeten wennen is hij toch echt diegene die ons gezin helemaal compleet maakt. We vragen ons nu juist af hoe we ooit zonder hem hebben gekund. Bij mij is het nu dus vooral het gevoel dat het zo goed is. Nu zijn we er zeker van dat het klaar is, en heeft man op 1 febr. de afspraak in het ziekenhuis staan .
Het zal vast voor iedereen anders zijn. In ons geval zal het een beslising worden denk. Ik zou graag 3 kindjes willen, maar waarschijnlijk is dat voor ons niet haalbaar in ruimte en finacieen. Vooral finaciel gezien vind ik erg belangrijk. Voor mijn gevoel zou ik egoistisch zijn als ik beewust een kindje op dde wereld zeet teerwijl ik er finacieel niet voor kan zorgen. Zo heeft mijn schoonzus 2 prachtige dochters van 20 jaar en 18 jaar uit een vorig huwlijk. Door haar exman heeft ze veeel schulden. Toch is ze met haar nieuwe man bezig om zwanger te raken. Ik vind dat een beetje egoistisch. Het is niet dat ik hun geen kindje gun hoor. Alleen kunnen zee het dus gewoon niet betalen. We weten allemaal dat kindjes duur zijn. En dan hebben we het niet eens over eventuele studies .
Ik denk dat het een gevoel is, maar je ook rekening moet houden met gezondheid, financieen en of je het allemaal aan kunt. Wij hebben op dit moment één zoontje en diep van binnen willen wij heel graag een tweede.. Wie weet in de toekomst! Wel weet ik, nu nog ff niet ..
Hier was het eigenlijk meer een beslissing. Mijn man wilde 2 kinderen en daarmee was het klaar, ik heb geroepen dat ik een groot gezin wilde, maar daar moet je toch echt voor met zijn tweeen zijn. Na heel veel slapeloze nachten, en piekeren en mopperen heb ik me er uiteindelijk bij neergelegd. Toen de jongste een jaar was ben ik dan ook alle babyspullen langzaam gaan opruimen. Als hij iets niet meer nodig had ging het gewoon weg. Want wat moest ik er nog mee? Afgelopen lente/zomer kwam manlief opeens dat hij toch nog wel een 3e en misschien zelfs 4e kindje wilde. En stom genoeg had ik op dat moment niet gelijk zoiets van: JA! Ik heb er nog over moeten nadenken. Uiteindelijk.. Zie banner Of ons gezin na de derde compleet is? Ik weet het niet, ik zie het wel.
Hier 2 kids, maar een gigantische lange weg er naar toe, en nog hebben we allebei een gevoel van, we hebben nog meer plek in ons hart over voor gezinsuitbreiding.........maar omdat het voor ons echt niet vanzelfsprekend is, weet ik niet of die wens haalbaar is, zal worden...adoptie nog een keer niet in elk geval wegens de kosten..wie weet nog es IUID we hebben nog wat in de vriezer namelijk..alleen ben ik zo bang voor nog een MA...of erger..
Mijn gezin zou nooit compleet zijn. Maar gyn wil me niet helpen want stel dat. Ben 25 jaar en nu nog eens 25 jaar aan de pil zie ik niet zitten dus hoop echt dat ze me willen helpen over 5 jaar. We hebben 1 op 4 kans dat het weer verkeerd gaat. Zware zwangerschap bij C eingelijk moet ik weer een herstel operatie doen maar zie het niet zitten. En weer zwanger worden en bevallen nee dank je kan ik niet aan.
Hier een beslissing, puur op verstand. Wij gaan uit elkaar dus meer kindjes krijgen is gewoon geen optie.
Toen we bezig waren voor de eerste, had man het over minimaal 3, max 4. Ik was toen van mening minimaal 2, max 3. Tijdens de zwangerschap van de tweede had ik iets van, ben er wel klaar mee. Wilde het bij 2 houden. Nu een paar maanden later zit ik toch wel te denken over een derde, maar dan wel over 2,5-3 jaar pas beginnen. Maar zal ook afhankelijk zijn van de (met name financiële) situatie dan. Twijfel zit er hier ook goed in, bij ons beide.
Mijn gevoel zegt dat ons gezinnetje nog niet compleet is. Deze zomer hopen wij op een derde wonder. Ik weet wel, dat er geen vierde zal komen. Voor manlief is 3 al een hele stap en dan moeten we verhuizen.
Nou stel je was "al" 36 ofzo...dan zou ik zeggen ga er meteen ervoor...maar je bent nog maar 28! (Mooie leeftijd) dus je hebt nog wel even om na te denken of om te zeggen we zien over een jaar of 2 wel...