Hoi, Wij hebben op de eerste ook best even moeten wachten en waren sinds mei 2014 ook bezig voor een tweede. Na 10 maanden was het toch raak! Het kan zijn dat je gewoon niet super vruchtbaar bent en dat alles die maand echt moet kloppen zeg maar, houd nog even moed, ik hoop voor je dat het bij jou hetzelfde zal gaan! En respect voor de dames die heel lang moeten wachten of zelfs uiteindelijk besluiten ermee te stoppen omdat de weg te zwaar is. Heb 2 zussen zonder kinderen, het lijkt me echt zwaar maar toch staan ze positief in het leven, heb ik echt bewondering voor, sterkte dames als je tot zo'n moeilijk besluit moest komen...
Ik had ook niet kunnen voorstellen dat dit gevoel voor een tweede zo sterk zou zijn. Ik wilde al heel lang en graag een kindje, maar mijn vriend heeft het toch wel wat jaartjes tegen gehouden. Toen hij eindelijk aangaf dat hij ervoor wilde gaan heb ik echt even wat traantjes gelaten van blijdschap . En na 8 maanden was het toen raak. In eerste instantie was het idee om te stoppen met de pil als mijn zoon 1 zou worden, maar we merkte alle twee dat we er eigenlijk nog niet aan toe waren. Mijn zoon was echt wel een handenbinder op dat moment. Toen hij twee werd hebben we de pil de deur uitgedaan, met het idee dat het wel leuk zou zijn als ons zoontje 3 zou worden er misschien wel een broertje of zusje bij zou zijn. Maar dat gebeurd dus niet. Wat ik ook gewoon heel jammer vindt is dat er steeds meer leeftijdsverschil tussen gaat zitten. En natuurlijk geniet ik van mijn kleine ondeugende lache bekkie, en dat maakt ook heel veel goed maar toch....... Hoe lang zijn jullie nu bezig??
Ahhhh jeetje wat balen dat je ongesteld geworden bent zeker als je denkt dat het raak is. Ik heb een paar keer een test gedaan, omdat ik echt dacht dat het raak was maar dan bleek het niet zo te zijn echt een domper. Ik herken je gevoel heel erg, daarom zit ik ook op het forum. Het houdt me dag en nacht bezig. Alles wat je opschrijft over je eisprong menstruatie, nieuwe ronde hoe gaan we het deze keer aanpakken pffffff om gek van te worden. Heel veel succes meis, ik hoop echt dat het snel raak is voor je
Je moet je sowieso niet schuldig voelen. Dit is jou gevoel en zo ervaar je het. Je wilt gewoon heel graag je liefde geven aan een derde kindje, daar is niks mis mee. Natuurlijk zijn we gezegend met de wonders die we hebben mogen krijgen mijn zoon is mijn alles en jou dochters ook. Maar wat zou het heerlijk zijn als daar nog een wondertje aan toegevoegd kan worden. Heel veel succes meis
Wat fijn om je verhaal te lezen, en wat fijn dat je zwanger bent, dit geeft me toch weer wat meer hoop. We geven nog niet op, en wachten even volgende week af. Ik hoop zo dat ik kan vertellen dat het raak is.....
Hier bezig voor ons eerste wondertje.. En dat lukt niet makkelijk. Hopelijk krijgen we over een paar weken een terugplaatsing. In heel ons traject toch 1 hele rare, pijnlijke, vast ontzettend goed bedoelde opmerking gehoord van nota bene mijn vader: Je wilt ooit twee kinderen? Ik denk dat je je gelukkig moet prijzen als er eentje lukt.
Hoi muzieknootje. Wat vervelend dat het zo lang duurt allemaal, heel vervelend als je kinderwens zo groot is . Ik hoop van harte dat het goed gaat komen en dat jullie een wondertje kunnen krijgen. Ik denk indd dat het een goed bedoelde opmerking van je vader is, en zoals je het schrijft en ik de tekst lees zijn jullie al even bezig.
Heel erg herkenbaar om te lezen hier. Wij hebben inmiddels 3 kinderen, 1 engeltje en 2 bengeltjes. Vanwege mijn ziekte en die van mijn zoon, zijn wij genoodzaakt om er steeds veel tijd tussen te laten zitten. Mijn oudste zoon is ruim 3,5 jaar ouder dan de jongste. En als er nog een kindje bij komt, zal die zo'n 5 jaar jonger zijn dan zijn/haar broer. We willen heel graag nog 2 kinderen, dus er gaat nog veel meer verschil tussen de oudste en de jongste zitten. Ik vind dat zo jammer, had zo graag minder tijd tussen gehad. Nu spelen de jongens best leuk met elkaar, maar ook vaak zat dat de jongste niet mee kan komen en hij dan heel erg verdrietig is. Ik ben zelf opgegroeid met een zus van 1,5 jaar ouder en 2 zusjes van 6 en 7 jaar jonger. Met die jongste twee hadden we niet zoveel, dan zit je in een heel andere levensfase. Nu heb ik wel het beste contact met mijn eenajongste zusje, maar nu we volwassen zijn speelt leeftijd niet zo'n rol meer. Wat ik ook best jammer vind is dat ik dan heel lang in de luiers zit. Mijn oudste heeft ASS en werd heel laat zindelijk. De jongste lijkt dezelfde problemen te hebben. Dus met een beetje pech zit ik straks nog wel 10 jaar in de luiers. Luxe probleem vergeleken met mensen die niet eens 1 kindje mogen verwachten, maar ik vind het erg vermoeiend allemaal. Komt natuurlijk vooral door mijn reuma, dat ik sowieso al heel moe ben. Wbt de wens, die lijkt niet te zijn veranderd met het aantal kinderen. Al was ik na het overlijden van mijn dochtertje echt wanhopig om snel weer zwanger te zijn. Nu ben ik dan niet. Ik heb 2 heerlijke, gekke jongens en die houden me flink bezig. Maar het is niet af voor ons. En dan is wachten toch wel heel vervelend en verdrietig soms.
Man, wat lastig. Ik vind het altijd zo moeilijk om te lezen dat mensen ongewenst kindloos blijven. Dat gevoel dat kan je volgens mij niet bevatten tot je het zelf meemaakt. Bij ons duurde het ook langer dan gemiddeld. En de angst dat het wellicht nooit zal lukken heeft me echt van mijn stuk gebracht. Naast nooit moeder worden, zit oma worden er ook nooit in! Er zullen dus verschillende moeilijke fases in je leven zijn. Afschuwelijk! Onze droom is uitgekomen, en wat ben ik daar dankbaar voor. Nu ben ik de gelukkigste moeder ooit. En dat laat ik me niet afpakken door mijn wens voor een tweede. Want ik moet realistisch zijn, mijn lijf is echt niet goed in zwanger worden. En ik wil nooit meer in zo'n put vallen als toen. Dus als een tweede straks niet lukt ga ik wel elke dag tegen mezelf zeggen: 'ik heb er toch 1'!! Ik hoop dat iedereen hier super snel zwanger wordt en van dit moois kan gaan genieten!
Dat is dus waar ik het meeste mee zit, het leeftijdsverschil wat steeds groter wordt. In aug wordt mijn zoon 3 en aangezien ik nog niet zwanger ben gaat er toch steeds meer maanden tussen zitten. Vind dat gewoon jammer. Voor jullie ook wel lastig als je verplicht bent om er steeds een aantal jaren er tussen te moeten laten. Dan zit je indd nog wel even in de luiers. Ik scheel zelf ook wel een aantal jaren met mijn broers en indd nu we volwassen zijn hebben we super contact. Vroeger was ik altijd het "kleine " zusje soms heel irritant
Laat ik voorop stellen dat als het niet mocht lukken ik een super gelukkige mama ben met mijn heerlijke mannetje . Hij is mijn aller grootste wens geweest en die wens is uitgekomen. Alleen tot de tijd dat de kansen nog open staan voor een tweede blijft mijn hart ook open staan voor een tweede. Ik wil mijn knul heel graag een broertje of zusje kunnen geven. Ik hoop dat ik het snel kan vertellen dat dat het geval is.